Είναι οι Oasis η μουσική βρετανική έκδοση του “Keeping up with the Kardashians”; Μάλλον όχι, αλλά ίσως. Για πολλούς, η είδηση της επανένωσής τους ήταν πολυαναμενόμενη και χαιρετήθηκε με ανακούφιση και νοσταλγία. Τα αδέρφια από το Μάντσεστερ, που πριν 30 χρόνια μας συστήθηκαν με έναν μοναδικά δυνατό τρόπο, και που πριν 16 χρόνια μας άφησαν «σύξυλους», είπαν να σφυρίξουν time-out.
Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τον μουσικό από την μουσική του. Και οι Gallagher δεν αποτελούν εξαίρεση. Λίγο το βρετανικό τους φλέγμα, λίγο το μουσικό τουπέ, ιδίως του εκκεντρικού Liam, δεν άφησαν ποτέ την τέχνη τους να καταλαγιάσει και να πορευτεί στο χρόνο όπως θα της άξιζε ίσως. Πολλές οι αντιμαχίες στα δημοσιογραφικά μέσα, πολλές οι βαρύγδουπες δηλώσεις και η ιδέα ότι στο rock & roll αυτοί είναι και άλλος κανένας.
Ωστόσο, κάτι με κάνει να πιστεύω ότι όλη τους η εικόνα έρχεται σε πλήρη αρμονία με τους χαρακτήρες τους. Ακόμα και αν μας ακούγεται βαρύ να μην μιλιούνται για χρόνια δύο αδέρφια, να σας θυμίσω λίγο εκείνο το χάλασμα στο χωριό της προγιαγιάς σας. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι φθορές στις ανθρώπινες σχέσεις, ειδικά όταν εμπλέκεται και ο οικονομικός παράγοντας, είναι κάτι παραπάνω από δεδομένες.
Είναι εντελώς διαφορετική κουβέντα, το εάν οι μεσήλικοι Oasis θα αξίζουν το χρόνο μας στο μέλλον
Στην περίπτωσή μας τώρα, το εάν τα κίνητρα του Noel και του Liam είναι μουσικά, αθώα ή κερδοσκοπικά θα κριθεί σύντομα. Μία προσωπική άποψη είναι ότι πέρασε αρκετός καιρός και κάπως ξέχασαν πώς είναι να διαφωνούν και να τσακώνονται. Ή απλώς τους έλειψε ακριβώς αυτό. Και μπορεί οι solo τους πορείες να ήταν αξιοπρεπείς, όμως ποτέ δεν μπόρεσαν να αφήσουν αυτήν την χροιά από τον ήχο τους. Τη δική τους, britpop oasis-ική χροιά.
Όσον αφορά στην κριτική που λαμβάνουν περί ποιότητας και εμβέλειας. Σαφώς και τα δύο πρώτα άλμπουμ είναι αξεπέραστα, “Definitely Maybe” και “(What’s The Story) Morning Glory?”. Από την άλλη, δεν είναι ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που δεν μπόρεσαν να δώσουν ισάξιους και ανώτερους ήχους. Δυστυχώς για εκείνους, η τεταμένη ισορροπία μεταξύ τους και οι (πολλές) εκτροχιασμένες στιγμές τους είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι βλέπουμε σκεπτικά αυτήν την είδηση. Και δικαίως, αν με ρωτάτε.
Σημασία εν τέλει, έχει το εξής: κάνατε νοσταλγική αναδρομή με τα τραγούδια τους αυτές τις μέρες, ή όχι; Διότι, εάν κάνατε αυτό σημαίνει ότι κάτι προσέφεραν στην ψυχοσύνθεσή μας. Είναι εντελώς διαφορετική κουβέντα, το εάν οι μεσήλικοι Oasis θα αξίζουν το χρόνο μας στο μέλλον. Τη στιγμή, μάλιστα, που μια χαρά ήμασταν και με τα hit-ακια τους στο ραδιόφωνο.
