Αναλαμβάνοντας την κριτική του “Unity”, ήρθα αντιμέτωπη με άλλο ένα τρίπτυχο «πρώτων φορών»:
1. Πρόκειται για την πρώτη μου επαφή με δισκογραφική δουλειά της καλλιτέχνιδας Nina Hagen.
2. Πρώτη φορά θα ακούσω -συνειδητά- ένα δίσκο ο οποίος συνδυάζει στοιχεία από μουσικά είδη όπως η punk, η pop και η electronic.
3. Πρώτη φορά γράφω εισαγωγή κειμένου χωρίς να έχω ακούσει έστω μια φορά το δίσκο για τον οποίο θα γράψω κριτική.
Εναρκτήριο άσμα αποτελεί το κομμάτι “Shadrack”, το οποίο προσφέρει απλόχερα αρκετή πληροφορία και προϊδεάζει για το ύφος του δίσκου. Τα backing vocals που μας εισάγουν στο τραγούδι, το μυστήριο ύφος και ο μπάσος τόνος στη χροιά της ερμηνεύτριας δίνουν την αίσθηση του εξωπραγματικού στοιχείου. Έτσι, δημιουργείται μία εύστοχη αντίφαση αφού η Hagen φαίνεται πως θέλει να καυτηριάσει κάθε προσπάθεια προσήλωσης σε αυθεντίες και υπερφυσικά στοιχεία.
Δεύτερο κομμάτι, το “United Women of The World” -aka “Viva el feminismo”- με πιο funk χαρακτήρα. Ανάλαφρη η μελωδία και όμως μιλά για ένα τόσο σοβαρό πολιτικο – κοινωνικό ζήτημα, την ισότητα των φύλων. Μάλιστα, στην ολοκλήρωση του κομματιού έχουν συμβάλει φωνητικά και οι Liz Mitchell και Lene Lovich. Ως τελευταίο σχόλιο στο κομμάτι θα παραθέσω μια στροφή η οποία με άγγιξε, δεδομένης της αιματηρής, αναχρονισμένης και δυσοίωνης κοινωνίας στην οποία καλούμαστε να εξελιχθούμε:
“Hey man, don’t get upset
The world is dead without respect
There is no why, no woman, no crime!”
Στο "Unity" ακμάζει ο πειραματισμός, οι δοκιμές και η μουσική ποικιλία και το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό
Το “Unity” εμφανώς αντλεί στοιχεία από τη reggae μουσική και κουλτούρα. Tα drums μοιάζουν άλλοτε με μαράκες και άλλοτε με κάποιο τζαμαϊκανό κρουστό και το μπάσο κρατά τον σταθερό και πράο ρυθμό που συναντάμε σε κομμάτια του είδους. Φυσικά, το τραγούδι ενισχύει η συμμετοχή του George Clinton στα φωνητικά, μουσικός ο οποίος έχει συνεισφέρει ουσιαστικά στη funk μουσική σκηνή.
Έπειτα, το “16 Tons”, αποτελεί διασκευή του αντίστοιχου τραγουδιού από τον Tennessee Ernie Ford. Πραγματικά, αυτό το κομμάτι με ανατρίχιασε και μουσικά, με την μπάσα φωνή της Hagen να εναρμονίζεται απίστευτα με την jazz – funk μελωδία του πρωτότυπου αλλά και στιχουργικά με τις απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες των ανθρακωρύχων στο Κεντάκι τις οποίες περιγράφει.
Όσον αφορά το “Atomwaffensperrvertrag”, είναι η δεύτερη τεράστια λέξη που έχω συναντήσει στη ζωή μου μετά το δεοξυριβονουκλεϊνικό οξύ. Στις μελωδίες του κυριαρχεί το μπάσο με τη στιβαρή του γραμμή να δίνει παλμό και ρυθμό σε όσα νιώθει την ανάγκη να εκφράσει η Hagen.
Ακολουθεί το τραγούδι “Gib mir deine Liebe”. Μουσικά ήταν οριακά αδιάφορο, ωστόσο είχαν ενδιαφέρον τα εφέ με τα οποία πειραματίζεται η ερμηνεύτρια στα φωνητικά και τους ήχους του παρασκηνίου. Συνεχίζοντας, στο Unity παρουσιάζεται το κομμάτι “Venusfliegenfalle”. Σε αυτό το κομμάτι συμβαίνει μία κάποια ακροβασία της Hagen, μεταξύ του ηχητικού αποτελέσματος των Rammstein και του Marilyn Manson, “πλέκοντας ένα δικό της τρίτο σκοινί”.
Το “Punk is not dead” είναι η έκφραση που συνοψίζει το στιχουργικό περιεχόμενο και τον μουσικό χαρακτήρα του "Unity"
Η εισαγωγή του “Redemption Day”, μας μεταφέρει σε ιαπωνικά λημέρια. Το φαντάστηκα σε ταινία “Kung Fu Panda” σε κάποιο παράλληλο σύμπαν. Ωστόσο, το κομμάτι εξελίσσεται σε χαλαρό pop με ενδιαφέρουσες εναλλαγές στις συγχορδίες. Φυσικά, οι πολιτικές δηλώσεις της Nina Hagen κάνουν την εμφάνισή τους και σε αυτό το κομμάτι, παρουσιάζοντας την εξέγερση στις δυστοπικές συνθήκες της εποχής μας ως μονόδρομο για την ελευθερία.
Σειρά έχει το “Geld, Geld, Geld”. Με μία σύντομη αναζήτηση βρήκα πως το “geld” σημαίνει “χρήματα” και κάπως βγάζει νόημα που χρησιμοποιείται τρεις φορές στον τίτλο του τραγουδιού… Όσον αφορά τη μελωδία, πρόκειται για ένα catchy pop τραγούδι. Έπειτα, το “Die Antwort weiss ganz allein der Wind” αποτελεί ένα συνονθύλευμα pop και experimental μουσικής. Ευχάριστο μεν, όχι συνταρακτικό δε.
Ως τίτλος τέλους του album επιλέχθηκε το “It Doesn’t Matter Now” με συμμετοχή του κοινωνικοπολιτικά ευαισθητοποιημένου τραγουδιστή – ακτιβιστή Bob Geldof. Η απόλυτη ανατροπή του δίσκου, όσον αφορά το ύφος. Ακόμη, οι country μελωδίες που έχουν επιλεγεί για την κιθάρα «κουμπώνουν» με άκρως αρμονικό τρόπο με τα φωνητικά, δίνοντας στο δίσκο ένα ομαλό και απαλό τέλος, κάνοντάς το να φαίνεται σαν την επίγευση μιας σιωπηλής επανάστασης…
Συνοψίζοντας, πρόκειται για ένα δίσκο με πολιτικο-κοινωνικό χαρακτήρα, punk γαρ. Σίγουρα δεν άλλαξε την κοσμοθεωρία μου, ούτε συγκλόνισε τις αισθήσεις μου. Ωστόσο, εκτίμησα ιδιαιτέρως την ποικιλία των γλωσσών που χρησιμοποιήθηκαν για τους στίχους, τον παρόντα κοινωνικο-πολιτικό σχολιασμό, τον πειραματισμό της Hagen στον ήχο και το πλήθος στοιχείων από διάφορα μουσικά είδη που ενσωματώθηκαν στα κομμάτια. Άλλη μια απόδειξη του ευρέως γνωστού ρητού “Punk is not dead” αφού η Hagen κάνει την προσωπική της εξέγερση με το τρόπο που χρήζει εκείνη κατάλληλο.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Nina Hagen
Album: Unity
Label: Grönland Records
Release Date: 09/12/2022
Genre: Pop, Rock, Electronic
1. Shadrack
2. United Women of the World
3. Unity
4. 16 tons
5. Atomwaffensperrvertrag
6. Gib mir deine Liebe
7. Venusfliegenfalle
8. Redemption Day
9. Geld, Geld, Geld
10. Die Antwort weiss ganz allein der Wind
11. Open My Heart (Dinner Time)
12. It Doesn’t Matter Now
Producer: Nina Hagen, Sasha Perera, Warner Poland, Michael Wolff
Nina Hagen: Nina Hagen (Φωνή), Warner Poland (Κιθάρα), Marcellus Puhlemann (Κρουστά), Michael O’Ryan (Μπάσο)
Nina Hagen
Στο "Unity", η Nina Hagen, έχει διάθεση πειραματισμού και συμπερίληψης και παράλληλα βρίσκεται σε επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα την οποία σχολιάζει.
