Ως Sirenia, το λεξικό ορίζει τις θαλάσσιες αγελάδες. Δεν ξέρω αν ο Morten Veland, όταν τους ίδρυσε, ήξερε περί τίνος πρόκειται. Μπορεί να είχε στο μυαλό του ότι ως λέξη θυμίζει τις Σειρήνες του Ομήρου. Αλλά για κάθε ονειροπόλο έρχεται ένας επιστήμονας να τον γειώσει απότομα. Sirenia, λοιπόν.
Ο Veland χωρίζει τους δρόμους του με τους Tristania. Αυτοί κυκλοφορούν το “World of Glass” (αχ, αυτό το “Tender Trip on Earth”) χωρίς καμία σύνθεση του πρώην μέλους τους. Όσες είχε φέρει εις πέρας, όμως, δεν κατέληξαν στον κάλαθο των αχρήστων. Τεχνογνωσία έχει, όρεξη για δημιουργία έχει, οπότε γιατί να μη φτιάξει μια νέα μπάντα πιο κοντινή στα θέλω του; Μέσα σε λίγες εβδομάδες μαζεύει μερικούς μουσικούς και μαζί τους ξεκινά το νέο του project, τους Sirenia.
To “At Sixes And Sevens” συνεχίζει από εκεί που ο Veland άφησε τους Tristania. Ένα χαρακτηριστικό δείγμα του πώς ακουγόταν το συμφωνικό goth metal στις αρχές της χιλιετίας. Εναλλαγές brutal και καθαρών φωνητικών με διάσπαρτα doom death στοιχεία, έντονη χορωδιακή παρουσία και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Μελωδικό μεν, καμία σχέση με την οργιαστική μετέπειτα «ρετσινιά» του συμφωνικού ήχου δε. Ο μόνος δίσκος που συμμετέχει με τα φωνητικά της η Fabienne Gondamin, καθώς μετά την ηχογράφηση θα αποχωρούσε.
Με τη Henriette Bordvik να καλύπτει το κενό της Gondamin στην περιοδεία της μπάντας, η σύνθεση του επόμενου δίσκου «κλείνει». Το “An Elixir For Existence” κυκλοφορεί το 2004 και βρίσκει την μπάντα να ακολουθεί την ίδια φόρμα με προηγουμένως. Σκοτάδι, κατάθλιψη, αυτοκαταστροφικές σκέψεις και συμπεριφορές. Απελπισία, η οποία αποτυπώνεται και στις εννιά συνθέσεις του δίσκου. Ακόμα και σήμερα, λειτουργεί σα μια νοσταλγική χρονοκάψουλα για ένα ιδίωμα, το οποίο έχει χρόνια να αντιπροσωπευθεί όπως τότε.
Το συγκεκριμένο album ωθεί τους Sirenia να εγκαταλείψουν τη σκέπη της Napalm Records και να υπογράψουν στη Nuclear Blast το Μάιο του 2005. Λίγους μήνες αργότερα, το Νοέμβρη πιο συγκεκριμένα, η Bordvik θα εγκαταλείψει το συγκρότημα, αφήνοντας τη θέση της κενή.
Πίσω από το μικρόφωνο των μελωδικών φωνητικών θα έρθει η Monika Pedersen των Sinphonia και ο session live κιθαρίστας τους, Bjornar Landa, θα αναλάβει μεγαλύτερες ευθύνες. Και έτσι, ξεκινά το νέο κεφάλαιο των Sirenia, το οποίο συμπυκνώνεται ηχητικά στο “Nine Destinies And A Downfall” του 2007.
Η έντονα καταθλιπτική, μαύρη ατμόσφαιρα των δύο προηγούμενων κυκλοφοριών αντικαθίσταται από πιο πιασάρικες συνθέσεις. Ο Veland έχει μειωμένο ρόλο στα φωνητικά και η Pedersen είναι αυτή που κλέβει την παράσταση. Σε αυτόν το δίσκο, περιλαμβάνεται και το πρώτο χιτάκι του συγκροτήματος, “My Mind’s Eye”. Για τους πιουρίστες, αυτός ο δίσκος σηματοδοτεί το τέλος των Sirenia. Για όλους τους υπόλοιπους, την αρχή τους.
Ωστόσο, η κατάρα της τραγουδίστριας αρνείται να σπάσει. Το Νοέμβριο του 2007, η Pedersen εγκαταλείπει τους Sirenia επικαλούμενη καλλιτεχνικές διαφορές. Για έξι μήνες αναζητούν νέα τραγουδίστρια που θα αναλάβει τα ηνία των φωνητικών και θα είναι η μπροστάρισσα στις συναυλίες τους. Η διαγωνιζόμενη του ισπανικού X Factor, Aylin, θα ξεχωρίσει ανάμεσα στις 500 αιτήσεις που έγιναν.
Ο Landa θα δει κι αυτός την πόρτα της εξόδου και θα αντικατασταθεί από τον Michael Krumins των Green Carnation. Επιπλέον, για πρώτη φορά θα συνεργαστούν με κάποιον μπασίστα στις ζωντανές τους εμφανίσεις, κι αυτός θα είναι ο Kristian Olav Torp. Το “The 13th Floor” θα κυκλοφορήσει το 2009 και θα επεκτείνει τόσο τον ήχο του προηγούμενου δίσκου όσο και την απήχησή τους στο κοινό.
Η επόμενη κυκλοφορία τους, “The Enigma Of Life” του 2011, θα είναι και η ποιοτικά χαμηλότερη μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αφιερωμένη σε άνευρα συμφωνικά τερτίπια και χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση, αναμασά ιδέες που έχουν ξαναειπωθεί. Ωστόσο, το περίεργο είναι πως θα τους κλειδώσει μια θέση στο Monsters of Rock, ενώ θα τους δώσει την ευκαιρία να επισκεφθούν για δεύτερη φορά τη Λατινική Αμερική.
Η επόμενη δουλειά τους, ωστόσο, φαίνεται πως ήταν πολύ πιο δουλεμένη. Ο Veland το συνέθετε πριν καν ξεκινήσει να καταπιάνεται με το “Enigma of Life”. Παράλληλα, για να βελτιώσει τις δυνατότητές της, η Aylin έγινε μέλος μιας χορωδίας. Το “Perils of The Blue Deep” του 2013 σφύζει από μεράκι και έμπνευση και γίνεται το πιο επιτυχημένο δισκογράφημά τους μέχρι τότε. Τόσο επιτυχημένο, που βρίσκει τη μπάντα για πρώτη φορά στα αμερικανικά και βρετανικά charts. Ο ίδιος ο Veland δήλωνε ενθουσιασμένος με το δίσκο και περήφανος για αυτόν.
Ωστόσο, αυτός ο δίσκος έδωσε το έναυσμα στον Veland να επιστρέψει, έστω για λίγο, στις φόρμες με τις οποίες ξεκίνησε την πορεία των Sirenia. Το “The Seventh Life Path” του 2015 είναι ό,τι πιο κοντινό θα έβγαζαν στις δύο πρώτες δισκογραφικές τους δουλειές. Μακροσκελέστερες συνθέσεις, μεγαλύτερη φωνητική συμμετοχή από τον Veland, πιο εμφανές σκοτάδι.
Όσοι περίμεναν ένα πισωγύρισμα σε αυτόν τον ήχο, ανταμείφθηκαν πλήρως. Όσοι συνήθισαν τη μελωδικότερη πλευρά των Sirenia ήρθαν προ εκπλήξεως. Όπως και με την αποχώρηση της Aylin από το συγκρότημα το 2016, η οποία έγινε σε καλό κλίμα.
Ως αντικαταστάτριά της (και μακροβιότερη τραγουδίστρια του συγκροτήματος) ήρθε η Emanuelle Zoldan. Η Γαλλίδα, μέχρι και σήμερα, δίνει αυτήν την ιδιαίτερη χροιά στις μουσικές αναζητήσεις του Veland. Και οι τέσσερις τελευταίοι τους δίσκοι βρίσκουν τους Sirenia να εξερευνούν διαρκώς νέες όψεις της μελωδίας.
Πιο ενδιαφέρον, αν μου επιτρέπεται, είναι το όλο εγχείρημα του πειραματισμού με synth pop φόρμες στο “Riddles, Ruins And Revelations” του 2021. Εκεί, χωρίς ενοχές, αφήνονται σε ένα πιασάρικο χοροπηδητό, εκλεπτυσμένο αλλά όχι απαραίτητα ανώδυνο.
Ο ερχομός τους στο ελληνικό έδαφος πρόκειται να ικανοποιήσει όποιον λάτρεψε τον συμφωνικό ήχο. Και με την πείρα χρόνων στην πλάτη τους, οι Sirenia θα ικανοποιήσουν όποιον πίστεψε σε αυτούς.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Sirenia: Morten Veland (Φωνή, Κιθάρα, Μπάσο, Πλήκτρα), Emmanuelle Zoldan (Φωνή), Nils Courbaron Guitars (Κιθάρα), Michael Brush (Τύμπανα)
Sirenia: Sirenia (OW) | Bandcamp | Deezer | Facebook | Instagram | SoundCloud | Spotify | YouTube
