Τους Swallow the Sun τους ξέρω σχεδόν από όταν έκαναν τα πρώτα τους βήματα. Βέβαια, για να με κερδίσουν, χρειάστηκε να περάσει λίγος καιρός, καθώς ήταν τα “Hope” και “New Moon” αυτά που με «ανάγκασαν» να τους παρακολουθώ πιο στενά. Μετά τους ξανάχασα, μέχρι να έρθει το αριστούργημά τους του 2019, “When a Shadow Is Forced into the Light”. Το “Moonflowers” που ακολούθησε το άκουσα πολύ επιδερμικά και τώρα έφτασε η ώρα του “Shining”.
Με αυτά και με αυτά, οι Φινλανδοί έφτασαν τους εννέα δίσκους, έχοντας κάνει τη «γύρα» τους στα σκοτεινά μουσικά είδη. Βασικά, με τους Swallow the Sun το ζήτημα ήταν πάντα τι ήθελε ο Juha Raivio να κάνει. Η λογική του κιθαρίστα και βασικού τους συνθέτη ήταν – και παραμένει – η κατευθυντήρια δύναμη της μπάντας. Από τον πρώτο τους δίσκο μέχρι και σήμερα, στο “Shining”, o Juha πάντα ισορροπούσε βαριά συναισθηματικά θέματα με μελαγχολικές ατμόσφαιρες.
Το πάντρεμα του doom metal των πρώτων δίσκων με το gothic metal της post-“When a Shadow Is Forced into the Light” era παραμένει, ωστόσο όχι αναλλοίωτο. Η παραγωγή του Dan Lancaster, γνωστού από τη δουλειά του με καλλιτέχνες όπως οι Bring Me the Horizon και οι Muse, αναδεικνύει κάποια στοιχεία σύγχρονης alt-pop. Αυτό όμως πώς ακριβώς μεταφράζεται σχετικά με την εξέλιξη των Swallow the Sun; Είναι θετικό, αρνητικό, αδιάφορο;
Οπότε, αναμφίβολα, όσοι ψάξουν τον τραχύ ήχο του “New Moon’” ίσως βρουν τον πολύ πιο γυαλισμένο ήχο ως υπερβολική απόκλιση
Προφανώς είναι και θέμα γούστου το πώς θα το κρίνεις. Παρ’ όλα αυτά, αν παρατηρήσουμε ευρύτερα τη μουσική, οι μπάντες που μεγαλώνοντας επιλέγουν να «μαλακώσουν» τον ήχο τους (π.χ. Ulver), καλλιτεχνικά, συνήθως, δημιουργούν κάτι καλύτερο. Φυσικά, αυτό δεν μπορεί να αποτελεί κανόνα, παρά μόνο μία παρατήρηση. Στο “Shining”, ενώ υπάρχει ακόμα αρκετή από την πυκνή, καταπιεστική ατμόσφαιρα που έχουν καθορίσει εδώ και καιρό το συγκρότημα, λόγω της παραγωγής, οι μελωδίες είναι πιο καθαρές και έντονες. Οπότε, αναμφίβολα, όσοι ψάξουν τον τραχύ ήχο του “New Moon”, ίσως βρουν τον πολύ πιο γυαλισμένο ήχο ως υπερβολική απόκλιση.
Μπορεί το «περιτύλιγμα» να διαφέρει σημαντικά, όμως, οι βασικές αρχές των Swallow the Sun παραμένουν. Δηλαδή, ενδέχεται το πλήθος των καθαρών φωνητικών και πιασάρικων μελωδιών να παραξενέψει κάποιον, όμως, το συναισθηματικό βάθος και η ατμόσφαιρα που πάντα ξεχώριζαν τους Swallow the Sun παραμένουν πλήρως ανέπαφα. Αυτή η συνύπαρξη δίνει στο “Shining” τον χαρακτήρα του. Ένα άλμπουμ που αγκαλιάζει το φως και ταυτόχρονα προσκολλάται στις σκιές, αντανακλώντας ένα πολύπλοκο συναισθηματικό φάσμα.
Το “Shining” ξεκινά με το “Innocence Was Long Forgotten”, ένα κομμάτι που δίνει μια πρώτη γεύση από το γυαλισμένο, μελωδικό ύφος του άλμπουμ, ενώ ταυτόχρονα αποκαλύπτει κάποιους από τους περιορισμούς της παραγωγής. Αν και το τραγούδι διαθέτει έντονο feeling, η πιο επίπεδη παραγωγή αφαιρεί λίγο από το βάρος που οι Swallow the Sun είχαν καθιερώσει στα προηγούμενα άλμπουμ τους. Παρά τις διαφοροποιήσεις, όμως, οι catchy μελωδίες και τα καλά τοποθετημένα blast beats το καθιστούν ένα από τα πιο προσιτά κομμάτια του δίσκου.
Η συνύπαρξη φωτός και σκότους στο Shining θα διχάσει, αλλά και θα ανταμείψει όσους αγκαλιάσουν την εξέλιξη των Swallow the Sun
Η gothic metal εξέλιξη της μπάντας συναντά το doom παρελθόν της, με τραγούδια όπως το “What Have I Become” και το “Kold” να αναδεικνύουν τα δυνατά σημεία τους: βαριά riffs και brutal φωνητικά που θυμίζουν τις παλιές τους δουλειές. Την ίδια στιγμή, οι πιο καθαρές μελωδίες και τα απαλά ρεφρέν σε κομμάτια όπως το “MelancHoly” και το “Under the Moon & Sun” δείχνουν μια μπάντα που δεν φοβάται να εξερευνήσει νέες, πιο εκλεπτυσμένες μουσικές διαδρομές. Αυτή η συνύπαρξη φωτός και σκότους προσφέρει στο “Shining” μια ιδιαίτερη πολυπλοκότητα που σίγουρα θα διχάσει, αλλά και θα ανταμείψει αυτούς που έχουν αγκαλιάσει την εξέλιξη της μπάντας.
Το ηχητικό εύρος του άλμπουμ είναι εκτεταμένο, συνδυάζοντας τα αργά riffs του doom metal με gothic φινιρίσματα. Οι κιθάρες των Juha Raivio και Juho Räihä παραμένουν η ραχοκοκαλιά του ήχου των Swallow the Sun, αναδεύοντας πυκνά, downtuned riffs, ενώ παράλληλα εξερευνούν πιο ντελικάτες, ατμοσφαιρικές υφές. Τα φωνητικά του Mikko Kotamäki – που κυμαίνονται από σπαρακτικά γρυλίσματα μέχρι πένθιμα καθαρά φωνητικά – είναι τόσο ευέλικτα και συναισθηματικά όσο πάντα, εδραιώνοντας τον συναισθηματικό πυρήνα του άλμπουμ.
Το “Shining” δεν είναι χωρίς τους κινδύνους του. Ενσωματώνοντας πιο mainstream στοιχεία στον ήχο τους, οι Swallow the Sun κινδυνεύουν να αποξενώσουν μερικούς από τους παλαιότερους οπαδούς τους. Ωστόσο, η πλούσια παραγωγή του άλμπουμ και η αριστοτεχνική ισορροπία μεταξύ «αγριάδας» και μελωδίας το καθιστούν μια συναρπαστική προσθήκη στη δισκογραφία τους. Είναι μια απόδειξη για μια μπάντα που, μετά από δύο δεκαετίες, εξακολουθεί να είναι πρόθυμη να εξελιχθεί και να πάρει ρίσκα.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Swallow the Sun
Album: Shinning
Label: Century Media Records
Release Date: 18/10/2024
Genre: Doom death metal, Doom metal, Gothic metal
1. Innocence Was Long Forgotten
2. What I Have Become
3. MelancHoly
4. Under the Moon and the Sun
5. Kold
6. November Dust
7. Velvet Chains
8. Tonight Pain Believes
9. Charcoal Sky
10. Shining
Producer: Dan Lancaster
Bathory: Juha Raivio (Κιθάρα, πλήκτρα), Matti Honkonen (Μπάσο), Mikko Kotamäki (Φωνή), Juuso Raatikainen (Τύμπανα), Juho Räihä (Κιθάρα)
Swallow the Sun: Shining
Το “Shining” είναι μια τολμηρή εξέλιξη για τους Swallow the Sun, συνδυάζοντας το doom metal παρελθόν τους με πιο γυαλισμένα gothic και alt-pop στοιχεία. Η παραγωγή μπορεί να ξενίσει κάποιους παλιούς οπαδούς, αλλά το άλμπουμ διατηρεί τον συναισθηματικό του πυρήνα
