Οι HEALTH επέστρεψαν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στη χώρα μας, επιβεβαιώνοντας πως το ελληνικό κοινό τούς αγαπάει όχι απλώς σαν μια μπάντα με ξεχωριστό ήχο, αλλά σαν μια εμπειρία. Μια σκοτεινή, θορυβώδης και απροσδιόριστα παρηγορητική εμπειρία. Το live έλαβε χώρα στο αγαπημένο Temple, και από νωρίς ο χώρος είχε γεμίσει με κόσμο κάθε αισθητικής και διάθεσης. Σαν ένα rave για μελαγχολικά τυπάκια που ψήνονται για θόρυβο, industrial pop και…existential dread.
B'SST
Η βραδιά ξεκίνησε γύρω στις 20:30 με το DJ set της B’SST, η οποία ανέλαβε να μας ζεστάνει, και το έκανε εξαιρετικά. Με βάση της την Αθήνα, η B’SST είναι γνωστή για τις εκλεκτικές και στιβαρές dark επιλογές της, που μπλέκουν post-punk, EBM, darkwave και aggrotech, πάντα με αισθητική rave πάρτυ και μια feminine ενέργεια που ηλεκτρίζει. Όσοι την ακολουθούν ήδη από τα sets της σε διάφορα parties και events (ή έστω από το Instagram της) ήξεραν τι να περιμένουν: ένα μουσικό ταξίδι που δε φοβάται ούτε τον συναισθηματισμό ούτε τον σκληρό ήχο.
Το set της κράτησε περίπου μία ώρα, με πολύ καλό ήχο και ακόμη καλύτερο vibe. Το κοινό χόρευε κυριολεκτικά από το πρώτο κομμάτι, χωρίς την αμηχανία που συχνά έχει ένα warm-up act. Αντίθετα, η B’SST κέρδισε τον σεβασμό και την προσοχή όλων, δημιουργώντας το κατάλληλο κλίμα για την ηλεκτρική καταιγίδα που θα ακολουθούσε με τους HEALTH.
HEALTH
Όπως κάθε τελετουργικό, έτσι και η είσοδος των HEALTH στη σκηνή έγινε με το “A Cruel Angel’s Thesis”, το εμβληματικό opening του “Neon Genesis Evangelion”. Ο John Famiglietti (μπάσο και ηλεκτρονικές παράνοιες) ξεδίπλωσε τη nerdy πλευρά του από νωρίς, και μπήκε στη σκηνή φορώντας αυτιά γάτας. Μια τέλεια πρώτη δήλωση για το πώς η μπάντα ισορροπεί ανάμεσα στο φλερτ με το γελοίο και τη σοβαρότητα του ήχου της.
Ξεκινούν με τα “Identity“, “God Botherer“ και “Crack Metal“, και το venue μεταμορφώνεται σε μια δίνη από strobe φώτα και θόρυβο. Παρά το σχετικά σύντομο σετ (γύρω στη μία ώρα), κατάφεραν να καλύψουν σχεδόν όλη τη δισκογραφία τους, με ιδιαίτερη έμφαση, αναπόφευκτα, στο “Rat Wars“, ίσως τον πιο ώριμο δίσκο τους μέχρι σήμερα.
Στα αριστερά της σκηνής, o Jake Duzsik μοιάζει να είναι συνεχώς βυθισμένος στη δική του εσωστρέφεια. Μελαγχολικός, κοινωνικά αγχωμένος και σχεδόν ακίνητος, είναι το ακριβώς αντίθετο από τη χαοτική noise ατμόσφαιρα γύρω του. Η φωνή του, αγγελική, καθαρή, εύθραυστη, διαπερνάει τον ήχο με μια απόκοσμη απλότητα.
Απ’ την άλλη μεριά, έχουμε τον φούλ εξωστρεφή Johhny που κοπανιέται σαν να μην υπάρχει αύριο και τον BJ που βαράει τα τύμπανα μαινόμενος αλλά με ένα τεράστιο χαμόγελο. Αυτή η σύγκρουση, ανάμεσα στο φως της φωνής και το σκοτάδι του ήχου, ανάμεσα στις αντιφατικές προσωπικότητες των μελών, είναι η καρδιά της εμπειρίας των HEALTH. Μια εμπειρία γεμάτη αντιθέσεις.
Το live των HEALTH είναι από αυτά που σου κολλάνε: τους ακούς τρεις μέρες πριν, σε repeat, για να μπεις στο κλίμα, και τρεις μέρες μετά, γιατί δεν μπορείς να ξεκολλήσεις. Είναι συναίσθημα, είναι ένταση, είναι κάθαρση. Μέσα στα shoegaze στρώματα, τις pop μελωδίες, και τα περίεργα synths, ξεπετάγονται θηριώδη riffs και beats που σε χτυπάνε απότομα.Τα μπάσα κυριολεκτικά έσπαγαν τύμπανα, ήταν από αυτά τα lives που οι ωτοασπίδες δεν είναι προαιρετικές αλλά αναγκαίες.
Ανάμεσα σε geek αναφορές και cyberpunk αισθητική, οι HEALTH είναι ένα χάος που βγάζει νόημα. Δε φοβούνται να είναι μηδενιστές, να παραδεχτούν πως όλα πάνε στραβά, αλλά σου λένε κιόλας πως εδώ, σε αυτό το σκοτάδι, χωράνε όλοι, ακόμα και αν είναι ετερόκλητοι: είτε είσαι γκοθάς, είτε πανκάς, είτε κυριλές, αυτός είναι ο χώρος σου.
«Το επόμενο είναι το τελευταίο μας», λέει ο Duzsik πριν κλείσουν το live με το εμβληματικό “DSM-V“. «Ξέρουμε πως όλοι κάνουν encore, αλλά δε θα κάνουμε αυτό το γελοίο που φεύγουμε και ξαναρχόμαστε. Ξέρουμε ότι η μουσική μας μπορεί να σας φαίνεται περίεργη και ηλίθια γιατί δεν μπορείτε να χορέψετε, αλλά ό,τι θέλετε να κάνετε, κάντε το τώρα.» Όχι ότι μου έκανε εντύπωση, αλλά τελικά ο πιο “σοβαρός” της παρέας, ήταν και ο πιο ισοπεδωτικός.
Παρόλα αυτά, το πραγματικό encore ήρθε αλλιώς. Με το που τελείωσε το live, ο Johnny μας έκανε νόημα να πλησιάσουμε. Και τότε, πήδηξε πάνω στο κοινό. Κυριολεκτικά. Ο κόσμος τον σήκωσε στα χέρια και τον μετέφερε με crowd-surfing από τη σκηνή μέχρι τον πάγκο του merch, μια από τις πιο αυθόρμητα όμορφες στιγμές της βραδιάς. Εκεί, αφού πάτησε έδαφος, άρχισε να αγκαλιάζει κόσμο, να μιλάει, και να χαμογελάει.
Λίγο μετά κατέβηκε και ο BJ από τη σκηνή, και οι δυο τους έμειναν για ώρα με το κοινό, μιλώντας, βγάζοντας φωτογραφίες, δίνοντας αγκαλιές. Κανένα encore δε συγκρίνεται με αυτό: όταν οι HEALTH σταματούν να παίζουν και απλώς σου θυμίζουν ότι, παρά την απόκοσμη βία του ήχου τους, είναι εδώ, μαζί σου, για να σε χωρέσουν όπως είσαι. O ορισμός του “YOU WILL LOVE EACH OTHER”.
