Οι Nightwish για εμένα και πολλούς ακόμη υπήρξαν ένα από τα μεγαλύτερα δέλεαρ να ασχοληθώ με τον metal ήχο στα παιδικά μου χρόνια. Η μίξη οπερατικών φωνητικών και συμφωνικού metal φάνταζε κάτι το αξιοθαύμαστο, αν όχι πρωτοποριακό, στα όχι ιδιαίτερα μελετημένα μας αυτιά τότε. Πριν πιάσουμε τα του Human || Nature, λέω να κάνω μία ανασκόπηση στο παρελθόν μου μαζί τους.
Έχοντας, οπότε, την τύχη να τους μάθω την περίοδο που εκείνοι κυκλοφόρησαν το Once, να τους δω στον Λυκαβηττό μια μέρα που μόνο το βράδυ σταμάτησε να βρέχει. Να ζήσω το σκηνικό της αποχώρησης της Tarja Turunen από τη μπάντα και έπειτα να τους γνωρίσω εκ νέου με την Anette Olzon, μπορώ να ισχυριστώ πως τους έχω ζήσει σε μια εποχή ρομαντικά ωραία.
Αν αφαιρέσουμε δε ότι το κοινό τους μπορεί να γίνει έως και τοξικότερο από αυτό των παλαιακών μεταλλάδων και την άρνησή τους να δεχτούν τη μετάβαση από την Tarja στην Anette ή τον ελιτισμό που ασκείται σε αυτούς από δήθεν υπερασπιστές του τίμιου ατσαλιού (ή και εκτός της μουσικής φυλής, κακό πράγμα το στίγμα), θα μπορούσαμε να μιλάμε ανοιχτότερα για την αξία τους ως συγκρότημα στα εμπορικά metal δρώμενα, απροκατάληπτα.
Αυτός ο δίσκος σαφέστατα προσπαθεί να δείξει μια νέα ανήσυχη πλευρά των Nightwish
Με τη φυγή της Olzon από τη μπάντα και τον ερχομό ενός ίσως ταιριαστότερου ονόματος στις τάξεις τους, αυτό της ικανής και σαφώς πιο “μεταλλιζέ” Floor Jansen των έτερων συμφωνικών After Forever, οι Nightwish κυκλοφορούν τον δεύτερο δίσκο τους μαζί της. Δεν ήταν, βέβαια, η μόνη απώλεια καθώς ο ντράμμερ Jukka Nevalainen αντικαταστάθηκε από τον Kai Hahto λόγω προβλημάτων υγείας του πρώτου, ενώ στις τάξεις τους προστέθηκε ο πολυ-οργανίστας Troy Donockley.
Θέλοντας να ακολουθήσει πιο πειραματικές φόρμες, αυτή τη φορά ο «εγκέφαλος» Tuomas Holopainen, απεκδύεται των φαντασιακών στοιχείων του παρελθόντος και κάνει ακόμα μια απόπειρα μετά το “Endless Forms Most Beautiful” να προσεγγίσει πιο «απτά», ανθρώπινα θέματα. Με αυτόν τον τρόπο, κυκλοφορεί έναν διπλό δίσκο, το πρώτο μισό πιο κοντινό στον νέο ήχο των Nightwish και το δεύτερο ένας ορχηστρικός πειραματισμός του ίδιου, ο οποίος λειτουργεί σαν ερωτικό γράμμα στη Γη.
Ξεκινώντας από τα βασικά, ήταν δύσκολο να μην επέλθει κάποια σύγχυση προσπαθώντας να ακολουθήσω το σύνολο των ιδεών του πρώτου δίσκου. Είναι πολλές, αλλά μοιάζουν διασκορπισμένες. Από το εναρκτήριο Music φαίνεται μια διάθεση εξερεύνησης νέων ήχων για τη μπάντα, μόνο που αυτή δεν καταλήγει τόσο πειστική. Το Noise, το hit του δίσκου, είναι ένα τυπικό Nightwish κομμάτι κράχτης με αφελείς στίχους που κριτικάρουν τη σημερινή ψηφιακή κοινωνία, προκαλώντας ενδεχομένως κάποια αμηχανία.
Είναι δεκτή μια παράκαμψη από την πεπατημένη
Το μπέρδεμα εντείνεται στο Shoemaker, γραμμένο για τον πρωτοπόρο των πλανητικών επιστημών, Eugene Shoemaker. Ένα κομμάτι που προσπαθεί να εξάγει μια «πλανηταριακή» ατμόσφαιρα μεγαλείου, αλλά κάπου ξεχνά την κατεύθυνσή του και κλείνει με ένα εκπληκτικό μεν, αταίριαστο δε οπερατικό outro. Τα φωνητικά του Donockley ντύνουν το «Disney meets Discovery Channel» Harvest, ένα σχεδόν χίπικο τραγούδι, αφελές αλλά περιβαλλοντικά ανήσυχο.
Από την άλλη, το Pan είναι το πιο παραδοσιακά Nightwish-ικό κομμάτι του δίσκου, με τη μελωδία των πλήκτρων να αλληλοσυμπληρώνεται με αυτήν της φωνής της Jansen και τα περιστασιακά metal ξεσπάσματα. Το χαριτωμένο και θερμό How’s The Heart δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, αλλά κερδίζει με την ειλικρίνειά του. Πανέμορφο ηχητικά και το Procession, αν και όχι κάτι που μένει εν τέλει. Το Tribal δίνει την ευκαιρία στον ντράμμερ Hahto να λάμψει με τον έντονο κρουστό ρυθμό του και το μάλλον αμήχανο «πρωτόγονο» κλείσιμό του. Για κλείσιμο, το επικής κοψιάς Endlessness που βρίσκει τον Hietala να συνοδεύει τη Jansen ίσως είναι το ιδανικό κλείσιμο του δίσκου.
Είναι οι Nightwish που μου θυμίζουν πρώτους έρωτες
Και ερχόμαστε στον δεύτερο δίσκο, μια μισάωρη ορχηστρική συμφωνία του Holopainen. Χωρίς να καταφέρει να αγγίξει επίπεδα μεγάλων συνθετών ή έστω ambient καλλιτεχνών, γράφει ένα συμπαθέστατο soundtrack, με ψυχή και ταπεινότητα, όπου οι νοητές εικόνες διαδέχονται διαρκώς η μία την άλλη, οι μουσικές μελωδίες ντύνονται με ήχους από το περιβάλλον και εν τέλει ένα συναίσθημα ομορφιάς και αισιοδοξίας, έστω και μετριασμένο, κυριαρχεί.
Αυτός ο δίσκος σαφέστατα προσπαθεί να δείξει μια νέα, περιβαλλοντικά ανήσυχη πλευρά της μπάντας. Δεν τα καταφέρνει όμως να πείσει εξολοκλήρου, καταλήγοντας να ακούγεται περισσότερο σαν side project των μελών παρά σαν αυτή τη μπάντα που συνδύαζε μελαγχολία, παιδική αθωότητα, αγνό έρωτα και ακουγόταν σαν μια ενιαία οντότητα όπου ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον, κάτι που, είτε το θέλουμε είτε όχι, ίσχυε και την περίοδο που τραγουδούσε η Olzon.
Αντίθετα, εδώ ακούγονται σαν να ξεχνούν να δεθούν όλοι μαζί και να δημιουργήσουν κάτι ενιαίο, ο ένας θα λάμψει εδώ, ο άλλος εκεί, πουθενά όμως όλοι ταυτόχρονα.
Οι Nightwish στο Ηuman. :||: Nature. βγαίνουν από το comfort zone τους και αυτό από μόνο του τους τιμά
Και οι στίχοι δείχνουν πως ίσως τα ίδια τα μέλη είτε δεν έχουν κατανοήσει πλήρως τα θέματα που θέλουν να θίξουν, είτε προσπαθούν να τα προσαρμόσουν στην ήδη γνωστή φρασεολογία τους, κάτι που από ‘κει και πέρα είναι θέμα ακροατή και σε μένα δε λειτούργησε πλήρως.
Τον μισώ ως δίσκο; Όχι. Είναι οι Nightwish που μου θυμίζουν πρώτους έρωτες, πρώτα φιλιά και μου είναι δύσκολο να τους ακούσω λόγω του συναισθηματικού φορτίου; Όχι. Έχει ωστόσο λεπτομέρειες που αξίζουν παρατήρησης, έστω κι αν δεν ολοκληρώνονται με κάποιον ενιαίο τρόπο. Τουλάχιστον αν το πάρουμε ως την περίοδο πειραματισμού του Holopainen προτού επιστρέψει στο ύφος που διακρίνεται η σφραγίδα του, είναι δεκτή μια παράκαμψη από την πεπατημένη. Έστω κι αν δε μείνει ή αναδειχθεί μετά από πολύ καιρό. Ας ελπίσουμε η τωρινή γενιά να χτίσει αναμνήσεις αντάξιες των δικών μας με αυτόν τον δίσκο.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Nightwish
Album: Human || Nature
Label: Nuclear Blast Records
Release Date: 10/04/2020
Genre: Symphonic Metal, Gothic Metal
Disc 1
1. Music
2. Noise
3. Shoemaker
4. Harvest
5. Pan
6. How’s the Heart?
7. Procession
8. Tribal
9. Endlessness
Disc 2 – All the Works of Nature Which Adorn the World
1. Vista
2. The Blue
3. The Green
4. Moors
5. Aurorae
6. Quiet as the Snow
7. Anthropocene (including “Hurrian Hymn to Nikkal”)
8. Ad Astra
Producer: Tuomas Holopainen, Tero Kinnunen, Mikko Karmila
Nightwish: Emppu Vuorinen (Κιθάρα), Tuomas Holopainen (Πλήκτρα), Marco Hietala (Μπάσο, Φωνή, Κιθάρα), Troy Donockley (Κιθάρα, Φωνή, Έγχορδα), Floor Jansen (Φωνή), Kai Hahto (Τύμπανα, Κρουστά)
Nightwish (OW) | Deezer | Facebook | Nightwish (Forum) | Instagram | SoundCloud | Spotify | Tidal | TikTok | Twitch | Twitter | YouTube
Nightwish
Μπορεί σε κάποιους να αρέσει το Human. :||: Nature και άλλους να μην αρέσει, αυτό που όμως οφείλουμε να τους παραχθούμε είναι ότι βγαίνουν με επιτυχία από το comfort zone τους
