Λίγο πριν πατήσουν το πόδι του στην Αθήνα, οι Deafheaven που θα κλείσουν το tour τους στην πόλη μας, κάνουν μία επιπλέον στάση για να μας μιλήσουν. Ο George Clarke, ο frontman των Deafheaven, μοιράζεται τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, μιλώντας για τις αντιδράσεις του κοινού κατά τις συναυλίες του “Infinite Granite”.
Στην Αθήνα θα δώσετε την τελευταία συναυλία μιας χρονιάς γεμάτης από 55 εμφανίσεις, κάνοντας σχεδόν τον γύρο του κόσμου. Λογικά έχετε κατακλυστεί από διάφορα συναισθήματα, αλλά ποιο είναι αυτό που νιώθετε περισσότερο τώρα στο τέλος; Ενθουσιασμένοι; Γεμάτοι; Χαρούμενοι; Ή απλώς κουρασμένοι;
George Clarke (Deafheaven): Ενθουσιασμένοι! 55 δεν είναι πολλές για μας, οπότε δεν νιώθουμε κουρασμένοι ακόμα. Το κλείσιμο της χρονιάς στην Αθήνα είναι πραγματικά κάτι εξαιρετικό.
To "Infinite Granite" ήταν επιτυχία, αλλά επίσης και κάτι διαφορετικό για εσάς και τους ακροατές σας. Νιώσατε αβέβαιοι ή ανασφαλείς αρχικά, όταν παίξατε το νέο υλικό σε ακροατήρια που σας είχαν αγαπήσει και σας ήξεραν από τους τέσσερις πρώτους σας δίσκους;
George Clarke (Deafheaven): Υπήρχε κάποια ανασφάλεια μετά την ολοκλήρωση του άλμπουμ, εξαιτίας της απόλυτης συγκέντρωσης που είχαμε όσο το φτιάχναμε. Πραγματικά, δεν μας απασχολούσε πώς ο κόσμος κάποτε θα το άκουγε. Αλλά ήταν το ίδιο συναρπαστικό για όλους, κάναμε αυτό που θέλαμε να κάνουμε.
Συνεχώς επεκτείνετε τα όριά σας εδώ και μία δεκαετία. Συνήθως αυτό είναι μια διαδικασία όπου κάποιος αποτυγχάνει πριν επιτύχει, αλλά εσείς δείχνετε να μην αποτυγχάνετε ποτέ. Φοβάστε την αποτυχία;
Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος που θέλει να «αποτύχει». Δεν φτιάχνουμε δίσκους με βαρόμετρο την επιτυχία ή την αποτυχία, αλλά είναι όμορφο που οι θαυμαστές μάς έχουν εμπιστευτεί τόσο πολύ που παραμένουν δίπλα μας στη διάρκεια αυτών των μεταστροφών.
Έχετε καταφέρει να αποστασιοποιηθείτε από την τέχνη σας και να ακούσετε τη μουσική σας ως απλοί fans; Να κλείσετε απλώς τα μάτια και να σκεφτείτε πράγματα όπως «ουάου, ωραία μπάντα» ή «τρομερό ριφ»;
Πάντα ακούω κάθε παλιότερο άλμπουμ αποστασιοποιημένος, για να το εκτιμήσω. Είναι μέρος της διαδικασίας μου.
Παρατηρείτε καθόλου τις εκφράσεις ή τις αντιδράσεις του κοινού στις συναυλίες; Επηρεάζει αυτό τη διάθεση ή την απόδοσή σας θετικά ή αρνητικά ή απλώς είστε εκεί πάνω εσείς και η μουσική σας και τίποτε άλλο;
Η «ορατή βαρεμάρα», ή, καλύτερα, όταν κάποιος επιδεικνύει τη «βαρεμάρα» του μπορεί να σε αποσπάσει. Βέβαια, δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να ασχοληθείς.
Τι μουσική ακούν οι Deafheaven όταν βρίσκονται σε περιοδεία, ανάμεσα στις συναυλίες;
Να σου πω την αλήθεια, δεν ακούω και πολλή μουσική! Και όταν ακούω, συμβάνει μόνο όταν βρίσκομαι backstage. Τώρα, το τι μουσική ακούω, θα σου κάνει εντύπωση, αλλά ακούω κυρίως ραπ.
Το γράψιμο νέου υλικού είναι μια ειδική διαδικασία όπου πρέπει να συγκεντρωθείτε ως μπάντα για να φτιάξετε έναν δίσκο ή οι ιδέες καταγράφονται οπουδήποτε, οποτεδήποτε, ώστε να δουλευτούν όταν έρθει η ώρα να μπείτε στο στούντιο;
Θα έλεγα ότι κατά βασή είναι ένας συνδυασμός. Δουλεύουμε κάποιες ιδέες, αλλά τα πράγματα συνήθως «δένουν» καλύτερα και γρηγορότερα όταν είμαστε μαζί. Τα τραγούδια των Deafheaven, πλέον, όλο και πιο συχνά, γεννιούνται μέσα από το τζαμάρισμα.
Έχετε μιλήσει αρκετά για την πρόσφατη (ας την πούμε έτσι) «αλλαγή στιλ». Έχετε αποφασίσει πώς θα κινηθείτε μουσικά από ‘δώ και πέρα, είναι το "Infinite Granite" το ξεκίνημα μιας νέας εποχής ή θα συνεχίσετε να επεκτείνετε τα όριά σας και θα μας ταξιδέψετε σε νέες μουσικές περιπέτειες;
Δεν ξέρω πού θα μας οδηγήσει το μέλλον, αλλά το “Infinite Granite” μάς επέτρεψε να ανοίξουμε πόρτες που δεν γνωρίζαμε στο παρελθόν. Η εργαλειοθήκη μας είναι μεγαλύτερη τώρα.
Η μπάντα φτιάχτηκε σε μια εποχή όπου οι δίσκοι ήταν μια ανάμνηση από το παρελθόν. Πώς σας φαίνεται που πρέπει να εκτίθεται το υλικό σας σε αμέτρητες πλατφόρμες streaming, στο YouTube, το Apple Music, το Spotify, σε ψηφιακά δισκάδικα και όλη αυτή η τεχνολογία που άλλαξε τη μουσική βιομηχανία; Σας «λείπει» η εποχή του βινυλίου ή του CD, μια εποχή που δεν προλάβατε ως καλλιτέχνες αλλά μόνο ως νεαροί ακροατές;
Πιστεύω πως οι νέοι νιώθουν την ίδια «σύνδεση» μέσω του streaming όπως εμείς που αγοράζαμε cd. Αλλά χαίρομαι που ακόμα υπάρχουν δισκάδικα. Ακόμα μου αρέσει να αγοράζω και να ανταλλάσσω μουσική σε δίσκους, αλλά δεν έχω θέμα με την αλλαγή. Το μόνο αρνητικό είναι οι εταιρείες που «τρέχουν» τα streaming και η αντιμετώπιση των καλλιτεχνών στο οικονομικό κομμάτι.
Στιχουργικά, οι Deafheaven μιλούν για προσωπικά ταξίδια, κυρίως για τις εσωτερικές μάχες του ανθρώπου -πώς να περάσεις στην άλλη πλευρά, να βρεις τη διαφορετική οπτική των πραγμάτων μέσα στο κεφάλι σου. Σας αγγίζει η φιλοσοφία, νιώθετε πως τα προσωπικά σας ταξίδια μπορούν να έχουν συνταξιδιώτες τους ακροατές με τις ίδιες ανησυχίες ή απλώς εκφράζετε τα συναισθήματά σας με λέξεις;
Όντως, δεν είναι τόσο φιλοσοφικό το θέμα στο στιχουργικό κομμάτι, αλλά η προσωπική εμπειρία. Είναι ένας τρόπος να πάρεις τη ζωή και να τη μετατρέψεις σε τέχνη.
Όταν σας ρωτά κάποιος που δεν σας ξέρει «τι μουσική παίζετε» τι απαντάτε;
Εξαρτάται με ποιον μιλάω, αλλά συνήθως απλώς απαντώ “metal”.
Ξέρω κάποιον που σώσατε με τη μουσική σας. Σε μια φρικτή περίοδο της ζωής του, τον βοηθήσατε να καλύψει τις άσχημες σκέψεις στο μυαλό με τα τραγούδια σας και να ξεπεράσει μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Αυτός ο τύπος σας ευχαριστεί και θέλει να σας ρωτήσει αν έχετε συναίσθηση της θετικής επίδρασης που έχει η μουσική (σας) στη ζωή και την υγεία των ανθρώπων που σας ακούν.
Πάντα είναι συγκινητικό να ακούμε κάτι τέτοιο από έναν φαν. Σημαίνει πολλά για μας όταν οι άνθρωποι συνδέονται με αυτό που κάνουμε σε προσωπικό επίπεδο.
Πώς σχεδιάζετε να ξεκουραστείτε και να ανακτήσετε δυνάμεις μετά από τόσο καιρό εξαντλητικής περιοδείας;
Σχεδιάζοντας την επόμενη!
