Πολλοί σκηνοθέτες έχουν το δικό τους ύφος· λίγοι όμως κατάφεραν να γίνουν επίθετο. Ο David Lynch είναι ένα από αυτά τα σπάνια παραδείγματα. Ο όρος “Lynchian” περιγράφει έναν ατμοσφαιρικό κόσμο – γεμάτο καπνό, ομίχλη και σιωπηλή παράνοια. Ένας κόσμος που γεννήθηκε στον κινηματογράφο αλλά επεκτάθηκε σε άλλα πεδία, όπως η μουσική. Αν μια σύνθεση λέγεται πως είναι “Lynchian”, δεν χρειάζονται πολλές εξηγήσεις. Ήχοι από νωχελικούς ρυθμούς, μπλουζ και ξεχασμένα ερωτικά τραγούδια, όλα λουσμένα στο παράξενο. Ο Lynch δήλωσε πως αγάπησε πραγματικά τη μουσική μέσα από τη συνεργασία του με τον Angelo Badalamenti. Από τότε, ήχος και εικόνα έγιναν ένα και το ίδιο.
Αντίθετα με δημιουργούς όπως ο David Fincher ή ο Michael Bay, που ξεκίνησαν από τον χώρο των μουσικών βίντεο, ο Lynch δεν σκηνοθέτησε για τις τάσεις της εποχής. Επέλεξε να κάνει μουσικά βίντεο κυρίως για φίλους, συνεργάτες ή για τις δικές του συνθέσεις. Το αποτέλεσμα ήταν δέκα μικρά οπτικοακουστικά έργα που κουβαλούν το απόλυτο λιντσεϊκό αποτύπωμα.
Το αρχέτυπο του “Lynchian” ήχου. Η πρώτη εκδοχή του βίντεο από τον ίδιο τον Lynch μπλέκει εικόνες από το “Wild at Heart” με ασπρόμαυρες λήψεις του Isaak. Είναι ονειρικό, ερωτικό και στοιχειωμένο.
Η πρώτη οπτικοποίηση της συνεργασίας Lynch–Badalamenti εκτός soundtrack. Ένα lo-fi βίντεο για ένα κομμάτι που συνδυάζει spoken word, jazz και παραισθησιογόνα visuals.
Ένα βίντεο για ένα παράξενο industrial blues κομμάτι που μοιάζει να ξεπήδησε από το Mulholland Drive. Με πρωταγωνίστρια τη Naomi Watts, φυσικά.
Ένα animation μικρού μήκους από τον David Lynch γεμάτο φωτιές, αποκεφαλισμούς και έρωτα. Παράνοια και μινιμαλισμός σε τέλειο συνδυασμό.
Μια σύμπραξη με την Absurda Records. Η Αφγανή τραγουδοποιός τραγουδά μπροστά από κόκκινες κουρτίνες, μέσα από ένα ονειρικό μωσαϊκό πέντε κομματιών.
Ένας κλόουν, ένα κόκκινο κουμπί και η αίσθηση πως παρακολουθείς κάτι που δεν έπρεπε να δεις. Προβλήθηκε πρώτη φορά στο Coachella.
Ο ίδιος ο David Lynch σε ρόλο αφηγητή μιας δυστοπικής παιδικής γιορτής. Ένα από τα πιο δυσάρεστα – και άρα πιο χαρακτηριστικά – του έργα.
Οπτική επίθεση με strobes, glitch, σκιές και πλάσματα φτιαγμένα από σάρκα και φόβο. Το πιο αγνό horror βίντεο των 2010s.
Δύο μύθοι της ψυχεδέλειας συναντιούνται για ένα κομμάτι που γεννήθηκε αυθόρμητα. Ο David Lynch υπογράφει την παραγωγή, τα visuals και συμμετέχει μουσικά.
Η τελευταία δημιουργία του Lynch πριν τον θάνατό του, μαζί με την μόνιμη συνεργάτιδα και ηθοποιό του Twin Peaks. Ένα κλιπ που δεν προσφέρει απαντήσεις, μόνο αποχαιρετισμούς.
