Όλα τα καλά πράγματα δυστυχώς τελειώνουν. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται η φράση, παραμένει αληθινή. Γιατί το να ξέρεις ότι αύριο θα ξυπνήσεις και δεν θα κατηφορίσεις προς την Τεχνόπολη για να δεις τόσα ονόματα του σκοτεινού ήχου στο Death Disco Festival είναι πραγματικά επώδυνο. Ακόμα και αν ένας συνδυασμός κούρασης και αφηρημάδας σε οδήγησε σε τραυματισμό λίγο πριν την εμφάνιση των Chameleons, ήταν σίγουρο πως θα ήσουν εκεί.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ομάδα του Ερυθρού Σταυρού (γειά σου ρε Σταμάτη) που με φρόντισε. Στον Eddie Dark που χάρηκα να γνωρίσω αμέσως μετά και να διαπιστώσω ότι είναι ένα με το κοινό του και άνθρωπος γεμάτος αγκαλιές και φως. Στην πάντα απίστευτη Γιάννα Φώτου που έτρεξε να βοηθήσει με κάθε τρόπο. Και στις φίλες που γνώρισα από την Ουγγαρία, οι οποίες ήταν διατεθειμένες να το παίξουν Stallone στο Cliffhanger για να βρουν τα απολεσθέντα μου. Αυτό το κείμενο τους ανήκει δικαιωματικά.
Incirrina
Η ημέρα ξεκινάει λίγες ώρες πιο πριν, με τους Incirrina να ανεβαίνουν στη σκηνή και να παραδίδουν μαθήματα αγνού, παλαιοσχολίτικου, συνθάτου darkwave. Ηλεκτρονικά beats, ταχύτητα, theremin, φωνητικά με χαρακτήρα και τη θλίψη να πορεύεται χέρι-χέρι με τον χορό. Ακόμα και με τον ήλιο ακόμα στον ουρανό, το δίδυμο κατάφερε να μας μεταφέρει σε νυχτερινές ώρες και να αναδείξει την ομορφιά που συνυπάρχει με την παρακμή του αθηναϊκού τοπίου. Οι χοροί είχαν ήδη ξεκινήσει, οι ίδιοι χτυπιόνταν λες και έπαιζαν σε δικό τους κοινό. Eν τέλει αυτό που έμεινε ήταν ένα γλυκό, απείρως χορευτικό και ειλικρινέστατο σετ.
Spiritual Front
Οι Spiritual Front ήταν ένα από τα πρώτα ακούσματα που είχα όταν ξεκίνησα να εξερευνώ τη μίξη του σκότους με την ακουστική μελωδία. Χρειάστηκα όμως περισσότερο χρόνο για να τους αφομοιώσω σε σχέση με τους πιο «έκδηλους» του ήχου. Με αφετηρία τη συνεργασία τους με τους Ordo Rosarius Equilibrio και μετά την τριβή μου με τον ήχο τους εκτίμησα. Και εν τέλει είναι η μπάντα που έχει παραμείνει περισσότερο στο playlist μου σε σχέση με τους άλλους και αυτοί που προτείνω σε όποιον θέλει κάτι ιδιαίτερο να ακούσει. Και επιτέλους ήρθε η ώρα να τους δω live.
Με το “Accattone” του Pasolini ως οπτικό συνοδό, ξεκίνησαν ένα σετ που από την αρχή μέχρι το τέλος με καθήλωσε. Τόσο τα τραγούδια του “Armageddon Gigolo” όσο και η σκηνική παρουσία τους πολλαπλασίασαν την ήδη μεγάλη αγάπη μου για αυτούς. Γιατί είδα κάτι παραπάνω από μια μπάντα του ήχου. Έμοιαζε με συγκρότημα που κατεβαίνει να παίξει στον ιταλικό Νότο. Ένας μουσικός μπλέκει με την κόρη ενός παϊζάνου. Ο πατέρας τον ξυλοφορτώνει. Ο μουσικός τον μαχαιρώνει. Το ζευγάρι φεύγει από το χωριό και ζει έναν κατεστραμμένο, κακοποιητικό νεορεαλιστικό δεσμό.
Και όλα αυτά ενισχύθηκαν από το “I Walk The (Dead) Line”, τη διασκευή του “There Is A Light That Never Goes Out” των Smiths και το τυμπανιστικό κλείσιμο με το “Children of The Black Light”. Μιλάμε για την ίσως κορυφαία εμφάνιση του διημέρου. Ήμουν καθηλωμένος, αυτό είναι το πιο ειλικρινές που μπορώ να πω.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Klangstabil
Τόσο καθηλωμένος ώστε να χάσω το μισό περίπου σετ των τεράστιων και «εμπρηστικών» Klangstabil. Σαφώς πιο χουλιγκάνοι ζωντανά απ’ ό,τι στους δίσκους, με πολλά οκτάνια στο ντεπόζιτό τους. Ο Boris May, με αεικίνητη παρουσία και άπειρο «τραμπουκισμό», χειριζόταν το μικρόφωνο ως όπλο καταστροφής. Αν οι ήχοι που τον συνόδευαν δεν ήταν τόσο μίνιμαλ ή midtempo, θα μιλούσαμε ξεκάθαρα για ένα αγνό ΠΑΝΚ live.
Όμως ο χορός είχε τον πρώτο λόγο. Ειλικρινά, το μόνο που έβλεπα μπροστά μου ήταν κόσμο να κουνιέται ρυθμικά (ο καθένας με τον τρόπο του). Ειδικά σε στιγμές όπως το “You May Start” ήξερες ότι κάτι σημαντικό συμβαίνει μπροστά σου. Το δε κλείσιμο με το “End of Us” φάνηκε τόσο απότομο που ακόμα και όσοι τους είδαν από τη μέση (καλή ώρα) έμειναν να απορούν πότε πέρασε ο χρόνος τους. Σε κλειστό club για βιαιοπραγίες, επειγόντως.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Corpus Delicti
Δυστυχώς νομίζω πως δεν μπορώ να εκφέρω αντικειμενική άποψη για το σετ των Corpus Delicti. Από τη μια ο ήχος χανόταν σε κάποια σημεία, από την άλλη δεν μπορούσα να έχω οπτική επαφή με τη σκηνή. Τους ήθελα μόνους τους να παίζουν για δικό τους κοινό και να γίνεται απόλυτος πανζουρλισμός που θα έκανε τον χαμό ο οποίος έλαβε χώρα να μοιάζει αμελητέος. Και είναι λογικά γιατί το ωμό post punk τους με τις παράφωνες συγχορδίες και τα φωνητικά που άλλοτε θύμιζαν Michael Gira και άλλοτε Peter Murphy ήταν αρκούντως λαχταριστό. Αλλά δυστυχώς και να ήθελα να τους παραδοθώ, οι συνθήκες δεν το επέτρεπαν. Σε επόμενη εμφάνιση δαγκώνω το κάγκελο της πρώτης σειράς ευχαρίστως.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Anne Clark
Τώρα για την Anne Clark τι να πω; Ποιος είμαι εγώ για να κρίνω μια εμφάνιση της τεράστιας αυτής; Με μια πλήρη μπάντα με άψογα καταρτισμένους μουσικούς να την πλαισιώνει βγήκε στην κεντρική σκηνή αποφασισμένη να θερίσει ψυχούλες με τους στίχους της. Υπήρχαν στιγμές που σίγουρα μπορεί να φαινόταν παράταιρη μέσα σε ένα «πριζωμένο» billing σαν το σημερινό. Και ναι, ίσως και να της ταίριαζε περισσότερο ένα event με σχήματα που να προσεγγίζουν αυτήν την folk/ακουστική τροπή των εμφανίσεών της. Αλλά μετά επικρατεί η λογική και σκέφτεσαι ότι αν ήταν ο David Tibet και οι Current 93 στη θέση τους δε θα ένοιαζε κανέναν η διαφορά. Οπότε γιατί να νοιάξει και τώρα;
Ανατρέχοντας στην πορεία της, παρουσίασε μια πραγματικότητα που σε άλλους μοιάζει αλλοτινή ή αλλότρια, αλλά βαθιά μέσα μας ξέρουμε πόσο κοντινή είναι. Τα “This Be The Verse”, “Alarm Call”, “Heaven” χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά. Και η ίδια, αγέραστη και εξίσου ανήσυχη όσο κάποτε, εξακολουθεί να μας μιλάει για τη ζωή μας. Με ειλικρίνεια, πάθος, χαρμολύπη και λυρισμό (χωρίς ίχνος διδακτισμού). Και ενώ ορκιζόσουν πως δε γίνεται να πονέσει άλλο, το “Echoes Remain Forever” καρφώνεται σαν βέλος.
Το “Mriya” μιλά για τον πόλεμο στην Ουκρανία και θυμίζει πού ζούμε γεωπολιτικά. Και το κλείσιμο υπενθυμίζει ότι ναι, θέλαμε παραπάνω ηλεκτρονικά ξεσπάσματα. Γιατί, όπως και να το κάνεις, τα “Sleeper In Metropolis” και “Our Darkness” δε σβήνουν. Ποτέ. Ευχαριστούμε.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Eddie Dark
Ο Eddie Dark ωστόσο έχει το κοινό του. Ένα κοινό που και η Αποκάλυψη να συμβαίνει απέξω αυτό θα κουνιέται μπροστά από τη σκηνή και θα γκαρίζει τους στίχους του σα να μη συμβαίνει τίποτα άλλο στον κόσμο. Και δίκαια. Γιατί είναι ένας άνθρωπος που το ζει. Το σκοτάδι του, το παρελθόν, το παρόν, την αγάπη, τη θλίψη. Τα ζει, όλα ανεξαιρέτως.
Και τα ερμηνεύει ηλεκτρισμένα. Σε ένα μικρό σετ γιατί παίζουν οι αγαπημένοι του Chameleons, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για διεκπεραίωση. Και μέχρι τέλους χτυπιέται σαν να είναι καθήκον του. Ή μάλλον επειδή ακριβώς είναι καθήκον του. Δεν είναι τυχαίο που έχει ανέβει τόσο στα μάτια του κόσμου. Είναι ένας από εμάς. Ακόμα κι όταν παίζει όχι στο κράσπεδο αλλά σε σκηνή. Και τι κομμάτι αυτό το “Εγώ Κι Εσύ” και τι εκτέλεση αυτή που έκλεισε το σετ του. Ραντεβού στα επόμενα γιατί “Δε Θα Γίνουμε Η Γενιά Μιας Μαζικής Καταστροφής”.
The Chameleons
Μια αναπάντεχη τούμπα με κρατάει μακριά από την ενεργό δράση στους Chameleons. Είναι αυτό όμως αρκετό για να τραβήξει τα μάτια μου και τα αυτιά μου μακριά από τη σκηνή και τα δρώμενά της όσο λαμβάνω τις πρώτες βοήθειες; Δε σφάξανε. Μέχρι και αυτοί που με περιθάλπουν μαγεύονται από αυτά που ακούγονται από τη σκηνή. Μια μελαγχολική punk που τσιτώνει λίγο τις ευαίσθητες χορδές μας με το post στοιχείο να μην είναι εκεί ως ταμπέλα αλλά ως νοοτροπία.
Δε γίνεται να μη λυγίσεις μπροστά στο “Soul in Isolation”. Να μη χτυπηθείς στο “Up The Down Escalator”. Να μην εκτιμήσεις τους εμβόλιμους στίχους από το “Eleanor Rigby” και το “Please Please Me” μέσα στα κομμάτια τους. Και εν τέλει να μην τραγουδήσεις το riff του “Second Skin”, το οποίο κλείνει πανηγυρικά το δεύτερο Death Disco Festival. Γιατί κάποιοι αποχαιρετισμοί, παρά τον πικρό χαρακτήρα τους, οφείλουν να γίνονται σε εορταστικό τόνο. Μέχρι το επόμενο.
