Σε έναν κόσμο που μοιάζει να βυθίζεται καθημερινά στην ταχύτητα, την αβεβαιότητα και τον θόρυβο, οι Kaleida αντιπροτείνουν την ενσυνείδητη σιωπή, τη μεταμόρφωση, την ελπίδα και τη βαθιά ανθρωπιά. Με αφορμή το νέο τους άλμπουμ “In Arms”, μιλούν στο DEPART για τη μουσική ως πράξη αντίστασης και ίασης, για τη δυσκολία έκφρασης στον ψηφιακό θόρυβο της εποχής, για τον ρόλο του καλλιτέχνη σε καιρούς κρίσης και για την ανάγκη να υπερασπιστούμε την ευαλωτότητα και την αλήθεια – ακόμα κι όταν αυτές προκαλούν. Μέσα από λόγια που ισορροπούν ανάμεσα στην ενδοσκόπηση και την κοινωνική εγρήγορση, το ντουέτο από τη Βρετανία υπενθυμίζει γιατί η μουσική μπορεί ακόμη να αφυπνίζει, να θεραπεύει και να ενώνει.
Σε καιρούς πολιτικών αναταραχών, οικολογικής κρίσης και κοινωνικού διχασμού, βλέπετε τη μουσική ως μορφή αντίστασης, καταφυγίου ή κάτι εντελώς διαφορετικό;
Kaleida: Ναι, γενικά απεχθάνομαι τον θόρυβο και το χάος. Είμαι συναισθηματικά εσωστρεφής και χρειάζομαι αυτόν τον χώρο για να ηρεμώ, να επεξεργάζομαι, να νιώθω, να καταλαβαίνω τα πράγματα. Θέλω να φτιάχνω μουσική που δίνει κι σε άλλους αυτόν τον χώρο.
Σε μια εποχή όπου ο πολιτισμός βασίζεται στο σύντομο περιεχόμενο και στην ταχύτητα, πώς διατηρείτε την αργή, εσωτερική οικειότητα που χαρακτηρίζει τους Kaleida;
Kaleida: Πολλές φορές νιώθω αδέξια και χαζή επειδή δεν μπορώ να συμβαδίσω με το «παιχνίδι» του περιεχομένου στα social media. Δεν μου είναι φυσικό και δυσκολεύομαι πραγματικά να φτιάξω σύντομο και γρήγορο περιεχόμενο. Δεν ξέρω καν τι ακριβώς πρέπει να πω, γιατί είναι σημαντικό να πω κάτι με έναν συγκεκριμένο τρόπο, ή πώς να είμαι αυθεντική σε μια λεζάντα στο TikTok. Δυσκολεύομαι να επικοινωνήσω με αυτόν τον τρόπο. Προτιμώ να επικοινωνώ συναισθηματικά μέσα από τη μουσική, που είναι άλλωστε και κάτι διαχρονικό. Και το πιο επικριτικό κομμάτι του εαυτού μου θεωρεί όλο αυτό επιφανειακό, χαζό και αποσπασματικό. Μισώ το πόσο κολλημένοι είμαστε όλοι στα κινητά μας. Αλλά τελικά πρέπει να κάνεις αυτό που νιώθεις αυθεντικό για σένα, οπότε προσπαθώ να βρω μια ισορροπία και να παραμείνω ειλικρινής εστιάζοντας στη μουσική.
Πιστεύετε ότι οι καλλιτέχνες έχουν ευθύνη να απαντούν στον κόσμο γύρω τους; Ή είναι η τέχνη πιο δυνατή όταν αντιστέκεται στην κυριολεκτική ερμηνεία;
Kaleida: Ως καλλιτέχνης, δεν μπορείς να μένεις σιωπηλός απέναντι σε ό,τι συμβαίνει. Και δεν είμαι σίγουρη ότι μπορείς να φτιάξεις πραγματικά καλή τέχνη χωρίς να ανταποκρίνεσαι στον κόσμο γύρω σου. Η τέχνη είναι βαρετή όταν είναι υπερβολικά κυριολεκτική, αλλά πιστεύω βαθιά ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να βοηθούν τους ανθρώπους να επεξεργάζονται όσα συμβαίνουν, να αναλογίζονται όσα περνάμε όλοι μαζί και να έρχονται σε επαφή με τη συλλογική μας ανθρώπινη εμπειρία. Το πώς γίνεται αυτό αλλάζει κάθε φορά. Δεν χρειάζεται να είναι προφανές. Αλλά πρέπει να επικοινωνείς, να συνδέεσαι, να αγγίζεις.
Υπάρχουν βιβλία, ταινίες ή στοχαστές που σας έχουν εμπνεύσει πρόσφατα στη δημιουργική σας πορεία;
Kaleida: Περνάω ακόμη μια φάση διαρκείας με την Hildegard von Bingen. Ήταν μια απίστευτη γυναίκα που γύρω στο έτος 1000 υπήρξε συνθέτρια, συγγραφέας, πολιτικός, γιατρός, μυστικίστρια και όλα αυτά ενώ διηύθυνε ένα μοναστήρι. Διαβάζω τις επιστολές της, που είναι συχνά εκπληκτικά άμεσες!
Οι στίχοι σας συχνά αγγίζουν την εσωτερική δύναμη και τη μεταμόρφωση. Νιώθετε ότι αυτά τα θέματα γίνονται ακόμα πιο καίρια όσο ο κόσμος γίνεται πιο αβέβαιος;
Νιώθω πως δεν είναι καιρός για εσωστρέφεια. Είναι καιρός να υπερασπιστούμε τους ευάλωτους και να στηρίξουμε ό,τι είναι ηθικό, αξιοπρεπές και συμπονετικό. Η εσωτερική δύναμη και η μεταμόρφωση πιθανώς θα είναι πάντα κεντρικά ζητήματα για μένα, γιατί πιστεύω στην αυτοπραγμάτωση και στο κουράγιο που απαιτεί το να μην τα παρατάς. Αλλά στην επόμενη φάση, θέλω να μιλήσω πιο ξεκάθαρα γιατί ο κόσμος έχει αρχίσει να ξεφεύγει.
Είναι πιο δύσκολο ή πιο εύκολο πλέον -συναισθηματικά ή δημιουργικά- να γράψετε ελπιδοφόρη μουσική;
Kaleida: Για κάποιο λόγο, η ελπίδα δεν με εγκαταλείπει ποτέ, αν και νιώθω έντονο άγχος για όσα συμβαίνουν στον κόσμο, πολιτικά και περιβαλλοντικά. Ο πατέρας μου είναι πολύ αισιόδοξος άνθρωπος και πάντα ήταν πηγή δύναμης για μένα. Μεγαλώνοντας μέσα στην ατμόσφαιρα που δημιουργούσε, νομίζω πως η ελπίδα χαράχτηκε βαθιά μέσα μου.
Θεωρείτε ότι οι Kaleida προσφέρουν έναν χώρο ίασης ή αντιπαράθεσης για τους ακροατές σας; Ή και τα δύο;
Kaleida: Μέχρι τώρα: ίαση, διαφυγή, κάθαρση. Θα ήθελα όμως να εξελιχθούμε και προς την αντιπαράθεση! Στην προσωπική μου ζωή, αποφεύγω τη σύγκρουση. Οπότε μερικές φορές μου είναι δύσκολο να πω πράγματα πολύ άμεσα μέσω της μουσικής. Είναι κι αυτό μέρος της προσωπικής μου εξέλιξης.
Ποια είναι η γνώμη σας για τη σύγχρονη pop και ηλεκτρονική μουσική; Υπάρχουν κατευθύνσεις ή κινήματα που σας γεμίζουν ελπίδα για το μέλλον;
Kaleida: Μου αρέσουν κάποιες νεότερες καλλιτέχνιδες που θεωρώ πολύ αυθεντικές, όπως η Sudan Archives και η Ela Minus. Δυσκολεύομαι με το μεγαλύτερο μέρος της mainstream pop. Απλώς δεν με συγκινεί. Αλλά χαίρομαι που υπάρχουν πια τόσες πολλές δυνατές γυναίκες καλλιτέχνιδες που ορίζουν μόνες τους τον ήχο, την τέχνη, την καριέρα και την εικόνα τους. Αυτό πραγματικά με εμπνέει!
Αν μπορούσατε να θέσετε ένα ερώτημα στους ακροατές σας, κάτι που θα ήθελες να σκεφτούν ακούγοντας το In Arms, ποιο θα ήταν αυτό;
Τι φοβάστε; Πώς θέλετε να μεταμορφωθείτε; Πώς μπορείτε να εξελιχθείτε ως χαρακτήρες, ως άνθρωποι;
Και επίσης: Πώς μπορούμε να κάνουμε καλύτερη τη μουσική μας; Λιγάκι εγωκεντρικό, το ξέρω, αλλά θα ήθελα να γνωρίζω (γέλια).
Οι Kaleida εμφανίζονται ζωντναά, τη Δευτέρα 5 Μαϊου στο Piraeus Club Academy στην Αθήνα και την Τρίτη 6 Μαϊου στο Eightball Club στην Θεσσαλονίκη.
Εισιτήρια προπωλούνται μέσω της ComeTogether.Live.
