Το “All the Witches Dance” των Mortuary Drape μπορεί να είναι το πρώτο τους άλμπουμ, όμως για τους ίδιους λειτουργεί περισσότερο σαν μια ηχητική καταγραφή όσων μεγάλωσαν μαζί τους, πριν καν πατήσουν το πόδι τους σε στούντιο. Η μπάντα από την Alessandria της Ιταλίας είχε ήδη βρει τον δρόμο της στην underground σκηνή, με έναν ήχο που πάταγε γερά σε τοπικές παραδόσεις και ιστορίες. Μαζί με τη δική μας σκηνή, εκείνη την περίοδο έβαλαν τις βάσεις για αυτό που αργότερα θα ονομαστεί από κάποιους Mediterranean black metal, ένα ύφος που διαφέρει από το σκανδιναβικό, αφού εδώ τα τραγούδια κινούνται σε πιο mid tempo ρυθμούς και αντί για το ψυχρό και απόκοσμο κλίμα του βορρά, στο επίκεντρο βρίσκεται ο αποκρυφισμός.
Το περιβάλλον γύρω από τη μπάντα έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωσή της. Το Piemonte κουβαλάει ιστορίες που συνδέονται άμεσα με τον ευρωπαϊκό παγανισμό, μυστικές τελετές και θρύλους που περνούσαν από στόμα σε στόμα, πολύ πριν οι metal κασέτες αρχίσουν να αλλάζουν χέρια ανάμεσα σε οπαδούς. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των «masche», των γυναικών που, σύμφωνα με τους ντόπιους, θεωρούνταν μάγισσες, μπορούσαν να φέρνουν κακοτυχία και συγκεντρώνονταν κρυφά τα βράδια στα δάση για τελετές. Οι Mortuary Drape μεγάλωσαν μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα και είδαν τον αποκρυφισμό σαν ένα ζωντανό κομμάτι της τοπικής τους κουλτούρας.
Αυτό το σκοτεινό υπόβαθρο και η επαφή με το μυστήριο ήταν κάτι που για μένα αποτυπώθηκε για πρώτη φορά στη μουσική όταν άκουσα το “Walpurgisnacht” των Varathron. Με αυτό το κομμάτι κατάλαβα πώς η ατμόσφαιρα μπορεί να είναι η ουσία της μουσικής. Από εκεί και πέρα, άρχισα να ψάχνω για άλμπουμ που να έχουν τον ίδιο χαρακτήρα. Έτσι κατέληξα στο “All the Witches Dance”, έναν δίσκο που δεν μιμείται τον ήχο των Varathron, αλλά ανοίγει μια άλλη πύλη στο ίδιο περίπου σκοτάδι.
Πίσω από αυτό το άλμπουμ υπάρχει μια ολόκληρη ιστορία. Οι Mortuary Drape ξεκίνησαν σε μια εποχή που η extreme σκηνή στην Ιταλία ήταν διασπασμένη και με ελάχιστες υποδομές. Πολλοί της γενιάς τους είχαν ήδη βγάλει άλμπουμ, όμως εκείνοι χρειάστηκαν σχεδόν οκτώ χρόνια από τότε που ξεκίνησαν για να φτάσουν στο πρώτο τους. Στο μεταξύ, κυκλοφόρησαν κάποια demo που βρήκαν ανταπόκριση σε στο underground κοινό και απέκτησαν cult φήμη στο εξωτερικό. Για να μπορέσουν όμως να μαζέψουν όσα χρειάζονταν ώστε να ηχογραφήσουν έναν ολοκληρωμένο δίσκο, χρειάστηκε μεγάλη υπομονή και πείσμα. Όταν τελικά το “All the Witches Dance” βγήκε, οι Mortuary Drape είχαν ήδη κάνει όνομα, πριν καν ουσιαστικά κυκλοφορήσουν δίσκο.
Σε μουσικό επίπεδο, ο δίσκος φανερώνει ένα πάντρεμα επιρροών που τον κάνει να ξεχωρίζει από το υπόλοιπο κύμα του black metal, και κυρίως του βορρά. Οι Mortuary Drape, αντί να δώσουν βάση στην ταχύτητα, διάλεξαν πιο βαριά ρυθμικά θεμέλια και μια προσέγγιση όπου το μπάσο παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, κάτι που αργότερα έγινε και σήμα κατατεθέν τους. Το πρώιμο thrash και το proto-extreme metal από την Κεντρική Ευρώπη επηρέασαν το πώς δομούσαν τα κομμάτια τους, ενώ τα πιο αργά σημεία θυμίζουν έντονα την ιταλική doom παράδοση. Αυτό το μείγμα έβγαζε έναν ήχο που πολλοί τότε δυσκολεύονταν να βάλουν σε κάποια κατηγορία. Κομμάτια όπως το “Primordial” ή το “Larve” δείχνουν την επιθετική πλευρά της μπάντας, ενώ το υπόλοιπο υλικό δίνει εξίσου μεγάλη σημασία στον τελετουργικό ρυθμό.
Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχε ο Wildness Perversion. Ήταν αυτός που ανέλαβε να κάνει ταυτόχρονα τα φωνητικά και τα τύμπανα κατά την ηχογράφηση, κάτι που ακόμα δεν είναι και πολύ συνηθισμένο. Αυτό επηρέασε και τον τρόπο που γράφτηκαν τα τραγούδια, αφού έπρεπε να τα βγάζει πέρα και με τα δύο στις πρόβες. Έτσι, κατέληξε να φτιάχνει πιο οργανωμένα μέρη στα τύμπανα, με ρυθμούς που μπορούσε να ελέγχει και τεχνικά και φωνητικά. Ως εκ τούτου έχουμε έναν δίσκο που τα τύμπανα έχουν καθαρή δομή και παράλληλα κρατούν το πρωτόγονο ύφος των Mortuary Drape.
Ακόμα και το εξώφυλλο του δίσκου έχει το δικό του παρασκήνιο. Ο Wildness Perversion έχει πει πως ο Τζανετάτος της Unisound τράβηξε τη φωτογραφία ως αναμνηστικό από μια τελετή νεκρομαντείας στην οποία συμμετείχε. Ακόμα κι αν αυτά ακούγονται λίγο υπερβολικά, ένα πράγμα είναι σίγουρο: αυτό ήταν το πρώτο εξώφυλλο στο black metal που πραγματικά σόκαρε τον κόσμο. Για την ιστορία, το “Dawn of The Black Hearts” των Mayhem, με το διάσημο εξώφυλλο όπου φαίνεται ο Dead νεκρός, κυκλοφόρησε έναν χρόνο μετά το “All the Witches Dance”. Ήταν μια αληθινά προκλητική πρωτιά.
Το άλμπουμ αυτό άφησε το δικό του αποτύπωμα, τόσο για τον τρόπο που ξεκίνησε όσο και για όλα όσα ακολούθησαν. Ξέρω, σοκάρεστρε, ωστόσο δεν σημείωσε εμπορική επιτυχία, όμως με τον καιρό έγινε σημείο αναφοράς για όσους έψαχναν το occult metal μακριά από τα κλισέ του μεταγενέστερου black metal. Πολλοί μουσικοί από διάφορες χώρες της Ευρώπης έχουν αναφερθεί στη σημασία που είχε για εκείνους ο mid-tempo ρυθμόςτου , το έντονο μπάσο και ο τελετουργικός χαρακτήρας των κομματιών. Μέσα από αυτόν τον δίσκο, οι Mortuary Drape άφησαν πίσω το cult στάτους των demo και καθιερώθηκαν ως δυνατό όνομα στην ιταλική extreme σκηνή, με την αναγνώριση να έρχεται περισσότερο με τα χρόνια.
Αξίζει να σταθεί κανείς και στον τρόπο με τον οποίο αυτός ο δίσκος άλλαξε την εικόνα της Ιταλίας στην ακραία μουσική. Πριν συγκροτήματα όπως οι Rotting Christ και οι Necromantia αποκτήσουν την αναγνώριση που έχουν σήμερα, οι Mortuary Drape συνέβαλαν κι αυτοί στο να ανοίξει ο δρόμος για έναν ήχο που θα ξεχώριζε πέρα από τις παραδοσιακές «δυνάμεις» του χώρου. Το “All the Witches Dance” είναι ένα ακόμα παράδειγμα ότι το black metal δεν περιορίζεται σε ένα συγκεκριμένο κλίμα ή πολιτισμό. Ο δίσκος έχει καθαρά μεσογειακό χαρακτήρα και η σημασία του γίνεται πιο φανερή όσο περνούν τα χρόνια, σε σχέση με το πώς είχε φανεί στα μέσα της δεκαετίας του ’90.
Το “All the Witches Dance” δείχνει τι μπορεί να κάνει το black metal όταν μια μπάντα εμπνέεται από το περιβάλλον της, τους μύθους και το χαρακτήρα της. Οι Mortuary Drape έδειξαν ότι ένας δίσκος, όσο ιδιαίτερος κι αν ακούγεται στην εποχή του, μπορεί να αφήσει το αποτύπωμά του απλώς επειδή έμεινε πιστός στις δικές του ρίζες και δεν φοβήθηκε τον πειραματισμό. Και ποιος ξέρει, ίσως σε κάποιο δάσος του Piemonte να υπάρχουν ακόμα μάγισσες που χορεύουν γύρω από τη φωτιά.
