Η Marianne Faithfull, μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του British Invasion, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών.
“Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο της τραγουδίστριας, τραγουδοποιού και ηθοποιού Marianne Faithfull”, αναφέρεται σε ανακοίνωση (μέσω BBC). “Η Marianne απεβίωσε ειρηνικά σήμερα (30/01) στο Λονδίνο, έχοντας δίπλα της την αγαπημένη της οικογένεια. Θα μας λείψει πολύ”.
Γεννημένη στο Χάμπστεντ τον Δεκέμβριο του 1946, έγινε γνωστή με επιτυχίες όπως το “As Tears Go By“, που έφτασε στο top 10 του Ηνωμένου Βασιλείου το 1964. Συμμετείχε και στον κινηματογράφο, με πρωταγωνιστικό ρόλο στο “The Girl On A Motorcycle” (1968).
Τη δεκαετία του 1960, ήταν στενή φίλη του Mick Jagger, εμπνέοντας τραγούδια όπως το “Wild Horses” και το “You Can’t Always Get What You Want“. Η καριέρα της γνώρισε πτώση τη δεκαετία του ’70, λόγω εθισμού στην ηρωίνη. Ωστόσο, επέστρεψε δυναμικά με το “Broken English“, ένα album που θεωρείται κλασικό. Αποτίοντας φόρο τιμής, ο Jagger τη χαρακτήρισε “υπέροχη φίλη, όμορφη τραγουδίστρια και σπουδαία ηθοποιό”.
Αντιμετώπισε πολλά προβλήματα υγείας, όπως βουλιμία, καρκίνο του μαστού και εμφύσημα λόγω δεκαετιών καπνίσματος. Το 2020, νοσηλεύτηκε με Covid-19 για 22 ημέρες. Οι γιατροί δεν περίμεναν να επιβιώσει, όμως τα κατάφερε. Έναν χρόνο αργότερα, κυκλοφόρησε το 21ο album της, “She Walks in Beauty“.
Η ιστορία της αποτυπώνει το πνεύμα του rock n’ roll. Ξεκίνησε ως ένα νεαρό κορίτσι που ανακαλύφθηκε από τον μάνατζερ των Rolling Stones σε ηλικία 16 ετών. Το “As Tears Go By” ήταν το πρώτο τραγούδι που έγραψαν μαζί οι Jagger και Richards. Η εκδοχή της, ανάλαφρη και με folk-pop αισθητική, έγινε σήμα κατατεθέν της εποχής.
Με το ντεμπούτο album της και το “North Country Maid” (1966), έγινε μέρος της “βρετανικής εισβολής” στα αμερικανικά charts. Τα τελευταία χρόνια συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως η PJ Harvey και ο Nick Cave, που τη θεωρούσαν έμπνευση. Συνεργάστηκε επίσης με τον David Bowie και τους Metallica. Ο Lars Ulrich την ευχαρίστησε για τη μοναδική της συμβολή στη μουσική τους.
Η καριέρα της ως ηθοποιού κύλησε παράλληλα με τη μουσική. Στη σκηνή, εμφανίστηκε δίπλα στη Glenda Jackson στις “Τρεις Αδελφές” του Τσέχωφ. Ερμήνευσε την Οφηλία στον “Άμλετ”.
Η μουσική, όμως, παρέμεινε η μεγαλύτερη της αγάπη. Το προτελευταίο album της, “Negative Capability” (2018), ήταν μια βαθιά φιλοσόφηση για το γήρας, τη μοναξιά και τη θλίψη. Περιλάμβανε μια συναισθηματική επανεκτέλεση του “As Tears Go By”, που έκανε τους παρευρισκόμενους στο στούντιο να δακρύσουν.
Το 2009, έλαβε το World Lifetime Achievement Award στα Women’s World Awards. Η γαλλική κυβέρνηση την αναγόρευσε σε Commandeur του Ordre des Arts et des Lettres.
Ο Bob Harris, μακροχρόνιος φίλος της και παρουσιαστής του BBC Radio 2, την αποκάλεσε “η συμπύκνωση της δεκαετίας του ’60”.
