Πέρασε καιρός. Επέλεξα να έρθω για να δω τους Melvins. Να… προλάβω. Λίγες ώρες πριν έχει αφήσει ορφανά εκατομμύρια παιδιά ο Ozzy Osbourne. Μεγάλο πλήγμα. Η παρουσία του Buzz Osborne (τι σου κάνει η ζωή ε;) στη σκηνή της Τεχνόπολη υπενθύμισε πως όλοι οι Τιτάνες της μουσικής δεν ξεχνιούνται. Το σκοτάδι του, είναι πάντα εκεί. Η σκιά του Ozzy είναι παντού, όπου υπάρχει φως. Οι Melvins μας πήραν μια αγκαλιά, να μας θυμίσουν ότι πάντα θα έχουμε τη μουσική. Πάντα. Και τι αγκαλιά ήταν αυτή… Αξέχαστο! Η μέρα άρχισε 6 το πρωί σήμερα, αλλά οι Grandmas House μου έδωσαν ενέργεια να ξυπνήσω. Περίπου 45 λεπτά μετά το άνοιγμα των θυρών, μια κολασμένη ανάσα ενέργειας.
Grandmas House
Δεν είχα καν ιδέα ότι θα είναι εδώ οι Grandmas House. Ανάσα γεμάτη κόλαση, η Yasmin Berndt σαν οδοστρωτήρας, ισοπεδώνει μικρόφωνα. Ψυχεδέλεια στα καλύτερα της με ήλιο. Και ζέστη. Κυριολεκτικά, κόλαση. Αλλά στη σκηνή, η φάση είναι: θα σας διαλύσουμε από νωρίς.
Οι Grandmas House διάβασα στο site της Brace Yourself Records, ιδρύθηκαν το 2018. Από την καρδιά του Bristol, κάπως βρέθηκαν στην Τεχνόπολη. Δεν μας λες και Μέκκα, αλλά έχουν παίξει γίγαντες εδώ. Πώς βρέθηκαν; Με άρρωστη έμπνευση. Η μουσική τους δεν χαϊδεύει το punk, αλλά πηγάζει από αυτό.
Όταν παίζεις στο ίδιο stage που θα πατήσει ο Buzz Osborne, μάλλον κάτι κάνεις καλά. Ας μην ξεχνάμε ποιον ενέπνευσε άλλωστε. Ο άνθρωπος που σε λίγες ώρες θα βγει εκεί πάνω, παίζει 35 χρόνια, έχει γεννήσει κάθε grunge μπάντα στην ιστορία. Αλλά πιο μετά για αυτά.
Οι Grandmas House πέρα από την Yasmin Berndt είναι η Poppy Dodgson (vocals, drums) και η Zoë Zinsmeister (bass). Μαζί τους μια ακόμη κιθάρα, αγνώστου ονόματος, λογικά tour musician τους. Αυτό που άκουγες, είχε συνοχή. Χάος απόλυτο, σχεδόν εντροπία. Άρα είχε συνοχή. Τα vocals είναι το αποκορύφωμα. Το φάσμα της χροιάς της Berndt είναι απλά συγκλονιστικό.
Μας έβαλαν για τα καλά στο vibe.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Nothing Special
Screw it Up
Always Happy
From the Gods
Desire
Slaughterhouse
Haunt Me
How Does It Feel?
Choo Choo
D.O.G
Body
Devil’s Advocate
Redd Kross
Αρχικά. Τι κοστούμι είναι αυτό και που το αγοράζω; Shut up and take my money. Πρώτη φορά live και γενικά, το συνηθίζω. Οι Redd Kross παίζουν αγνή ψυχεδέλεια, με εσάνς λουλουδιών. Psychedelic dreamgaze ξέρω γω; Δεν τα ξέρω αυτά. Αυτό που άκουσα ήταν πάρα πολύ ηλεκτρισμένο αλλά γεμάτο αγάπη και ειρήνη.
Γενικά πολύ πιο ανάλαφρο psych εδώ, ίσως ακούω και λάθος πράγματα τι να σας πω. Ωραίος ήχος και ενέργεια. Βγάζουν Beatles αέρα; Ναι. Αναμενόμενο να αφιερώσουν τραγούδι στον Ozzy αναφέροντας μια από τις πολλές του ιδιότητες: Ένα τραγούδι αφιερωμένο σε έναν μεγάλο φαν των Beatles, τον Ozzy Osbourne. Του αφιέρωσαν το “It Won’t Be Long”.
Αρκετά διαφορετικό approach στη μουσική από ό, τι οι Melvins. Παρόλα αυτά το psychedelic part ήταν εκεί και έδωσαν αρκετή ενέργεια. Ο κόσμος ήταν πνιγμένος από την υγρασία και τη ζέστη, μιας και το κεντρικό “θέατρο” της Τεχνόπολης ήταν πήχτρα. Φαίνεται όμως πως κρατούσαν δυνάμεις για αυτό που ήρθε μετά.
Ω, θεοί και θρυλικά πλάσματα κάθε μυθολογίας, τι ήταν αυτό που ήρθε μετά.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Huge Wonder
Stay Away From Downtown
Stunt Queen
What’s in It for You?
Uglier
Lady in the Front Row
Candy Coloured Catastrophe
Emanuelle Insane
It Won’t Be Long (The Beatles cover)
Annie’s Gone
I’ll Take Your Word for It
Crazy World (Frightwig cover)
Born Innocent
Jimmy’s Fantasy
Linda Blair
Melvins
Τι γνωρίζαμε; Γνωρίζαμε τι είναι οι Melvins. Επίσης, ότι θα έπαιζαν με δύο drumsets. Ξέραμε πως τα πράγματα θα γίνουν κολασμένα με το καλημέρα. Ο Buzz Osborne και η παρέα του δεν απογοητεύουν ποτέ. Αισίως κοντά στα 39, δεν είχα φροντίσει έως τώρα να κάνω “tick” σε αυτό το συναυλιακό απωθημένο. Πόσο με ευχαριστώ που έκλεισα εισιτήριο τελευταία στιγμή και ήρθα, δεν μπορώ να το περιγράψω.
Δεν μπορώ να μεταφέρω με λέξεις αυτό που αισθάνεσαι όταν οι Melvins βρίσκονται μπροστά σου. Όταν σε πιάνουν από τον σβέρκο και σου χώνουν το κεφάλι μέσα σε έναν βάλτο, και μετά πετάνε μέσα μια τοστιέρα που είναι στην πρίζα. Φαντάσου να στέκεσαι μέσα σε ένα έλος, το στάσιμο βρώμικο νερό μέχρι το πηγούνι, και από τους ώμους και κάτω να μην βλέπεις. Απλά να αισθάνεσαι το σώμα σου να διαλύεται λες και το χτυπάει ρεύμα άπαυστα. Πολλαπλασίασε επί 100 και έχεις ένα live των Melvins.
“Μα αυτά που περιγράφεις είναι κακά συναισθ-“. ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ. Τι να κάνουμε, η ψυχούλα μας θέλει βασανισμό, ηλεκτρισμό, αρρωστίλα, βόθρο. Θέλουμε σαπίλα. Γουστάρουμε sludge, αναπνέουμε sludge και ήρθαμε να πάρουμε την πρωτόλεια πνοή sludge από τον πατέρα του. Δεν χρίζει αμφισβήτησης καν αυτό. Είναι μουσική ιστορία το γεγονός ότι ο Buzz Osborne έθεσε τα θεμέλια του sludge ήχου.
Πήρε τον ήχο των Black Flag, Flipper, και Saint Vitus και τον μετέτρεψε σε πανανθρώπινη γνώση και παρακαταθήκη. Γιγάντωσε το sludge στερέωμα. Και σήμερα, 61 ετών πια, συνεχίζει να ανοίγει νέους δρόμους και ορίζοντες. Τα δύο drumsets καθιερώθηκαν την περίοδο 2006-2015, όταν είχαμε τους “Melvins 2.0” ή “Melvins Lite”. Ακόμη βαρύτερος ήχος, ακόμη περισσότερη σαπίλα στην ψυχή μας.
Δεν έχω πολλά λόγια. Κάθε λίγα λεπτά κοιταζόμασταν με τον Φοίβο και απλά κάναμε νόημα “α καλά”, τύπου τι είναι αυτό που βιώνουμε. Πρόπερσι μπορεί να μην τα καταφέραμε, αλλά το βράδυ της Τετάρτης στην Τεχνόπολη, το προσκύνημα πραγματοποιήθηκε. Μια από τις top 5 αγαπημένες μου μπάντες, είναι πια καταχωρημένη στον εγκέφαλό μου, καυτηριασμένη. Με μια setlist που είχε κομμάτια από Tarantula Heart, Nude With Boots, (A) Senile Animal, Eggnog (EP), και φυσικά από το Houdini.
Επικό κλείσιμο με αρρωστημένο “Night Goat”, απίστευτα trips με “A History of Bad Men”, καθώς και κομμάτια εκτός δισκογραφίας! “Never Say You’re Sorry”, “Evil New War God”, “Hag Me”, “Revolve”, “Your Blessened”. Τι να σας πω. Απλά δείτε τους Melvins live αν δεν το έχετε κάτι. Χωρίς λόγια και ενδιάμεσες διακοπές. Ασταμάτητο τρένο. Δύο drummers από άλλον κόσμο, ο Buzz με τη γνωστή του αμφίεση παρά τους 768 βαθμούς Κελσίου που είχε, συγκλονιστικός Steven Shane McDonald με το μπάσο του και τα αδιανόητα φωνητικά του. Πίσω από τα τύμπανα οι Dale Crover και Coady Willis.
Στην Τεχνόπολη, εκατοντάδες άνθρωποι εκστασιασμένοι να υποκλίνονται στο μεγαλείο. Ήταν λίγο; Ήταν λίγο, πάντα θα ήταν λίγο. Το έκανα ξανά; A thousand times. Αν μπορούσα να τους βλέπω μια φορά την εβδομάδα, θα το έκανα. Ήμουν άδειος ψυχικά έπειτα από αυτό. In a good way, όχι άσχημα. Σαν κάθαρση. Αναμενόμενη, έπειτα από αυτό το προσκύνημα στον Τιτάνα του Sludge και στη θρυλική του μπάντα.
