Close Menu
    What's Hot

    Metallica: Γιατί κάποιοι νιώθουν την ανάγκη να μας πουν πόσο δεν τους αρέσουν;

    2025-05-28
    7.5

    Pelican: Flickering Resonance | Album Review

    2025-05-28

    Dimmu Borgir: Enthrone Darkness Triumphant | Όνομα & πράγμα

    2025-05-28
    Facebook X (Twitter) Instagram
    Trending
    • Metallica: Γιατί κάποιοι νιώθουν την ανάγκη να μας πουν πόσο δεν τους αρέσουν;
    • Pelican: Flickering Resonance | Album Review
    • Dimmu Borgir: Enthrone Darkness Triumphant | Όνομα & πράγμα
    • Obsidian Scapes: Death Chants Echo from Aphrotic Void | Album Review
    • Katatonia (Sebastian Svalland): Μουσική είναι να βρίσκεις έναν χώρο για να αναπνέεις
    • Katatonia (Sebastian Svalland): Music is a space to breathe amidst the chaos
    • Superman: Ρόλος ευχή ή κατάρα;
    • Voltron: O Henry Cavill πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική μεταφορά του λατρεμένου animation.
    Πέμπτη, 29 Μαΐου
    Facebook X (Twitter) Instagram YouTube
    Ό,τι αξίζει να ακούσεις και να δειςΌ,τι αξίζει να ακούσεις και να δεις
    • ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
      1. Μουσικά Νέα
      2. Cine/TV
      3. Σε άλλα νέα
      4. Όλα

      Metallica: Ξεκίνησε η προπώληση – Δείτε τιμές και λεπτομέρειες

      2025-05-27

      Metallica: Αναλυτικός οδηγός για την αγορά των πρώτων εισιτηρίων

      2025-05-26

      Sepultura: Ανοιχτό το ενδεχόμενο για μια ιστορική επανένωση

      2025-05-26

      Pulp: Eπιστρέφουν με το “Got To Have Love” και επαναπροσδιορίζουν τη λέξη που δεν τολμούσαν να πουν

      2025-05-26

      Voltron: O Henry Cavill πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική μεταφορά του λατρεμένου animation.

      2025-05-27

      Καθυστερούν οι επερχόμενες ταινίες των Avengers

      2025-05-27

      Η ταινία Elden Ring βρήκε τον σκηνοθέτη της

      2025-05-27

      Η σειρά του Harry Potter βρήκε την βασική τριάδα της.

      2025-05-27

      TikTok for Artists: Η νέα εποχή της πλατφόρμας και ο εφιάλτης της spotifyοποίησης

      2025-04-11

      Βραδιάζει…Μια Ροκ Σταρ Εξομολογείται του Αντώνη Μποσκοϊτη στο Θέατρο Μικρό Χορν

      2025-02-18

      Πέντε μικρά έργα του Samuel Beckett στο LOXODOX

      2025-02-10

      Χειμωνιάτικο Παραμύθι της Τούλας Ζαχαριουδάκη στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη

      2025-01-15

      Voltron: O Henry Cavill πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική μεταφορά του λατρεμένου animation.

      2025-05-27

      Καθυστερούν οι επερχόμενες ταινίες των Avengers

      2025-05-27

      Η ταινία Elden Ring βρήκε τον σκηνοθέτη της

      2025-05-27

      Η σειρά του Harry Potter βρήκε την βασική τριάδα της.

      2025-05-27
    • ΜΟΥΣΙΚΗ
      1. Δισκοκριτικές
      2. Συνεντεύξεις
      3. Αφιερώματα & Άρθρα
      4. Όλα

      Pelican: Flickering Resonance | Album Review

      7.5 2025-05-28

      Obsidian Scapes: Death Chants Echo from Aphrotic Void | Album Review

      8.5 2025-05-28

      Manos Six and The Muddy Devil: When skies are grey | EP Review

      8.5 2025-05-27

      Sigh: I Saw the World’s End – Hangman’s Hymn MMXXV | Album Review

      9.0 2025-05-26

      Katatonia (Sebastian Svalland): Μουσική είναι να βρίσκεις έναν χώρο για να αναπνέεις

      2025-05-28

      DVNE on the road: Λιγότερο rock & roll, περισσότερος ρεαλισμός (και podcasts)

      2025-05-20

      Stygian Path: «Ο ένας στηρίζει τον άλλον, και αυτό αξίζει όσο τίποτα»

      2025-05-19

      Part of the Theory: «Ό,τι γράφουμε, μας οδηγεί — εμείς απλώς ακολουθούμε»

      2025-05-13

      Metallica: Γιατί κάποιοι νιώθουν την ανάγκη να μας πουν πόσο δεν τους αρέσουν;

      2025-05-28

      Dimmu Borgir: Enthrone Darkness Triumphant | Όνομα & πράγμα

      2025-05-28

      Όταν το νέο τραγούδι σου μοιάζει με κάτι παλιό

      2025-05-26

      Τι είναι τελικά η DIY μουσική σκηνή;

      2025-05-26

      Metallica: Γιατί κάποιοι νιώθουν την ανάγκη να μας πουν πόσο δεν τους αρέσουν;

      2025-05-28

      Pelican: Flickering Resonance | Album Review

      7.5 2025-05-28

      Dimmu Borgir: Enthrone Darkness Triumphant | Όνομα & πράγμα

      2025-05-28

      Obsidian Scapes: Death Chants Echo from Aphrotic Void | Album Review

      8.5 2025-05-28
    • CINEMA
      1. Κριτικές ταινιών
      2. Αφιερώματα & Άρθρα
      3. Midnight Express
      4. Όλα

      Fountain of Youth | Film Review | Αδιάφορο blockbuster

      5.5 2025-05-25

      Mission: Impossible – The Final Reckoning | Film Review

      7.0 2025-05-25

      A Working Man | Film Review | Ο Jason Statham σε γνώριμα λημέρια

      6.5 2025-05-10

      Warfare | Film Review | Μια ωμή εμπειρία πολέμου

      9.0 2025-05-10

      Tαινίες για D&D campaigns

      2025-05-26

      Τα πιο εμβληματικά κινηματογραφικά action δίδυμα

      2025-05-25

      Τρόμος εκτός mainstream

      2025-05-25

      The Day After Tomorrow: Η πιο εύστοχη πρόβλεψη της δεν ήταν για τον καιρό

      2025-05-25

      The Film Pit x Midnight Express παρουσιάζουν: Ninja Terminator

      2025-03-19

      The Film Pit x Μιdnight Express @ Cinobo Πατησίων present: Miami Connection

      2025-02-20

      Profondo Rosso: Βίαιοι φόνοι στη Ρώμη | Midnight Express

      2025-02-07

      ALIEN | Ένα Ταξίδι Τρόμου, Δράσης και Επανάστασης | Midnight Express

      2025-01-18

      Tαινίες για D&D campaigns

      2025-05-26

      Τα πιο εμβληματικά κινηματογραφικά action δίδυμα

      2025-05-25

      Τρόμος εκτός mainstream

      2025-05-25

      The Day After Tomorrow: Η πιο εύστοχη πρόβλεψη της δεν ήταν για τον καιρό

      2025-05-25
    • POP CULTURE
      1. Σειρές
      2. Netflix
      3. Prime Video
      4. Όλα

      The Last of Us | Season 2 Review | Σχεδόν τέλεια, αλλά ανολοκλήρωτη

      9.0 2025-05-26

      Devil May Cry | Season 1 | Δαιμονική δράση, emo αισθητική και nu metal

      7.5 2025-04-19

      Daredevil: Born Again | Season 1 Review | Η στροφή του MCU προς την ωριμότητα

      9.0 2025-04-16

      The Last of Us | Season 2 Premiere Review | Ηρεμία πριν τη θύελλα

      8.5 2025-04-14

      Adolescence | Series Review | Μια ωμή παρουσίαση της πραγματικότητας

      9.0 2025-03-31

      Squid Game | Season 2 Review | Επιστροφή στην αρένα ή στασιμότητα;

      6.0 2024-12-27

      Kaos | Season 1 Review | Μαύρη κωμωδία & Μυθολογία

      7.5 2024-09-09

      Terminator Zero | Season 1 Review | Νέα πνοή στο franchise

      7.0 2024-09-08

      Fallout | Season 1 | Review

      9.0 2024-04-14

      Monarch: Legacy of Monsters | Season 1 – Episodes 1 & 2 | Review

      6.0 2023-11-18

      Lupin | Season 3 | Review

      6.0 2023-11-13

      Onimusha | Season 1 | Review

      7.5 2023-11-12

      Superman: Ρόλος ευχή ή κατάρα;

      2025-05-27

      The Last of Us | Season 2 Review | Σχεδόν τέλεια, αλλά ανολοκλήρωτη

      9.0 2025-05-26

      Todd McFarlane’s Spawn: Όταν η καταδίκη έγινε τηλεοπτική αφήγηση

      2025-05-10

      Devil May Cry | Season 1 | Δαιμονική δράση, emo αισθητική και nu metal

      7.5 2025-04-19
    • EVENTS
      1. Ατζέντα
      2. Ανταποκρίσεις
      3. Όλα

      Wisdom in Chains: Η επιστροφή μιας hardcore punk δύναμης στην Αθήνα

      2025-05-26

      Covenant, NNHMN και The Man & His Failures ζωντανά στο Θέατρο Πέτρας

      2025-05-22

      Μια υπέροχη βραδιά metalcore έρχεται 31 Μαΐου στο An Club!

      2025-05-13

      Death Disco Open Air Festival 2025: Δύο ημέρες γεμάτες σκοτεινή μουσική στην καρδιά της Αθήνας

      2025-05-12

      Grave Digger, Triumpher, 18/05/2025 @Κύτταρο

      2025-05-22

      Metallica, 29/06/2024 @Clisson, France | Hellfest

      2025-05-22

      Rock ‘n’ Roll Children (Dio greek tribute band), 17/05/2025 @Κύτταρο

      2025-05-21

      Venom INC, Krisiun, Hate, Αter, 16/05/2025 @ Gagarin 205

      2025-05-20

      Wisdom in Chains: Η επιστροφή μιας hardcore punk δύναμης στην Αθήνα

      2025-05-26

      Grave Digger, Triumpher, 18/05/2025 @Κύτταρο

      2025-05-22

      Metallica, 29/06/2024 @Clisson, France | Hellfest

      2025-05-22

      Covenant, NNHMN και The Man & His Failures ζωντανά στο Θέατρο Πέτρας

      2025-05-22
    • ΘΕΑΤΡΟ
      1. Ανταποκρίσεις παραστάσεων
      2. Επερχόμενες παραστάσεις
      3. Όλα

      Καπούτ του Άλντο Νικολάι @ Θέατρο Αλκμήνη

      2025-01-20

      Άγουρα Κεράσια του Μανούσου Μανουσάκη @ Θεάτρο Αλκμήνη

      2024-11-05

      Απολυμένη των Αλέξανδρου Λιακόπουλου και Γιωργή Κοντοπόδη, 13/04/2024 @Θεάτρο Αλκμήνη

      2024-05-09

      Θέλω να σου Κρατάω το Χέρι, του Τάσου Ιορδανίδη, 02/10/2022 @Θέατρο Άλφα

      2023-04-21

      Βραδιάζει…Μια Ροκ Σταρ Εξομολογείται του Αντώνη Μποσκοϊτη στο Θέατρο Μικρό Χορν

      2025-02-18

      Χειμωνιάτικο Παραμύθι της Τούλας Ζαχαριουδάκη στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη

      2025-01-15

      To Aνθρώπινο Δυναμικό της Νίκης Δουλγεράκη στο ΠΛΥΦΑ

      2023-04-28

      O Γλάρος του Άντον Τσέχωφ στο Θέατρο Άττις

      2023-04-28

      Βραδιάζει…Μια Ροκ Σταρ Εξομολογείται του Αντώνη Μποσκοϊτη στο Θέατρο Μικρό Χορν

      2025-02-18

      Πέντε μικρά έργα του Samuel Beckett στο LOXODOX

      2025-02-10

      Καπούτ του Άλντο Νικολάι @ Θέατρο Αλκμήνη

      2025-01-20

      Χειμωνιάτικο Παραμύθι της Τούλας Ζαχαριουδάκη στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη

      2025-01-15
    • DEPARTISTS
      1. Απόψεις
      2. Εκ της διευθύνσεως
      3. Όλα

      Metallica: Γιατί κάποιοι νιώθουν την ανάγκη να μας πουν πόσο δεν τους αρέσουν;

      2025-05-28

      Η μουσική της ανεκπλήρωτης επιθυμίας

      2025-02-23

      Από τη φιλολογία στη μυθολογία: Πώς ο Tolkien επανακαθόρισε την έννοια της δημιουργίας

      2024-12-10

      Έχει αξία σήμερα ο βωβός κινηματογράφος;

      2024-11-17

      Άλλο ένα κείμενο για το κοινό του Poor Things του Λάνθιμου

      2024-01-19

      Λεξ όρμα τους, ξεχαρβάλωσε τη νόρμα τους

      2022-07-04

      Metallica: Γιατί κάποιοι νιώθουν την ανάγκη να μας πουν πόσο δεν τους αρέσουν;

      2025-05-28

      Tαινίες για D&D campaigns

      2025-05-26

      Τα πιο εμβληματικά κινηματογραφικά action δίδυμα

      2025-05-25

      Τρόμος εκτός mainstream

      2025-05-25
    Ό,τι αξίζει να ακούσεις και να δειςΌ,τι αξίζει να ακούσεις και να δεις
    Αρχική » Dark Tranquillity: It’s a Choice between Heaven & Hell (From good to best)
    Λίστες

    Dark Tranquillity: It’s a Choice between Heaven & Hell (From good to best)

    Ανακαλύπτουμε και κατατάσσουμε κάθε άλμπουμ των Dark Tranquillity, από το "Skydancer" ως το "Endtime Signals", χωρίς συμβιβασμούς
    DEPART StaffΑπό DEPART Staff2025-04-24
    Facebook Twitter Copy Link
    Dark Tranquillity: It's a Choice between Heaven & Hell (From good to best)
    Share
    Facebook Twitter Copy Link

    Από τα μέσα των ‘90s μέχρι και σήμερα, οι Dark Tranquillity παραμένουν μια από τις πιο σταθερές και ταυτόχρονα ανήσυχες δυνάμεις του ευρωπαϊκού ακραίου ήχου. Μαζί με τους At the Gates και τους In Flames, όρισαν το περίφημο Gothenburg sound – όμως δεν αρκέστηκαν ποτέ σε αυτό. Μέσα σε τρεις δεκαετίες, μετακινήθηκαν από τα ακουστικά περάσματα και τις πομπώδεις μελωδίες του “Skydancer” σε πιο ψυχρά, ατμοσφαιρικά τοπία τύπου “We Are the Void”, χωρίς να χάσουν την ταυτότητά τους.

    Martin Brändström (Dark Tranquillity): H μουσική μας είναι βαθιά συναισθηματική

    Martin Brändström (Dark Tranquillity): H μουσική μας είναι βαθιά συναισθηματική

    Η δισκογραφία τους δεν είναι γραμμική. Είναι ένα συνεχές πείραμα ισορροπίας ανάμεσα στη μελωδία και την επιθετικότητα, την τεχνική και το συναίσθημα. Κάθε δίσκος αντικατοπτρίζει μια στιγμή καλλιτεχνικής αυτογνωσίας – άλλοτε πιο τολμηρής, άλλοτε πιο εσωστρεφούς. Αυτή η λίστα δεν φιλοδοξεί να πει την «τελική» αλήθεια· είναι όμως μια προσπάθεια να καταγραφεί η διαδρομή τους μέσα από το πρίσμα της συνέπειας, της αναζήτησης και –πάνω απ’ όλα– της προσωπικής επιρροής που άσκησαν.

    13
    Moment (2020)

    Το “Moment” είναι ένα αξιοπρεπέστατο κεφάλαιο στη δισκογραφία των Dark Tranquillity, χωρίς όμως να φτάνει στα ύψη προηγούμενων δίσκων. Με τον Niklas Sundin εκτός σύνθεσης για πρώτη φορά, η μπάντα στηρίζεται στον Martin Brändström που αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο, γεμίζοντας το κενό με συναισθηματικά πλήκτρα και δομημένες ατμόσφαιρες. Η κιθαριστική δουλειά του Reinholdz σώζει καταστάσεις, ενώ ο Christopher Amott, παρότι “μεγάλο όνομα”, μένει στο περιθώριο.

    Dark Tranquillity: Moment | Album Review

    Dark Tranquillity: Moment | Album Review

    Η τριάδα “Phantom Days”, “Transient”, “Identical to None” δίνει τον τόνο: μελωδικότητα, στιβαρότητα και το γνώριμο, εκφραστικό growl του Stanne. Υπάρχουν στιγμές έμπνευσης – ειδικά το “Standstill” ξεχωρίζει ως κορυφαίο – αλλά συνολικά, το άλμπουμ νιώθει περισσότερο ως μία καλά εκτελεσμένη συνέχεια παρά ως ένα πραγματικά ξεχωριστό κεφάλαιο. Είναι το άλμπουμ μιας μπάντας με εμπειρία, αλλά χωρίς το στοιχείο της έκπληξης. Σε σχέση με το βεληνεκές τους, παραμένει απλώς «καλό».

    12
    Construct (2013)

    To “Construct” είναι από τους πιο διχαστικούς δίσκους των Dark Tranquillity – και αυτό από μόνο του λέει πολλά. Η μπάντα επιχειρεί μια ανασκόπηση της δισκογραφικής της ταυτότητας, μπλέκοντας την ατμοσφαιρική μελαγχολία του “Projector” με τον ψυχρό μοντερνισμό του “We Are the Void”. Το αποτέλεσμα δεν είναι ριζοσπαστικό, αλλά σίγουρα ενδιαφέρον.

    Ο Stanne εναλλάσσει καθαρά και brutal φωνητικά, ενώ οι Henriksson και Sundin αποφεύγουν το περιττό shredding υπέρ της ατμόσφαιρας. Η παρουσία των πλήκτρων του Brändström είναι πιο έντονη από ποτέ, με κομμάτια όπως το “Uniformity” και το “None Becoming” να βασίζονται πάνω τους. Παρότι δεν λείπουν τα κλασικά μελωδικά death στοιχεία (“For Broken Words”, “The Science of Noise”), οι ενορχηστρώσεις συχνά προσεγγίζουν τον gothic ήχο.

    Η συνολική εμπειρία του δίσκου είναι περισσότερο ομοιογενής παρά εκρηκτική. Υπάρχει βάθος, αλλά λείπει το έντονο σημείο αναφοράς. Το “Construct” ήταν ο δίσκος που δοκίμασε να γεφυρώσει το χθες με το αύριο, χωρίς να συγκλονίσει. Στη λίστα, παίρνει τη θέση του ως μία ασφαλής, ατμοσφαιρική – αλλά όχι σπουδαία – στιγμή μιας μπάντας που ποτέ δεν φοβήθηκε να εξερευνήσει.

    11
    We Are the Void (2010)

    Η μπάντα που όρισε τις ισορροπίες στο melodic death metal αποφασίζει εδώ να στραφεί προς το εσωτερικό της. Αντί να προτάξει ταχύτητα ή επιθετικότητα, το “We Are the Void” επενδύει σε μία σχεδόν gothic ψυχρότητα. Δεν είναι το πιο εμπνευσμένο άλμπουμ τους – είναι όμως από τα πιο ευθυγραμμισμένα με το σκοτεινό υπαρξιακό τους υπόβαθρο.

    Ατμοσφαιρικό, αργό και γεμάτο πλήκτρα, το “We Are the Void” ακολουθεί τη συνταγή του “Fiction” αλλά σπρώχνει ακόμη περισσότερο στη μελαγχολία. Ο Mikael Stanne χρησιμοποιεί σε αρκετά σημεία καθαρά φωνητικά – με ιδιαίτερη επιτυχία σε κομμάτια όπως το “Her Silent Language” και το καταληκτικό “Iridium”. Ταυτόχρονα, το “Arkhangelsk” και το “The Grandest Accusation” προσφέρουν μερικές από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές του δίσκου, ενώ το “The Fatalist” κρατά ψηλά το melodic death στοιχείο.

    Ωστόσο, η αίσθηση επανάληψης και η σχετική απουσία χαρακτηριστικών riff μειώνουν τη δυναμική που κάποτε χαρακτήριζε τη μπάντα. Στη λίστα, το “We Are the Void” τοποθετείται ως μια ενδιαφέρουσα, αλλά όχι καθοριστική στιγμή. Είναι η μπάντα σε διάθεση ενδοσκόπησης, πιο κοντά στο φως των synths παρά στις σκιές των κιθάρων.

    10
    Atoma (2016)

    Δεν είναι κάθε δίσκος επιστροφή – κάποιοι είναι υπενθύμιση. Το “Atoma” δεν επαναφέρει απλώς τους Dark Tranquillity σε τροχιά εμπνευσμένης δημιουργίας· αποδεικνύει ότι η μπάντα μπορεί ακόμα να συγκινεί χωρίς να εκπλήσσει. Στη μετά-Henriksson εποχή, οι Σουηδοί ισορροπούν μεταξύ μελωδικής ευαισθησίας και σκοτεινής έντασης, με έναν Stanne σε κορυφαία φόρμα και ένα Brändström που πλέον καθορίζει τον ήχο όσο ποτέ.

    Dark Tranquillity | Η αιώνια άβυσσος μίας σκοτεινής ηρεμίας

    Dark Tranquillity | Η αιώνια άβυσσος μίας σκοτεινής ηρεμίας

    Η δομή είναι απλή αλλά αποδοτική: 12 κομμάτια με σύντομη διάρκεια, θεματική συνοχή και μελωδίες που χτίζονται υπομονετικά. Τα “Encircled”, “Forward Momentum” και “Faithless by Default” κινούνται σε γνώριμα μονοπάτια, ενώ το ομώνυμο “Atoma” και το “Our Proof of Life” ξεχωρίζουν για τη συναισθηματική τους ένταση. Οι κιθάρες δεν κρατούν τα ηνία, όμως οι ατμόσφαιρες είναι πλούσιες, και οι συνθέσεις στιβαρές – έστω κι αν συχνά μοιάζουν βγαλμένες από την ίδια μήτρα.

    Δεν περιέχει κάποια από τις “μεγάλες” στιγμές της καριέρας τους, αλλά σπάνια δείχνει αδυναμία. Είναι ο δίσκος που πιστοποιεί πως η μπάντα μπορεί να προχωρά χωρίς ανατροπές, απλώς κάνοντας καλά αυτό που ξέρει. Και κάποιες φορές, αυτό είναι αρκετό.

    9
    Endtime Signals (2024)

    Αν το “Moment” ήταν μια σταθερή επιστροφή και το “Atoma” μια προσεγμένη επαναφορά, τότε το “Endtime Signals” είναι το πιο πλήρες statement των Dark Tranquillity εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Δεν φέρνει την ανατροπή – αλλά φέρνει ισορροπία, βάθος και μια σπάνια συνέπεια ανάμεσα σε ιδέες και εκτέλεση. Από την παραγωγή μέχρι το tracklisting, τίποτα δεν δείχνει πρόχειρο ή μηχανικό.

    Το άλμπουμ είναι φορτισμένο συναισθηματικά, αλλά όχι μελοδραματικό. Η εναλλαγή από το ambient “Not Nothing” στο πιο ογκώδες “Drowned Out Voices” δείχνει μια μπάντα που ξέρει πώς να δομεί συναισθηματική διακύμανση, όχι απλώς να τη δημιουργεί. Ο Stanne βρίσκεται σε ερμηνευτική ακμή, αλλά δεν είναι το κέντρο βάρους· η συνθετική χημεία Brändström–Reinholdz είναι αυτή που δίνει σχήμα και ουσία.

    Dark Tranquillity: Endtime Signals | Album Review

    Dark Tranquillity: Endtime Signals | Album Review

    Η επιστροφή του Sundin στο φινάλε του “False Reflection” είναι μια ωραία, συμβολική κίνηση, αλλά το βάρος του άλμπουμ βρίσκεται αλλού: στα solos που επανήλθαν σε πρώτο πλάνο, στα ρεφρέν που μένουν και στην ενορχηστρωτική ωριμότητα. Δεν υπάρχει κάποιο κομμάτι-ορόσημο εδώ, αλλά ούτε και filler. Το “Endtime Signals” δεν διεκδικεί στέμμα· λειτουργεί σαν υπενθύμιση ότι η κληρονομιά χτίζεται με διάρκεια, όχι με εντυπωσιασμούς.

    8
    Haven (2000)

    Το “Haven” κυκλοφόρησε σε μία περίεργη περίοδο για τους Dark Tranquillity, αμέσως μετά το “Projector”. Αντί για να ρισκάρουν εκ νέου, επέλεξαν τη σύσφιξη: επέστρεψαν σε αποκλειστικά brutal φωνητικά, εστίασαν σε πιο σύντομες φόρμες και ανέδειξαν για πρώτη φορά τα keyboards του Martin Brändström ως δομικό στοιχείο. Το αποτέλεσμα είναι ένα άλμπουμ συμπαγές, με έντονη ρυθμικότητα και ξεκάθαρη στροφή προς ένα πιο «μηχανικό» αλλά και πιο προσβάσιμο melodeath.

    Από το καταιγιστικό “The Wonders at Your Feet” μέχρι το μελωδικό “Ego Drama”, το “Haven” βασίζεται σε έναν μελωδικό πυρήνα, περιτυλιγμένο από metal riffing και ηλεκτρονικά στρώματα. Οι δομές είναι σφιχτές, οι μελωδίες αναγνωρίσιμες, αλλά η ενιαία αισθητική κουράζει στο μεσαίο μέρος του δίσκου. Εκεί είναι που η έλλειψη δυναμικής ποικιλίας αρχίζει να βαραίνει.

    Το φινάλε, όμως, δικαιώνει. Το “Rundown” και το “At Loss for Words” προσφέρουν πολύτιμη ενορχηστρωτική ελευθερία και υπενθυμίζουν τις συνθετικές δυνατότητες της μπάντας. Το “Haven” είναι το άλμπουμ που σφράγισε την είσοδο των Dark Tranquillity στη νέα χιλιετία με σιγουριά. Ένα μικρό, αυστηρό, και μελωδικό ηχητικό σύμπαν, από μία μπάντα που δεν είχε καμία πρόθεση να επαναπαυτεί.

    7
    Skydancer (1993)

    To “Skydancer” είναι ο δίσκος που δεν εκτιμάς με την πρώτη, αλλά καταλαβαίνεις με τον καιρό. Δεν είναι μόνο το ντεμπούτο των Dark Tranquillity· είναι ένα ιστορικό ντοκουμέντο για το πώς ξεκίνησε η σπορά του μελωδικού death metal. Το άκουσμά του φανερώνει μία μπάντα που ακόμη αναζητά το στίγμα της, κι όμως, μέσα από την ασάφεια γεννιέται ένα ιδίωμα.

    Με brutal φωνητικά του Anders Fridén και τον Mikael Stanne στην κιθάρα, το “Skydancer” μοιάζει με τυχαίο αποτέλεσμα που κατέληξε σε ακρογωνιαίο λίθο. Ηχητικά, βρίσκεται κοντά στον ήχο των πρώτων At the Gates και In Flames, αλλά με ένα πιο ονειρικό, σχεδόν ποιητικό ύφος. Η χρήση ακουστικών κιθάρων μέσα σε death metal φόρμες δεν ήταν σύνηθες τότε· όμως εδώ, ο Martin Henriksson το κάνει να ακούγεται φυσικό.

    Το Skydancer, οι Dark Tranquillity και η πιο πετυχημένη τράμπα

    Το Skydancer, οι Dark Tranquillity και η πιο πετυχημένη τράμπα

    Η παραγωγή είναι τραχιά, οι συνθέσεις πολλές φορές άναρχες, αλλά η έμπνευση είναι εκεί. To “A Bolt of Blazing Gold” αποτελεί σχεδόν το blueprint για τον μελλοντικό ήχο της μπάντας. Κι αν κάτι μένει τελικά από το “Skydancer”, είναι η δύναμή του να στέκεται ακέραιο 30+ χρόνια μετά — όχι ως ρομαντικό κατάλοιπο εποχής, αλλά ως ένας δίσκος που έβαλε το θεμέλιο σε κάτι πολύ μεγαλύτερο. Είναι το πρώτο βήμα ενός θρύλου.

    6
    The Mind’s I

    Αν το “The Gallery” ήταν η πρώτη κορυφή των Dark Tranquillity, τότε το “The Mind’s I” είναι η απόπειρα να σπάσουν τα όριά της. Πιο πειραματικό, πιο αντισυμβατικό, και με εμφανή τάση για εξερεύνηση, ο τρίτος τους δίσκος μοιάζει με το πρώτο ρήγμα στο οικοδόμημα που οι ίδιοι έχτισαν — και ταυτόχρονα είναι απόλυτα DT.

    H καταιγιστική έναρξη του “Dreamlore Degenerate”, η ατμοσφαιρική κορύφωση του “Insanity’s Crescendo”, το άλμπουμ λειτουργεί σαν καλειδοσκόπιο: blast beats, ακουστικές στιγμές, female vocals, ψήγματα μελλοντικού ήχου και riffs που δεν φοβούνται να λοξοδρομήσουν. Το “Zodijackyl Light” και το “Hedon” είναι μνημείο mid-90s μελωδικού death, ενώ το instrumental “The Mind’s I” λειτουργεί ως ένας σκοτεινός επίλογος γεμάτος υπαινιγμούς.

    Το “The Mind’s I έχει έναν σχεδόν “ανήσυχο” ρυθμό: συνθέσεις μικρής διάρκειας που δεν χάνουν χρόνο, αλλά ούτε επιδιώκουν εύκολες λύσεις. Ο δίσκος ίσως υστερεί σε συνοχή ή “hits”, όμως το βάθος του τον κατατάσσει ανάμεσα στους πιο ενδιαφέροντες της δισκογραφίας τους. Ίσως όχι το ιδανικό entry point για νέους ακροατές, αλλά για όσους αναζητούν τις λιγότερο ασφαλείς στιγμές των Dark Tranquillity, το “The Mind’s I” είναι η κρυμμένη γωνία του μυαλού τους που αξίζει εξερεύνηση.

    5
    Character (2005)

    Ίσως η πιο αντιπροσωπευτική στιγμή της μετεξέλιξης των Dark Tranquillity, το “Character” είναι ο δίσκος όπου η έννοια της μελωδίας και η έννοια της επιθετικότητας συγκρούονται για να γεννήσουν κάτι τρίτο, κάτι απόλυτα δικό τους. Εδώ δεν υπάρχουν καθαρά φωνητικά, ούτε ακουστικές αναπνοές· μόνο μια διαρκής σύγκρουση μηχανής και συναισθήματος που καταλήγει σε μια συλλογή τραγουδιών-οδοστρωτήρων.

    Το “Character” είναι κατά κάποιο τρόπο ο πνευματικός διάδοχος του “Damage Done”, αλλά πιο βαρύ, πιο σφιχτοδεμένο και με ακόμα μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη φόρμουλα που είχαν ήδη εδραιώσει. Από το blast beat που ανοίγει το “The New Build” μέχρι το σχεδόν επικό “My Negation”, ο δίσκος κυλάει σαν ενιαίο αφήγημα χωρίς κανένα filler. Οι κιθάρες είναι εντυπωσιακές και συναισθηματικές, τα πλήκτρα παρόντα χωρίς να γίνονται φορτικά, και ο Mikael Stanne σε μία από τις πιο σπαρακτικές ερμηνείες της καριέρας του.

    Μπορεί κάποια κομμάτια να έχουν παρόμοια δομή ή tempo, αλλά αυτό ενισχύει την ομοιογένεια του άλμπουμ. Το Character δεν γράφτηκε για να έχει “hit singles”. Γράφτηκε για να αποτελεί ένα ενιαίο, καθηλωτικό σύνολο, και σε αυτό πετυχαίνει απόλυτα. Για πολλούς είναι το καλύτερο post-Gallery άλμπουμ της μπάντας – και όχι άδικα.

    4
    Projector (1999)

    Το “Projector” είναι ο πιο παράξενος και τολμηρός δίσκος των Dark Tranquillity. Κυκλοφόρησε το 1999, μια εποχή όπου οι Σουηδοί βρίσκονταν σε σταυροδρόμι: είχαν ήδη ορίσει το στυλ του μελωδικού death metal με το “The Gallery”, αλλά δεν ήθελαν να μείνουν αιχμάλωτοι του “Gothenburg sound”. Αντί να παίξουν με ασφάλεια, έκαναν ένα άλμα στο κενό και δημιούργησαν έναν δίσκο που ακουμπά στα όρια του gothic metal και του ambient.

    Ο Mikael Stanne, για πρώτη και μοναδική φορά σε τέτοια έκταση, τραγουδάει καθαρά. Όχι απλώς καλά· συγκλονιστικά. Η φωνή του κουβαλά μελαγχολία, απόγνωση, ομορφιά και ειλικρίνεια, και γίνεται ο θεμέλιος λίθος ενός άλμπουμ που συγκινεί με τρόπους που λίγοι περίμεναν από τους DT. Το “Projector” δεν είναι ούτε βαρύ ούτε επιθετικό με την παραδοσιακή έννοια – είναι όμως συναισθηματικά συντριπτικό.

    Η παρουσία του πιάνου, τα υποβλητικά πλήκτρα και οι guest φωνές της Johanna Andersson ενισχύουν το σκοτεινό, εσωτερικό κλίμα. Τα “ThereIn”, “Auctioned” και “UnDo Control” είναι κορυφαία παραδείγματα αυτού του μοναδικού ήχου. Το “Projector” δεν ανήκει σε κανένα ιδίωμα – κι αυτό είναι που το κάνει ξεχωριστό. Ήταν ριψοκίνδυνο, δίχασε στην εποχή του, αλλά σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους πιο σημαντικούς δίσκους στην πορεία της μπάντας.

    3
    Fiction (2007)

    Το “Fiction” είναι το άλμπουμ με το οποίο οι Dark Tranquillity αποφάσισαν να αγκαλιάσουν πλήρως το παρελθόν και το μέλλον τους. Μετά το “Character”, οι Σουηδοί δεν άλλαξαν ριζικά πορεία· συνέχισαν όμως να τελειοποιούν τη συνταγή τους: ισχυρό riffing, μελωδικές κιθάρες, καθαρές παραγωγές, ατμοσφαιρικά synths και η βαθιά growl φωνή του Mikael Stanne. Μόνο που εδώ, όλα αυτά εμφανίζονται σε ιδανικές αναλογίες.

    Το “Fiction” δεν είναι επανάσταση· είναι τελειοποίηση. Από το εναρκτήριο “Nothing to No One” μέχρι τη συγκινητική κλιμάκωση του “The Mundane and the Magic”, οι Dark Tranquillity προσφέρουν έναν δίσκο που συνδυάζει τη βιαιότητα του “Damage Done” με τη συναισθηματική ωριμότητα του “Projector”. Ο Stanne επιστρέφει και στα καθαρά φωνητικά (“Misery’s Crown”) και τα χρησιμοποιεί με φειδώ αλλά τεράστια αποτελεσματικότητα. Η συμμετοχή της Nell Sigland στο φινάλε προσδίδει θεατρικότητα και βάθος, ενώ το “Inside the Particle Storm” αποδεικνύει πως το συγκρότημα μπορεί να δημιουργήσει επική ατμόσφαιρα και σε αργούς ρυθμούς.

    Τα κομμάτια δεν ξεχωρίζουν αμέσως – αλλά αποκαλύπτουν τη δύναμή τους σταδιακά. Το “Fiction” είναι ένας δίσκος που απαιτεί πλήρη ακρόαση, και δικαιώνεται κάθε φορά. Δεν έχει την εκρηκτικότητα του “The Gallery”, αλλά έχει την ωριμότητα μιας μπάντας που γνωρίζει πώς να ενσωματώνει όλα τα στοιχεία της ιστορίας της σε κάτι πραγματικά στιβαρό.

    2
    The Gallery (1995)

    Το “The Gallery” δεν είναι απλώς ένα σπουδαίο άλμπουμ· είναι ένας από οτους δίσκους που διαμόρφωσαν το ίδιο το είδος του melodic death metal. Σηματοδοτεί την πρώτη εμφάνιση του Mikael Stanne στα φωνητικά, μετά την αποχώρηση του Anders Fridén, και καθιερώνει το κλασικό πλέον line-up της μπάντας. Στο μουσικό επίπεδο, το άλμπουμ ισορροπεί μεταξύ τεχνικής αρτιότητας και συναισθηματικής φόρτισης: διπλές κιθάρες που υφαίνουν μελωδίες με Maiden-ική λογική, ακουστικά περάσματα, κοψίματα ρυθμού και στίχοι που αγγίζουν το υπαρξιακό.

    Από το “Punish My Heaven” μέχρι το έπος “…Of Melancholy Burning”, το “The Gallery” αποτελεί μια διαρκή εναλλαγή εντάσεων. Οι Niklas Sundin και Fredrik Johansson συνθέτουν και εκτελούν με χειρουργική ακρίβεια, ο Anders Jivarp στα τύμπανα κρατά ένα αλάνθαστο ρυθμικό υπόβαθρο, και ο Stanne αποδεικνύει γιατί θεωρείται ένας από τους κορυφαίους εκφραστές του είδους. Η απουσία πλήκτρων αφήνει χώρο στις κιθάρες να αναπνεύσουν, με αποτέλεσμα έναν ήχο ωμό, ακατέργαστο και απολύτως καθηλωτικό.

    Το “The Gallery” παραμένει φρέσκο, πρωτοποριακό και με μια ιδιαίτερη συναισθηματική βαρύτητα που δύσκολα βρίσκει κανείς ακόμα και σήμερα. Δεν είναι τυχαίο ότι για πολλούς θεωρείται το καλύτερο άλμπουμ των Dark Tranquillity και μία από τις πιο επιδραστικές κυκλοφορίες του ακραίου ευρωπαϊκού metal.

    1
    Damage Done (2002)

    Με το “Damage Done”, οι Dark Tranquillity επιστρέφουν στην πιο επιθετική πλευρά του ήχου τους, απομακρυνόμενοι από τα πειραματικά μονοπάτια των “Projector” και “Haven”. Ο δίσκος χαρακτηρίζεται από την απουσία καθαρών φωνητικών, τον περιορισμό των μελαγχολικών στιγμών και τη χρήση των πλήκτρων με τρόπο που ενισχύει τη συνολική ατμόσφαιρα, χωρίς να επισκιάζει τις κιθάρες. Είναι ένα άλμπουμ που καθιέρωσε μια νέα ταυτότητα για τη μπάντα στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας.

    Dark Tranquillity: It's a Choice between Heaven & Hell (From good to best)

    Ο Mikael Stanne είναι πιο οργισμένος από ποτέ, και οι Niklas Sundin και Martin Henriksson δίνουν ρέστα σε κάθε riff, με highlights κομμάτια όπως τα “Monochromatic Stains“, “The Treason Wall” και “White Noise/Black Silence“. Το εναρκτήριο “Final Resistance” είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα live κομμάτια τους, ενώ το “Cathode Ray Sunshine” ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στο μελωδικό και το βίαιο στοιχείο. Η παραγωγή είναι πεντακάθαρη, και η ροή του δίσκου κινηματογραφική, με κάθε κομμάτι να δένει οργανικά με το επόμενο.

    Το “Damage Done” δεν επανεφευρίσκει το Gothenburg metal· το εξυψώνει, το ισχυροποιεί και το παρουσιάζει με τρόπο μοναδικό. Ένας δίσκος-ορόσημο για την απόλυτη εκτέλεση του είδους που οι ίδιοι βοήθησαν να καθιερωθεί.

    Info ⓘ

    Artist: Sober On Tuxedos

    Album: Good Intentions

    Label: Heaven Music

    Release Date: 11/12/2020

    Genre: Nu Metal, Metalcore

    Follow Dark Tranquillity

    Dark Tranquillity (OW) | Bandcamp | Deezer | Facebook | Instagram | SoundCloud | Spotify | Tidal | Twitter | YouTube

    Dark Tranquillity
    Follow on Google News Follow on Facebook Follow on Instagram Follow on X (Twitter) Follow on Threads Follow on Spotify
    Share. Facebook Twitter Copy Link
    ΠροηγούμενοΗλεκτρική κιθάρα: Πώς ένα τηγάνι με χορδές έφτασε να γεμίζει στάδια
    Επόμενο Blackbraid: Όταν το black metal περπατά ξυπόλητο

    ΣΧΕΤΙΚΑ ME AYTO

    Dark Tranquillity, Moonspell, Hiraes 27/04/2025 @Gagarin 205

    2025-05-02

    Dark Tranquillity & Moonspell: Δύο θρύλοι επιστρέφουν για δύο αξέχαστες βραδιές

    2024-12-30

    Dark Tranquillity: Endtime Signals | Album Review

    10 2024-08-16

    Martin Brändström (Dark Tranquillity): H μουσική μας είναι βαθιά συναισθηματική

    2024-08-16

    Dark Tranquillity, Ensiferum, Gwendydd, Pyogenesis, 12/05/2022 @Fuzz | Live Report

    2022-05-12

    Dark Tranquillity: Moment | Album Review

    8.0 2020-11-21
    Our Picks

    Blaze Bayley: Λάμπωντας στη σκιά δύο θρύλων

    2024-10-25
    7.5

    Obscura: A Sonication | Album Review

    2025-02-04

    Stick To Your Guns, Deez Nuts, Seasons A.C., 29/04/2024 @ Arch Club Live Stage

    2024-05-10

    Truckfighters: Ένα ταξίδι γεμάτο fuzz και ψυχεδέλεια στο Arch

    2025-03-05
    Stay In Touch
    • Facebook
    • Twitter
    • Instagram
    • Threads
    • Spotify
    ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ
    ΜΟΥΣΙΚΗ

    Katatonia (Sebastian Svalland): Music is a space to breathe amidst the chaos

    Από Φοίβος Κρομμύδας2025-05-28

    Katatonia’s Sebastian Svalland shares insights on music, atmosphere, creativity, and finding escape in chaotic times

    Voltron: O Henry Cavill πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική μεταφορά του λατρεμένου animation.

    2025-05-27

    Καθυστερούν οι επερχόμενες ταινίες των Avengers

    2025-05-27

    Η ταινία Elden Ring βρήκε τον σκηνοθέτη της

    2025-05-27
    About Us
    About Us

    Το απόλυτο spot για μουσική, κινηματογράφο και σειρές, με έμφαση στην εναλλακτική σκηνή. Εξερευνούμε κάθε γωνιά του underground, αναδεικνύοντας δημιουργίες που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα.

    Email Us: [email protected]

    Our Picks

    we.own.the.sky, KIVA, 06/05/2023 @Temple | Live Report

    2023-05-12
    9

    DITZ: Never Exhale | Album Review

    2025-03-20

    Hellfest 2024: Emperor, 28/06/2024, @ Clisson, France

    2024-07-06
    Facebook X (Twitter) Instagram Spotify Threads
    • ΜΟΥΣΙΚΗ
    • CINEMA
    • POP CULTURE
    • DEPARTISTS
    ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ

    © 2025 DEPART

    Πληκτρολόγησε παραπάνω και πάτα Enter για αναζήτηση. Πάτα Esc για ακύρωση.