Ο Τζον Ράμπο, ένας βετεράνος του Βιετνάμ, μετά από την απρόκλητη σύλληψή του από τον σερίφη της Χοπ Κάουντρη της Ουάσιγκτον, θα υποστεί την κακοποιητική συμπεριφορά από την αστυνομική δύναμη της περιοχής, κάτι που θα τον αναγκάσει να αποδράσει από το τμήμα. Αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι μια ανελέητη καταδίωξη, καθώς ο ήρωά μας βρίσκεται αντιμέτωπος με τα πυρά των αστυνόμων, αλλά και με την ίδια του την ψυχολογία.
Ο χαρακτήρας Ράμπο έχει χαραχτεί στο συλλογικό ασυνείδητο της ποπ κουλτούρας ως ο μάτσο ήρωας πολεμικής ταινίας με ασταμάτητη δράση και τεράστιο αριθμό θανάτων, αλλά αυτά είναι κάποια χαρακτηριστικά τα οποία ταυτίστηκαν με τον Ράμπο μετά τις τρεις ταινίες που ακολούθησαν. Όχι ότι η σκηνές δράσης της ταινίας είναι αδιάφορες, αντιθέτως πρόκειται για κάποιες από τις πιο καλογυρισμένες και ρεαλιστικές σκηνές δράσης του Χολυγουντ της δεκαετίας του 80′. Αλλά σε αντίθεση με τα (πολύ διασκεδαστικά) σίκουελ, δεν είναι ο αυτοσκοπός της ταινίας αλλά υπάρχουν στο σενάριο για να εξυπηρετήσουν την ιστορία που προσπαθεί να μας πει.
Το “First Blood” αντίθετα με τις ταινίες που ακολούθησαν δεν έχει στο επίκεντρο έναν μάτσο ήρωα πολεμικής ταινίας
Μέσα από το “First Blood” ο Ted Kotcheff, σκηνοθέτης της ταινίας, προσπαθεί να αποδώσει το ομώνυμο αντιπολεμικό μυθηστόρημα του David Morrell, το οποίο ασχολείται με θέματα όπως τη ψυχολογική κατάσταση των βετεράνων, την αντιμετώπισή τους από την κοινωνία αλλά και την αστυνομική βια και ασυδοσία αλλά και τα αποτελέσματα που μπορεί να φέρει στην ψυχοσύνθεση του κάθε ατόμου αλλά και στην κοινωνία γύρο του.
Ο Sylvester Stallone, ο οποίος συνυπογράφει και το σενάριο, μας δίνει μια πολύ πιο ευάλωτη ερμηνεία σε σχέση με τους ήρωες που παίζει συνήθως αλλά και σε σχέση με αυτό που φαντάζεται κάποιος βλέποντας το εξώφυλλο της ταινίας. Στο “First Blood”, o Τζον Ράμπο, πρώην κοκκινομπερές στο Βιετνάμ, είναι ένας πλέον συντετριμμένος άνθρωπος. Οι εμπειρίες του στον πόλεμο έχουν αφήσει βαθιά τραύματα στην ψυχολογία του, και η κοινωνία της Αμερικής του 80′ δεν χάνει στιγμή να του δείξει ότι δεν τον θεωρεί πλέον κομμάτι της.
Ο χαρακτήρας του Ράμπο στην αρχή της πρώτης αυτής περιπέτειά του θυμίζει περισσότερο έναν χαρακτήρα σαν αυτόν του De Niro στο ταξιτζή του Scorsese. Αλλά αυτός ο χαρακτήρας, όταν τελικά κακοποιηθεί σε εξευτελιστικό επίπεδο από τους αστυνόμους της Χοπ Κάουντρη, θα ξυπνήσουν μέσα του τραυματικές εμπειρίες από τον πόλεμο και θα αντιδράσει σαν τον πολεμιστή στον οποίο τον είχε μετατρέψει η ίδια η κοινωνία που μετά τον απέρριψε. Το μόνο μου θέμα με το σενάριο της ταινίας είναι ότι μετά από test screening, άλλαξαν το πρώτο φινάλε που γυρίστηκε, το οποίο ακολουθούσε το τέλος του μυθιστορήματος, ήταν πιο σκοτεινό και κατά την γνώμη μου ταίριαζε περισσότερο στο νόημα της υπόλοιπης ταινίας και σας προτείνω να το αναζητήσετε.
Ο Ted Kotcheff μας δίνει μια πολύ άρτια σκηνοθετημένη ταινία η οποία δίνει έμφαση στον ρεαλισμό της κατάστασης και δεν ανήκει σε κάποιο συγκεκριμένο είδος
Πολύ δυνατός στο ρόλο του σερίφη είναι και ο Brian Dennehy, δίνοντας μια ερμηνεία ενός ανθρώπου που δύσκολα θα παραδεχτεί το λάθος του, και ναι μεν αγαπάς να μισείς, αλλά σε κάποιο βαθμό μπορείς να καταλάβεις τη θέση του. Ο Τρίτος χαρακτήρας που παίζει βασικό ρόλο στην ιστορία του First Blood είναι ο Richard Crenna στον ρόλο του Συνταγματάρχη του Ράμπο στο Βιετνάμ, Trautman, ο οποίος προσπαθεί να βοηθήσει της αστυνομικές αρχές με την σύλληψή του.
Ο Ted Kotcheff μας δίνει μια πολύ άρτια σκηνοθετημένη ταινία η οποία δίνει έμφαση στον ρεαλισμό της κατάστασης και δεν ανήκει σε κάποιο συγκεκριμένο είδος, αλλά χωρίς να γίνεται ποτέ βαρετό, χοροπηδάει ανάμεσα σε δράμα, περιπέτεια και ταινία δράσης. Μπορεί κάποιος να πει ότι όταν παρακολουθούμε την πλοκή από την οπτική γωνία των αστυνόμων οι οποίοι προσπαθούν τρομοκρατημένοι να βρουν τον Ράμπο στα δάση ότι η σκηνοθεσία θυμίζει περισσότερο ταινία τρόμου. Στην όλη ατμόσφαιρα βοηθάει πολύ η νατουραλιστική φωτογραφεία του Andrew Laszlo αλλά και η υπέροχη μουσική του αγαπημένου μου Jerry Goldsmith.
