Αγνό, παραδοσιακό, φθινοπωρινό συναυλιακό Σάββατο σήμερα, και δεν θα μπορούσε να έχει πιο κατάλληλες συνθήκες: μουντός καιρός με υποψία βροχής, δροσιά χωρίς κρύο και, πάνω απ’ όλα, ο δρόμος μας να μας βγάζει προς το Arch για να απολαύσουμε τη δυναμική των Dozer. Υποστηρικτικές μπάντες της βραδιάς, δύο κανόνια της ελληνικής heavy σκηνής, οι Honeybadger και οι Half Gramme of Soma, αποτελούν προσθήκες που εγγυώνται μια υπέρτατη βραδιά.
Πρώτη φορά στο νέο χώρο του Arch και μπορώ να πω ότι είναι αρκετά τίμιος. Η τοποθεσία δεν είναι τόσο βολική και ιδανική σε σχέση με την προηγούμενη, ειδικά για όσους χρησιμοποιούν τα μέσα, αλλά και πάλι ο χώρος είναι ωραίος. Μετά από ανακοίνωση της διοργάνωσης, οι πόρτες άνοιξαν στις 20:00 και ο κόσμος ήταν ήδη αρκετός εκείνη την ώρα. Παρ’ όλα αυτά, το χρονοδιάγραμμα δεν ακολουθήθηκε όπως θα έπρεπε. Η συναυλία άργησε να αρχίσει σχεδόν μία ώρα για κάποιο λόγο, και ο κόσμος φάνηκε λίγο ανήσυχος και κάπως ενοχλημένος.
Honeybadger
Όλα, όμως, ξεχάστηκαν όταν οι Honeybadger ανέβηκαν στη σκηνή. Η αθηναϊκή τετράδα, μία μέρα πριν από την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου της, “Let There Be Light“, έδωσε το παρόν παίζοντας τόσο από το νέο υλικό όσο και αγαπημένα κομμάτια της δισκογραφίας της. Για όσους δεν γνωρίζουν τη μπάντα, μπορεί να μην έχει πολλά χρόνια στην πλάτη της, αλλά έχει κερδίσει πολύ κόσμο από τη heavy rock σκηνή με τα δυνατά riffs και τα πιασάρικα φωνητικά.
Με επιρροές από desert rock και old school stoner, η μπάντα, με τα νέα της κομμάτια, μας έδειξε τη στροφή της προς έναν πιο μοντέρνο ήχο που εντάσσεται στο χαρακτηριστικό στυλ των Honeybadger. Η νέα σύνθεση, μετά την προσθήκη του νέου τους lead κιθαρίστα, είναι εξαιρετική, με τη μπάντα να έχει φοβερό ήχο και δυναμική, αλλά και να φαίνεται πιο δεμένη από ποτέ.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Half Gramme of Soma
Επόμενη μπάντα είναι άλλη μία αθηναϊκή, πεντάδα αυτή τη φορά, οι Half Gramme of Soma. Αν και έχω ακούσει κομμάτια τους, δεν είχε τύχει να τους δω ζωντανά μέχρι σήμερα. Με παρόμοια ματιά, κι αυτοί προσεγγίζουν τον κλασικό stoner ήχο με έναν δικό τους τρόπο, που παντρεύει το sludge, το punk και τη grunge με πινελιές ψυχεδέλειας.
Εξαιρετικά γκρουβάτοι και με πολλή ενέργεια στη σκηνική τους παρουσία, κάνουν το γεμάτο πλέον Arch να χτυπιέται στη μουσική τους. Εξαιρετικοί παίκτες όλοι τους, αλλά εγώ ξεχώρισα τον ντράμερ τους λίγο παραπάνω. Εκτός από καλός δεύτερος τραγουδιστής, είναι ένας καταπληκτικός ντράμερ που βαράει ανελέητα και, σε συνδυασμό με τις απίστευτες μπασογραμμές, χτυπάει μέσα στην ψυχή σου, ενώ οι κιθάρες βάζουν την πιο ψυχεδελική τσαχπινιά, μασκαρεμένη με ένταση, σε πολλά κομμάτια.
Η εμφάνισή τους ήταν συμπαγής και ιδανική για πρώτη μου γνωριμία με ζωντανή εμφάνιση των Half Gramme of Soma. Ανυπομονώ να τους δω ξανά και προτείνω σε όσους δεν τους έχουν δει να το κάνουν. Αλλά ήρθε η ώρα για το κυρίως πιάτο. Η ώρα των Dozer.
Dozer
Πολλοί στο κοινό ανυπομονούσαν για αυτήν τη στιγμή, περιμένοντας 25 χρόνια μετά την τελευταία επίσκεψη της μπάντας. Εγώ μπορεί να ξέρω τη μπάντα ονομαστικά, αλλά δεν έχω ακούσει καθόλου Dozer και δεν ξέρω τι να περιμένω. Μετά τις προηγούμενες μπάντες, όμως, οι προσδοκίες μου είναι πολύ ανεβασμένες. Έπιασα κουβέντα με ένα παιδί δίπλα μου και του είπα ότι δεν έχω επαφή με τη μπάντα, και η απάντησή του με κάλυψε, θεωρώ, όταν μου είπε: «Όταν μιλάμε για μια μπάντα σαν τους Dozer, που είναι χρόνια στο κουρμπέτι, το αποτέλεσμα είναι εγγυημένα καλό, και θα το διαπιστώσεις κι εσύ». Και πράγματι, έτσι κι έγινε!
Όντας μία από τις μπάντες-μπαμπάδες, οριακά, του ευρωπαϊκού stoner, οι Σουηδοί δεν μας επισκέφτηκαν για να παίξουν απλώς, αλλά για να μας διαλύσουν. Μπορεί στην αρχή να είχαν μερικά τεχνικά προβλήματα, τα οποία όμως δεν στάθηκαν εμπόδιο στο να μπει ορεξάτη η μπάντα στη σκηνή και να αρχίσει, με φουλ νεύρο, να πετάει άγρια riffs το ένα μετά το άλλο, σε μια έξω φρενών εμφάνιση από την πρώτη κιόλας νότα.
Μετά από 25 χρόνια, η επιστροφή τους ήταν λογικό να είναι φασαριόζικη. Ο κόσμος γουστάρει που είναι εδώ, και οι Dozer το ίδιο, και αυτό φαίνεται από τον συνεχή διάλογο κοινού και μπάντας, αλλά και από το μανιασμένο κοπάνημα τόσο των θεατών όσο και της τετράδας πάνω στο σανίδι. Ντραμς και μπάσο συνεργάζονται για άλλη μια φορά, σκάζοντας σαν μπουκέτα στη μούρη σου, ενώ οι κιθάρες και τα φωνητικά είναι οι σφαλιάρες που τα συνοδεύουν και τα συμπληρώνουν. Κάπως έτσι ήταν και το vibe καθ’ όλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους.
Κάπου εκεί που νόμιζες ότι τελείωσε το σετ τους, οι Σουηδοί φάνηκαν να θέλουν παρακάλια για encore, αλλά δεν ίσχυε αυτό, ήθελαν απλώς να μας κάνουν να βράσουμε στο ζουμί μας. Και αφού έπιασαν πάλι τα όργανα, ο τραγουδιστής έδωσε την εντολή: «Αν σταματήσετε να ουρλιάζετε, τότε θα μας κλείσουν. Οπότε απλά μην σταματάτε!». Το κοινό άρπαξε την ευκαιρία να βγάλει μέχρι και τα πνευμόνια του, ενώ το τείχος από τον ήχο των Dozer ανέβασε για μία τελευταία φορά τα ντεσιμπέλ.
Παρά την καθυστέρηση και τις μερικές τεχνικές δυσκολίες, ήταν ένα πολύ ωραίο φθινοπωρινό σαββατιάτικο live, που όσους βρέθηκαν εκεί τους έκανε να το χαρούν με την καρδιά τους, να κοπανηθούν με νεύρο, αλλά και να μπριζωθούν για το επόμενο που θα επιλέξουν να πάνε. Ελπίζουμε μια τέτοια εκρηκτική εμφάνιση από τους Dozer να μην πάρει άλλα 25 χρόνια για να τη δούμε στη χώρα μας.
