Μυστήριο τρένο το At Storm’s Edge των Aetherian. Δεν αναφέρομαι στο ποιοτικό του επίπεδο αλλά με τον τρόπο που ακροβατεί σε μπόλικα ακραία είδη. Η πρώτη ακρόαση είναι αρκετή για να σου δώσει να καταλάβεις ότι έχεις να κάνεις με μία συμπαγή κυκλοφορία. Δεν έχει filler κομμάτια, ακούς τη δημιουργικότητα διάχυτη μέσα στα οχτώ κομμάτια που το απαρτίζουν. Συγχρόνως, όμως, είναι και ρευστό, κάτι σαν ένα T-1000 extreme metal.
Πριν προσθέσω κάτι αναφορικά με τον δίσκο, θα πω ότι άργησε. Και πολύ. Δεν μπορώ να ξέρω τους λόγους που συνέβη αυτό αλλά αν το At Storm’s Edge οι Aetherian το είχαν βγάλει καμιά διετία μετά το The Untamed Wilderness, ο ντόρος γύρω από αυτό θα ήταν σαφώς μεγαλύτερος. Φυσικά αυτό δεν λέει κάτι για το album καθαυτό αλλά μια και το ‘φερε η κουβέντα είπα να το αναφέρω.
Πριν ακούσει κάποιος το album, κοιτώντας λίγο τους «επιμέρους» συντελεστές, βλέπει μία σαφή επένδυση από τους Aetherian. Στη θέση του παραγωγού συναντούμε τον Φώτη Benardo που θα πούμε και παρακάτω πώς επηρέασε τον ήχο των Αθηναίων αυτή η «προσθήκη». Έχουμε και μία θετική θα έλεγα αλλαγή στο logo της μπάντας. Μάλιστα το νέο λογότυπο τους είναι διά χειρός Christophe Szpajdel. Αν δεν ξέρετε ποιος είναι ο κύριος ας πούμε μερικά από τα ονόματα με τα οποία έχει συνεργαστεί στο παρελθόν. Emperor, Moonspell, Trivium, Old Man’s Child, Wolves in the Throne Room, Lorna Shore, Falkenbach, Xasthur και μερικά ακόμα βαγόνια από μπάντες.
Οι Aetherian είναι μία melodic death metal μπάντα, όμως, το At Storm’s Edge είναι εξίσου και doom/death
Θα παραμείνω για λίγο εκτός του μουσικού του At Storm’s Edge και θα πάω στο εξώφυλλο του. Εδώ έχουμε ένα δείγμα δουλειάς του Γάλλου εικαστικού Yoann Lossel. Εκεί όπου μία γυναικεία μορφή κυριαρχεί η οποία μοιάζει σαν να αναδύεται από τη θάλασσα. Αν το παρατηρήσεις λίγο περισσότερο, αυτό κεντρίζει το ενδιαφέρον είναι ένα πρόσωπο που βρίσκεται στο πάνω μέρος, που μοιάζει τρομακτικά απόκοσμο. To concept, αν το καταλαβαίνω σωστά, είναι τα πλοία που πλησιάζουν μία ενσάρκωση της καταιγίδας. Δηλαδή υπάρχει μία πιστή απεικόνιση του τίτλου, βέβαια το πλήθος λεπτομερειών συνοδεύουν τα κύρια στοιχεία του artwork, αφήνουν περιθώριο για πολλές επιμέρους ερμηνείες.
Ήρθε να γράψω και για κανένα κομμάτι του μουσικού αυτού δίσκου. Προσπερνάω το “Forgotten Oaths” που είναι descent ατμοσφαιρικό με κλιμακωτή φύση intro και επί της ουσίας πρόκειται για μέρος του “Army of Gaia”. Ορμώμενος από το πρώτο – ουσιαστικά – κομμάτι, θα αναφέρω κάτι που ισχύει συνολικά για το δεύτερο album των Aetherian. Το δυνατό του σημείο είναι ξεκάθαρα τα κιθαριστικά leads του. Μπορώ να τα συνοδεύσω με διάφορα θετικά επίθετα, το κυριότερο, όμως, είναι ότι είναι αξιομνημόνευτα.
Το κομμάτι έχει και μία αρκούντως επική πινελιά που παραπέμπει κάπως στους Amon Amarth. Βέβαια, οι ομοιότητες τελειώνουν εκεί, αφού το κομμάτι έχει μία ξέφρενη ρόη γεμάτη σκαμπανεβάσματα. Ας μιλήσουμε λίγο με ταμπέλες για να ορίσουμε ένα γενικότερο πλαίσιο ώστε να δευκολύνουμε τη συνεννόηση μας. Οι Aetherian είναι μία melodic death metal μπάντα, όμως, το At Storm’s Edge είναι εξίσου και doom/death. Ναι, προφανώς πρόκειται για συγγενικά είδη που εύκολα μπορούν να μπλεχτούν μεταξύ τους, ωστόσο δεν παύει να είναι μία φρέσια νότα στον ήχο των Αθηναίων.
Αυτό που ξεχωρίζει στο At Storm’s Edge είναι ότι κάθε κομμάτι, από μόνο, αφηγείται μία αυτοτελή ιστορία. Ταυτόχρονα, όλα μαζί, μοιάζουν ως ένα ανθoλόγιο επιμελημένο με προσοχή από τους Aetherian
Άκουσα τον δίσκο αρκετές φορές και κάμποσες από αυτές αναθεώρησα κάποια πράγματα. Ένα έμεινε σταθερό και αφορά το αγαπημένο μου κομμάτι που είναι επίσης και η καλύτερη στιγμή του δίσκου. Το “ΠΥΡ ΑΕΝΑΟΝ” είναι ένα κομμάτι που tick-άρει όλα τα κουτάκια του είδους. Από τη μία υπάρχει η brute force που συνοδεύει το death και από την άλλη, αυτή η μελωδικότητα της Σκανδιναβικής. Επίσης, υπέροχο refrain, που συνδυάζει τέλεια τις χορωδίες με τα brutal φωνητικά χρησιμοποιώντας και τα δύο ταυτόχρονα.
Φτάνουμε και στο “At Stοrm’s Edge” το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου. Θα πιαστώ λοιπόν από αυτό το κομμάτι για να πω ένα ακόμα γενικό στοιχείο που αφορά το album. Σκεφτείτε ότι πάτε μία κρουαζιέρα στην Καραϊβική, κάθε προορισμός ενώ θα είναι μαγευτικός και εξωτικός, θα μοιάζει με τον προηγούμενο. Αυτό όμως δε θα είναι ικανό να στερήσει τίποτα από τη μαγεία της εμπειρίας. Το At Stοrm’s Edge, η κυκλοφορία, μοιάζει πάρα πολύ με κάτι τέτοιο. Περιλαμβάνει εφτά κομμάτια, που όλα έχουν κοινά στοιχεία μεταξύ τους, δίνοντας χαρακτήρα στον δίσκο, συγχρόνως, κάθε ένα από αυτά λέει τη δική του ξεχωριστή ιστορία.
Προσπερνώ μερικά κομμάτια για να φτάσω στο “Soulriver”, εκεί όπου συναντούμε μία ακόμα εξαιρετική στιγμή του album. Φαινομενικά δε διαφέρει σε τίποτα από τα υπόλοιπα, όμως, συγχρόνως παρουσιάζει μία τέτοια γκάμα συναισθημάτων που είναι αδύνατον να μη σε αγγίξει κάπου. Πέραν του ότι απαρτίζεται από τρία-τέσσερα διαφορετικά θέματα, προσεκτικά δεμένα μεταξύ τους, το σύνολο του είναι κομμάτι που είναι προσεκτικά χωρισμένο σε πράξεις, σαν κάποιο Σαιξπηρικό έργο.
To At Storm’s Edge διαθέτει εξαιρετική σύνθεση, εκτέλεση και παραγωγή. Όταν συνδυαστούν αυτά, τότε δεν μπορείς παρά να έχεις έναν εξαιρετικό δίσκο
Η μεγάλη διαφορά του At Storm’s Edge με το The Untamed Wilderness βρίσκεται στη σαφήνεια. Το ντεμπούτο των Aetherian, ανεξαρτήτως που σε γενικές γραμμές ήταν καλό, σου έδινε την εντύπωση ότι υπήρχαν πέντε βασικές ιδέες και συμπληρώθηκε όπως-όπως με συνοδευτικά στοιχεία προκειμένου να κυκλοφορήσει. Όλο αυτό κρύφτηκε διότι οι ιδέες που υπήρχαν ήταν εξαιρετικές, αυτό δεν είναι όμως αρκετό να αναιρέσει το κάπως ανώριμό του αποτέλεσμα. Ο διάδοχος του διαθέτει συγκεκριμένες εμπνεύσεις σε κάθε κομμάτι. Από το catchy refrain του “Starlit Shores” μέχρι το solo του “Soulriver», τα πάντα είναι σχεδιασμένα και προσεκτικά τοποθετημένα.
Επίσης, είναι σχεδόν «εκνευριστικά» καλογυαλισμένο. Ψάχνεις να βρεις κάποια γωνία που δεν επιμεληθεί επαρκώς και είναι αδύνατο να την εντοπίσεις. Φυσικά, για να συμβεί αυτό χρειάζεσαι τρία βασικά πράγματα: Α. Songwriting επιπέδου, αν δεν έχεις συνθέσεις, όσο καλά και αν λειτουργήσουν τα υπόλοιπα, δε θα καταφέρουν ποτέ να αναδειχθούν. Β. Μία καλή σύνθεση για να αποδοθεί χρειάζεται και τους ανάλογους παίχτες και οι Aetherian τους έχουν. Μάλιστα, δεν ξέρω αν το έκανα σαφές στο κείμενο, δεν υπάρχει όργανο που να ξεχωρίζει. Όλα μαζί του κινούνται και αναπτύσσονται με έναν συμπαγή τρόπο που μαρτυρούν μπάντα υψηλού επιπέδου. Γ. Αν τα Α & Β δε συνδυαστούν με μία καλή – και εδώ έχουμε εξαιρετική – παραγωγή είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα θαφτούν. Το At Storm’s Edge περνά με χαρακτηριστική ευκολία και τα τρία αυτά tests και αυτό το κάνει μία εξαιρετική κυκλοφορία.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Aetherian
Album: At Storm’s Edge
Label: Lifeforce Records
Release Date: 14/07/2023
Genre: Melodic Death Metal
1. Forgotten Oath
2. Army of Gaia
3. Πυρ Αεναον
4. At Storm’s Edge
5. Advent Dreams
6. Astral Breath
7. Soulriver
8. Starlit Shores
Aetherian: Kostas Mexis (Φωνή, μπάσο), Panos Leakos (Φωνή), Nikos Parotidis (Τύμπανα), Angelos Maniatakos (Κιθάρα)
Aetherian
To At Storm’s Edge διαθέτει εξαιρετική σύνθεση, εκτέλεση και παραγωγή. Όταν συνδυαστούν αυτά, τότε δεν μπορείς παρά να έχεις έναν εξαιρετικό δίσκο
