Πόσα μπορεί να χωρέσει ένας δίσκος διάρκειας 33 λεπτών; Άναψε ένα κερί, άφησε το ποτό να σε ζεστάνει και βάλε έναν δίσκο να παίξει. Όχι οποιονδήποτε. Διάλεξε εκείνον που θυμίζει γρασίδι και παπαρούνα. Εκείνον που φέρνει στο νου αστέρια και διαστημόπλοια. Έναν δίσκο που σε ταξιδεύει χωρίς προορισμό, με οδηγό την ανεμελιά και την αίσθηση παιδικότητας. Καθώς παίζει, δεν χρειάζεται να μιλήσεις. Αρκεί να ακούσεις – όχι μόνο με τα αυτιά, αλλά και με την καρδιά. Για 33 λεπτά, ο χρόνος σταματά. Οι λέξεις σιωπούν, η μουσική γίνεται εμπειρία. Και όταν τελειώσει, η ερώτηση δεν είναι «τι άκουσες;». Η μόνη ειλικρινής ερώτηση είναι: τι ένιωσες;
Αυτές οι πέντε λιτές γραμμές είναι η προτροπή μου προς εσένα για τον δίσκο της Ren Water, “Botanicals”, που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2024 από την Timemachine-Productions67. Η μίξη και η παραγωγή έγιναν στο Astrostudio, στην Κυψέλη, από τον Greggy K. Το mastering επιμελήθηκε ο Nasos Nomikos στο Vu Productions Mastering Studio. Τη σύνθεση και τη συγγραφή υπογράφει η Ren Water.
Στο προκείμενο. Ήταν το δεύτερο live της Ren Water, μετά την παρουσίαση του δίσκου στα μέσα της άνοιξης. Την πρώτη φορά, δεν ήξερα τι είδους σοκ με περίμενε. Ωστόσο, ακόμη και τώρα – αν και προϊδεασμένος – διαψεύστηκα θετικά για ακόμη μία φορά. Ας σας προλάβω λέγοντας πως, παρότι μου αρέσει το είδος, δεν είμαι εξοικειωμένος με τον ψυχεδελικό ήχο. Δεν είμαι θετικά προκατειλημμένος, ούτε υπάρχει κάτι που να με επηρεάζει προς αυτή την κατεύθυνση.
Πρόκειται για ένα σόου ατόφιας ψυχεδέλειας και σκηνικής έκρηξης· ένα μουσικό ταξίδι που θύμιζε εμπειρία παραισθησιογόνων. Κι όμως, δεν υπήρχε καμία εξωτερική ουσία. Το αποτέλεσμα προήλθε αποκλειστικά από τη χημεία ανάμεσα στη μπάντα και το κοινό. Δεν ήταν προσωπική μόνο η εμπειρία· το κοινό λικνιζόταν με ρυθμική ακρίβεια, παραδομένο στο παίξιμο και τις συνθέσεις. Για να μεταφερθεί πληρέστερα το κλίμα, αρκεί να αναφερθεί πως, μετά το τέλος του σετ, ακολούθησε αυθόρμητο jamming διάρκειας 45 λεπτών. Απλώς κανείς δεν ήταν έτοιμος να δεχτεί ότι αυτό το όνειρο είχε ολοκληρωθεί.
Αξίζει να σημειωθεί η τεχνική αρτιότητα όλων των μελών της μπάντας. Το συναίσθημα δεν αρκεί· ισάξιο βάρος έχει και η εκτέλεση. Η Ren Water παραπέμπει σε φανταστική καταγωγή από μεσαιωνικό λιμάνι της Γαλλίας, όπου ένας Ανατολίτης ναυτικός γνώρισε μια Γαλλίδα βοτανολόγο. Αυτό το νοητό κράμα αποδίδει εύστοχα τη μοναδικότητα της παρουσίας της. Ο Greggy K. αποπνέει βρετανική αύρα – τόσο στην κιθάρα όσο και στα πλήκτρα. Το παίξιμό του φέρνει στο νου σχήματα και ήχους που διαμόρφωσαν ολόκληρες σχολές. Ο John Lord, αν μπορούσε να ακούσει, ίσως να χαμογελούσε με ικανοποίηση.
Ο “Ιταλός” ήταν, πράγματι, Ιταλός με όλη τη βαρύτητα του χαρακτηρισμού. Ρυθμικός, απόλυτα ακριβής και με ένστικτο καθοδηγητή. Ο τρόπος που χειρίζεται τα τύμπανα αποπνέει αυτοπεποίθηση και ακρίβεια. Με τέτοιο drummer, δύσκολα μπορείς να πας χαμένος. Ο Κώστας στο μπάσο έφερε στον νου… έναν άλλον Κώστα στο μπάσο. Και οι δύο έχουν κοινό παρονομαστή την ένταση και την προσήλωση. Το groove ήταν στιβαρό, τα γυρίσματα δυναμικά και η γραμμή ξεκάθαρη. Το δέσιμό του με τα drums ανέδειξε το rhythm section σε πρωταγωνιστή. Την εικόνα συμπλήρωσε ο Τρύφων Λάζος, στη δεύτερη κιθάρα. Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, πρόσθεσε σταθερότητα και μελωδική ισορροπία. Ήξερε πότε να προβάλλει και πότε να υποχωρεί, χωρίς υπερβολές. Η απουσία του θα ήταν αισθητή. Η παρουσία του, αναγκαία.
Κανένα ίχνος ψυχραιμίας δεν περίσσεψε. Το “Botanicals” είναι ένας ζωντανός οργανισμός που ενεργοποιείται μόνο μέσα από την ακρόαση. Η ζωντανή παρουσίαση το επιβεβαίωσε με τον πιο άμεσο τρόπο. Μια κορύφωση συναισθημάτων και ηχητικών μετατοπίσεων. Όσοι δεν ακούν μουσική με ανοιχτή ψυχή, δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβη.
