Heavy Psych Sounds Festival Day 2: Orange Goblin, Nightstalker, Puta Volcano, Black Rainbows, Mr. Bison, Margarita Witch Cult, WARLUNG, Acid Mammoth, Birds of Vale, Wyatt E., Congulus, 08/03/2025 @Universe
Φωτογραφίες: Σπύρος Κούρκουλας
Κείμενο: Θοδωρής Ζούρας
Είναι Σάββατο 8 Μαρτίου, μεσημεράκι, ακόμα να συνέλθω από την πρώτη μέρα του Heavy Psych Sounds Festival. Είμαι όμως πολύ ενθουσιασμένος γιατί σήμερα είναι η συνέχεια! Καθώς λοιπόν πλησιάζει η ώρα μπαίνω στο αμάξι και αρχίζω να κατευθύνομαι προς το Universe. Όλη η διαδρομή δίνει την αίσθηση ότι πας εκδρομή αφού ο χώρος δεν βρίσκεται στις γειτονικές του κέντρου περιοχές. Φτάνοντας λοιπόν, πρώτη μου ερώτηση είναι “που θα παρκάρω;”. Μετά από λίγο απλά βρίσκω ένα σημείο που φαίνεται λιγότερο επίφοβο, αφήνω το αμάξι και πάω προς την είσοδο.
Conglulus
Στον εξωτερικό χώρο υπάρχει μια μικρή σκηνή και μια καντίνα που σου σπάει την μύτη από την ώρα που πατάς στον χώρο. Και αφού έχω πιάσει τον εαυτό μου ότι δεν είναι η ώρα ακόμα να φάω, πλησιάζω μαζί με τα λίγα άτομα που έχουν έρθει από τόσο νωρίς, τη σκηνή για να δούμε την έναρξη της βραδιάς.
Μετά από μερικά τεχνικά προβλήματα και μισή ώρα καθυστέρηση η βραδιά αρχίζει με τους Congulus. Η μπάντα εμφανώς αγχωμένη, σιγά σιγά, με την βοήθεια του κοινού, βρίσκει τα πατήματα της και δίνει μια απίστευτη εμφάνιση. Καθώς αρχίζει η δύση του ηλίου, είναι η τέλεια ώρα να ακούσεις την μουσική της μπάντας. Τα ροζοπορτοκαλί χρώματα του ουρανού σε συνδυασμό με το ψυχεδελικό ύφος της μπάντας δημιουργούν ένα διαστημικό ατμοσφαιρικό, απολαυστικό κλίμα.
Wyatt E.
Από το διάστημα όμως μεταφερόμαστε σε μια κρύπτη κάπου στην μέση ανατολή. Εγκαίνια στον μέσα χώρο του Universe κάνουν οι Wyatt E., μια άκρως μυστικιστική μπάντα. Παρόλο που είναι όλοι ντυμένοι σαν ιερείς και κάνουν μεγάλη εντύπωση στο κοινό, ο ήχος τους είναι αυτός που αφήνει τις μεγαλύτερες εντυπώσεις. Στιβαρός, με πολλά στοιχεία από ανατολή και μια μικρή δόση από synthesizers που σε ταξιδεύει σε κόσμους σαν αυτούς που περιγράφονται στο “Dune”.
Στο σημείο αυτό να πω ένα μεγάλο μπράβο στην TMR για την διοργάνωση όλου φεστιβάλ. Όλο το προσωπικό είναι πολύ εξυπηρετικό και βοηθητικό, ο ήχος είναι απίστευτος παντού, ενώ το πρόγραμμα παρά την μικρή του καθυστέρηση στην αρχή πάει βάσει σχεδίου.
Birds of Vale
Συνεχίζουμε με επόμενη στάση στον εξωτερικό χώρο με τους Birds of Vale. Οι Αθηναίοι πατήσανε στις blues ρίζες, την καρδιά της rock, και ξεσήκωσαν την εξωτερική σκηνή. Με καινούργιο τραγουδιστή πλέον η μπάντα δεν έχει χάσει τίποτα από τον χαρακτηριστικό της ήχο. Πολύ γκρούβα, βαριά riffs και πολύς χορός από το κοινό που όλο και πιο πολύ αυξανόταν για να τους δει. Για εμένα είναι από τις μπάντες που αξίζει να δεις ζωντανά γιατί παρά το νεαρό της ηλικίας τους, τα παιδιά βγάζουν έναν αέρα άλλης εποχής.
Acid Mammoth
Συνέχεια στην εσωτερική σκηνή πάλι, παρέα με Acid Mammoth. Χρόνια στο κουρμπέτι, άλλη μια αθηναϊκή τετράδα με πολλά κιλά ήχου στην πλάτη της. Ογκώδεις μπασογραμμές, riffs που ξυρίζουν και το πιο τριχωτό κρανίο και doomίλα άλλης εποχής προσαρμοσμένη στο σήμερα. Το κοινό καθόλη την διάρκεια φώναζε ρυθμικά το όνομα της μπάντας και εξέφραζε την χαρά του που τους βλέπει στο σανίδι αυτού του φεστιβάλ.
WARLUNG
Ώρα όμως να πάμε στην άλλη άκρη της γης. Από το μακρινό σε εμάς Τέξας, στην εξωτερική σκηνή του Universe οι WARLUNG τα δίνουν όλα. Όσο πλησιάζω προς την σκηνή ακούω ένα παιδί να λέει στην παρέα του “Πώς δεν τους ξέραμε αυτούς ρε; Οι τύποι τα σπάνε!”. Και όντως, οι τύποι ήταν άπαιχτοι. Η αμερικανιά τους είναι εμφανέστατη μέσα από το old school stoner/ grunge ήχο τους, κάτι που εμένα μου αρέσει αρκετά. Απολαυστικότατοι, με πολύ ενέργεια, τρέλα riffs και φοβερή επικοινωνία με το κοινό, ανέβασαν την βραδιά ένα σκαλί παραπάνω.
Margarita Witch Cult
Από αυτό το σκαλί όμως, εκτιναχθήκαμε αλλά δύο πιο κοντά στην κορυφή με τους Margarita Witch Cult, ένα power trio από την καρδιά του μέταλ, το Birmingham. Η σχετικά νεοεμφανιζόμενη μπάντα είναι ένα μεγαθήριο ήχου που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Αν και το σετ τους έκανε λίγο κοιλιά, ρίχνοντας εντάσεις και ρυθμούς κάπου στην μέση, ανέβηκε πάλι προς το τελείωμα. Ήταν άκρως απολαυστικό, γεμάτο rock n’ roll και doom στοιχεία που άφησαν ευχαριστημένο κάθε φαν του είδους και με το παραπάνω.
Mr. Bison
Καθώς κατευθυνόμαστε έξω, οι Mr. Bison έχουν ήδη αρχίσει να παίζουν. Η θερμοκρασία έχει ήδη πέσει αρκετά, κάτι που δεν περίμενα ότι θα συμβεί σε τέτοιο βαθμό, ειδικά μετά από μια τόσο ζεστή ημέρα και δυσκολεύει τόσο το κοινό όσο και τους μουσικούς που είναι λίγο μαγκωμένοι. Μετά από δύο-τρία κομμάτια όμως τους βλέπεις να λύνονται στην εξωτερική σκηνή και να μοιράζουν απλόχερα αυτό το ψυχεδελικό, progressive heavy rock που μόνο αυτοί ξέρουν να παίζουν. Ένα κράμα από βαριά riffs και χαλαρά ψυχεδελικά ορχηστρικά είναι που κάνει τον ακροατή συνεπιβάτη της μπάντας σε ένα μεγάλο αστρικό ταξίδι.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Black Rainbows
Το αστρικό ταξίδι τελειώνει και προσγειώνεται στον πλανήτη της psych rock, όπου οι Black Rainbows ξεπροβάλουν από την βροχή με riffs που ρίχνουν στο κοινό. Βασισμένοι και αυτοί στην heavy blues, μπολιασμένοι με τόνους ψυχεδέλειας είναι μαγευτικοί. Το rhythm section τους είναι πολύ δεμένο, σαν έναν σφιχτό κόμπο, με αποτέλεσμα να προσφέρει αψεγάδιαστο ηχητικό αποτέλεσμα. Ο συνδυασμός γρήγορων ρυθμικών, ψυχεδέλειας και αυτοσχεδιασμών σου δίνει να καταλάβεις ότι η μπάντα περνάει πολύ καλά και το κοινό ακόμα καλύτερα. Η βραδιά μέχρι στιγμής είναι καταπληκτική, η προσέλευση του κόσμου μεγάλη. Και έχουμε ακόμα να δούμε αρκετά.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Puta Volcano
Τελευταία φορά κατευθυνόμαστε προς την εξωτερική σκηνή, με τον μέσα χώρο να έχει μένει σχεδόν άδειος. Όλοι έξω για να απολαύσουμε τους Puta Volcano, άλλη μια ντόπια μπάντα που είναι από τις κορυφαίες της σκηνής. Για όσους έχουν δει την μπάντα ξανά ξέρουν για τι ποιότητα μιλάμε. Η μπάντα δεμένη όπως κάθε φορά και με έναν απίστευτο ήχο που καθήλωσε τους πάντες στο κοινό. Τα grunge στοιχεία τους με τις επιρροές από metal και stoner, μεταξύ άλλων, για άλλη μια φορά έβγαλαν ασπροπρόσωπη την τετράδα που εκτόξευε την μια κομματάρα μετά την άλλη.
Ταυτόχρονα, η σκηνική τους παρουσία επίσης μαγευτική, λες και βρίσκεσαι σε μια πρόβα της μπάντας. Χαλαροί αλλά προσηλωμένοι, δείχνουν ότι αγαπάνε αυτό που κάνουν και πως κάθε εμφάνιση τους είναι μοναδική κι την ευχαριστιούνται στο έπακρο. Με την ολοκλήρωση λοιπόν της τρομερής αυτής εμφάνισης των Puta Volcano σηματοδοτείται το κλείσιμο της εξωτερικής σκηνής. Όλος ο κόσμος μπαίνει στα ενδότερα για τις δύο τελευταίες μπάντες της βραδιάς.
Nightstalker
Πρώτοι οι μπαμπάδες της ελληνικής stoner σκηνής, Nightstalker ανεβαίνουν στην σκηνή. Είναι μια μπάντα που δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι κλασική αξία, ξέρεις τι πας να δεις, να τους δεις να τα σπάνε όλα. Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω τις εμφανίσεις αυτής της μπάντας αρκετά χρόνια τώρα, θα έλεγα ότι είναι ένα μεγάλο Rock πάρτυ, που ο κόσμος το διασκεδάζει στο έπακρο. Αυτό συμβαίνει βέβαια γιατί πάντα παίζει και τα crowd favourites κομμάτια, που είναι αρκετά.
Όταν είσαι στο κοινό και ακούς κομμάτια όπως τα “Use”, “Just a Burn”, “Sweet Knife” και “Dead Rock Commandos”, δεν γίνεται να μην γουστάρεις. Ο ήχος κρύσταλλο όπως κάθε φορά, δείχνει ότι η μπάντα έχει πολλά χιλιόμετρα από τους στην πλάτη της. Τα όργανα όλα συνεργάζονται για να φέρουν μπροστά την φωνή και να αρχίσει το γλέντι. Ο Αργύρης, ιδιαίτερα κεφάτος, έκανε παιχνίδια ενώ έδινε μια τρομερή ερμηνεία ως μπροστάρης της μπάντας.
Κλείνοντας κλασικά με το αναμενόμενο “Children of the Sun”, το Universe γίνεται γήπεδο. Το κοινό τραγουδάει και δείχνει πόσο πολύ απόλαυσε όχι μόνο αυτή αλλά και όλες τις άλλες εμφανίσεις που προηγήθηκαν. Έτσι λοιπόν, σε κλίμα γιορτής, είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε το main course της βραδιάς, τους Orange Goblin.
Orange Goblin
Μπορεί την τελευταία φορά που ήρθαν στην Αθήνα να μην τους είδα, αλλά τώρα ήταν η ώρα να γίνει η ζημιά. Έχοντας δει αρκετές μαγνητοσκοπημένες εμφανίσεις τους, ήμουν προετοιμασμένος για το τι περίπου θα έβλεπα, αλλά πού να ήξερα ότι θα ήταν ακόμα καλύτερο; Μιλάμε για οδοστρωτήρα. Τρελός ήχος, απίστευτη ενέργεια, τρομερή ατμόσφαιρα και γενικά μια αξέχαστη εμπειρία. Όλοι στο κοινό σπάνε τους λαιμούς τους στο headbang ή χωρέσουν σαν σάτυροι ή συμμετέχουν σε κάποιο moshpit. Κάπου στα μισά του σετ τους σκεφτόμουν “Τι κρίμα που είναι τελευταία συναυλία τους στην Ελλάδα”. Αλλά μετά λέω “δεν έχει σημασία γιατί είμαι τώρα εδώ και οι τύποι τα σπάνε άπειρα”.
Με την τέλεια ισορροπία ανάμεσα σε νέα και παλιά κομμάτια η μπάντα μας έδωσε ακριβώς αυτό που περιμέναμε, μια μοναδική εμφάνιση. Από το “Scorpionica”και το “Made of Rats” μέχρι κι τα πιο πρόσφατα “(Not) rocket science” και “Ascend the Negative”, οι Orange Goblin ξέρουν πώς να ευχαριστήσουν το κοινό τους. Η συγκίνηση γενικά είναι μεγάλη καθώς πλησιάζουμε στο τέλος όχι μόνο της εμφάνισης τους, αλλά και στο τέλος του φεστιβάλ.
Ο Μπεν αναπολεί την πρώτη επίσκεψη της μπάντας στην Ελλάδα το 2000 στο An Club, ενώ ανακοινώνει πως το επόμενο κομμάτι θα είναι το αγαπημένο όλων “Time Travelling Blues”. Μετά το κομμάτι ο Μπεν ξαναπαίρνει τον λόγο και αναφέρει πως δεν είναι η μπάντα που θα φύγει στα παρασκήνια και θα πρέπει το κοινό να φωνάζει για να ξαναβγούν και να τους αποθεώσει. “Εδώ είμαστε όλοι ένα”, αναφέρει στο τέλος.
Τα τρία τελευταία κομμάτια της βραδιάς ηχούν, με τελευταίο το “Red Tide Rising” να σβήνει την βραδιά με αέρα από τις πρώτες κυκλοφορίες της μπάντας. Μόλις συνειδητοποιώ ότι δεν έχει άλλο, ξενέρωσα λίγο. Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να ακούσω μερικά κομμάτια ακόμα, λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι τελευταία περιοδεία αλλά, τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα! Ήταν απίστευτη η βραδιά για να χαλαστούμε στο ότι δεν είχε λίγο ακόμα.
Κάνοντας μια γρήγορη σύνοψη όλου του διημέρου έχω να πω τα εξής. Όλες οι μπάντες καταπληκτικές στο είδος τους με φανταστικές εμφανίσεις, η εμπειρία σαν σύνολο μαγική ενώ όλη η διοργάνωση πολύ καλά οργανωμένη και προγραμματισμένη, τηρώντας όσο πιο πιστά γίνεται τα χρονοδιαγράμματα. Πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι σχεδόν οι μισές μπάντες που συμμετείχαν ήταν ελληνικές, δείχνοντας πόσο δυνατή σκηνή έχουμε στον βαρύ ήχο. Το άκουσμα νέων και παλιών αγαπημένων μπαντών από την παγκόσμια σκηνή ξύπνησε ωραίες αναμνήσεις. Ταυτόχρονα, όμως, δημιούργησε και ωραίες εντυπώσεις για καλλιτέχνες που θα λάβουν από μια θέση σε αρκετά playlists του κοινού που βρέθηκε στο Heavy Psych Sounds Festival.
