Στις 3 Σεπτεμβρίου 1977, οι Grateful Dead επέστρεψαν στη σκηνή του Raceway Park στο Englishtown. Ήταν η πρώτη τους συναυλία μετά από τρεις μήνες. Το διάλειμμα ήταν απαραίτητο λόγω τροχαίου ατυχήματος του ντράμερ τους, Mickey Hart. Η συναυλία αυτή, γνωστή ως “The Englishtown Show”, ήταν σημαντικό γεγονός για τους Deadheads και την ιστορία της μουσικής. Συγκέντρωσε ένα πλήθος ρεκόρ, με τουλάχιστον 125.000 οπαδούς, ενώ ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι παρευρέθηκαν μέχρι και 175.000.
Η συναυλία είχε αρχικά ανακοινωθεί ως “Summer‘s End Concert”, ένας τίτλος που ταίριαζε σε ένα γεγονός που θα έκλεινε τη σεζόν με ένα μπαμ. Το μέγεθος της συγκέντρωσης ήταν εντυπωσιακό, συναγωνιζόμενο ακόμη και το θρυλικό Γούντστοκ. Οι οπαδοί ταξίδεψαν από όλη τη χώρα για να παρακολουθήσουν την επιστροφή των Grateful Dead, αποδεικνύοντας την αφοσίωση της κοινότητας των Deadhead. Το πλήθος ήταν τόσο μεγάλο που κατέκλυσε τις υποδομές του Englishtown και των γειτονικών περιοχών. Η μικρή πόλη του Νιου Τζέρσεϊ μετατράπηκε σε μια προσωρινή πόλη μουσικόφιλων.
Η συναυλία παραλίγο να μην πραγματοποιηθεί. Ένας νόμος της πολιτείας του Νιου Τζέρσεϊ απαιτούσε άδεια για κάθε εκδήλωση που διαρκούσε πάνω από 18 ώρες και προσέλκυε πάνω από 3.000 άτομα. Το όριο αυτό ξεπεράστηκε κατά πολύ. Οι αρχές ήταν αρχικά διστακτικές στο να εγκρίνουν τη συναυλία, δεδομένης της ταραχώδους ιστορίας των μεγάλων ροκ συναυλιών. Ωστόσο, μετά από έντονες διαπραγματεύσεις, η συναυλία επιτράπηκε, αλλά υπό αυστηρούς όρους. Ένας από αυτούς ήταν η απουσία των διαβόητων Hells Angels, οι οποίοι είχαν παράσχει ασφάλεια στους Grateful Dead σε προηγούμενες εκδηλώσεις.
Στη συναυλία των Grateful Dead πωλήθηκαν πάνω 15.000 κιλά χοτ ντογκ
Οι υλικοτεχνικές προκλήσεις δεν τελείωσαν με τα νομικά εμπόδια. Οι περιορισμένες εγκαταστάσεις στάθμευσης του Raceway Park δημιούργησαν σημαντικά προβλήματα. Ο χώρος δεν ήταν εξοπλισμένος για να διαχειριστεί την εισροή δεκάδων χιλιάδων οχημάτων. Σε απάντηση, η τοπική κοινότητα ανέλαβε δράση. Οι κάτοικοι του Englishtown και των γύρω πόλεων άνοιξαν τις ιδιοκτησίες τους στους επισκέπτες της συναυλίας, προσφέροντας θέσεις στάθμευσης στα γκαζόν τους έναντι μικρής αμοιβής. Πολλοί οπαδοί αναγκάστηκαν να παρκάρουν χιλιόμετρα μακριά και να περπατήσουν την υπόλοιπη απόσταση μέχρι τον χώρο διεξαγωγής της συναυλίας, δημιουργώντας μια μεγάλη πομπή Deadheads.
Παρά τις πιθανότητες χάους, οι επισκέπτες της συναυλίας ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία ειρηνικοί και με σεβασμό. Όπως και στο Γούντστοκ, η εκδήλωση εξέπληξε πολλούς από τους κατοίκους της περιοχής με την ευγένεια και τη συμπεριφορά των παρευρισκομένων. Ο John Westlake, ένας ντόπιος που εργαζόταν στο περίπτερο με τις παραχωρήσεις, θυμήθηκε αργότερα ότι οι οπαδοί αγόρασαν περίπου 200.000 κουτιά αναψυκτικών και 15.000 κιλά χοτ ντογκ. «Ήταν υπέροχοι», είπε ο Westlake, «στάθηκαν στην ουρά, περίμεναν υπομονετικά και κανείς δεν προσπάθησε να ξεκινήσει καβγά».
Η εμφάνιση των Grateful Dead στο Englishtown αναφέρεται συχνά ως μία από τις καλύτερες της εποχής τους. Η μπάντα άνοιξε το σετ της με μια δυνατή εκτέλεση του “Promised Land”, δίνοντας τον τόνο για το υπόλοιπο της βραδιάς. Σημαντικό είναι ότι η συναυλία περιελάμβανε το πρώτο “Truckin’” μετά από πάνω από δύο χρόνια, προς μεγάλη ικανοποίηση του κοινού. Επιπλέον, οι Dead έπαιξαν το “Terrapin Station” για πρώτη φορά μετά την κυκλοφορία του ομώνυμου άλμπουμ τους. Παρουσιάζοντας το τραγούδι, ο μπασίστας Phil Lesh είπε χαριτολογώντας: «Και τώρα κυρίες και κύριοι, θα θέλαμε να παίξουμε ένα μικρό τραγουδάκι από το νέο μας άλμπουμ, στα δισκοπωλεία σας αυτή τη στιγμή». Mια ατάκα που έκτοτε έχει γίνει θρυλική μεταξύ των οπαδών.
Η συναυλία στο Englishtown παραμένει σημείο αναφοράς στην ιστορία των Grateful Dead και της ροκ μουσικής γενικότερα
Η συναυλία δεν ήταν αξιομνημόνευτη μόνο για τη μουσική. Στα μέσα της ημέρας, μια γυναίκα στο κοινό άρχισε να γεννάει λίγο μετά το εναρκτήριο σετ της Marshall Tucker Band. Διακομίστηκε με ελικόπτερο και αργότερα γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι, προσθέτοντας άλλο ένα επίπεδο μύθου στο ήδη ιστορικό γεγονός.
Η συναυλία στο Englishtown παραμένει σημείο αναφοράς στην ιστορία των Grateful Dead και της ροκ μουσικής γενικότερα. Σηματοδότησε το τέλος μιας ταραχώδους περιόδου για το συγκρότημα και την αρχή ενός νέου κεφαλαίου. Το νέο αυτό κεφάλαιο θα τους έβλεπε να συνεχίζουν να καινοτομούν και να γοητεύουν το κοινό σε όλο τον κόσμο. Για όσους ήταν εκεί, η εμπειρία δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μαγική. Mια τέλεια σύγκλιση μουσικής, κοινότητας και ελεύθερου πνεύματος που καθόρισε μια εποχή.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, η συναυλία στο Englishtown έχει αποκτήσει σχεδόν μυθική υπόσταση μεταξύ των Deadheads. Οι ηχογραφήσεις της συναυλίας συνεχίζουν να κυκλοφορούν και να αγαπιούνται από τους οπαδούς ως μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του συγκροτήματος.