Godsleep, The Vulcan Itch, Bruce vs The chocolate Cake 02/12/2023 @AN Club | Live Report
Προσπαθώ να μην γράφω άκυρα πράγματα στα Live reports αλλά τόση ζέστη 2 Δεκέμβρη δεν την περίμενα. Άλλαξα τρεις φορές αμφίεση για να καταλήξω να πηγαίνω στο AN Club με το κοντομάνικο και μια τσάντα με ένα πουλόβερ, ένα Hoodie, μια ομπρέλα, ένα πακετάκι τσίχλες… Πλατιάζω πάλι…
Το gig αυτό το περίμενα καιρό γιατί οι Godsleep είναι μια υπέροχη σύγχρονη Heavy Rock μπάντα που έχει ξεπεράσει καιρό τώρα σύνορα, γιατί οι Vulcan Itch είναι ένα σοβαρότατο power tock trio που δεν είχα την χαρά να τους δω μέχρι το Σάββατο και γιατί οι Bruce vs The Chocolate Cake έχουν υπέροχο όνομα.
Bruce Vs The Chocolate Cake
Καταρχάς πάρα πολύ καλές εντάσεις, μπορούσα άνετα να βγάλω τις ωτοασπίδες μου ανά πάσα στιγμή και να απολαύσω χωρίς να νιώσω πως θα χάσω όση ακοή μου έχει μείνει. Ωραίος καθαρός ήχος, δεμένη μπάντα με εξαιρετική διαχείριση στο time και τις δυναμικές τους.
Οι συνθέσεις τους αγκαλιάζουν την σύγχρονη punk rock με έντονο αγγλικό στοιχείο, (το post είναι καλός μας φίλος με λίγα λόγια) και περισσότερο σε προσκαλεί να χορέψεις και να τραγουδήσεις παρά να κοπανηθείς.
Ο κόσμος ζεστάθηκε αρκετά και δεν ήταν λόγο του καιρού (συγγνώμη σταματάω). Ιδανικό ορεκτικό γι αυτή την γεμάτη βραδιά. 2-3 συνθέσεις από τις καινούργιες, αν δεν κάνω τρομακτικό λάθος, τις βρήκα ιδιαίτερα ραδιοφωνικές. Αν βρήκα ένα αρνητικό είναι οι παύσεις ανάμεσα στα κομμάτια τους, αυτό βελτιώνεται με τα χιλιόμετρα που σίγουρα θα έρθουν, θα ήθελα να τους ξαναδώ.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Bruse VS The Chocolate Cake: Βαγγέλης Μπάκαλος (Κιθάρα, Φωνή), Νικόλας Μπάκαλος(Κιθάρα, Φωνή), Γιάννης Γιαννικόπουλος (Μπάσο), Θοδωρής Πικέας (Τύμπανα)
Violations
Lay Low
Mary Magdalene
Leave me Be
Ungly Generation
1000 Misfits Souls
Resurrection
To Live is to Lose
Mary Magdalene
Never Ending Call
The Vulcan Itch
Τι να πρωτογράψω για τους Vulcan Itch; Ξέρω τι μουσικοί είναι, έχω ακούσει πάρα πολλές φορές το υλικό τους και απλά περίμενα την ευκαιρία να το απολαύσω ζωντανά, όπως του πρέπει. Δεν έχω λόγια για αυτό το Rock Trio. Μάλλον, έχω και θα σας τα γράψω, αλλιώς δεν κάνω γι αυτή την δουλειά, που δεν είναι δουλειά, τεσπα, καταλάβατε.
Ξεκίνησαν με το “Hippie”, σε μια επιλογή που δεν την περίμενα, θα προτιμούσα άλλο για πρώτο, βέβαια για τους ίδιους πρέπει να ήταν το καλύτερο ζέσταμα μιας και συνέχισαν καρφώνοντας το πολυαγαπημένο μου “Find yourself” με τον Σπύρο Γεωργαντά (Ο Κιθαρίστας και τραγουδιστής βρε) να με δείχνει. Ναι, οκ, ξέρει πως είμαι Groupie. Ναι, είναι ποζεριά να το γράφω σε κείμενο, αυτός είμαι όμως. Το συγκεκριμένο κομμάτι ζέστανε πολύ το κοινό που κατάλαβε πως κάτι γίνεται παρά πολύ σωστά πάνω στο stage.
Και έρχεται στα καπάκια το “Got no Time” οπού την παράσταση κλέβουν τα εξαιρετικά φωνητικά του Νίκου Χαλκούση ο οποίος γενικά παίζει μπασάρα, φτιάχνει ηχάρα (θα σας τα πω μετά) και έχει ΚΑΙ φωνάρα, δεν μας χ@ζεις ρε Νικόλα; Πέρα από τον χαβαλέ. Νίκος και Ερωτόκριτος σε μπάσο και drums αντίστοιχα συνθέτουν ένα εξαιρετικό rhythm section που αποτελεί την ραχοκοκαλιά των Vulcan Itch, κουμπώνει πάνω και ένας από τους δυνατότερους εγχώριους rock κιθαρίστες και έδεσε το γλυκό. Τα έχω πει χίλιες φορές, δεν υπάρχουν μυστικά. Μιας και είπα “μυστικά” ,να δώσουμε και ένα μπράβο στον Σάββα Καισαρίτη που ήταν στον ήχο και έκανε άψογη δουλειά.
Ακολούθησε το “In Your Hands” για να ισιώσει λίγο ο αυχένας μας και στα καπάκια το “Alone” για να ξαναγυρίσουμε εκεί που έπρεπε. Όταν δίνουν γκάζι οι τύποι είναι χάρμα ιδέσθαι. Και μετά είχαμε την έκπληξη της βραδιάς, τρια ολοκαίνουργια τραγούδια. Από αυτά έμαθα πως έχουν καταλάβει ποια είναι τα ατού τους και δεν φοβούνται καθόλου να τα χρησιμοποιήσουν. Άντε ρε, βγάλτε το ρημάδι το album. Τι σας ζητάω; “Something to Say” και “Trapped in a Cage” ήρθαν να κλείσουν την φοβερή τους εμφάνιση. Τα παιδιά δείχνουν έτοιμα για το μεγάλο βήμα και θα το κάνουν και θα τρέξουν την φασούλα τους και θα τους χαρούμε πάρα πολύ τα επόμενα χρόνια!
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Vulcan Itch: Σπύρος Γεωργαντάς (Φωνή, κιθάρα), Νίκος Χαλκούσης (Μπάσο), Ερωτόκριτος Κολαϊτης (Τύμπανα)
Hippie
Find Yourself
Got No Time
In Your Hands
Alone
Perfect Life
Now Or Never
Wasted
Something to Say
Trapped in a Cage
Godsleep
Λοιπόν, έχω τσαντιστεί απεριόριστα που αυτή η μπάντα έχει την ταμπέλα του Stoner. Σιγουρα το stoner ανηκει στις επιρροές τους, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα σύγχρονο Heavy Rock που κρύβει μέσα του αρκετό Post και μπόλικη ψυχεδέλεια. Το “Lies to Survive” βρίσκεται εκεί έξω και πρέπει κάποτε να του γράψω ένα κ@λοreview, να το εκθειάσω όπως του αρμόζει μπας και κάνουν τα sold out το ένα πίσω από το άλλο. Που θα τα κάνουν σύντομα έτσι όπως παίζουν, καμια αναγκη δεν με εχουν, απλά αδυνατώ να πιστέψω πως δεν έχουμε καταλάβει τι μπαντάρα είναι αυτή την στιγμή οι Godsleep.
Για το Performance τι να πω; Οι Godsleep ήταν και πάλι αψεγάδιαστοι. Ηχάρα, ενέργεια στο τέρμα και ακούσαμε όλες τους τις συνθέσεις καλύτερα από ότι στο album. Υπερβάλλω; Nope. Για μένα αυτή τους η εμφάνιση στο AN Club και εκείνη στο Piraeus Club Academy (όπου στο κεφάλι μου έγινε πέρσι) είναι τα καλύτερα performances που έχω παρακολουθήσει από εγχώριο συγκρότημα φέτος. Δεν μου έλειψε τίποτα. Έχασα και τον ηλεκτρικό και τελικά και το μετρό (μα δεν μου φτιάχνει ο μηχανικός αυτό το αμάξι για 400 παλιοευρώ που του χρωστάω) γιατί δεν ήθελα να φύγω με τίποτα πριν τελειώσει το set τους.
Ξεκίνησαν με “Booster”, το τέλειο intro δηλαδή. Στιχάρες έχει, ατμόσφαιρα έχει, ξύλο έχει, θες κάτι άλλο; Δεν θες, στο λέω εγώ. Συνέχισαν με “Ex Nowhere Man” για να σπάσουμε λίγο τον αυχένα μας. Η Amie, κυρία όπως πάντα, αφού μας καλωσόρισε μας ζήτησε να της κάνουμε παρέα μέχρι να κουρδίσει για να μπορεί να παίξει το “Pots of Hell”. Είναι το hit τους; Ναι, γιατί έχει video clip, αλλιώς σίγουρα όχι (αποψάρα μου πάντα). Όσοι έχουν δει Godsleep γνωρίζουν πως η Amie θα βγάλει παπούτσια, κάλτσες και μπλούζα, δεν γίνεται αλλιώς. Αφού έβγαλε την μπλούζα της λοιπόν είπε και στο μικρόφωνο ένα “γεια σου μαμά” και στα καπάκια “Lucky strike cigarettes…”, ωραίο κομμάτι το “Room 404”, όπως και το “Cracks” που ήρθε στα καπάκια.
Πρέπει βέβαια να τιμήσουμε και τα παλαιότερα, έτσι τα “Unlearn” και “This is Mine” μας περπάτησαν σε πιο stoner μονοπάτια, απλά μας περπάτησαν όμως, μην τα ξαναλέμε, ΟΙ GODSLEEP ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΝ STONER ΠΛΕΟΝ, ορίστε, με αναγκάσατε να το ξαναπώ. Ευτυχώς καπάκια ήρθε η ατμοσφαιρική κομματάρα “Permanent Vacation” να αποδείξει τα αυτονόητα. Αυτό είναι γραμμένο για να παίζεται ζωντανά. Ακολούθησε ένα “Saturday” για να κόψουμε το κάπνισμα.
Όλα τα όμορφα πράγματα κάποτε τελειώνουν (ένα ευρώ να είχα για κάθε φορά που το έχω γράψει σε ανταπόκριση) και έτσι οι πολυαγαπημένοι Godsleep μετά από “Pavement” ένα σύντομο encore και το “Ded Space” είπαν να μας καληνυχτίσουν. Εκείνη την ώρα έτυχε να βρίσκομαι στα αριστερά του stage, ήθελα να τους χαιρετήσω και να τους πω ένα εγκάρδιο μπράβο. Αντικρίζοντας τους να κατεβαίνουν εντελώς άδειοι και με 5 κιλά ιδρώτα ο καθένας, ντράπηκα. Είχαν δώσει το 120%, είμαι σίγουρος πως ήθελαν λίγο χρόνο για να συνέλθουν.
Αυτοί είναι οι Godsleep, μια σύγχρονη μπαντάρα που ζωντανά σκίζει και οι λόγοι που το κάνει είναι απλοί. Ο Dennis είναι ένας υπέροχος σύγχρονος drummer που γεμίζει τον ήχο τους με τα ηλεκτρονικά μπλιμπλίκια του και μαζί με τον Φαίδωνα είναι μπετόν αρμέ. Ο Γιάννης γράφει riφάρες, η Amie είναι μια top Frontwoman και όλοι μαζί έχουν δουλέψει πάρα πολύ. Προσθέτεις σε αυτά πως ήχο τους κάνει ο Νίκος Χαλκούσης (ΝΑΙ, Ο ΓΝΩΣΤΟΣ) και τεχνικός τους σε όλο του Tour o Στέφανος Διαμαντόπουλος και έχεις ένα pro αποτέλεσμα. That’s all Folks που λέει και ο λαγός.
