Σπάζοντας τη συνήθεια της επίσημης κυκλοφορίας ανά δύο χρόνια ήταν αρκετό για πολλούς φίλους της μουσικής των The Black Dahlia Murder να έχουν ακόμα μεγαλύτερες προσδοκίες. Ειδικά και μετά την τελευταία δουλειά τους στο “Nightbringers”. Και έτσι εν έτει 2020 και εν μεσώ παγκόσμιου αποκλεισμού καταφθάνει η νέα τους κυκλοφορία, ένατη στον αριθμόν, με τίτλο “Verminous”.
Από το πρώτο άκουσμα με το ομώνυμο “ Verminous” και το “Godlessly” η μπάντα πατάει στην επιτυχημένη χρόνια τώρα συνταγής της. Αυτή ενός μελωδικού death metal που βρίσκεται ανάμεσα στα χωράφια του mainstream και underground ήχου.
Εν συνεχεία ανοίγει μελωδικά τα φτερά της ακόμα περισσότερο με τρανό παράδειγμα το “Removal of the Oaken State”. Γεμάτο πιασάρικα riff σε τέλεια αρμονία με μελωδικά σημεία μας φέρνει πολύ κοντά σε επίπεδα “Ritual” του 2011.
Γενικά όπως και σε προηγούμενες κυκλοφορίες των TBDM έτσι και στο “Verminous” σε πολλά σημεία πέφτουν στην παγίδα της επανάληψης αλλά σχεδόν τις περισσότερες φορές μέσα από δουλειά και επαγγελματισμό καταφέρνουν να σώσουν την παρτίδα.
Εύκολα το καταλαβαίνεις από τα δυο επόμενα κομμάτια, “Child of Night” και “Sunless Empire”, με το δεύτερο όμως κατά ένα διαβολικό τρόπο να είναι και από τα καλύτερα σημεία του δίσκου.
Ακολουθεί το “The Leather Apron’s Scorn” το οποίο για μένα προσωπικά είναι και η πιο αδύναμη στιγμή του δίσκου καθώς σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κομμάτια δεν προσφέρει κάτι καινούριο στο όλο εγχείρημα. Εδώ ο δίσκος ξαναπαίρνει την ευχάριστη στροφή στον μελωδικό αυτό Carcass ήχο με το “How Very Dead” που αποτελεί επίσης και μεγάλο δείγμα του φωνητικού εύρους και ικανοτήτων που ακούει στο όνομα Trevor Strnad.
Ο άσσος στο μανίκι των The Black Dahlia Murder ήταν και είναι η σοβαρότητα νε την οποία προσεγγίζουν κάθε δίσκο τους. Το Verminous δεν αποτελεί εξαίρεση αυτού του κανόνα
Το “The Wereworm’s Feast” που ακολουθεί είναι ένα περίεργο κομμάτι όχι μόνο λόγω τίτλου αλλά γιατί περισσότερο χρησιμοποιούν στοιχεία τα οποία μέχρι τώρα είναι ξένα στο ήχο τους. Ευθύτητα στα φωνητικά πιο πολύ επηρεασμένη από hardcore-punk ακούσματα, κιθάρες πιο ελεγχόμενες και όχι τόσο επιθετικές όσο μέχρι τώρα, έρχονται σαν άλλος ένας πειραματισμός του δίσκου.
Ένα ευχάριστο μουσικό διάλειμμα με το ακουστικό ιντερλούδιο “A Womb in Dark Chryssalis” που μάλλον περισσότερο εξυπηρετεί το ρόλο της εισαγωγής στο τελευταίο και καλύτερο κομμάτι, κατά προσωπική άποψη, του δίσκου. Ολόφρεσκο και χωρίς να χαρίζεται σε τίποτα και κανέναν , ωμό μουσικά και στιχουργικά ακούγεται το “Dawn of Rats”, κομμάτι ανάλογο του μεγέθους των The Black Dahlia Murder και τέλειο κλείσιμο σε ένα άρτια φτιαγμένο δίσκο. Ένα τραγούδι που πιστεύω προσωπικά θα βρει σίγουρα το δρόμο του στο setlist τους και θα κοπανηθούν πολλοί στο άκουσμα του.
Γενικά έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ που είναι γεμάτο μελωδία, επιθετικότητα αλλά και πολλούς πειραματισμούς. Με περισσότερα τα δυνατά σημεία αλλά και με μεγάλο αλλά συνηθισμένο το ατόπημα της επανάληψης σε κάποια σημεία. Ο άσσος στο μανίκι όμως των The Black Dahlia Murder ήταν και είναι, όπως έχει αποδειχθεί και σε προηγούμενες κυκλοφορίες, πως όντας τόσο επαγγελματίες και εργατικοί είναι, πάντα καταφέρνουν και κερδίζουν την παρτίδα.
Γι αυτό και προσωπικά πιστεύω πως το “Verminous” είναι άλλη μια νίκη για την μπάντα και εύκολα στέκεται δίπλα σε άλλες peak κυκλοφορίες τους όπως το αξεπέραστο “Deflorate” αλλά και το “Ritual”.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: TBDM
Album: Verminous
Label: Metal Blade Records
Release Date: 17/04/2020
Genre: Melodic Death Metal
1. Verminous
2. Godlessly
3. Removal of the Oaken Stake
4. Child of Night
5. Sunless Empire
6. The Leather Apron’s Scorn
7. How Very Dead
8. The Wereworm’s Feast
9. A Womb in Dark Chrysalis
10. Dawn of Rats
Producer: Brandon Ellis, Brian Slagel
TBDM: Brian Eschbach (Κιθάρα), Trevor Strnad (Φωνή), Max Lavelle (Μπάσο), Alan Cassidy (Τύμπανα), Brandon Ellis (Κιθάρα)
The Black Dahlia Murder
Το “Verminous” είναι άλλη μια νίκη για την μπάντα και εύκολα στέκεται δίπλα σε άλλες peak κυκλοφορίες τους όπως το αξεπέραστο “Deflorate” αλλά και το “Ritual”.
