Οι Tayne είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που πιθανότατα δεν θα μου τραβούσαν την προσοχή, αν δεν έβλεπα τι (ισχυρίζονται ότι) παίζουν. Η ταμπέλα industrial noise pop, όμως, ήταν αρκετή για να κεντρίσει το ενδιαφέρον μου και να τους δώσω μια ευκαιρία. Το “Love” εμπεριέχει το ρίσκο που σπανίζει πλέον: θα ανακαλύψουμε ένα διαμάντι ή θα πεθάνουμε στα γέλια; Είναι απλώς λόγια και κενό θράσος το μουσικό τους αμάλγαμα ή έχουν όντως μια προσωπική οπτική;
Και μετά από 3-4 ακροάσεις, το ομολογώ: είναι μια απρόβλεπτη σφαλιάρα που σε ξεβολεύει. Γιατί, ας μην κοροϊδευόμαστε, στη μεταμοντέρνα εποχή τα έχουμε δει όλα και τίποτα δεν μας εκπλήσσει. Όσοι έχουν προσπαθήσει να πουν “όχι, εγώ κάνω κάτι διαφορετικό“, πάντα επαναλαμβάνουν κάτι από το πρόσφατο παρελθόν. Οι Tayne δεν αποτελούν εξαίρεση. Θυμίζουν Nine Inch Nails όταν ρίχνουν τα bpm, ενώ έχουν πιο pop στιγμές τύπου Atari Teenage Riot. Κουβαλούν λίγη από τη ραδιοφωνική ευφυΐα των Bring Me The Horizon, αλλά με λιγότερο δομημένο τρόπο.
Διακρίνω ακόμα και στοιχεία από τη θορυβώδη νοοτροπία των Sonic Youth, αλλά και τη μονολιθικότητα των πρώιμων Swans, όταν επιλέγουν μόνο κρουστά/φωνή. Είναι catchy, αλλά υπερβολικά απαιτητικοί. Αν, όμως, τους αντέξεις, θα βρεθείς να τους χορεύεις.
Γιατί στο σύμπαν της μπάντας, όλα αυτά συνυπάρχουν. Όταν οι VNV Nation χρησιμοποίησαν μαρκετινίστικα τον όρο futurepop, χωρίς να το ξέρουν, έδωσαν την τέλεια περιγραφή για τον ήχο των Tayne. Βγαλμένο από το ραδιόφωνο ενός cyberpunk μέλλοντος, συνδυάζει ambient ηχοστρώματα με metalcore breakdowns. Τα μονότονα, ρομποτικά φωνητικά εναλλάσσονται με σκισμένες κραυγές.
Οι Tayne, με το “Love”, δημιουργούν έναν industrial noise pop κυκλώνα που ισορροπεί ανάμεσα στην αποδόμηση και την ακαταμάχητη μελωδία
Είναι ταυτόχρονα ένα καλοσυντηρημένο λογισμικό και το glitch που το καταστρέφει. Και ακούγονται διαολεμένα πιασάρικοι. Ό,τι έκαναν οι Muse στο εναλλακτικό ροκ, οι Tayne το κάνουν -όχι εξίσου επιδραστικά, δυστυχώς- στο σύγχρονο industrial. Ένα είδος που παραμένει βγαλμένο από το μέλλον, όπου έχει περισσότερη λογική. Τι να κάνουμε, όμως, που η χρονοκάψουλα το έβγαλε στο τώρα;
Ένα μεγάλο προσόν των συνθέσεων είναι η μικρή τους διάρκεια. Όταν λένε ποπ, το εννοούν. Με τις περισσότερες συνθέσεις να κυμαίνονται μεταξύ 2 και 3 λεπτών, το αποτέλεσμα είναι ευεργετικό. Δεν απλώνονται μέχρι να ξεχειλώσουν, διατηρούν την αμεσότητα και τον πιασάρικο χαρακτήρα τους, ενώ η ένταση παραμένει άσβεστη.
Ταυτόχρονα, λόγω των πολλών ηχητικών «στρώσεων», πάντα σε αφήνουν να απορείς τι ακριβώς άκουσες. Αυτό σε οδηγεί αυτόματα στην επανάληψη. Ένα μισάωρο είναι, χρόνο έχεις. Και έτσι, καταλήγεις σε έναν φαύλο κύκλο, όπου η απόδραση είναι καθαρά προαιρετική.
Εν ολίγοις, θέλετε κάτι νέο που θα σας κάνει να ιδρώσετε; Κάτι που θα σας κάνει να αναρωτιέστε πώς θα είναι ζωντανά; Που τέμνει όλες τις συνιστώσες της σύγχρονης μουσικής με ευρηματικό τρόπο; Μην ψάχνετε αλλού—εδώ είστε.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Tayne
Album: Love
Release Date: 31/01/2025
Label: Inside Job/MNRK
Genre: Industrial Νoise Pop
1. Erased
2. Down
3. Coherent (ft. Rachel Aspe)
4. Scars
5. Cause /// Worthless
6. Fear (ft. James Spence)
7. We
8. Wasted
9. In This Trend 02:41 video
10.
Nothing 02:58
Producer: Wayne Adams
Tayne: Matthew Sutton (Φωνή), Tom Hancock (Κιθάρα), Matthew Sutton (Μπάσο), Paul Traveller (Τύμπανα)
Tayne: Love
Κάπου μεταξύ του θορύβου, της μελωδίας και του παράξενου, οι Tayne κατασκευάζουν έναν ποιοτικότατο, πρωτότυπο και απόλυτα εθιστικό δίσκο. Βουτήχτε με ρίσκο απώλειας της λογικής σας
