Το “Dead Rock Commandos” είναι το έκτο άλμπουμ των Nightstalker και κυκλοφόρησε το στις 28/08 του 2012. Αν θα θέλαμε να παραλληλίσουμε τους Nightstalker με μία μπάντα, αυτή θα ήταν οι Monster Magnet. Ωστόσο, αυτό θα υποτιμούσε τους «δικούς μας», καθώς ο ήχος τους, συγκριτικά με των Αμερικανών, είναι εμπλουτισμένος με πολλά στοιχεία doom και φυσικά, μπόλικη ψυχεδέλεια.
Στο “Dead Rock Commandos” υπάρχουν riffs, και άλλα riffs, και μερικά ακόμα περισσότερα riffs. Riffs δυνατά, βαριά, μερικές φορές βρώμικα, αλλά πάντα πιασάρικα. Συνολικά το άλμπουμ διατρέχεται από ένα ακαταμάχητο groove, παλλόμενες μπασογραμμές, συμφυείς με το σεμιναριακό drumming του Ρούλου. Και με φόντο αυτό το ιδιοφυές ρυθμικό ηχοτoπίο, μαίνεται μία ηλεκτρική καταιγίδα, εγκέφαλος της οποίας είναι ο Τόλης Μότσιος με την κιθάρα του.
Συνολικά, το άλμπουμ χρειάζεται μερικές ακροάσεις για να σου χαραχτεί στο μυαλό, αλλά μόλις σε πιάσει, δε θα σε αφήσει να φύγεις. Επίσης, όταν σε πιάσει, το κάνει με τη μία, με το πρώτο κομμάτι. Το εναρκτήριο “Go Get Some” στον πυρήνα του είναι απλό, όμως, όπως, όπως πολλά πράγματα στη ζωή, η απλότητα και η ουσιαστικότητα είναι οι πραγματικές προκλήσεις. Θορυβώδες, με επιβλητικό ρυθμό και ένα πολύ σύντομο – αλλά έξυπνο – κιθαριστικό σόλο αποτελεί, το μετατρέπουν στην ιδανική αφετηρία για μπεις στο πνεύμα του “Dead Rock Commandos”.
Το “Soma” που έρχεται αμέσως μετά, «επιτίθεται» με ένα πιασάρικο και βαρύ riff που αναμειγνύεται όμορφα με τα φωνητικά του Αργύρη και την πανέξυπνη πινελιά του cowbell. Για το “Dead Rock Commandos” δεν υπάρχουν πολλά να πεις, φτάνει να θυμηθείς το πόσες φορές έχεις χτυπηθεί στον ρυθμό του με μία μπίρα στο χέρι. Μεταφερόμαστε σε μια ωραία παθιασμένη ατμόσφαιρα, εκεί όπου δηλαδή ξεκινάει το “One Million Broken Promises“. Πιασάρικα riffs και ένα ωραίο μείγμα αρμονιών και αλλαγών ρυθμού, πάντα με μία αρκετά heavy λογική.
H σύνεχεια είναι ημιψυχεδελική με το “Back To Dirt” να κατεβάζει λίγο ρύθμους, όχι όμως την ποιότητα του album. Στo “Keystone” οι Nightstalker κάνουν μία έξυπνη κίνηση με την προσθήκη πλήκτρων. Η αίσθηση που σου αφήνει δένει ιδανικά με τη νέα δόση ψυχεδέλειας που προσφέρει το “Rockaine“, ένα από τα δυνατότερα κομμάτια του δίσκου. H συνέχεια γίνεται λίγο πιο σκοτεινή, “I’m afraid of the dark at night, I’m afraid of what’s gonna be, I’m afraid when the God’s come again“. Το “The Boogie Man Plan“, ένα αρκετά straight forward κομμάτι, εμπλουτισμένο με funky ρυθμούς. Το κλείσιμο είναι επίσης ιδανικό, εκεί όπου το “The Underdog” προσφέρει στο Dead Rock Commandos την απαιτούμενη αλητεία.
Ξεχάσαμε ένα κομμάτι, το τραγούδι που εδώ και μία δεκαετία, όλοι οι συντελεστές της ροκ κουλτούρας της χωράς τραγουδάνε αγκαλιασμένοι. Φυσικά, ο λόγος για το μεγαλύτερο του δίσκου και συνολικά των Nightstalker, το “Children of the Sun”.
Συνοψίζοντας, το Dead Rock Commandos δεν είναι κάτι πρωτοποριακό, είναι όμως, ένα απίστευτα διασκεδαστικό σύνολο. Περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που οφείλει να έχει ένας καλός rock δίσκος με σύγχρονη παραγωγή που δεν ακούγεται υπερβολικά γυαλισμένη. Συνιστάται ανεπιφύλακτα σε όλους εκείνους που θέλουν να περάσουν καλά ακούγοντας σκληρή, συμπαγή μουσική.
