Η δημιουργικότητα παραμένει ένα αίνιγμα. Η προέλευσή της και η στιγμή που εμφανίζεται αποτελούν μυστήρια που εξακολουθούν να μας απασχολούν. Συχνά περιγράφεται ως θεϊκό ή υπερφυσικό φαινόμενο. Είναι μια σχεδόν πνευματική εμπειρία—ή ίσως κάτι απόκοσμο. Η λεπτή γραμμή που χωρίζει το καλό από το κακό είναι τόσο εύθραυστη, που η έκρηξη έμπνευσης μπορεί μερικές φορές να προέρχεται από ένα σκοτεινό και δυσοίωνο μέρος. Αυτή η ιδέα συνδέεται έντονα με την στοιχειωμένη αύρα που περιβάλλει αυτά τα πέντε άλμπουμ.
Ο φόβος είναι μια έντονη, πρωτόγονη εμπειρία. Επιταχύνει τον παλμό, σηκώνει την τρίχα και προκαλεί ρίγη στη σπονδυλική στήλη. Άλλοτε έχει ξεκάθαρη αιτία, αλλά μερικές φορές προκύπτει από ανεξήγητες αλλαγές στην ατμόσφαιρα, σαν μια μυστηριώδη ενέργεια ή την αίσθηση ότι κάτι αόρατο παραμονεύει. Παρότι ο φόβος μπορεί να παραλύσει, για κάποιους καλλιτέχνες έγινε πηγή έμπνευσης.
Σε άλλες περιπτώσεις, ο στοιχειωμένος χαρακτήρας ενός άλμπουμ συνδέεται με πραγματικά γεγονότα. Κάποια έργα μοιάζουν να προβλέπουν τραγωδίες, αποτυπώνοντας τη σκιά του θανάτου ή της βίας που θα επακολουθούσε στη μουσική.
Όποια κι αν είναι η μορφή του, συχνά διεισδύει στην τέχνη. Μερικές φορές παραμένει αόρατο, όπως μια σκιά στο παρασκήνιο. Άλλοτε, εμφανίζεται έντονα, σαν μια ιστορία τρόμου που ζωντανεύει στους στίχους. Τα πλαίσια δημιουργίας διαμορφώνουν την απόκοσμη ταυτότητα ενός άλμπουμ, από ανησυχητικούς στίχους μέχρι φασματικούς ήχους που αποτυπώνονται στην ηχογράφηση.
Η δημιουργία του πέμπτου άλμπουμ των Black Sabbath συνδέθηκε με χάος. Στην ακμή της φήμης τους, η μπάντα κατέρρεε υπό την πίεση της επιτυχίας, και η κάποτε παραγωγική τους ενέργεια είχε γίνει καταστροφική. Μετακομίζοντας αρχικά στο Λος Άντζελες για να ανασυγκροτηθούν, κατέληξαν να βυθίζονται σε κατάχρηση ουσιών. Τελικά, επέστρεψαν στο Ηνωμένο Βασίλειο και εγκαταστάθηκαν στο γοτθικό κάστρο Clearwell Castle. Και εκεί δημιούργησαν ένα από τα καταραμένα albums.
Εκεί τα πράγματα έγιναν περίεργα. Ο Tony Iommi ανέφερε: «Κάναμε πρόβες στο οπλοστάσιο, και ένα βράδυ, περπατώντας με τον Ozzy, είδαμε μια φιγούρα με μαύρο μανδύα. Την ακολουθήσαμε, αλλά εξαφανίστηκε». Ο Geezer Butler επιβεβαίωσε την ανατριχιαστική ατμόσφαιρα: «Κάναμε πρόβες στα μπουντρούμια, και ήταν τρομακτικό». Παρά τον φόβο, το περιβάλλον αυτό αναζωογόνησε τη δημιουργικότητά τους. Όπως ανέφερε ο Butler, «Το μέρος είχε ατμόσφαιρα και μας ενέπνευσε».
Φυσικά, σε μία λίστα με καταραμένα albums δε γινόταν να λείπει μία αίρεση. Οι Beach Boys, γνωστοί για τις χαρούμενες μελωδίες τους, έκρυβαν σκοτάδι πίσω από την υγιή τους εικόνα. Το 1968, ο Dennis Wilson φιλοξένησε τον Charles Manson και την ομάδα του. Ο Wilson, μαγεμένος, τον αποκαλούσε «Μάγο» και τον εισήγαγε στη μουσική βιομηχανία. Οι Beach Boys ηχογράφησαν ένα τραγούδι του, το οποίο μετονόμασαν σε “Never Learn Not to Love”, χωρίς να τον αναφέρουν στους δημιουργούς.
Η κυκλοφορία του τραγουδιού εξόργισε τον Manson, ο οποίος άρχισε να απειλεί τον Wilson. Λίγους μήνες αργότερα, οι φρικτές δολοφονίες της Σάρον Τέιτ και άλλων από την αίρεση του Manson άφησαν μια ανατριχιαστική σκιά στο άλμπουμ.
Το “OK Computer” δημιουργεί ανησυχία ακόμα και χωρίς πλαίσιο, αλλά η ιστορία της δημιουργίας του ενισχύει τη μυσταγωγία του. Οι Radiohead ηχογράφησαν το άλμπουμ στο St. Catherine’s Court, ένα παλιό αρχοντικό στο Bath. Ο Thom Yorke ανέφερε ότι άκουγε φωνές ενώ κοιμόταν, κάτι που τον οδήγησε σε αλλόκοτες πράξεις, όπως να κόψει τα μαλλιά του με σουγιά.
Το “Sittin’ On The Dock Of The Bay” του Otis Redding είναι γεμάτο μελαγχολία. Οι στίχοι, που μιλούν για απόγνωση, φαίνονται προφητικοί. Τρεις μέρες μετά την ηχογράφησή του, ο Redding πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα. Το μεταθανάτιο άλμπουμ περιέχει τραγούδια που ακούγονται σαν μηνύματα από τον ίδιο, όπως το “I’m Coming Home”.
Το “Blackstar” κυκλοφόρησε μόλις δύο μέρες πριν από τον θάνατο του David Bowie, λειτουργώντας σαν ο τελικός του αποχαιρετισμός. Στο Lazarus τραγουδά: «Look up here, I’m in heaven», αντιμετωπίζοντας με γενναιότητα τη θνητότητά του. Η στενή σύνδεση του θανάτου του Bowie με την κυκλοφορία του άλμπουμ προσθέτει μια βαριά σκιά στη μουσική. Το “Blackstar” αποτελεί μια συγκλονιστική τελευταία καλλιτεχνική του δήλωση.
