Πολλά μπορείς να πεις για τους Pavlov’s Dog, και νομίζω ότι τα περισσότερα έχουν ειπωθεί ήδη. Επίσης, αν κάνεις ένα γκάλοπ στους 30+ και τους ρωτήσεις ποια ήταν από τα πρώτα rock κομμάτια που άκουσαν, πιστεύω ότι ένα μεγάλο ποσοστό θα αναφέρει το “Julia”. Και αν το πάμε ένα βήμα παραπέρα, από όσους το κάνουν, το 90% πιθανόν θα πίστευε αρχικά ότι τραγουδάει γυναίκα. Τέλος πάντων, μικρή σημασία έχουν όλα αυτά. Ένεκα του επερχόμενου live τους, κάθισα να θυμηθώ τη δισκογραφία τους. Όπως και για πολλούς άλλους, έτσι και για μένα, πάντα ξεχώριζε το “Pampered Menial”. Και δικαίως, αφού είναι ο καλύτερος δίσκος των Pavlov’s Dog, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στους υπόλοιπους δεν υπάρχουν μερικές εκπληκτικές στιγμές.
Angeline
Echo & Boo (2010)
Πρώτο στη λίστα ένα κομμάτι με γυναικείο όνομα για τίτλο. Οι συνειρμοί είναι λογικοί, όμως οι ομοιότητες με το superhit τους “Julia” τελειώνουν εδώ. Δεν διαθέτει τη rock σκληράδα των ‘70s Pavlov’s Dog, περισσότερο θυμίζει αμερικανικό folk κομμάτι. Η χαμηλότερη ένταση της μουσικής, όμως, βοηθάει στο να αναδειχθεί η φωνή του David Surkamp. Ο ιθύνων νους της μπάντας μοιάζει περισσότερο να διηγείται μια ιστορία παρά να τραγουδάει.
Subway Sue
Pampered Menial (1975)
Δεν είναι απόλυτα σωστός ο δίσκος στον οποίο έχω τοποθετήσει το κομμάτι, ωστόσο η ιστορία του είναι κάπως μπερδεμένη. Το κομμάτι γράφτηκε το 1970, ωστόσο δεν συμπεριλήφθηκε στην πρώτη έκδοση του “Pampered Menial”. Επίσης, διάφορες εκτελέσεις του εμφανίστηκαν σε μεταγενέστερους δίσκους των Pavlov’s Dog. Βέβαια, το κομμάτι ανήκει στο ντεμπούτο τους, όμως μικρή σημασία έχει, καθώς είναι ένα ακόμα εξαιρετικό κομμάτι.
Όπως μας έχουν συνηθίσει, οι Pavlov’s Dog συγχωνεύουν το progressive rock με folk στοιχεία. Οι στίχοι του “Subway Sue” αφηγούνται την ιστορία μιας γυναίκας ονόματι Sue, η οποία φαίνεται να έχει κολλήσει σε μια μονότονη ή μη ικανοποιητική ύπαρξη, ενδεχομένως ζώντας στην πόλη, όπως υποδηλώνει ο τίτλος. Το τραγούδι μεταφέρει θέματα διαφυγής, νοσταλγίας και συναισθηματικής απομόνωσης, επαναλαμβανόμενα μοτίβα στη μουσική των Pavlov’s Dog.
Only You
Has Anyone Here Seen Sigfried? (1977)
Το “Only You” ξεχωρίζει για την απαλή μελωδία του και την εστίασή του στις συναισθηματικές ερμηνείες, με έντονη χρήση πιάνου που δημιουργεί μια ατμοσφαιρική βάση. Η σύνθεση του τραγουδιού παραμένει απλή αλλά εντυπωσιακή, με διακριτικά κιθαριστικά περάσματα και λεπτές αρμονίες. Τα φωνητικά είναι γεμάτα πάθος, ενώ οι στίχοι εκφράζουν βαθιά συναισθήματα νοσταλγίας και αγάπης. Το “Only You” λειτουργεί ως μια ήρεμη αλλά συγκινητική μπαλάντα, που παραπέμπει σε έναν πιο οικείο, προσωπικό τόνο, αναδεικνύοντας την ωριμότητα του David Surkamp.
Standing Here With You
At the Sound of the Bell (1976)
Άλλη μία μπαλάντα στη λίστα είναι το “Standing Here With You (Megan’s Song)”. Ακόμα ένα κομμάτι που ξεχωρίζει για την απλότητα και την ομορφιά της ενορχήστρωσης. Το κομμάτι βασίζεται κυρίως στο πιάνο, το οποίο συνοδεύεται από απαλές ακουστικές κιθάρες και πινελιές βιολιού. Τα φωνητικά του David Surkamp είναι εκφραστικά και γεμάτα ευαισθησία, αναδεικνύοντας για ακόμα μία φορά τη δυνατή ερμηνεία του.
She Came Shining
At the Sound of the Bell (1976)
Ναι, λατρεύω την έναρξη του “At the Sound of the Bell”. Πριν από το “Standing Here With You”, το εναρκτήριο “She Came Shining” δίνει μία AOR νότα στην καριέρα των Pavlov’s Dog. Η λιτή έναρξη με το mellotron και φωνητικά σταδιακά πλαισιώνεται από τα υπόλοιπα μουσικά όργανα, δίνοντας στο κομμάτι μια θεαματική κορύφωση. Και μιας και μιλήσαμε για κρεσέντο, δε γίνεται να μην αναφερθούμε στο ρεφρέν του. And she came shining, And she came shining…
Of Once And Future Kings
Pampered Menial (1975)
Το επικό κλείσιμο του “Pampered Menial”, το “Of Once And Future Kings“. Μια πολυεπίπεδη σύνθεση που συνδυάζει διαφορετικά μουσικά στοιχεία και διαθέσεις. Ξεκινά με μια ατμοσφαιρική εισαγωγή κιθάρας και φωνής, ενώ η μουσική εξελίσσεται σε πλήρεις ενορχηστρώσεις με πιανιστικές λεπτομέρειες και mellotron. Το κομμάτι αλλάζει ρυθμό και μεταβαίνει σε πιο γρήγορο τέμπο με τζαζ επιρροές στο πιάνο, ενώ διακρίνεται για την οπερατική του αίσθηση, το δυναμικό βιολί και ένα εντυπωσιακό σόλο κιθάρας.
Late November
Pampered Menial (1975)
Το “Late November” είναι ένα μελωδικό rock κομμάτι που ξεχωρίζει για το μελαγχολικό του ύφος, το οποίο περιγράφει πλήρως τον μήνα από τον οποίο πήρε το όνομά του. Γραμμένο από τους Scorfina και Surkamp, το τραγούδι, εκτός από όλα τα χαρακτηριστικά των Pavlov’s Dog, διαθέτει και δύο εξαιρετικά σόλο. Το ρεφρέν του, γεμάτο από έγχορδα και πλήκτρα, κάνει το κομμάτι ακόμα καλύτερο, φτάνοντας σχεδόν στο ζενίθ της δημιουργικότητας του συγκροτήματος.
Song Dance
Pampered Menial (1975)
To καλύτερο riff που έχουν γράψει στην καριέρα τους οι Pavlov’s Dog. Επίσης, μακράν το αγαπημένο μου κομμάτι τους, το οποίο θα ήθελα πολύ να έχω πρώτο, ωστόσο υπάρχει αδιαμφισβήτητο νούμερο 1. Το “Song Dance” είναι ένα classic rock κομμάτι, αποτελούμενο από ένα bluesy πιάνο, μια βαριά κιθάρα και, φυσικά, το βιολί. Όλα μαζί συνθέτουν μια από τις καλύτερες στιγμές του συγκροτήματος.
Επίσης, ίσως έχει τη δική του σημασία να αναφέρουμε ότι είναι ένα από τα τρία κομμάτια του “Pampered Menial” που δεν έχει γράψει ο Surkamp. Ίσως αυτή να είναι και η αιτία που έχουμε ένα τόσο σκληρό κομμάτι, αρκετά μακριά από το prog. Βέβαια, παρότι συνθετικά δεν έχουμε την υπογραφή του ηγέτη των Pavlov’s Dog, «υπογράφει» με άλλο τρόπο. Βλέπετε, στο “Song Dance” η φωνή του φτάνει σε απίστευτα ύψη.
Julia
Pampered Menial (1975)
Και φτάσαμε στην κορυφή του βάθρου. Καμία έκπληξη εδώ, αφού μιλάμε για το εμβληματικότερο κομμάτι της μπάντας και ένα από τα σημαντικότερα των ‘70s. Το “Julia” ξεχωρίζει για την πλούσια μελωδία του, ενώ η φωνή του David Surkamp εντυπωσιάζει με την ιδιαίτερα υψηλή, σχεδόν αιθέρια χροιά της, δημιουργώντας μια έντονη αντίθεση με τον στίχο, ο οποίος μιλά για έναν έρωτα γεμάτο πάθος, πόνο και νοσταλγία.
