Το Supremacy των Hatebreed είναι μία από τις σπάνιες φορές όπου ο τίτλος ενός άλμπουμ μάς λέει όλα όσα χρειάζεται να ξέρουμε. Η λέξη “supremacy” στα Αγγλικά σημαίνει υπεροχή και ο τέταρτος δίσκος των Αμερικανών ήρθε να προστεθεί στην «επιχειρηματολογία» τους ότι σκοπεύουν να ηγηθούν της σκηνής τα επόμενα χρόνια.
Ο frontman των Hatebreed, Jamey Jasta είχε περιγράψει το Supremacy ως έναν δίσκο που η κύρια του θεματολογία είναι: «Η υπέρβαση των συναισθημάτων της κατάθλιψης, της ενοχής, της θλίψης, του άγχους και της αποξένωσης. Θέλαμε να δείξουμε ότι υπάρχει ελπίδα και ότι πρέπει να ξεκινήσεις από τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να βοηθήσεις τους άλλους ανθρώπους αν δεν μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου.»
Είναι εύκολο για κάποιον να κολλήσει με το Supremacy, πιθανώς να του χρειαστούν μόλις 03:29, όσο δηλαδή διαρκεί το “Destroy Everything”. Αν για κάποιον λόγο όμως δε σας πείσει ούτε αυτό, τότε, λίγο αργότερα, μέσα σε μόλις 137 δευτερόλεπτα, έρχεται ένα ακόμα πειστικό επιχείρημα, το “As Diehard As They Come“.
Αν πρέπει να βρούμε κάτι μεμπτό στο Supremacy, αυτό δεν είναι άλλο από την ποιοτική απόσταση που υπάρχει μεταξύ μερικών κομματιών. Για παράδειγμα, τραγούδια όπως τα “Divine Judgement“, “Spitting Venom” και “Immortal Enemies” είναι μερικά «σκαλοπάτια κάτω» από το υπόλοιπο άλμπουμ. Αξίζουν όμως μία ακρόαση, δεν είναι σε καμία περίπτωση filler, απλά δεν έχουν την ίδια δυναμική με τα υπόλοιπα του άλμπουμ.
Το Supremacy είναι το τέταρτο album των Hatebreed και μάλιστα το πρώτο μέσω της θρυλικής Roadrunner Records. Οι Αμερικανοί, με ηγέτες τον Jamey Jasta και Chris Beattie, που βρίσκονται στο συγκρότημα από την πρώτη ημέρα, παραμένουν στην old school προσέγγιση του ήχου τους. Βέβαια, πώς θα μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, καθώς το όνομά τους είναι εμπνευσμένο από το “Hatebreeders” των Misfits.
