Το να χαρτογραφήσει κανείς την πορεία της Siouxsie Sioux ανά τις δεκαετίες είναι ένα εγχείρημα δαιδαλώδες και σύνθετο. Γιατί η μορφή της, αν αναλογιστεί κανείς το σύνολο του έργου της, συνδέεται άμεσα με πολλά παραπάνω ζητήματα από αυτό του goth στερεοτύπου και της «αρχιέρειας» της μουσικής σκηνής. Γιατί τόσο αυτή όσο και οι υπόλοιποι Banshees προσέφεραν πολύ περισσότερα από μουσική, που συνδέεται με την κουλτούρα του μαύρου χρώματος. Για την ακρίβεια, η συμβολή της στη μουσική στην εκπνοή του punk ήταν τέτοια, που ουσιαστικά δημιουργεί όλο το post punk και μια φόρμουλα που ακόμα και σήμερα κυνηγιέται και προσκυνάται από όσους ψάχνουν το σκοτάδι στην εναλλακτική μουσική.
Siouxsie Soux | ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΚΑΙ DAVID BOWIE
Προτού αποκτήσει το ψευδώνυμο, με το οποίο θα έμενε γνωστή στην ιστορία, η Susan Janet Ballion μεγάλωσε στο Kent εντός μιας αντισυμβατικής οικογένειας. Ο αλκοολικός πατέρας της την ενέπνευσε από μικρή να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία ως μέσο διαφυγής από την γκρίζα πραγματικότητα. Μέχρι που στην ηλικία των εννιά ετών, γίνεται θύμα απόπειρας σεξουαλικής κακοποίησης. Βλέπει ότι κανείς, ούτε οι ίδιοι της οι γονείς δε δείχνουν να νοιάζονται γι’ αυτό. Η Susan απομονώνεται και γίνεται ένα άτομο μοναχικό, του οποίου οι δυσκολίες θα συνεχιστούν.
Ο πατέρας της Siouxsie Soux ήταν αυτός που την ενέπνευσε να ασχοληθεί με τη λοτοτεχνία ως μέσο διαφυγής
Πέντε χρόνια αργότερα, ο πατέρας της πεθαίνει, κάτι που την οδηγεί στην κατάρρευση και σε προβλήματα υγείας. Όσο νοσηλεύεται στο νοσοκομείο, ανακαλύπτει τον David Bowie και κάτι αλλάζει μέσα της. Αρχίζει να ασχολείται με την εναλλακτική σκηνή, μαθαίνει το όνομα των Sex Pistols και των επί σκηνής ακροτήτων τους. Μαζί με το φίλο της, Steven Severin, ταξιδεύουν το 1975 στο Λονδίνο για να τους δουν ζωντανά. Τους γνωρίζει και, έχοντας ήδη παρατήσει το σχολείο, αποφασίζει να γίνει μέλος της «συμμορίας» τους. Τους ακολουθεί στις συναυλίες και τις υπόλοιπες δραστηριότητές τους.
Siouxsie Soux | Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ SIOUXSIE AND THE BANSHEES
Από τότε η Siouxsie αλλάζει οριστικά και ως προς την εμφάνισή της. Συνδυάζοντας την punk αισθητική με υπόγειες αναφορές στη nazisploitation κουλτούρα για να σοκάρει, θυμίζει μια πιο ανοιχτά punk εκδοχή μιας ταινίας, όπως το Night Porter. Το 1976 γίνεται το επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Σε μια επίσκεψη των Pistols στην τηλεοπτική εκπομπή του Bill Grundy, ο οποίος την παρενοχλεί σεξουαλικά μπροστά στις κάμερες, ο Steve Jones αρχίζει να τον βρίζει. Το γεγονός σοκάρει την κοινή γνώμη από την επόμενη κιόλας μέρα και καταδεικνύει το συντηρητισμό της «φιλήσυχης» βρετανικής κοινωνίας.
Αποτελώντας μέλος μιας σκηνής που στηρίζεται στη μουσική, αποφασίζει μαζί με τον Severin να δημιουργήσει ένα συγκρότημα. Αυτό το σχήμα θα έχει ως θεμέλιό του το punk, αλλά θα βουτάει σε πιο σκοτεινά και ενδεχομένως πειραματικά ύδατα. Έτσι, το 1976, το άστρο των Siouxsie And The Banshees αρχίζει να φέγγει στο μουσικό ουρανό με τις ιδιαίτερες ακτίνες του. Μια πρώτη ζωντανή εμφάνιση αυτοσχεδιασμών ήχων και τη Siouxsie να τραγουδά ένα παραδοσιακό θρησκευτικό κομμάτι, το Lord’s Prayer, αποτελεί το πρώτο δείγμα!
Siouxsie Soux | The Scream και Join Hands
Μετά από δοκιμές μελών καταλήγουν στο πρώτο σημαντικό τους lineup. Αυτό περιλαμβάνει τον Severin στο μπάσο, τον John McKay στην κιθάρα και τον Kenny Morris στα drums. Το πρώτο single της μπάντας, Hong Kong Garden, αποτελεί το προοίμιο ενός δίσκου που θα αλλάξει το ρου της εναλλακτικής μουσικής μια για πάντα. Το The Scream του 1978 ακόμα και σήμερα είναι ένα μουντό, δύσπεπτο, ψυχρό, μηχανικό και συνάμα γοητευτικό άκουσμα. Με τα drums του Morris να ακούγονται σχεδόν μηχανικά, την κιθάρα του McKay να προλογίζει τον post punk ορυμαγδό και να ακούγεται σαν κάποιο soundtrack του Bernard Hermann και το μπάσο του Severin να έχει τον πρώτο λόγο, η Siouxsie βρίσκει ένα γόνιμο πεδίο για να ακουστεί, όπως καμία άλλη τραγουδίστρια ως τότε.
Και αυτό είναι μόνο η αρχή, καθώς στη συνέχεια θα βουτούσαν σε ένα απόλυτα εσωστρεφές, πένθιμο σκοτάδι με έναν αποπνικτικό δίσκο. Το Join Hands του 1979. Αν το The Scream είναι ένα πείραμα πάνω σε έναν ήχο που προσπαθεί να εφευρεθεί, το Join Hands είναι η μουντή αποκρυστάλλωσή του. Ένας δίσκος, που εν πολλοίς προετοιμάζει τη μετέπειτα goth σκηνή για την πεισιθάνατη αύρα με την οποία θα συνδεθεί. Από το εναρκτήριο Poppy Day μέχρι το κλείσιμο με το Lord’s Prayer, ο κόσμος δείχνει να αλλάζει προς το πιο γκρίζο. Τα χρώματα μοιάζουν να πεθαίνουν και η διαφυγή από τη θλίψη μοιάζει απίθανη. Βέβαια, στα b-sides του δίσκου κρύβεται και ένας ξεσηκωτικός punk ύμνος. Ο λόγος για το Love In A Void, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Siouxsie Soux | Kaleidoscope και Juju
Οι McKay και Morris αποχωρούν, τις θέσεις τους αναλαμβάνουν ο John McGeogh των Magazine και ο ντράμμερ Budgie. Ο τελευταίος αργότερα θα γίνει σύζυγος της Siouxsie.Με αυτήν τη σύνθεση ηχογραφούν ένα δίσκο, ο οποίος θα αλλάξει τα δεδομένα του συγκροτήματος. Αυτό, λόγω της αντικατάστασης της εσωστρέφειάς του με μια δύστροπη, αλλοπρόσαλλη εξωστρέφεια.
Η αποχώρηση McKay και Morris αλλάζει τους Siouxsie and the Banshees σε μια αλλοπρόσαλη, εξωστρεφή μπάντα
Το Kaleidoscope του 1980 ακούγεται σαν έναν άνθρωπο που έχει τεράστια φαντασία αλλά δεν ξέρει πώς να την εκφράσει στο ευρύ κοινό και καταλήγει να ακούγεται εκκεντρικός αλλά γοητευτικός. Και η αλήθεια είναι πως, αν και πιο «πολύχρωμος» δίσκος, πηγαίνει τους Banshees σε νέα επίπεδα. Χιτάκια όπως το Happy House και το Christine. «Μπαλάντες» όπως το Desert Kisses. Σαξόφωνο στο Trophy και το Hybrid. Αλλά και «απορριφθέντα» από την κυρίως ροή του δίσκου κομμάτια, όπως το Israel. Αν το post punk έβρισκε τις βάσεις του στους δύο προηγούμενους δίσκους, εδώ βρίσκει τη φαντασία του.
Το Juju, από την άλλη, καταλήγει να ακούγεται σαν ένας δίσκος σκοτεινού σαμανισμού και οργιαστικής, πύρινης τελετουργίας. Από τις πρώτες, εκρηκτικές νότες του Spellbound, η Siouxsie καλεί τον ακροατή να χορέψει μαζί της. Τον ταξιδεύει σε άλλα μέρη, όπως στο Arabian Knights. Γιορτάζει τις ντόπιες δοξασίες με το Halloween. Μιλάει για τις αμαρτίες με δικά της λόγια στο Sin In My Heart. Και ακούγεται τρομακτική στο Voodoo Dolly.
Siouxsie Soux | Ψυχεδελεια και exotica
Το σκότος του Juju θα διαδεχθεί η ψυχεδέλεια του A Kiss In The Dreamhouse, που ακολουθεί ένα χρόνο μετά, το 1982. Ένας δίσκος που θα χαρακτηριστεί ως sexy από τον Severin αργότερα. Και η αλήθεια είναι πως, όντως, τα ηχητικά χρώματα του δίσκου παραπέμπουν σε μια σαγήνη πρωτόγνωρη για τα δεδομένα του σχήματος. Δείχνουν μια διάθεση εξερεύνησης της exotica, πάντα στη δική τους γλώσσα. Το Melt «λιώνει» στα αλήθεια τον ακροατή. Το Green Fingers ακούγεται σαν ένα κακό trip. Ενώ το Slowdive δίνει όνομα και ύφος σε μια μεταγενέστερη μπάντα.
Με το A Kiss In The Dreamhouse, οι Siouxsie and the Banshees προσφέρουν ένα album με πρωτόγνωρη σαγήνη για τα δεδομένα τους
Η Siouxsie θέλοντας να εξερευνήσει παραπάνω την exotica, το 1983 αποσύρεται με τον Budgie στη Χαβάη και δημιουργούν το σχήμα των The Creatures. Ένα σχήμα που κρατά αρκετή από τη διάθεση των Banshees για διεύρυνση ενός ήχου. Φορά όμως ανοιχτόχρωμα πουκάμισα και εξερευνά διαφορετικές διαθέσεις.
Η επιστροφή των Banshees στα δισκογραφικά δρώμενα το 1984 με τον Robert Smith στην κιθάρα για τις ανάγκες του Hyaena. Πέρα από τη διασκευή στο Dear Prudence των Beatles, η μπάντα ανοίγει κι άλλο τους ορίζοντές της, αφομοιώνοντας μέχρι και αναφορές από τα spaghetti western. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Bring Me The Head of the Preacher Man, ενώ το Blow The House Down ακούγεται σαν το τέλειο πάντρεμα των Banshees με τους Cure. Και ανάμεσα σε αυτά, το μεγαλειώδες Dazzle.
Siouxsie Soux | ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ... ΣΤΡΟΦΗ
Ο επόμενος δίσκος του συγκροτήματος, Tinderbox, αποτελεί μια σχεδόν ηλεκτρονική στροφή. Το πασίγνωστο Cities In Dust αποτελεί την πιο προσβάσιμη στιγμή του δίσκου, καθώς η εσωστρέφεια δείχνει να επανέρχεται. Ο τρόμος του Parties Fall και το εκπληκτικό Candyman είναι απλά δείγματα μιας μπάντας που εξακολουθεί να γράφει εκπληκτική, πρωτοποριακή μουσική. Ακόμη και έπειτα από επτά δίσκους, διευρύνει ακόμα και το φάσμα της pop και επηρεάζει καλλιτέχνες που σήμερα θεωρούνται σπουδαίοι.
Τα επόμενα χρόνια οι Banshees θα συνεχίσουν την πορεία τους. Είτε τιμώντας τις ρίζες τους, όπως με το δίσκο διασκευών Through The Looking Glass, είτε με δικές τους δημιουργίες. Η τριάδα δίσκων Peepshow–Superstition–Rapture κινείται ανάμεσα στο «εκπληκτικό» και το «τιμιότατο». Οι Creatures κυκλοφορούν μερικούς ακόμα δίσκους και οι Banshees ακούγονται μέχρι και στο Batman Returns του Tim Burton. To 1996 αποφασίζουν πως δεν έχουν τίποτα άλλο να δώσουν ως σύνολο και διαλύονται, με τη Siouxsie να ακολουθεί solo πορεία.
Siouxsie Soux | SOLO ΚΑΡΙΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ
Μια solo πορεία που επιστεγάζεται με την κυκλοφορία του Mantaray. Ένας δίσκος που ναι μεν φέρει την ούγια των Banshees, αλλά εστιάζει πολύ περισσότερο στην οπτική της Siouxsie σε σχέση με τη μουσική και τη φωνητική ερμηνεία. Ένα album συνειδητοποιημένο και απαύγασμα του τι έχει προσφέρει συνολικά στη μουσική, διατηρώντας ωστόσο έναν περιπετειώδη χαρακτήρα.
Η επαφή της Siouxsie με τη μουσική έκτοτε είναι σίγουρα σποραδική. Τελευταία φορά που έκανε πάταγο, ήταν με την κυκλοφορία του κομματιού Love Crime για τη σειρά Hannibal το 2015. Ωστόσο, έχει αφήσει μια τεράστια κληρονομιά, την οποία στις αρχές του έτους θα τιμήσει και θα συστήσει στο σημερινό κοινό με την επιστροφή της στην σκηνή. Χωρίς όμως να πληροφορεί για μια πιθανή δισκογραφική δουλειά ακόμα. Ας είναι, η πληθωρική δισκογραφία της είναι αρκετή, ώστε κι αν δεν ακουστεί ούτε μια νέα νότα από την ίδια, να παραμένει μια σημαντική μορφή. Μια μορφή η οποία οφείλει να τιμάται από το σύνολο των μουσικόφιλων, πάνκηδων/γκοθάδων και μη.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Siouxsie Soux: Siouxsie (OW) | Facebook | | Instagram | Spotify (Siouxsie and the Banshees) | Twitter | YouTube
