Το σουηδικό δίδυμο των Pink Milk αποτελεί ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά της post punk σκηνής. Ο προηγούμενός του δίσκος με τίτλο “Purple” αποτελούσε ένα ολόφρεσκο δείγμα reverbάτου σκοταδιού με φωνητικά που παραπέμπουν άλλοτε στην Chelsea Wolfe και άλλοτε στη Siouxsie Sioux. Η «θολή» παραγωγή συμβαδίζει απόλυτα με τις σκοτεινές, αστικές συνθέσεις τους. Κανείς, όμως δε θα μπορούσε να περιμένει το γύρισμα που θα έκαναν στο νέο τους δίσκο, “Night on Earth”.
Το νυχτόβιο νέον μωβ ως κυρίαρχη ατμόσφαιρα άλλαξε. Έδωσε τη θέση του σε ένα θαλασσινό γαλάζιο μιας μεταιχμιακής ώρας όπως το δειλινό. Το post punk στοιχείο έμεινε στην ψυχή, ωστόσο το μέσον ανταλλάχθηκε με μια shoegaze/dreampop φόρμα. Αντί όμως να μιλάμε για κάποιου είδους αστοχία, οι Pink Milk μια χαρά τα καταφέρνουν. Γιατί έχουν ξεκάθαρη εικόνα της ομίχλης που χρησιμοποιούν. Και όπως και να τη διοχετεύσουν, τα αποτελέσματα θα είναι μαγικά.
Η Maria αποφάσισε να αυξήσει λίγο τις οκτάβες και να αφήσει πίσω την «καταραμένη» γκοθάδικη χροιά της. Σα να ξανάσκαψε στον κατάλογο της 4AD και στους shoegaze δίσκους της και να αποφάσισε να γίνει πιο αιθέρια στην ερμηνεία. Και από το πρώτο κομμάτι του δίσκου και προπομπός του full length, “You Will Follow Me To Hell (Night on Earth)” γίνεται σαφές. Η ομορφιά του να παρατηρείς έναν κόσμο από ψηλά ως αιθέριο ambient στοιχείο, με τα μινόρε της κιθάρας να εντείνουν τη γλύκα.
Το “Everything Reminds Me of You” ωστόσο σκάει μια ακόμα σφαλιάρα. Την εισαγωγή στοιχειωμένων παραμορφωμένων φωνητικών. Ως αποτέλεσμα το σύνολο καταλήγει να ακούγεται περισσότερο ως vaporwave παρά ως αμιγές dreampop. Είναι κακό αυτό; Καθόλου. Αν έχετε ξημεροβραδιαστεί ακούγοντας τις δουλειές του begotten για να «ταξιδέψετε», θα σας χτυπήσει εκεί που πρέπει. Σύγχρονα σκοτεινό και ταυτόχρονα μελαγχολικό. Κομμάτι αποσυμπίεσης μετά από κουραστικές μέρες.
Αυτό που δείχνουν οι Pink Milk στο "Night on Earth", είναι πως δε φοβούνται τον πειραματισμό και στάζουν μεράκι σε ό,τι κάνουν
Η πρώτη στιγμή που πραγματικά ξεχωρίζει μέσα στο δίσκο είναι το τρίτο κατά σειρά κομμάτι του. Το “Who Breaks Your Heart?” Ακούγεται σαν ένα πάντρεμα της Chelsea Wolfe με την Grouper. Ερμηνεία και beats βγαλμένα από τις πιο γλυκόπικρες στιγμές της Chelsea. Αχλή και πόνος όπως τον συστήνει επί σειρά ετών η Grouper. Μαγευτικό σύνολο που ακούγεται παρηγορητικό, σα να σου απευθύνει την ερώτηση του τίτλου ενώ σε χαϊδεύει τρυφερά.
Το “Andromeda” από την άλλη είναι η πλέον «διαστημική» στιγμή τους. Καβαλάνε έναν μετεωρίτη, ο οποίος κινείται με παράδοξα ομαλή ταχύτητα, και κάνουν μια βόλτα στο διάστημα. Όχι το πραγματικό, ψυχρό και επικίνδυνο. Αυτό των πλανητάριων, που σε γεμίζει ομορφιά. Ένας πρόλογος που «χρυσώνει» το πικρό χάπι του “The End of The World”. Ένα τραγούδι χωρισμού, minimal και ευθύ, με τα φωνητικά να θρηνούν με συγκρατημένα δάκρυα.
Αν όμως ένα κομμάτι σε προσωπικό επίπεδο μου έκλεψε την καρδιά, είναι το επόμενο του tracklist. Ακούγοντας το “I Walk After You” δε μου βγάζει κανείς από το μυαλό ότι άκουγαν πολύ το ντεμπούτο των Dead Can Dance οι Pink Milk. Η κιθάρα ακούγεται σα να διασκευάζει το “In Power We Entrust The Love Advocated”, ενώ ο υπόλοιπος ρυθμός κινείται σε αυτό το σχεδόν vaporwave αποτέλεσμα που περιγράφθηκε προηγουμένως.
Το “We Should Listen To Goth Music Everyday”, από την άλλη, τιμά για μια ακόμα φορά τα παραμορφωμένα φωνητικά τα οποία συνοδεύουν και τα καθαρά της Maria. Αλλά τo ριφφ των synths ακούγεται σα να αποτίει ένα reverb φόρο τιμής στους Alphaville. Μανιφέστο; Χιουμοριστικός εμπαιγμός; Συνειδητοποίηση; Ποιος ξέρει; Λίγη σημασία έχει όμως. Ως κομμάτι είναι ξεκάθαρο και μεστό. Χωρίς να ξεχωρίζει. Και δε χρειάζεται κιόλας εδώ που τα λέμε.
Οι θιασώτες του ήχου σπεύσατε, οι υπόλοιποι δώστε μια ευκαιρία στο "Night on Earth" των Pink Milk, μόνο κερδισμένοι θα βγείτε
Το “Celestial Human Version” που συνοδεύει εντός παρενθέσεων το “I Lose My Mind” επιβεβαιώνει πως αυτή τη φορά οι Pink Milk θέλουν πραγματικά να είναι αιθέρια πλάσματα. Μια από τις αμεσότερες συνθέσεις με τα «έναστρα» synth να κυριαρχούν. Παρέα με τη μαγική ερμηνεία της Maria η οποία μοιάζει πιο κοντινή στους Silent Poets.
Ο επίλογος δίνεται με το σκοτεινό, κινηματογραφικό “Boy Tears”. Συγγενικά μοιάζει σα μια πιο ethereal εκδοχή του “Lost But Never Alone” του Oneohtrix Point Never. Ακούστε τα και τα δύο και θα καταλάβετε γιατί μόνο ως φιλοφρόνηση μπορώ να πω κάτι τέτοιο.
Φρέσκος, καθαρός ήχος από δύο μυαλά που συμπλέουν απόλυτα. Δε φοβούνται τον πειραματισμό και στάζουν μεράκι σε ό,τι κάνουν. Αν έβγαιναν ως support στους Drab Majesty θα έβγαζε απόλυτο νόημα. Πάρα, μα πάρα πολύ καλός δίσκος. Οι θιασώτες σπεύσατε, οι υπόλοιποι δώστε του μια ευκαιρία. Μόνο κερδισμένοι θα βγείτε.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Pink Milk
Album: Night on Earth
Label: Black Hair Records
Release Date: 15/03/2024
Genre:Post Punk, Shoegaze, Dreampop
1. You Will Follow Me To Hell (Night on Earth)
2. Everything Reminds Me of You
3. Who Breaks Your Heart?
4. Andromeda
5. The End of The World
6. I Walk After You
7. We Should Listen To Goth Music Everyday
8. I Lose My Mind (Celestial Human Version)
9. Boy Tears
Producer: Pink Milk
Pink Milk: Maria (Φωνή), Edward (Κιθάρα), Edward (Μπάσο), Maria (Τύμπανα)
Pink Milk
Ναι, η αλλαγή των Pink Milk στο "Night on Earth" είναι σημαντική, ωστόσο, το αποτέλεσμα τους δικαιώνει αφού έχουμε έναν πάρα, μα πάρα, πολύ καλό δίσκο
