Στις 20 Σεπτεμβρίου 1969, ο κόσμος της μουσικής άλλαξε για πάντα, όταν ο Τζον Λένον, ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Beatles, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το εμβληματικό συγκρότημα. Αυτή η απόφαση, που ελήφθη κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης στο Λονδίνο με τον Paul McCartney και τον Ringo Starr, προκάλεσε σοκ σε ολόκληρη τη μουσική βιομηχανία και σηματοδότησε την αρχή του τέλους για το θρυλικό συγκρότημα. Ενώ η είδηση αρχικά κρατήθηκε μυστική λόγω των “συμβατικών διαπραγματεύσεων”, η τελική αποκάλυψη της αποχώρησης του Lennon θα διαμόρφωνε το μέλλον των Beatles και θα επαναπροσδιόριζε τις ατομικές τους καριέρες.
Τις εβδομάδες που προηγήθηκαν εκείνης της κρίσιμης συνάντησης, οι εντάσεις μαίνονταν στο συγκρότημα. Οι Beatles, που αποτελούσαν κάποτε ένα αρμονικό κουαρτέτο, τώρα αντιμετώπιζαν δημιουργικές διαφορές, προσωπικές δυσκολίες και την τεράστια πίεση της δικής τους επιτυχίας. Ωστόσο, ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, που το συγκρότημα βρέθηκε στο κατώφλι της υπογραφής ενός νέου συμβολαίου με την EMI/Capitol. Μια συμφωνία, που θα εδραίωνε περαιτέρω τη θέση τους στη μουσική βιομηχανία. Κατά ειρωνικό τρόπο, ήταν αυτό το επικείμενο συμβόλαιο που θα καθυστερούσε τη δημόσια ανακοίνωση της απόφασης του Lennon.
Ο Paul McCartney, στην ανάμνησή του από εκείνη τη συνάντηση, αποκάλυψε ότι πρότεινε μια ριζοσπαστική ιδέα για την αναζωογόνηση του συγκροτήματος: “Νομίζω ότι πρέπει να επιστρέψουμε στις μικρές συναυλίες – πραγματικά πιστεύω ότι είμαστε μια μεγάλη-μικρή μπάντα. Θα πρέπει να βρούμε τις βασικές μας ρίζες, και τότε, ποιος ξέρει τι θα συμβεί; Μπορεί να θελήσουμε να ανασυκροτηθούμε μετά από αυτό, ή μπορεί πραγματικά να πιστεύουμε ότι το έχουμε ακόμα”. Η πρόταση αυτή, ωστόσο, αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό από τον Lennon, ο οποίος ανταπάντησε: “Λοιπόν, νομίζω ότι είσαι ανόητος“. Αυτή η ανταλλαγή ήταν η επιτομή των ανεπανόρθωτων διαφορών που υπήρχαν στο εσωτερικό του γκρουπ.
Στο επίκεντρο, εκείνη την κρίσιμη στιγμή, ήταν ο Allen Klein, μια έξυπνη και σημαίνουσα προσωπικότητα της μουσικής βιομηχανίας. Ο Klein, ο οποίος πίεζε για τη βελτίωση των ποσοστών των δικαιωμάτων των Beatles, είδε μια ευκαιρία να εξασφαλίσει καλύτερη συμφωνία κατά τη διάρκεια της επαναδιαπραγμάτευσης του συμβολαίου τους με την EMI/Capitol. Η οικονομική κατάσταση των Beatles, αν και φαινομενικά ευημερούσα, ήταν επισφαλής, και ο Klein πίστευε ότι η EMI είχε πολλά να κερδίσει προσφέροντας μια πιο ευνοϊκή συμφωνία στο συγκρότημα.
Οι πρόσφατες κυκλοφορίες των Beatles, συμπεριλαμβανομένου του πρωτοποριακού “White Album” και του επερχόμενου “Abbey Road“, είχαν ενισχύσει το μερίδιο αγοράς της EMI και απέφεραν σημαντικά έσοδα. Η διαπραγματευτική δύναμη του Klein ήταν στο απόγειό της και τελικά υπήρξε μια σημαντική αύξηση του ποσοστού των δικαιωμάτων του συγκροτήματος, ανεβάζοντάς το από 17,5% σε 25% της χονδρικής τιμής στις ΗΠΑ. Επιπλέον, κατέστησε σαφές ότι οι Beatles θα σταματούσαν να ηχογραφούν για την EMI, αν η εταιρεία αντιδρούσε στους όρους. Αυτή ήταν μια κίνηση, που η EMI δεν μπορούσε να διακινδυνεύσει.
Σε αντάλλαγμα για τη αυξημένη τιμή, οι Beatles δεσμεύτηκαν να παραδίδουν δύο νέα άλμπουμ ετησίως, είτε ως συγκρότημα είτε ως μεμονωμένοι καλλιτέχνες, μέχρι το 1976. Αυτά τα άλμπουμ θα τους απέφεραν υψηλότερο ποσοστό δικαιωμάτων, με 58 σεντς μέχρι το 1972 και 72 σεντς στη συνέχεια. Επιπλέον, ο Klein εξασφάλισε για την Apple Corps τα δικαιώματα παραγωγής και πώλησης των δίσκων των Beatles στις Ηνωμένες Πολιτείες, αυξάνοντας περαιτέρω τον έλεγχο του συγκροτήματος στη μουσική και στα έσοδά του.
Ίσως το πιο σημαντικό από όλα, αλλά αυτό το νέο συμβόλαιο επέτρεπε στους Beatles να δείχνουν ακριβώς τον τρόπο, με τον οποίο θα κατασκευάζονταν και θα πωλούνταν η μουσική τους. Ένα επίπεδο, δηλαδή, δημιουργικού ελέγχου, που μέχρι τότε ήταν ανήκουστο στη μουσική βιομηχανία. Μέχρι το 1971, ολόκληρος ο δισκογραφικός κατάλογος του συγκροτήματος ήταν διαθέσιμος στη δική τους εταιρεία, την Apple Records, φέρνοντας επανάσταση στον τρόπο, με τον οποίο οι καλλιτέχνες ασχολούνταν με τη μουσική τους και τους θαυμαστές τους.
Τα οικονομικά οφέλη από αυτό το συμβόλαιο ήταν σημαντικά, βελτιώνοντας κατά πολύ τα προσωπικά εισοδήματα των Beatles, ενώ εγγυήθηκε στην Apple Corps μια σταθερή ροή εσόδων μέχρι τουλάχιστον το 1976. Ήταν μια στιγμή-ορόσημο στην ιστορία των μουσικών συμβολαίων, που έδωσε τη δυνατότητα στους καλλιτέχνες να διεκδικήσουν τον έλεγχο της δημιουργικής τους παραγωγής και των εσόδων τους.
Ωστόσο, στο παρασκήνιο, ο Τζον Λένον είχε ήδη πάρει την απόφαση που άλλαξε τη ζωή του: να εγκαταλείψει τους Beatles. Ο Allen Klein τον είχε πείσει να κρατήσει την αποχώρησή του ιδιωτική προς το παρόν, με την πεποίθηση ότι ήταν συμφέρον για όλους να διατηρηθεί η ”βιτρίνα” της ενωμένης μπάντας. Ωστόσο, εκείνη τη μοιραία ημέρα του Σεπτεμβρίου του 1969, ο Lennon επέλεξε να αποκαλύψει τα σχέδιά του και ότι εγκαταλείπει το συγκρότημα, δημιουργώντας ένα πλήγμα, που τελικά θα οδηγούσε και στην επίσημη διάλυση των Beatles τον Απρίλιο του 1970.
Εκ των υστέρων, η αποχώρηση του John Lennon από τους Beatles στις 20 Σεπτεμβρίου 1969, σηματοδότησε το τέλος μιας ολόκληρης εποχής για την ιστορία της μουσικής. Όπως σημειώσαμε και παραπάνω, αναδιαμόρφωσε τον τρόπο, με τον οποίο οι καλλιτέχνες ασχολούνταν με τη μουσική τους και τα δημιουργικά τους μονοπάτια. Η απόφαση του Lennon, αν και σπαρακτική για τους οπαδούς των Beatles, άνοιξε το δρόμο για κάθε μέλος να ξεκινήσει τα δικά του μουσικά ταξίδια, αφήνοντας ένα ανεξίτηλο σημάδι στον κόσμο της μουσικής, που διαρκεί μέχρι και σήμερα.
