Η Κυριακή, όντως, δεν είναι η ιδανική ημέρα για συναυλία, και όχι, δεν το λέω επειδή έχει μπάλα. H κατάθλιψη της Δευτέρας φταίει, που, επειδή δε χωράει σε ένα εικοσιτετράωρο, απλώνεται και σε άλλες ημέρες. Η αίσθηση της ανησυχίας για την εβδομάδα που έρχεται πλανάται στην ατμόσφαιρα και συχνά σκιάζει τη διάθεση. Aκόμα κι όταν το πρόγραμμα περιλαμβάνει κάτι που αγαπάμε, όπως ένα live. Παρά τη γκρίνια μου, το double-billing των Dark Funeral και WEB ήταν ικανός λόγος για να με φέρουν στο Gagarin.
Ήταν από αυτές τις βραδιές που υποσχόταν να μεταμορφωθεί σε κάτι πιο δυναμικό και σκοτεινό. Όπως δηλαδή αρμόζει σε ένα καλό black metal live. Όμως, όσο κι αν ήθελα εγώ να βρεθώ εκεί, δεν ήταν πολλοί που πήραν την ίδια απόφαση. Για να είμαι ακριβής, δεν ήταν πολλοί αυτοί που συμφωνούσαν και μπορούσαν οικονομικά να το κάνουν. Το Gagarin, αρχικά είχε τεράστια κενά, που αν και καλύφθηκαν εν μέρει μετά, παρέμεινε στην καλύτερη μισοογεμάτο. Ας μιλήσουμε λοιπόν για τον ελέφαντα στο δωμάτιο: την τιμή του εισιτηρίου.
Για το γεγονός ότι ο κόσμος στους Dark Funeral ήταν πολλαπλάσιος συγκριτικά με τους WEB, δε φταίει το εισιτήριο
Για αρκετούς, το κόστος ήταν απαγορευτικό. Αυτό είναι ένα θέμα που ανακύπτει συχνά στις συζητήσεις γύρω από τα live. Και είναι πέρα για πέρα κατανοητό. Εδώ τίθεται το ερώτημα: Είναι αυτό ευθύνη της διοργάνωσης; Ειλικρινά, δεν μπορώ να ξέρω με βεβαιότητα. Εικάζω, όμως, ότι κάθε διοργανωτής θα ήθελε να βλέπει τα events του γεμάτα, ακόμα κι αν χρειαζόταν να θυσιάσει μέρος του κέρδους του για να το πετύχει. Αν, λοιπόν, δεν φταίει ο διοργανωτής, τότε ποιος; Η μπάντα; Και πάλι, η αμοιβή της περιλαμβάνει περισσότερα από μια απλή εμφάνιση: αεροπορικά εισιτήρια, μεταφορικά για τον εξοπλισμό, διαμονή, και φυσικά το μεροκάματό τους.
Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά τα κόστη συσσωρεύονται και αποτυπώνονται στο εισιτήριο. Έτσι καταλήγει να φαίνεται υπερβολικά ακριβό για πολλές τσέπες. Τελικά, λοιπόν, ποιος φταίει για την υψηλή τιμή; Το “ακριβό” είναι έννοια σχετική, συνδεδεμένη άμεσα με την οικονομική μας κατάσταση και τη συνεχή πίεση που αυτή μας ασκεί. Μήπως, τελικά, φταίει περισσότερο η ταχύτητα με την οποία αδειάζει η τσέπη μας, παρά η τιμή αυτή καθαυτή; Ζούμε σε μια εποχή όπου οι επιλογές μας επηρεάζονται έντονα από τις οικονομικές μας δυνατότητες, και αυτό δυστυχώς μεταφέρεται και στις συναυλιακές μας συνήθειες.
Αφού βγάλαμε τον ελέφαντα από το δωμάτιο, ας μιλήσουμε για μουσική. Οι WEB κλήθηκαν να φέρουν εις πέρας την άχαρη αποστολή. Να παίξουν δηλαδή μπροστά σε λιγοστό κοινό, και ήταν πραγματικά κρίμα γιατί η απόδοσή τους ήταν εξαιρετική. Είχα να τους δω πάνω από μια πενταετία και η πρόοδός τους είναι αξιοσημείωτη. Ο ήχος τους ήταν σε γενικές γραμμές πεντακάθαρος, με μερικές μόνο στιγμές όπου τα φωνητικά του Darkface χάνονταν μέσα στο μίγμα. Παρόλα αυτά, σκηνικά και μουσικά ήταν εντυπωσιακοί, με μια αύρα αυτοπεποίθησης που καθιστά εμφανές πόσο έχουν ωριμάσει.
Και όχι, δεν νομίζω πως τα παραπάνω συνέβησαν επειδή είχαν στόχο να μαγνητοσκοπήσουν και να ηχογραφήσουν το live. Αντιθέτως, πιστεύω πως ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ακριβώς επειδή πλέον έχουν φτάσει σε ένα επίπεδο που μπορούν να αποδίδουν τόσο καλά, πήραν την απόφαση να καταγράψουν αυτή την ενέργεια και να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους live album. Ένα live-album που αντικατοπτρίζει τη χημεία μεταξύ των μελών, και τον μοναδικό τους ήχο, χωρίς φιλτράρισμα ή διορθώσεις.
Τώρα, για το γεγονός ότι ο κόσμος στους Dark Funeral ήταν πολλαπλάσιος συγκριτικά με τους WEB, δε φταίει το εισιτήριο. Το κοινό φαίνεται να προσαρμόζει τις επιλογές του βάσει προτίμησης, αλλά και αναγνωρισιμότητας των συγκροτημάτων. Είναι πραγματικά κρίμα να βλέπεις μπάντες σαν τους WEB να παίζουν με τόσο λίγο κοινό, ειδικά όταν αποδίδουν σε τόσο υψηλό επίπεδο. Αξίζουν περισσότερο, και ίσως αυτό το live album τους βοηθήσει να πείσουν και τους πλέον διστακτικούς.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
WEB (OW) | Bandcamp | Deezer | Facebook | Instagram | ReverbNation | SoundCloud | Spotify | Twitter | YouTube
Η ωριαία παύση μεταξύ των δύο μπαντών, όμως, ήταν κάπως κουραστική. Ήταν ένας από τους παράγοντες που έριξαν λίγο τη διάθεση του κοινού, με τους πιο ανυπόμονους να περιμένουν με τα βλέμματα καρφωμένα στη σκηνή, αναζητώντας σημάδια ότι οι Dark Funeral ετοιμάζονται να βγουν. Μπορεί αυτές οι διακοπές να είναι απαραίτητες για την προετοιμασία της σκηνής, αλλά ο χρόνος φάνηκε να κυλά αργά, αφήνοντας μια αίσθηση ότι η ροή της βραδιάς θα μπορούσε να ήταν πιο ομαλή.
Οι Dark Funeral εμφανίστηκαν στη σκηνή με το συνηθισμένο τους σκοτεινό και επιβλητικό στυλ, επιβεβαιώνοντας γιατί θεωρούνται από τις ηγετικές μπάντες του black metal. Από το πρώτο κομμάτι, “Nosferatu“, ήταν εμφανές ότι το κοινό περίμενε πώς και πώς να ακούσει την απόκοσμη μουσική τους, θα ανταμειβόταν. Ο ήχος ήταν εξαιρετικός και κρυστάλλινος, με κάθε riff και κάθε κραυγή να φτάνουν πεντακάθαρα στα αυτιά μας, δημιουργώντας την τέλεια ατμόσφαιρα.
Ο Heljarmadr, με τη θεατρικότητά του, κατάφερε να κλέψει την παράσταση, μεταδίδοντας την ενέργεια και τη σκοτεινή αύρα που χαρακτηρίζει το συγκρότημα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπόλοιποι υστέρησαν σε κάτι. Τα κομμάτια όπως το “Ravenna Strigoi Mortii“, “My Funeral“, και “The Arrival of Satan‘s Empire” κράτησαν την ένταση σε υψηλά επίπεδα, κάνοντας άπαντες να ακολουθούν σε κάθε μελωδία και κραυγή.
Παρά τη φανταστική τους απόδοση, η διάρκεια της εμφάνισης – μόλις 70 λεπτά – άφησε μια αίσθηση ανικανοποίητου (σικ). Με το υψηλό κόστος του εισιτηρίου, πολλοί θα περίμεναν κάτι παραπάνω από μια τόσο σύντομη εμφάνιση. Ακόμη κι αν η σκηνική τους παρουσία ήταν αψεγάδιαστη, η σύντομη διάρκεια έδωσε την εντύπωση της ξεπέτας από πλευράς Dark Funeral. Παρόλα αυτά, οι Σουηδοί απέδειξαν για άλλη μια φορά το υψηλό τους επίπεδο.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Deezer | Facebook | Instagram | Dark Funeral (OW) | ReverbNation | SoundCloud | Spotify | Tidal | TikTok | Twitter | YouTube
