Οι Βρετανοί death metalers Benediction επιστρέφουν με το “Ravage of Empires”, ένα άλμπουμ που αποτελεί ουσιαστικά μια συνέχεια όσων πρεσβεύουν από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Συνεχίζοντας τη δυναμική του “Scriptures” του 2020, η μπάντα παραδίδει ένα άλμπουμ με επιθετικό ήχο, ακριβή ρυθμό και απόλυτη προσήλωση στην old school αισθητική του είδους. Ωστόσο, ενώ το “Ravage of Empires” είναι ξεκάθαρα μια ενδιαφέρουσα προσθήκη στη δισκογραφία τους, δεν αποφεύγει ένα δύσκολο ερώτημα: μπορεί μια μπάντα να παραμένει ενδιαφέρουσα όταν για τριάντα χρόνια τελειοποιεί την ίδια συνταγή;
Ας ξεκινήσουμε με τα θετικά. Το “Ravage of Empires” ακούγεται από τα πρώτα του λεπτά αδιαμφισβήτητα ως Benediction. Κομμάτια όπως τα “A Carrion Harvest” και “Engines of War” βουτούν απευθείας στο γνώριμο πεδίο των βαριών riff, των D-beat ρυθμών στα τύμπανα και των εκρηκτικών growl του Dave Ingram. Υπάρχει μια σχεδόν μηχανική ικανοποίηση στον τρόπο που η μπάντα υλοποιεί το πλάνο της. Οι κιθαρίστες Darren Brookes και Peter Rew συγχρονίζονται με ακρίβεια, επιλέγοντας τη δύναμη αντί για την πολυπλοκότητα. Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά κομματιών που φαίνεται να έχουν φτιαχτεί για να παίζονται live.
Ο Ingram, βασικό στοιχείο της ταυτότητας της μπάντας, δίνει μία από τις καλύτερες ερμηνείες του τα τελευταία χρόνια. Ο τόνος του παραμένει απειλητικός και, αν και σπάνια αλλάζει ύφος, οι μικρές μεταβολές στον ρυθμό – ειδικά στο “Beyond the Veil (of the Grey Mare)” – προσθέτουν μια ευχάριστη ποικιλία. Αξίζει να αναφέρουμε και το νέο rhythm section της μπάντας: ο ντράμερ Giovanni Durst και ο μπασίστας Nik Sampson δίνουν βάρος και ένταση, χωρίς υπερβολές ή περιττές γαρνιτούρες.
Ωστόσο, η ακρίβεια από μόνη της δεν αρκεί πάντα. Το “Ravage of Empires” φαίνεται να πατάει φρένο όταν βασίζεται υπερβολικά σε δομές που έχουμε ξανακούσει. Σχεδόν όλα τα κομμάτια ακολουθούν το ίδιο mid-tempo death-thrash μοτίβο: γρήγορες εισαγωγές με groove, σύντομες μεταβολές στο τέμπο και επιστροφή στο βασικό riff. Αυτή η φόρμουλα έχει εξυπηρετήσει τη μπάντα για χρόνια. Πιθανότατα θα ικανοποιήσει και όσους αγαπούν άλμπουμ όπως “The Grand Leveller” ή “Transcend the Rubicon”. Ωστόσο, περιορίζει τη δυνατότητα για εξέλιξη ή απρόσμενες στιγμές. Τα “Deviant Spine” και “Crawling Over Corpses” είναι τεχνικά σωστά, όμως μετά από αρκετές ακροάσεις μοιάζουν επικίνδυνα μεταξύ τους.
Προς τιμήν των Benediction, το άλμπουμ δεν προσποιείται κάτι που δεν είναι. Σε αντίθεση με παλιότερες μπάντες που δοκιμάζουν πιο σύγχρονους ήχους με συχνά αβέβαιο αποτέλεσμα, οι Benediction παραμένουν προσηλωμένοι σε αυτό που γνωρίζουν καλά: death metal με punk βάση. Η παραγωγή, δια χειρός Scott Atkins, είναι καθαρή χωρίς να γίνεται αποστειρωμένη. Τα riff έχουν βάρος, τα τύμπανα βαράνε δυνατά και η μίξη αφήνει τη φωνή του Ingram να ξεχωρίζει. Ωστόσο, αυτή η καθαρότητα ίσως αποδυναμώνει λίγο την πρωτόλεια ένταση που χαρακτήριζε τις πρώτες τους δουλειές.
Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα σημεία του άλμπουμ είναι το “Drought of Mercy”, ένα κομμάτι που δείχνει έτοιμο να προσφέρει κάτι διαφορετικό — ίσως μια πιο ατμοσφαιρική παύση — αλλά τελικά περνάει σχεδόν απαρατήρητο. Ο ρυθμός του είναι ασταθής και, παρότι τα riff είναι εμπνευσμένα, το κομμάτι δεν καταφέρνει να αποκτήσει συνοχή ή ξεκάθαρη κατεύθυνση. Αντίθετα, το “Genesis Chamber” στηρίζεται σε groove και λεπτές ρυθμικές μεταβάσεις, καταφέρνοντας να δημιουργήσει μια πιο ολοκληρωμένη αίσθηση εξέλιξης.
Στο “Ravage of Empires” υπάρχουν στιγμές με ένταση και ενέργεια. Το “In the Dread of the Night” συνδυάζει το παλιό thrash με τη δύναμη του death metal, με τρόπο που ακούγεται ζωντανός χωρίς να γίνεται χαοτικός. Το ομώνυμο “Ravage of Empires” συγκεντρώνει όλα όσα κάνουν καλά οι Benediction σε μια τελευταία δόση βαρέων riff και έντασης. Μπορεί να μην φέρνει κάτι καινούργιο, όμως αποτελεί σωστό φινάλε, αποτυπώνοντας τον χαρακτήρα του άλμπουμ: σταθερό, συγκροτημένο και σίγουρο για τον εαυτό του.
Τελικά, το “Ravage of Empires” είναι ένα άλμπουμ που στηρίζεται περισσότερο στην τεχνική και λιγότερο στη φιλοδοξία. Δεν προσπαθεί να αλλάξει τους κανόνες του είδους, ούτε και ισχυρίζεται κάτι τέτοιο. Οι Benediction δεν έχουν λόγο να αποδείξουν τίποτα σε κανέναν, και αυτό λειτουργεί ταυτόχρονα ως πλεονέκτημα και περιορισμός για αυτή την κυκλοφορία. Αν αναζητάτε κάτι καινοτόμο, δεν θα το βρείτε εδώ. Όμως, αν αυτό που σας ελκύει είναι death metal με τη λογική των Benediction — σφιχτό, ωμό και με πλήρη αδιαφορία για τις τάσεις — τότε το “Ravage of Empires” προσφέρει ακριβώς αυτό που υπόσχεται. Ούτε περισσότερα, ούτε λιγότερα.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Benediction
Album: Ravage of Empires
Label: Nuclear Blast Records
Release Date: 04/04/2025
Genre: Death Metal
1. A Carrion Harvest
2. Beyond the Veil (of the Grey Mare)
3. Genesis Chamber
4. Deviant Spine
5. Engines of War
6. The Finality of Perpetuation
7. Crawling over Corpses
8. In the Dread of the Night
9. Drought of Mercy
10. Psychosister
11. Ravage of Empires
Producer: Scott Atkins
Benediction: Dave Ingram (Φωνή), Peter Rew (Κιθάρα), Nik Sampson (Mπάσο), Giovanni Durst (Τύμπανα), Darren Brookes (Κιθάρα)
Benediction: Ravage of Empires
Οι Benediction παραμένουν πιστοί στο ύφος που τους καθιέρωσε, προσφέροντας έναν στιβαρό death metal δίσκο που στέκεται γερά, χωρίς να ρισκάρει. Το “Ravage of Empires” απευθύνεται σε όσους εκτιμούν την ακεραιότητα και τη συνέπεια, χωρίς να περιμένουν ανατροπές ή ηχητικές εκπλήξεις.
