Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και να ξεκινήσουμε ανάποδα. Ο δίσκος έχει ένα κακό, το οποίο είναι και χτυπητό. Ακούγεται νερό, όλος με τη μία και για να τον ευχαριστηθείς πρέπει να τον ακούσεις επανειλημμένα. Γεμάτος ατμοσφαιρικά, μελωδικά, σκοτεινά και σαγηνευτικά riffs, το “As the Flame Withers” των Yoth Iria σφύζει από ποιότητα και εμπνεύσεις.
Είναι σαν κατάρα, όσα μέλη αποχωρούν από τους Rotting Christ (με εξαίρεση τον Λάγιο) η μετέπειτα μουσική τους πορεία να πνίγεται από τη σκιά τους. Στην περίπτωση, όμως, των Υoth Iria τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Δε μιλάμε για “όποια και όποια” μέλη των RC, αλλά για δύο από τα σημαντικότερα στην πορεία της μπάντας προς την καταξίωση. Ο λόγος για τους Mutilator και The Magus.
Το As the Flame Withers είναι η σύμπραξη δύο προσωπικοτήτων που αποτέλεσαν στυλοβάτες της μοναδικής ελληνικής black metal μουσικής σχολής
Και οι δύο, κατά τη διάρκεια της πρώτης εποχής των Rotting Christ, είχαν αποφασιστική συμβολή σε δίσκους σταθμούς, όπως τα “Thy Mighty Contract”, “Non Serviam“, “Triarchy of the Lost Lovers” και “Dead Poem”. Αν και στα δύο τελευταία έλειπε ο The Magus, εκείνη την περίοδο «μεσουρανούσε» με τους Necromantia. Nαι, είχαν ήδη κυκλοφορήσει τα “Scarlet Evil Witching Black” και “Crossing the Fiery Path”. Ακόμα και ο Mutilator, όταν αποχώρησε από τους RC, ο δρόμος του τον έβγαλε στους Varathron και στο “His Majesty at the Swamp”.
Πριν προχωρήσουμε, να ξεκαθαρίσω γιατί όλος αυτός ο πρόλογος – και μεγάλος όπως πάντα. Η «Αγία» Τριάδα του ελληνικού black metal αποτελείται από τους Rotting Christ, Necromantia, Varathron και κανέναν άλλον. Το As the Flame Withers έρχεται από την σύμπραξη δύο προσωπικοτήτων που αποτέλεσαν στυλοβάτες της μοναδικής αυτής ελληνικής μουσικής σχολής. Και ως τέτοιο πρέπει να κριθεί.
Για να είμαι ειλικρινής περίμενα κάτι αποστεωμένο και ξεπερασμένο. Δε νομίζω ότι μπορούσα να κάνω περισσότερο λάθος
Για να είμαι ειλικρινής περίμενα κάτι αποστεωμένο και ξεπερασμένο, το οποίο θα βασιζόταν στην ώθηση των ονομάτων των συντελεστών του. Δε νομίζω ότι μπορούσα να κάνω περισσότερο λάθος.
Την ελληνική σκηνή την παρακολουθώ αρκετά στενά και ιδιαίτερα αυτή του black metal. Συνεπώς, έβλεπα τον τελευταίο καιρό μία τάση αναβίωσης του ήχου των ‘90s, η οποία, ομολογώ, με γέμιζε με θλίψη. Ήταν ωραίο πριν 30 χρόνια, πλέον όμως έχουμε 2021 και δεν είναι λογικό να μην εξελίσσεται ο ήχος μας. Και για αυτό, τρανή απόδειξη αποτελούν οι Rotting Christ και οι Varathron (τι δισκάρα ήταν αυτό το “Patriarchs of Evil”, ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει) και, προσφάτως, οι Yoth Iria.
Ας εισέλθουμε, όμως, “στα του δίσκου”. Από το εναρκτήριο θέμα του πρώτου κομματιού, “The Hunter”, συμπεραίνει κάποιος ότι έχει έρθει αντιμέτωπος με ένα σχήμα που ήρθε για να μείνει.
Παράλληλα, ένα στοιχείο του δίσκου που σε προβληματίζει είναι αν ο George Emmanuel είναι καλύτερος παραγωγός ή κιθαρίστας. Πραγματικά, η δουλειά που κάνει, και στους δύο χώρους ευθύνης του, είναι εξαιρετική. Όσον αφορά στο ομώνυμο κομμάτι του album, πέραν του ότι διαθέτει ένα άκρως εθιστικό ρεφρέν, εύκολα μπορεί κάποιος να παραλληλίσει τους στίχους του με την ίδια την μπάντα.
Ειλικρινά, πρόκειται για ένα album, χωρίς κανένα του κομμάτι να μπήκε απλά για να συμπληρώσει το tracklist
Κάτι άλλο που πρέπει να τονιστεί, είναι τα πλήκτρα. Πράγματι, μου έκανε μεγάλη εντύπωση το να υπάρχει σε ένα σχήμα – και δη black metal – ο Magus και τα πλήκτρα να τα επιμελείται κάποιος άλλος. Και όμως, παρότι σε κάποια σημεία μου Burzum-ίζουν τρομερά, δεν είναι «χυμένα» διάσπαρτα στον δίσκο, απλώς για να δίνουν βάθος. Υπάρχουν τραγούδια, σαν το “The Mantis” που χωρίς τα πλήκτρα, θα ήταν αδύνατο να αποδοθεί επαρκώς αυτή η απειλητική ατμόσφαιρα.
Βέβαια, επειδή συζητάμε για black metal, δε θα γινόταν να μην υπάρχουν aggressive κομμάτια, όπως το “The Red Crown Turns Black”. Ειδικά στο εν λόγω κομμάτι, εύκολα εντοπίζει κάποιος μία κοινή μουσική αγάπη των δύο συντελεστών (Mutilator & Emmanuel), αυτήν προς το ταλέντο του Nödtveidt. Δεν το αναφέρω καθόλου τυχαία, καθώς θέλω να καταδείξω το ότι ο δίσκος δε «φτιάχτηκε» για να ακολουθήσει συγκεκριμένες νόρμες. Αντίθετα, χάραξε τη δική του ξεχωριστή συνθετική πορεία.
Καταλήγωντας, αξίζει να αναφερθεί το εξαιρετικό comeback του Mutialtor. Υψηλότατου επιπέδου, χωρίς να ακολουθήσει τον safe δρόμο του «αναμασήματος» των πρώτων δουλειών του με τους Rotting Christ. Ειλικρινά, πρόκειται για ένα album, χωρίς κανένα του κομμάτι να μπήκε απλά για να συμπληρώσει το tracklist. Αντιθέτως, είναι γεμάτο ευφάνταστα riffs.
Για το μόνο που, ίσως, μένει να κριθούν οι Yoth Iria είναι η διάρκεια. Αλλά ακόμα και σε αυτό, τα μέλη του σχήματος έχουν δώσει τα διαπιστευτήριά τους εδώ και μερικές δεκαετίες. Επομένως, λογικά, ούτε εκεί θα έχουμε πρόβλημα.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Yoth Iria
Album: As The Flame Withers
Label: Pagan Records
Release Date: 25/01/2021
Genre: Black Metal
1. The Great Hunter
2. Yoth Iria
3. Hermetic Code
4. The Mantis
5. The Red Crown Turns Black
6. Unborn, Undead, Eternal
7. Tyrants
8. The Luciferian
Producer: George Emmanouel
Yoth Iria: He (Φωνή), Nick Perlepe (Κιθάρες), Vongaar (Τύμπανα), Naberius (Κιθάρες), Jim Mutilator (Μπάσο)
Yoth Iria
O δίσκος δε «φτιάχτηκε» για να ακολουθήσει συγκεκριμένες νόρμες. Χάραξε τη δική του ξεχωριστή συνθετική πορεία.
