Το 2023 ανήκει πλέον στο παρελθόν, μία γεμάτη χρονιά με πολλά συγκροτήματα να κερδίζουν ένα σεβαστό μερίδιο αναγνωρισιμότητας. Η ψηφοφορία της ομάδας του DEPART ανέδειξε τα κορυφαία. Βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι ακόμα δίσκοι, που κατά την προσωπική μου γνώμη, αξίζουν μια ακρόαση πριν μπούμε για τα καλά στο 2024. Πάμε, λοιπόν, να δούμε μία πεντάδα διαμαντιών.
Hellripper: Warlocks Grim & Withered Hags
Ίσως ο δίσκος που έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση στο χώρο του black/speed metal. Οι Hellripper είναι, στην ουσία, one man show. Δημιούργημα του Βρετανού James McBain, υπάρχουν από το 2015.
Το “Warlocks Grim & Withered Hags” είναι η τρίτη τους κυκλοφορία και μακράν η καλύτερη δισκογραφική δουλειά τους. Η πρόοδος και η μουσική ωρίμανση είναι έκδηλη και στα οχτώ τραγούδια. Μουσικά πατούν πάνω στην πλούσια κληρονομιά των Venom, Bathory και Celtic Frost, μεταξύ άλλων. Παράλληλα, έχουν προσθέσει και παραδοσιακές heavy metal πινελιές με αγνό speed metal. Αδύναμες στιγμές δύσκολα θα ακούσετε και η αναμονή για το επόμενο βήμα γίνεται ακόμα μεγαλύτερη.
Gatekeeper: From Western Shores
Και τα πανηγύρια καλά κρατούν στο στρατόπεδο τόσο των Καναδών Gatekeeper, όσο και στο αντίστοιχο των φίλων του epic metal. Το 2013 ξεκίνησαν το μουσικό τους ταξίδι και ο δεύτερος full length δίσκος τους “From Western Shores” βρίσκει το συγκρότημα σε τρομερή φόρμα.
Σαφέστατα ανώτερο από το ντεμπούτο τους, “East of Sun” (η κακή παραγωγή το έχει χαντακώσει), το “From Western Shores” παρουσιάζει μεγαλύτερη ποικιλία. Heavy / speed riffs εναλλάσσονται με επικές μελωδίες και εκπληκτικούς mid-tempo ρυθμούς, ενώ τα refrain σου κολλάνε στο μυαλό. H αλλαγή τραγουδιστή τους ανέβασε πολλά επίπεδα, καθώς και οι φωνητικές ικανότητες του Tyler Anderson βοήθησαν να υπάρχουν συνθέσεις με μεγαλύτερο βάθος. Ο Tyler σου δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να τραγουδήσει τα πάντα. Μπράβο, για μία ακόμη φορά, στον Καναδά.
Theocracy: Mosaic
Σε κανονικές συνθήκες οι Αμερικανοί Theocracy θα έπρεπε να λογαριάζονται ως ένα καλά εδραιωμένο συγκρότημα στις τάξεις του power/progressive metal. Mέχρι το 2016 είχαν κυκλοφορήσει τέσσερις υπέροχους, power/progressive δίσκους, που είχαν κάνει αίσθηση σε όλους τους θαυμαστές του είδους. Όμως, η δισκογραφική τους “εξαφάνιση” για επτά χρόνια ήταν ένα σοκ.
Ευτυχώς, ο πέμπτος τους δίσκος, με τίτλο “Mosaic“, μας ανταμείβει με τον καλύτερο τρόπο. Η έλευση του Taylor Washington, από τους εξίσου θαυμάσιους Paladin, στην θέση του lead κιθαρίστα, έφερε νέα πνοή στο συγκρότημα και μετακίνησε λίγο τις ισορροπίες σε πιο ευθεία αμερικάνικα – power metal μονοπάτια. Χωρίς, όμως, να “καλύπτεται” ο χαρακτηριστικός μελωδικός ήχος και η progressive αισθητική τους. Ιδιαίτερα, στο 19 λεπτών διαρκείας τραγούδι, “Red sea”, το συγκρότημα δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν έχει αποποιηθεί την μουσική κληρονομιά που είχε αναπτύξει τα προηγούμενα χρόνια. Εξαιρετικά τραγούδια, όπως τα “Return to Dust”, “Mosaic” και “Anonymous” συμπληρώνουν μία απρόσμενη επιστροφή. Εύχομαι να μην περάσουν άλλα τόσα χρόνια για να ακούσουμε νέο τους δίσκο.
Wings of Steel: Gates of Twilight
Για το 2023 οι δύο μεγαλύτερες εκπλήξεις, κατά την προσωπική μου άποψη, προήλθαν από δύο συγκροτήματα που δεν έχουν δισκογραφικό συμβόλαιο! Το πρώτο ήταν οι Φινλανδοί Vansidian και το δεύτερο, οι Αμερικάνοι Wings of Steel.
Μετά από ένα EP ήρθε η ώρα για το ντεμπούτο “Gates of Twilight” και οι εντυπώσεις είναι άριστες. Καθαρόαιμο US heavy/power metal με φοβερά φωνητικά και με έμφαση στις κληρονομιές των Queensryche, Crimson Glory και Fifth Angel (του πρώτου δίσκου, όχι της πρόσφατης σαχλαμάρας). Υπάρχουν και hard rock πινελιές που δίνουν ακόμα μεγαλύτερη ποικιλία στις συνθέσεις, ενώ η παραγωγή είναι πολύ καλή, δείχνοντας ότι τα παλικάρια δούλεψαν το καθε τι στην λεπτομέρεια. Ο αμερικάνικος heavy / power metal ήχος έδειξε ότι μπορεί να βγει στην επιφάνεια εκ νέου το 2023 και οι Wings of Steel είναι ένα από τα τρανταχτά παραδείγματα. Όλα τους τα τραγούδια είναι σε υψηλό επίπεδο. Όμως, το άτιμο το “Cry Of The Damned” είναι σαν να βγήκε από την χρυσή εποχή των 80s. Απαιτούμε νέο δίσκο τώρα!
Protean Shield: Protean Shield
Aπό το 2020 και μετά, η ελληνική heavy/power metal σκηνή έχει φορτσάρει για τα καλά παρουσιάζοντας κάθε χρόνο όλο και καλύτερους δίσκους. Την περσινή χρονιά, είχαμε πολύ καλές δουλειές από τους Sacred Outcry, Triumpher, Darklon, Fortress Under Siege, Diviner, κτλ. Η κάθε μπάντα αξίζει ξεχωριστή παρουσίαση, όμως, θα ήθελα να σταθώ σε μία, που δεν τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας και αξίζει την προσοχή μας. Αναφέρομαι στους Protean Shield. Ντεμπούτο στο χώρο του επικού metal, με επιρροές από Manilla Road, Slough Feg και ολίγη από Visigoth. Εννιά τραγούδια που σε παρασύρουν σε ένα όμορφο μουσικό, επικό “ταξίδι”. Ιδιαίτερα τα οκτάλεπτα, “Mariner’s Dream” και “Dancers at the End of Time”. Δεδομένου ότι είναι και ο πρώτος τους δίσκος, ανυπομονώ να δω πως θα εξελιχθούν. Περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν, όπως και όλα τα εχέγγυα!
