Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ “Generation Hate“, οι Domination Inc επιστρέφουν πιο ώριμοι, πιο αιχμηροί και πιο συνειδητοποιημένοι από ποτέ. Το αθηναϊκό σχήμα, που εδώ και χρόνια κινείται με άνεση ανάμεσα στο σύγχρονο metal, το hardcore και τις σκοτεινότερες αποχρώσεις του ήχου, ετοιμάζεται να παρουσιάσει ζωντανά το νέο του υλικό στις 23 Δεκεμβρίου στο Κύτταρο, σε ένα live που φιλοδοξεί να λειτουργήσει όχι απλώς ως συναυλία, αλλά ως συμπύκνωση της εποχής που βιώνουμε.
Λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή, συζητάμε μαζί τους για τη σημασία πίσω από τον όρο “Generation Hate”, τις αισθητικές και συνθετικές μετατοπίσεις του νέου δίσκου, τις εμπειρίες που τους διαμόρφωσαν από το ντεμπούτο μέχρι σήμερα, αλλά και για το πώς αντιλαμβάνονται τη σχέση της heavy μουσικής με το κοινωνικοπολιτικό παρόν.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, πως αντιλαμβάνεστε ως συγκρότημα τη φράση «Generation Hate»; Θεωρείτε πως ανήκετε σε αυτή;
Θοδωρής: Η φράση Generation Hate αντικατοπτρίζει τις σημερινές συνθήκες, όπου η ένταση, η πόλωση και η απογοήτευση τροφοδοτούν μια συλλογική ανάγκη για αλλαγή. Αναδεικνύει μια γενιά που, παρά τον θυμό και την κόπωση, αναζητά τρόπους να μετατρέψει το αρνητικό συναίσθημα σε δράση, διεκδικώντας ένα πιο δίκαιο και ανθρώπινο μέλλον. Ο όρος αυτός δεν υμνεί το μίσος· το αποκαλύπτει, καλώντας μας να το ξεπεράσουμε. Κι έτσι, με κάποιον τρόπο, όλοι ανήκουμε σε αυτή τη γενιά, τη γενιά του μίσους.
Μπορεί να το έχετε πει κάπου προηγουμένως αλλά δε βρήκα κάτι: ποια είναι η μορφή στο εξώφυλλό σας; Τι συμβολίζει για εσάς και για το δίσκο συγκεκριμένα;
Άγγελος: Το εξώφυλλο του δίσκου είναι μια φωτογραφία που κάναμε μαζί με τον Habito (@Habito_kun) και ουσιαστικα συμβολιζει το ιδιο το “Generation Hate”. Μια γενιά με πολλές δυσκολίες, μια γενιά μπερδεμένη, μια γενιά που φοβάται να αντιδράσει, μια γενιά που προτιμάει την ευκολία του να μισεί έναντι του να αγαπήσει.
Σε σχέση με το παρελθόν σας παρατηρώ μια αισθητική στροφή. Θεωρείτε πως αλλάξατε ως άνθρωποι και κατ’ επέκταση ως μπάντα; Τι έχει μείνει ίδιο από την εποχή του ντεμπούτου σας και τι δε σας αντανακλά καθόλου;
Άρης: Ναι σίγουρα έχουμε αλλάξει και οι τρεις μας σαν άνθρωποι. Όταν συνθέταμε το “Memoir 414” ήμασταν 16 χρονών ενώ στο “Generation Hate” 25. Η διαφορά είναι αρκετά μεγάλη. Επίσης, τα ακουσματά μας και οι εμπειρίες μας είναι άλλες από τότε. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε και η καραντίνα, που προσωπικά μας επιρρέασε πάρα πολύ. Τα tour που είχαμε κανονίσει ακυρώθηκαν και βρεθήκαμε ξαφνικά ο καθένας σπίτι του κλεισμένος, σε μια εποχή που μόνο αυτό δεν θέλαμε. Το μόνο θετικό από την καραντίνα είναι ότι βρήκαμε χρόνο να δουλέψουμε κιάλλο τα κομμάτια, μέχρι να αποτυπώσουμε αυτό που είχαμε στο μυαλό μας. Το κοινό στοιχείο είναι η αγάπη μας για την μουσική και η ανάγκη μας για να εκφραστούμε και να δημιουργήσουμε κάτι που να είμαστε περήφανοι για αυτό.
Στο δίσκο σε σύνολο βρίσκω ένα αμάλγαμα από διαφορετικά ερεθίσματα. Λίγο black metal (το κλείσιμο του "Burn ‘em Down"), αρκετό hardcore (μέχρι και ο τίτλος του "Rise Above") και αρκετό «σημερινό» metal (η μελωδική γραμμή του ρεφραίν του "Farewell Song"). Το να αφομοιώνετε τόσα διαφορετικά πράγματα σας κρατά φρέσκους;
Θοδωρής: Δεν είναι η αφομοίωση των διαφορετικών ειδών μουσικής αυτό που μας κρατά «φρέσκους», αλλά η ίδια η συναισθηματική πολυμορφία που μας διαμορφώνει. Όπως ο άνθρωπος βιώνει ποικίλα και συχνά αντιθετικά συναισθήματα, έτσι και η μουσική μας εκφράζει αυτό το φάσμα. Στο Generation Hate περνάμε συνειδητά μέσα από όλα αυτά τα στάδια, από την ένταση έως τη μελωδία. Όχι για να υπηρετήσουμε συγκεκριμένα είδη, αλλά για να αποτυπώσουμε ειλικρινά την ψυχική διαδρομή που κουβαλά κάθε κομμάτι.
Δεν περίμενα να εκπλαγώ τόσο ευχάριστα από τη σκηνοθεσία και τη θεματική ενός βίντεοκλίπ όσο του "Through The Scars". Πως ακριβώς προέκυψε η ιδέα του; Και επίσης γιατί οι «αστυνομικοί φάκελοί» σας είναι στα κυριλλικά;
Άγγελος: Σε ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια. Το “Through The Scars” όπως και το “Burn ‘em Down” είναι δύο βίντεο που κάναμε μαζί με τον Pavel Trebukhin (Amon Amarth, Bleed from within, Trivium, Thrown, Imminence, etc.) στην Λετονία, γι’ αυτό και οι φάκελοι είναι στα κυριλλικά. Όλο το concept του βίντεο το είχαμε στο μυαλό μας αρκετό καιρό. Το σηζητήσαμε με τον Pavel και μετά απο μερικές μέρες μας έστειλε ένα script για το πως πιστεύει ότι θα παρουσιαστεί η ιδέα μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είχαμε κάποιες ατυχίες την ημέρα του βίντεο και έτσι δεν προλάβαμε να γυρίσουμε κάπιοιες extra σκηνές που είχε το τελικό script. Πέρα από αυτό όλα κύλισαν τέλεια. Το συνεργείο, οι ηθοποιοί και όλοι ήταν εξερετικοί!
Ζούμε σε μια έντονη κοινωνικοπολιτικά περίοδο. Συχνά γίνεται η κουβέντα για αποχή από πολιτικές συζητήσεις στο metal και την ανάγκη της απόδρασης. Πώς τοποθετείστε σε μια τέτοια συζήτηση;
Άρης: Ο καθένας πρέπει να κάνει αυτό που θέλει. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, ιδίως στην τέχνη. Αν σε απασχολούν αυτά τα θέματα και θέλεις να μιλήσεις για αυτά, καλώς. Αν σε απασχολούν και θέλεις να δημιουργήσεις κάτι fun για να σε κάνει να ξεχνιέσαι, πάλι καλώς. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί και αντιδράνε διαφορετικά. Όπως και οι ακροατές το ίδιο. Άλλοι αναζητάνε κομμάτια πολιτικά και ταυτίζονται με αυτά, άλλοι θέλουν απλά να ξεχαστούν ή έχουν άλλα θέματα στο κεφάλι τους όπως η αγάπη, η απώλεια, ο θάνατος, υπαρξιακά και άλλα. Προσωπικά μου αρέσει η ποικιλία και θέλω να ακούω μουσική και για να προσωπικά θέματα και για κοινωνικοπολιτικά. Μουσική για να πας ένα roadtrip με Thin Lizzy, ACDC κλπ., αλλά και για να ακούσεις μόνος σου και να αράξεις. Άλλο mood, άλλα κομμάτια.
Τι να περιμένει ο κόσμος από το live παρουσίασης του νέου δίσκου;
Θοδωρής: Θα προσπαθήσουμε στο live να κάνουμε τον κόσμο να βιώσει το Generation Hate σε όλο του το εύρος. Όχι απλώς έναν δίσκο, αλλά το συλλογικό συναίσθημα μιας εποχής στην οποία, θέλουμε δεν θέλουμε, όλοι ανήκουμε. Θα δει επί σκηνής τη διαδρομή που περιγράψαμε: την ένταση, την αγανάκτηση, την ανάγκη για αλλαγή, αλλά και τις ήσυχες, μελωδικές στιγμές που θυμίζουν ότι πίσω από το μίσος κρύβεται πάντα ευαισθησία. Όπως στη μουσική μας συνυπάρχουν διαφορετικά συναισθήματα, έτσι και το live θα μεταφέρει το κοινό από την οργή στην κάθαρση. Μια νύχτα όπου όλα ενώνονται και αποκτούν πραγματικό νόημα. Για αυτό το λόγο σας καλούμε όλους να περάσουμε όμορφα και να ξεχαστούμε λίγο από τα προβλήματα της καθημερινότητας μας.
Ευχαριστούμε πάρα πολύ για το χρόνο σας, τα τελευταία λόγια σάς ανήκουν.
Άγγελος: Εμείς ευχαριστούμε πολύ για αυτήν την κουβέντα. Θα τα πούμε όλοι στο Κύτταρο στις 23 Δεκεμβρίου. We Are Generation Hate.
