Είναι σπάνιο ένα συγκρότημα να επιστρέφει έπειτα από σχεδόν μία δεκαετία σιωπής με τρόπο που μοιάζει ταυτόχρονα απρόβλεπτος και απόλυτα συνεπής στη φιλοσοφία του. Οι Universe217 δεν λειτούργησαν ποτέ με χρονοδιαγράμματα και το διάστημα που μεσολάβησε μέχρι το νέο τους υλικό μάλλον επιβεβαιώνει αυτή τη στάση.
Τι θα γίνει ρε παιδιά; 8 χρόνια είχαμε να ακούσουμε νέα σας και από πέρσι με το σταγονόμετρο μας έχετε το νέο δίσκο. Γιατί ξηγιέστε έτσι; Και σε πιο σοβαρό τόνο, πώς και πήρε σχεδόν 10 χρόνια η κυκλοφορία νέου υλικού;
Universe217: Γενικά δεν είμαστε ένα συγκρότημα που δουλεύει με deadlines, όταν θεωρήσουμε ότι το υλικό μας πληροί όλα τα κριτήρια που μας ικανοποιούν, τότε μπαίνουμε σε διαδικασία κυκλοφορίας.
Το “Wrong” ακούγεται ως ένα από τα πιο απεγνωσμένα κομμάτια που έχετε γράψει σε όλη τη δισκογραφία σας. Άλλαξαν οι Universe217 ως άνθρωποι, άλλαξε ο κόσμος γύρω τους; Ή μήπως αλλάξαμε εμείς ως ακροατές;
Βρισκόμαστε ιστορικά σε μια έκρυθμη και στενάχωρη περίοδο ως ανθρωπότητα, οπότε, θέλοντας και μη, επηρεαζόμαστε, και εν τέλει καταλήγει στο πώς δημιουργούμε εμείς από τη μεριά μας και πώς εκλαμβάνει ο ακροατής το δημιούργημά μας. Οπότε είναι ένας συνδυασμός όλων των παραπάνω, θα έλεγα.
Το βίντεοκλίπ του νέου κομματιού αναδεικνύει όχι μόνο την «οπτικοακουστική» πλευρά της αισθητικής σας, αλλά και τη συγγένεια της τέχνης σας με τις εικαστικές τέχνες. Από τη μια τα riffs, από την άλλη το performance και το action painting ως αισθητικό αδελφάκι. Σκέφτεστε τη μουσική σας με εικόνες; Και θα σας ενδιέφερε μια ζωντανή σύμπραξη με κάποιον αντίστοιχο καλλιτέχνη επί σκηνής;
Η μουσική μας είναι απόρροια σύμπραξης τεσσάρων ατόμων, ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να προσφέρει το μέρος του, ώστε να καταλήξουμε σε ένα ολοκληρωμένο πόνημα. Όσον αφορά το εικαστικό, αν το σκεφτούμε από την πρακτική του μεριά, ένα stage performance δεν θα έλεγα ότι βγάζει νόημα για εμάς, περισσότερο μια συνύπαρξη με κάποιες προβολές με αντίστοιχη θεματολογία.
Μιλώντας περί ζωντανών εμφανίσεων, θυμάμαι κάπου το 2007 που τα live σας έκλειναν με την ενεργή συμμετοχή του κοινού σε ένα αυτοσχεδιαστικό jamming/«ανεβείτε στη σκηνή και προσφέρετε/γίνετε μέρος του γεγονότος». Αυτό πως και σταμάτησε στην πορεία; Θα ήταν κάτι που θα επαναλαμβάνατε;
Universe217: Αρχικά, σε ευχαριστούμε για την υποστήριξή σου τόσα χρόνια και, κατά δεύτερον, ήταν κάτι που είχε προκύψει αυθόρμητα. Δεν νομίζω ότι το τωρινό μας format στα live μάς επιτρέπει να γίνει κάτι τέτοιο.
Ένα φεστιβάλ όπως το Wail of Banshees είναι χρήσιμο για να κατανοηθεί ότι γυναίκα και μουσική δε συμβαδίζουν με τα όποια στερεότυπα. Ποια είναι, όμως, για εσάς τα ζητήματα που εν έτει 2025 εξακολουθούν να κρατάνε ζωντανά αυτά τα στερεότυπα; Θα αποκαθηλωθούν ποτέ;
Το “Wail of Banshees”, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, έχει να κάνει με το μουσικό κομμάτι γύρω από τη διάθεση που σου προκαλεί μια γυναικεία φωνή και όχι τόσο με μια πρόταση για το γίγνεσθαι της γυναίκας στον χώρο της μουσικής.
Λίγο πριν το τέλος, αυτονόητη η επαναφορά στην αρχή: ΠΟΤΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΕΟ ΥΛΙΚΟ;
Μέσα στο 2026 θα υπάρξουν και άλλες κυκλοφορίες, όπως το βλέπω, ελπίζω και δίσκος.
Και για κλείσιμο, πέρα από τις ευχαριστίες μας για τις απαντήσεις σας και το χρόνο σας, τα τελευταία λόγια τα αφήνουμε πάνω σας. Όπως εσείς το προαναφερθέν jamming του κοινού.
Θέλω να ευχαριστήσω ξανά εσένα και τον κόσμο που, μετά από τόσα χρόνια, μας υποστηρίζει, και σας περιμένουμε όλους στις 29/11 στο Gazarte, στο πλαίσιο του “Wail of Banshees”.
