Μια νέα προσθήκη πρόκειται να συμβεί στη μουσική μου φαρέτρα. Και κάπως έτσι καθίσταται μονόδρομος ο ενθουσιασμός. Μαζί όμως με τη δίψα της ανακάλυψης, υφίσταται και η γοητεία του εξωφύλλου του “Charcoal Grace”. Οι Caligula’s Horse επέλεξαν όπως διακρίνουμε κάτι που θυμίζει σουρεαλιστική τέχνη του Dali με μία δόση αναγεννησιακού πορτραίτου. Αναμειγνύουν τόσο ισορροπημένα ψυχρές και θερμές αποχρώσεις της χρωματικής παλέτας.
Επίσης, παρά την κίνηση που αποπνέουν οι κυματισμοί στα σχέδια, το τελικό μήνυμα που φτάνει στο μυαλό είναι η σταθερότητα και η ηρεμία. Η εξέλιξη και η ρευστότητα. Ίσως είναι παραπάνω μηνύματα τώρα που το ξανασκέφτομαι. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν «φλυαρεί». Καιρός λοιπόν να διαπιστωθεί αν η «εξωτερική ομορφιά» του “Charcoal Grace” είναι αλληλένδετη και πηγαία του περιεχομένου.
Οι Caligula’s Horse, αποφασίζουν να κάνουν την επανεμφάνισή τους στη metal μουσική σκηνή τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία, ”Rise Radiant”. Θα είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε την επίδραση που είχε στις συνθέσεις του αφενός η κατάσταση, τα δεδομένα και ο τρόπος που βίωσαν την πανδημία. Και αφετέρου η αναχώρηση του κιθαρίστα Adrian Goleby.
Το κομμάτι το οποίο αποπνέει «ανάσα» τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως, αναφερόμενη στο “The World Breathes With Me”, ξεκινάει με τον ιδανικό τρόπο. Δεν είναι άλλος από ατμοσφαιρική και απαλή μελωδία πλαισιωμένη από απλό και στιβαρό μπάσο, για αρχή. Ακολουθεί ένας χείμαρρος από δυναμικές, ρυθμούς, μελωδίες και νοήματα. Δύο στοιχεία ξεχωρίζουν. Αρχικά, τα κοφτά riffs ξεδιπλώνουν σταδιακά τον progressive metal χαρακτήρα του “Charcoal Grace”. Επίσης, τα ξεσπάσματα στα drums. Αυτά τα δύο, θέτουν τα θεμέλια για να χτιστεί με έναν ομαλό και γόνιμο τρόπο η συνέχεια.
Αν οι Caligula’s Horse μάς αγγίζουν τόσο βαθιά από την αρχή του “Charcoal Grace”, το τέλος του album πώς θα μας βρει;
Με τον ίδιο δυναμισμό παίρνει τη σκυτάλη το “Golem”. Το κομμάτι διαθέτει εξαιρετικά στοιχεία τα οποία το κατατάσσουν αυτόματα στην κατηγορία του progressive metal. Riffs που μοιάζουν με πριόνια. Mini solos μπαίνουν εμβόλιμα. Και τα πιο acoustic μέρη του κομματιού συμπληρώνουν τη “συνταγή”. Όσο μπορώ αποφεύγω τις ταμπέλες, όμως στην περίπτωση των μελωδιών που δημιούργησαν οι Caligula’s Horse το ηχητικό αποτέλεσμα οδηγεί από μόνο του στα προαναφερθέντα metal μονοπάτια.
Στη συνέχεια, ακολουθεί το τετράπτυχο στο οποίο βασίζεται ο δίσκος θεματικά. Από αυτό απορρέουν αυθόρμητα τα συναισθήματα και οι σκέψεις που θέλουν να επικοινωνήσουν οι Caligula’s Horse στο κοινό τους σχετικά με τα παράξενα και δύσκολα χρόνια που πέρασαν. Τα κομμάτια “Charcoal Grace I: Prey”, “Charcoal Grace II: A World Without”, “Charcoal Grace III: Vigil” και “Charcoal Grace IV: Give Me Hell” είναι ο πυρήνας στον οποίο διακρίνουμε τον τρόπο προσέγγισης της μπάντας για το άγνωστο. Διακρίνουμε επίσης τα πρωτόγνωρα -για τις δικές μας γενιές- δεδομένα.
Πρόκειται για ένα ταξίδι 24 λεπτών στην ψυχοσύνθεση που χαρακτηρίζεται από την αστάθεια, την αβεβαιότητα και την ασφυξία. Αυτό μπορούμε εύκολα να το αντιληφθούμε από τους στίχους των Caligula’s Horse. Σε όποιο σημείο των στίχων των εν λόγω κομματιών και να εστιάσουμε, θα εντοπίσουμε πολλά πράγματα. Αγωνία, βάρος και απογοήτευση. Ενοχές, συναισθηματικά κενά, απόγνωση και αποστασιοποίηση. Αποξένωση και άλλα κατάλοιπα. Συναισθήματα τα οποία μοίρασε απλόχερα σε όλα μας η πανδημία ή πιο γενικά, οι δυσκολίες και τα τραύματα του παρελθόντος.
Οι Caligula’s Horse με τις άρτιες συνθέσεις που απαρτίζουν το “Charcoal Grace” θέτουν υψηλά τον πήχη για τη νέα μουσική χρονιά
Η εξιστόρηση των βιωμάτων και των εμπειριών των Caligula’s Horse, συνοδεύονται από πολυδιάστατες μελωδίες στις οποίες οι Αυστραλοί progressive-άδες τοποθετούν τη γαλήνη και το δυναμισμό στα σωστά σημεία. Διατηρούν έτσι ισορροπία στο μουσικό ισοζύγιο. Βαρύγδουπα riffs, μπότες που κλονίζουν τον εσωτερικό κόσμο, hi-hats και crash που γεμίζουν το προσκήνιο και μπάσο που θα παραλλήλιζα με τη «φωνή της λογικής» είναι στοιχεία τα οποία απογειώνουν το “Charcoal Grace” και θέτουν υψηλά τον πήχη για τη νέα μουσική χρονιά.
Τελικός προορισμός του «ταξιδιού» αποτελεί το “Charcoal Grace IV: Give Me Hell”. Με τα εκρηκτικά και κοφτά drums και τα φωνητικά στα οποία η χροιά του Grey μεταφέρει την απόγνωση και την αγανάκτηση των στίχων θα το χαρακτήριζα ως άλλη μία προσπάθεια διαφυγής και εκτόνωσης των Caligula’s Horse από το βάρος της πραγματικότητας, κάτι το οποίο προσωπικά με ελκύει και με γοητεύει.
Οι πρώτες νότες του “Sails” φέρνουν κάτι γνώριμο στο μυαλό, κάτι από εισαγωγή Insomnium-ιακών τραγουδιών. Από το συνδυασμό των μελωδιών της κιθάρας και του μπάσου προκύπτει ένα γλυκό και ζεστό ηχητικό αποτέλεσμα το οποίο προσδίδει μία πινελιά αισιοδοξίας και ανακούφισης. Ο παραμυθένιος ήχος καλά κρατεί και στο “The Stormchaser”. Οι Caligula’s Horse μέσω των εναλλαγών στους ρυθμούς και τη μορφή του ήχου – acoustic – σκληρού – δημιουργούν μία σκοτεινή, δραματική και μυστήρια ατμόσφαιρα μεμονωμένα στο κομμάτι αλλά και σε ολόκληρο το “Charcoal Grace”.
Το “Charcoal Grace” είναι ένας δίσκος που μπορεί να ακούγεται για ώρες
Η πλήρης αρμονία των φωνητικών του Grey με τις μελωδίες είναι το στοιχείο που κατά τη γνώμη μου κλέβει της παράσταση στο εν λόγω τραγούδι. Τέλος, το “Mute” είναι ο ιδανικός επίλογος που θα μπορούσε να έχει ένας δίσκος μέσω του οποίου η μπάντα μοιράζεται τους προβληματισμούς και τις ανασφάλειες περί ανθρώπινων σχέσεων. Το κομμάτι έχει την κατάλληλη δομή για τον σκοπό αυτό. Εκφράζεται η ένταση μέσω μουσικών ξεσπασμάτων και μετά την εκτόνωση αποκαθίσταται η ηρεμία και πάλι από την αρχή.
Άλλος ένας δίσκος που θα μπορούσα να ακούω για ώρες, όπως υποδηλώνει το ατόφιο και ειλικρινέστατο δεκάρι στη βαθμολογία, έφτασε στο τέλος του. Οι Caligula’s Horse μέσω του “Charcoal Grace” με τις ποικίλες δυναμικές, τον ατμοσφαιρικό του χαρακτήρα και τα βαθιά του νοήματα τοποθετούν το λιθαράκι τους στο οχυρό της progressive metal σκηνής που χτίζεται με ολοένα και πιο γρήγορους ρυθμούς. Ο ήχος που αναπτύσσει η μπάντα με τις ποικίλες πτυχές του αποτελεί ωδή στον πειραματισμό υπό το πρίσμα της σταθερότητας και της ισορροπίας. Τα έντονα συναισθήματα και η ενεργοποίηση που προκάλεσαν στο μυαλό μου οι μελωδίες τους είναι από τα κίνητρα που προσωπικά ορίζω ως τα πιο ισχυρά για συστηματικότερη ενασχόληση με τη μουσική και προσωπική αναζήτηση και τους ευχαριστώ γι’ αυτό.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Caligula’s Horse
Album: Charcoal Grace
Label: Inside Out Music
Release Date: 26/01/2024
Genre: Progressive Metal
1. The World Breathes With Me
2. Golem
3. Charcoal Grace I: Prey
4. Charcoal Grace II: A World Without
5. Charcoal Grace III: Vigil
6. Charcoal Grace IV: Give Me Hell
7. Sails
8. The Stormchaser
9. Mute
Producer: Sam Vallen
Caligula’s Horse: Jim Grey (Φωνή), Sam Vallen (Κιθάρα), Josh Griffin (Τύμπανα), Dale Prinsse (Μπάσο)
Caligula’s Horse
Οι Caligula’s Horse μέσω του “Charcoal Grace” με τις ποικίλες δυναμικές, τον ατμοσφαιρικό του χαρακτήρα και τα βαθιά του νοήματα τοποθετούν το λιθαράκι τους στο οχυρό της progressive metal σκηνής που χτίζεται με ολοένα και πιο γρήγορους ρυθμούς. Ο ήχος που αναπτύσσει η μπάντα με τις ποικίλες πτυχές του αποτελεί ωδή στον πειραματισμό υπό το πρίσμα της σταθερότητας και της ισορροπίας.
