Το 1973, οι The Who ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ροκ συγκροτήματα στον κόσμο. Είχαν χτίσει τη φήμη τους με τις έντονες συναυλίες τους και τον εκκεντρικό τους ντράμερ, Keith Moon. Ο Moon, γνωστός για την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του, ήταν συχνά το επίκεντρο της προσοχής, εντός και εκτός σκηνής. Στις 20 Νοεμβρίου, στην έναρξη της περιοδείας του συγκροτήματος στις ΗΠΑ στο Cow Palace του Σαν Φρανσίσκο, τα πράγματα πήραν μια χαοτική τροπή. Εκείνο το βράδυ, το παίξιμο του Moon στα τύμπανα είχε ασυνήθιστες διακυμάνσεις. Καθώς η συναυλία ξεκίνησε, οι οπαδοί παρατήρησαν ότι το συνήθως δυνατό του παίξιμο ήταν υποτονικό.
Νωρίτερα, ο Moon λέγεται ότι είχε πάρει «ηρεμιστικά ελέφαντα» με κονιάκ, πιθανώς για να ηρεμήσει τα νεύρα του. Οι ακριβείς συνθήκες παραμένουν άγνωστες, αλλά η απόδοσή του χειροτέρευε καθώς το συγκρότημα έπαιζε το “Won‘t Get Fooled Again”. Στα μέσα του τραγουδιού, ο Moon σωριάστηκε πάνω στο σετ του, αδυνατώντας να συνεχίσει. Τεχνικοί έσπευσαν στη σκηνή, τον επανέφεραν με κρύο νερό και μια ένεση κορτιζόνης, ενώ ο Pete Townshend προσπάθησε να διασκεδάσει το κοινό, λέγοντας αστειευόμενος: «Θα επαναφέρουμε τον ντράμερ μας χτυπώντας τον στο στομάχι».
Αναζωογονημένος, ο Moon επέστρεψε στο κιτ του, αλλά δεν άργησε να καταρρεύσει ξανά κατά τη διάρκεια του “Magic Bus”. Χωρίς τον Moon, το συγκρότημα έπρεπε να βρει λύση. Ο Townshend ρώτησε το κοινό: «Μπορεί κανείς να παίξει ντραμς; Εννοώ, κάποιος καλός!» Μέσα στο χάος, ένας 19χρονος, ονόματι Scot Halpin, που παρακολουθούσε τη συναυλία, προσφέρθηκε να βοηθήσει.
Ο Halpin είχε ταξιδέψει από το Monterey της Καλιφόρνιας και είχε αγοράσει εισιτήρια με φίλο του, χωρίς να φαντάζεται ότι θα έφτανε στη σκηνή. Ενθαρρυμένος από τον φίλο του και τον διοργανωτή Μπιλ Γκράχαμ, απάντησε με σιγουριά ότι μπορούσε να παίξει. Πήρε ένα σφηνάκι κονιάκ για θάρρος, ανέβηκε στη σκηνή και πήρε τη θέση του Moon, αποκτώντας θρυλική διάσταση.
Το 1973, ο Scot Halpin αντικατέστησε τον Keith Moon στα ντραμς των The Who, σώζοντας μια συναυλία από την καταστροφή
Το πρώτο του τραγούδι ήταν το “Smokestack Lightning” του Howlin’ Wolf, ακολουθούμενο από το “Spoonful” και το “Naked Eye” των The Who. Παρά το τρομακτικό σετ του Moon, ο Scot Halpin τα κατάφερε, σώζοντας τη συναυλία από μια πιθανή καταστροφή. Το κοινό επευφημούσε τον Halpin, ο οποίος αργότερα κέρδισε το βραβείο “Pick-Up Player of the Year” από το Rolling Stone. Μετά τη συναυλία, πέρασε στα παρασκήνια με τους The Who, απολαμβάνοντας δωρεάν φαγητό και ποτό. Αργότερα, έλαβε ένα μπουφάν συναυλίας ως αναμνηστικό, που δυστυχώς εκλάπη λίγο μετά.
Η ιστορία του Halpin έγινε μία από από τις θρυλικότερες της ροκ, υμνώντας τον για το θάρρος του. Με τα χρόνια, συνέχισε να παίζει σε συγκροτήματα στην περιοχή της Bay Area, αν και προτιμούσε την κιθάρα από τα τύμπανα. Αργότερα, διηύθυνε ένα ροκ κλαμπ και έγινε συνθέτης σε καλλιτεχνικό κέντρο της Καλιφόρνιας, αναπολώντας πάντα τη συγκίνηση της στιγμής που κάθισε στη θέση του Moon.
Η απρόβλεπτη συμπεριφορά του Keith Moon συνέχισε, αλλά ο τρόπος ζωής του τελικά τον ξεπέρασε. Γνωστός για φάρσες όπως να οδηγεί αυτοκίνητα σε πισίνες, φαινόταν ανίκητος. Όμως, η κατάχρηση αλκοόλ και ουσιών τον κατέβαλε. Λιγότερο από πέντε χρόνια μετά, ο Moon πέθανε στα 32 του από υπερβολική δόση. Η τεχνική του στα ντραμς άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα, ακόμα και όταν ο τρόπος ζωής του ξέφυγε από τον έλεγχο.
Η συναυλία στο Cow Palace το 1973 έχει μείνει στην ιστορία της ροκ για την ενέργεια των The Who και το απρόβλεπτο της ζωντανής μουσικής. Η ιδιοφυΐα του Moon και η υπερβολή του είναι επίσης χαραγμένες στην ιστορία της ροκ, ενώ η στιγμή του Halpin πίσω από τα ντραμς προσθέτει ένα στοιχείο στην ιστορία που την καθιστά θρύλο. Είναι επίσης μια υπενθύμιση ότι, κάποιες φορές, οι οπαδοί γίνονται μέρος της ίδιας της ιστορίας.
