Οι Breakeven παίζουν ένα punk που δεν φτιάχτηκε για να εντυπωσιάζει, αν και τελικά αυτό καταφέρνει. Ο ήχος τους είναι ωμός, σφιχτός και χωρίς περιττά φτιασιδώματα. Δείχνουν να μην ενδιαφέρονται για το πού εντάσσονται ή αν ανήκουν σε κάποια σκηνή· το ζητούμενο δείχνει να είναι αλλού. Οι στίχοι τους ξεκινούν από προσωπικά βιώματα, όχι από αφηρημένες θεωρίες, και βγαίνουν προς τα έξω με τρόπο που θέλει να μείνει τίμιος, όχι φιλτραρισμένος. Μιλήσαμε μαζί τους για την καθημερινή φθορά, την ανάγκη να συνεχίσεις να γράφεις όταν όλα σε σπρώχνουν αλλού, και για το πείσμα που κρατά μια μπάντα όρθια.
Καλωσορίσατε στο DEPART. Είναι χαρά μας που έχουμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε μαζί σας. Το "War in My Mind" ακούγεται σαν αποτέλεσμα σύγκρουσης, όχι μόνο μεταξύ μουσικών ειδών αλλά και διαφορετικών στάσεων ζωής. Πώς βιώσατε τη διαδικασία συγχώνευσης τόσων διαφορετικών μουσικών background μέσα στην μπάντα και ποιες ήταν οι βασικές διαφορές προσέγγισης (εφόσον υπήρξαν) που επηρέασαν τον τελικό ήχο του άλμπουμ;
Breakeven: Ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία! Το “War in My Mind” αποτέλεσε πράγματι ένα σημείο τομής για εμάς. Από ένα σύνολο περίπου 25 κομματιών προπαραγωγής, επιλέξαμε τα πρώτα 6 που κρίναμε καταλληλότερα για ένα αρχικό EP. Μπορεί να μην ανήκουν όλα στο ίδιο ύφος, αλλά θέλαμε να αναδείξουμε την εμβέλεια που μπορεί να έχει ο ήχος μας, χωρίς να συγκρούονται τα είδη. Η διαδικασία ήταν πολύ οργανική, μας ενδιέφερε να παραμείνουμε ειλικρινείς απέναντι σε ό,τι εκφράζει τον καθένα μας μουσικά και όχι να αναπαράγουμε κάποιο συγκεκριμένο στυλ.
Στον δίσκο ακούω στοιχεία punk, hardcore, glam και pop, χωρίς κανένα από αυτά να κυριαρχεί απόλυτα. Στο δικό σας μυαλό, υπάρχει κάποιος άξονας που ενώνει όλα αυτά τα στοιχεία μεταξύ τους;
Μας ενδιαφέρουν η ένταση, η έκφραση και η αυθεντικότητα, ανεξαρτήτως genre. Ίσως ο «αόρατος άξονας» είναι ότι κάθε μέλος γράφει μουσική με βάση τις προσωπικές του εμπειρίες και βιώματα, τα διαφορετικά μουσικά του ακούσματα, και όχι σύμφωνα με κάποιον συγκεκριμένο κανόνα είδους. Αν μια glam γραμμή, κάποια punk στοιχεία ή μια πιο pop μελωδία εξυπηρετεί αυτό που θέλουμε να εκφράσουμε, τότε εντάσσεται στη μουσική μας χωρίς δεύτερη σκέψη.
Η παραγωγή του δίσκου μοιάζει εσκεμμένα κάπως πιο ακατέργαστη. Βλέπετε αυτή την προσέγγιση ως βασικό στοιχείο της ταυτότητάς σας ή ήταν κυρίως μια αισθητική επιλογή, ως αντίθεση στις πιο «γυαλισμένες» παραγωγές της εποχής;
Η λέξη «ακατέργαστο» εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πώς την αντιλαμβάνεται κανείς. Ο δίσκος είναι προσεγμένος σε κάθε του λεπτομέρεια, αλλά ταυτόχρονα θέλαμε να παραμείνει ζωντανός και όχι αποστειρωμένος. Όπως σίγουρα θα ακούγεται διαφορετικά το “Kill ’Em All” από την απόλυτη παραγωγική τελειότητα της Ariana Grande, και τα δύο έχουν τη θέση τους – απλώς δεν ανήκουν στο ίδιο σύμπαν.
Στο “Scarlet Breeze” οι στίχοι έχουν συναίσθημα, αλλά χωρίς να γίνονται υπερβολικοί ή στημένοι. Όταν γράφετε στα αγγλικά, νιώθετε ότι μπορείτε να εκφράσετε πιο άμεσα κάποιες προσωπικές σκέψεις ή εμπειρίες; Υπάρχουν πράγματα που θα διστάζατε να πείτε στα ελληνικά, αλλά βρίσκουν τη θέση τους μέσα στον δίσκο;
Οι στίχοι μας είναι σαφώς προσωπικοί, κοινωνικοπολιτικοί και βιωματικοί, και, όντας στο χώρο της μουσικής από τα τέλη της δεκαετίας του ’90, ανέκαθεν γράφαμε αγγλόφωνους στίχους. Θα λέγαμε ότι θα μπορούσαμε σαφώς να γράψουμε και ελληνικούς, αλλά δεν είναι κάτι που θα κάναμε βάσει των ακουσμάτων μας. Επίσης, ένας ακόμη λόγος που οι στίχοι είναι στα αγγλικά είναι γιατί είναι η μητρική γλώσσα της Έλλης και είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται πιο άμεσα, ωμά και χωρίς φίλτρα. Και αυτό περνάει στη μουσική, κάνοντάς την πιο άμεση, γυμνή και φορτισμένη. Δεν θεωρούμε ότι η γλώσσα είναι φραγμός – αντιθέτως, είναι γέφυρα για να επικοινωνήσουμε τη μουσική μας, ίσως και πιο μακριά.
Οι γυναικείες φωνές στο punk – και όχι μόνο - παραμένουν, δυστυχώς, μειοψηφία, ειδικά στην ελληνική σκηνή. Είναι κάτι που σας απασχολεί ή που σκέφτεστε ως μέρος της παρουσίας σας στη μουσική;
Η μπάντα δημιουργήθηκε από τον Χρήστο στην κιθάρα και τον Σταύρο στο μπάσο. Στη συνέχεια προστέθηκε ο Σπύρος στα τύμπανα και ο Πέτρος επίσης στην κιθάρα. Όταν ξεκίνησε η αναζήτηση για φωνή, η επιλογή γυναικείων φωνητικών έγινε συνειδητά, καθώς θέλαμε να προσθέσουμε ένα διαφορετικό στοιχείο στη μουσική που έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια, με στόχο να διατηρηθεί η ένταση, η δυναμική και η ωμή ενέργεια.
Υπάρχουν μουσικά μονοπάτια που, παρότι θα μπορούσαν να «δουλέψουν», αποφεύγετε συνειδητά; Κάτι που νιώθετε πως δεν ταιριάζει με αυτό που είστε ή με όσα εκφράζει το σχήμα; Με άλλα λόγια, έχετε εσωτερικά όρια ή μια αίσθηση του τι ανήκει -και τι όχι- στον κόσμο των Breakeven;
Μετά από πολλά χιλιόμετρα μουσικής που έχουμε διανύσει, φτάσαμε σε ένα σημείο όπου θέλουμε απλώς να κάνουμε αυτό που πραγματικά μας εκφράζει. Δεν θέλουμε να ακολουθήσουμε κάποια πεπατημένη, ούτε να προσαρμοστούμε σε αυτό που «ρολάρει» στην αγορά. Δεν θα είχε κανένα νόημα για εμάς αυτή η μουσική, εάν έπρεπε να μπει μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, σε κάποια φόρμα ή σε μία «τέλεια» συνταγή.
Αν μπορούσατε να στείλετε το "War in My Mind" πίσω στον χρόνο, ποια χρονιά θα διαλέγατε και ποιος θα θέλατε να είναι ο πρώτος που θα το ακούσει;
Αν υπήρχε τρόπος να στείλουμε το “War in My Mind” πίσω στον χρόνο, θα το στέλναμε κατευθείαν προς τη δύση των καλών ’90s, εκεί όπου άνθιζε το είδος, εκεί που αυτή η μουσική είχε χώρο να αναπνεύσει. Κι όμως, ακόμη και τώρα, το 2025, έχει λόγο ύπαρξης. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και το σύστημα ανακυκλώνεται, και όπως είναι επίκαιρο τώρα, έτσι θα ήταν ίσως και το 2050.
Καταρχάς, ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας και την κουβέντα μας. Ποιο θα θέλατε να είναι το επόμενο βήμα για τους Breakeven; Σκέφτεστε τη μπάντα με μια πιο μακροπρόθεσμη προοπτική ή προτιμάτε να πηγαίνετε βήμα-βήμα, αφήνοντας τα πράγματα να εξελίσσονται οργανικά;
Σίγουρα αφήνουμε την μπάντα να κινείται οργανικά και θέλουμε πάντα να συνεχίζουμε να φτιάχνουμε τη μουσική που μας αντιπροσωπεύει. Εάν προκύψουν συνεργασίες, είμαστε ανοιχτοί, όπως και σε μεγαλύτερα live, αλλά παραμένουμε πάντοτε προσγειωμένοι. Αν η μπάντα μάς πάει κάπου παραπέρα, καλώς. Αν όχι, και πάλι συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Ευχαριστούμε και πάλι πολύ για τη φιλοξενία – χαρήκαμε που μοιραστήκαμε λίγα πράγματα για εμάς και τη μουσική μας. Ελπίζουμε σύντομα και από κοντά! – BREAKEVEN
