Ρε γαμώτο έχω προσπαθήσει να με κάνω να μου αρέσουν οι Architects. Θυμάμαι ότι άκουσα το τελευταίο τους album, The Classic Symptoms of a Broken Spirit, αρκετές φορές. Ναι, καταλάβαινα ότι ήταν καλό αλλά δε μου άρεσαν. Διάβαζα πριν έρθω στο Hellfest 2023 διθυραμβικά σχόλια για τις ζωντανές τους εμφανίσεις. Οπότε ήξερα, αν θα με κέρδιζαν κάποια στιγμή αυτή θα ήταν όταν θα τους έβλεπα live.
Λοιπόν, ούτε τώρα! Τίποτα ρε παιδί μου. Με την καμία. It’s not my cup of tea που λένε. Υπάρχει ένα ΟΜΩΣ εδώ, τεράστιο και με φωτεινά γράμματα. Η φάση ήταν ένας ξινός (εγώ) και καμιά 20αρια χιλιάδες που δε σταματούσαν να χοροπηδούν. Θα μου πεις μπορούσαν και αλλιώς με τέτοιον frontman; Ο Sam Carter δεν υπήρξε στιγμή που να σταμάτησε να πάρει μία ανάσα, τον έβλεπα και είχα λαχανιάσει.
Οι Architects κατέθεσαν μουσικά διαπιστευτήρια στο Hellfest 2023
Να μου πούμε μερικά πράγματα και για τον ήχο τους; Ας πούμε λοιπόν. Άκουγες τα πάντα και δεν είναι λίγα αυτά που συμπεριλαμβάνει η ηχητική τους παλέτα. Και απίθανη χημεία μεταξύ τους, μηδέν λάθη στο παίξιμο τους. Μη μακρηγορώ, δεν έχει νόημα, οι τύποι είναι μπάντα τοπ επιπέδου. Να πω ότι είναι οι επόμενοι Slipknot; Ναι, κάτι τέτοιο θα τους χαρακτήριζα. Απλά οι Slipknot μου αρέσουν, οι Architects όχι. Και ποιον νοιάζει αυτό θα μου πεις; Κανέναν!
Δεν έλειψε και αφιέρωση στους Parkway Drive όταν και είπαν το Doomsday. Εκεί να δείτε χαμό! Το κοινό; Μονάχα διάφορα pits, με το μεγαλύτερο να έχει ακτίνα πενήντα μέτρα.&-
