Έχουν περάσει πέντε χρόνια από τότε που οι Celéne κυκλοφόρησαν τον τελευταίο τους δίσκο. To άκρως ενδιαφέρον “Rêves de Novembre d’or“. Επέλεξαν να δώσουν ξανά το παρών στη σκοτεινή μουσική σκηνή, αξιοποιώντας την έμπνευση που επήλθε κατά τη διάρκεια του μελανού καιρού της πανδημίας. Τα album, των Celéne, που προηγούνται του ολόφρεσκου “Forlorn Paradise“, συνδυάζουν στοιχεία από atmospheric black, folk και symphonic metal. Έχοντας ως γνώμονα τις μελωδίες που μας έχουν χαρίσει στο παρελθόν και την αγάπη που φαίνεται να έχουν για αυτό που κάνουν και θέτοντας υψηλά τον πήχη της προσωπικής τους μουσικής πορείας, εντείνεται η αγωνία της ακρόασης αποτελέσματος του νέου τους εγχειρήματος.
Ήδη από πρώτο μέρος του κομματιού “Paradise“, καταλαβαίνει κανείς ότι οι Celéne, τον καιρό που προετοίμαζαν το “Forlorn Paradise”, άκουσαν αρκετή post και ατμοσφαιρική μουσική. Επίσης, παρόλο που εντοπίζουμε στοιχεία βάσει των οποίων έχει σμιλευθεί η μουσική τους ταυτότητα, όπως ο συνδυασμός screams με καθαρά φωνητικά, τα ατμοσφαιρικά αρπίσματα, τα σαρωτικά διπέταλα αλλά και τα προσεγμένα και ποιητικά lyrics, θα λέγαμε πως βρίσκονται σε κάποιου είδους μεταβατικό στάδιο. Ο ήχος τους φαίνεται να αλλάζει μορφή. Αρχίζει να ωριμάζει και να έρχεται ένα βήμα πιο κοντά στη μορφή που τους εκφράζει. Σε αυτήν που τους ταιριάζει την τρέχουσα περίοδο.
Το “Gray Skylines” ξεκινά με έναν «επιθετικό» τρόπο. Ταυτόχρονα αποπνέει, εξαιτίας του «ζεστού» ήχου της κιθάρας, και μια γλυκιά μελαγχολία. Τα καθαρά φωνητικά της Αναστασίας σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, είναι η νοσταλγική πινελιά στην βίαιη συνειδητοποίηση του παρόντος. Ένα παρόν που αντικατοπτρίζεται στα screams του Διονύση. Θυμίζει την πάλη μεταξύ εφηβείας και ενηλικίωσης. Όλα αυτά τα αμφιθυμικά – και ίσως πρωτόγνωρα – συναισθήματα που νιώθει ένα άτομο κατά την ενηλικίωση.
Οι Celéne, ήδη από την αρχή του Forlorn Paradise, φαίνεται πως βρίσκονται σε στάδιο πειραματισμού και μουσικού αυτοπροσδιορισμού
Τα solo που έχουν εντάξει οι Celéne στη μέση αλλά και προς το τέλος του Gray Skylines με λίγο πιο medieval και gothic ηχόχρωμα – για να μην ξεχνάμε και τις ρίζες … – είναι μια «ανάσα» του ακροατή από το χείμαρρο της παρουσίασης της νέας υπόστασης της μπάντας. Με άλλα λόγια, τα solo έχουν τοποθετηθεί ακριβώς στα σημεία που το άτομο που ακούει τον δίσκο νιώθει την ανάγκη να ξεφύγει για λίγο, να ταξιδέψει, να χαθεί στη μουσική…
Προτελευταίο κομμάτι του “Forlorn Paradise” είναι το “Angina Pectoris“. Αν οι Alcest και οι Moonsorrow συνεργάζονταν για τη δημιουργία τραγουδιού, το αποτέλεσμα θα ήταν κάτι παρόμοιο με το κομμάτι Celéne. Τα φωνητικά του Διονύση σαν σφοδρός άνεμος προσδίδουν τον post black χαρακτήρα, τον οποίο η μπάντα ξεκίνησε να υιοθετεί από τα πρώτα της βήματα. Το στοιχείο – κλειδί που εκδηλώνει το νέο μουσικό μονοπάτι που έχουν ξεκινήσει να ακολουθούν οι Celéne είναι ο post ήχος της κιθάρας. Τέλος, στο Angina Pectoris, αφήνεται χώρος και στον Νικόλα να ξεδιπλωθεί, να αναδειχθεί και να κάνει αισθητή την παρουσία του με τις παραμυθένιες μπασογραμμές του.
Οριακά αγγίζουμε το τέλος του Forlorn Paradise και η ακρόαση του δίσκου μοιάζει με μία ανάσα
Ως τίτλο τέλους του δίσκου, οι Celéne επέλεξαν να δώσουν το κομμάτι Shape of your face in the clouds. Θα το χαρακτήριζα ως συνύπαρξη του παλιού με τον νέο χαρακτήρα της μπάντας καθώς συναντάμε doom, post και black metal μελωδίες να εναρμονίζονται με τρόπο που να αποπνέουν λύτρωση και γαλήνη. Από τη μία έχουμε εκρηκτικά screams και μπλαστίδια, από την άλλη υπάρχει ο γλυκός και ζεστός ήχος της κιθάρας με τα riffs που προσδίδουν ένας ταξιδιάρικο ήχο, τον συναισθηματισμό των στίχων και τις βγαλμένες από κάποιο μυθικό δάσος (ίσως) μπασογραμμές. Στα δικά μου αυτιά ο παραπάνω συνδυασμός μοιάζει με βάλσαμο, μου προκαλεί ανακούφιση και με γεμίζει θετική ενέργεια.
Συνοψίζοντας, η κριτική μου για το Forlorn Paradise βρίσκεται εμπεριστατωμένη στη βαθμολογία. Ο νέος δίσκος των Celéne είναι εμφανέστατα δείγμα μίας νέας αρχής της μπάντας ή αλλιώς ένα μεγάλο εξελικτικό βήμα. Άλλωστε, σε κάθε περίπτωση ο πειραματισμός και η δοκιμή είναι θεμιτά, αν όχι απαραίτητα, για την πρόοδο και την αυτοανακάλυψη.
Μπορεί το Forlorn Paradise να είναι ένα μουσικό «σφηνάκι» και προσωπικά θα ήθελα όλος αυτός ο παραμυθένιος κόσμος που εμπεριέχεται στον δίσκο να εξιστορείται λίγο παραπάνω και το «ταξίδι» να έχει μεγαλύτερη διάρκεια. Γι’ αυτό και περιμένω με αδημονία και καρτερικότητα να απολαύσω τα επόμενά τους βήματα με την νέα τους ταυτότητα, την οποία αδιαμφισβήτητα στηρίζουν μέχρι το μεδούλι.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Celéne
Album: Forlorn Paradise
Label: Flowers In Concrete Studio
Release Date: 07/07/2023
Genre: Post-Black Metal
1. Paradise
2. Gray Skylines
3. Angina Pectoris
4. Shape of your face in the clouds
Producer: Apostolis Karalis, Celéne
Celéne: Διονύσιος Μαράτος (Φωνή, κιθάρα), Αναστασία Κυρίτση (Καθαρά φωνητικά), Νικόλαος Σουρής (Μπάσο), Βασίλης Κουτσομπίνας (Τύμπανα)
Celéne
Μπορεί το Forlorn Paradise να είναι ένα μουσικό «σφηνάκι» και προσωπικά θα ήθελα όλος αυτός ο παραμυθένιος κόσμος που εμπεριέχεται στον δίσκο να εξιστορείται λίγο παραπάνω και το «ταξίδι» να έχει μεγαλύτερη διάρκεια.
