Βαθιά μέσα στο Θιβέτ, ένας πολέμαρχος, ο Ying Ko, κυβερνά με σιδερένια πυγμή. Κάνει ό,τι θέλει στους χωρικούς και συγκεντρώνει όλη τον πλούτο για τον εαυτό του. Όμως, μια μέρα, συλλαμβάνεται από έναν άνδρα και μεταφέρεται σε έναν μυστικό ναό. Ο άνδρας εντυπωσιάζει τον Ying Ko με τις μαγικές του ικανότητες, καμία από τις οποίες δεν είναι πιο τρομακτική από τη στιγμή που αναφέρεται στον πολέμαρχο με το πραγματικό του όνομα: Lamont Cranston.
Η προέλευση του ήρωα στην ταινία “The Shadow” του 1994, παρά τις παράξενες επιλογές του σκηνοθέτη Russell Mulcahy και του σεναριογράφου David Koepp, είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα. Ο Koepp δημιούργησε το backstory για τον ήρωα μόνος του, κάτι που ήταν αρκετά τολμηρό, ειδικά όταν τοποθετείς έναν χαρακτήρα που υπάρχει εδώ και 60 χρόνια στο κινηματογραφικό σύμπαν. Φανταστείτε αν το νέο “Superman” έδειχνε τον Clark Kent να αποκτά τις δυνάμεις του χάρη σε ενεργειακά ποτά. Ωστόσο, η αναθεώρηση του backstory από τον Koepp έδωσε στον Shadow μια ξεκάθαρη βάση πάνω στην οποία χτίστηκε η υπόλοιπη ταινία, δείχνοντας στους σύγχρονους κινηματογραφιστές μια πολύτιμη αλήθεια.
Η πραγματική προέλευση του Shadow είναι πιο περίπλοκη ακόμα και από την οπτική που παρουσίασαν οι Koepp και Mulcahy. Ο Shadow έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1930 ως αφηγητής, ένας διαφημιστής που οι εκδότες Street & Smith είχαν επιλέξει για να παρουσιάζει τη ραδιοφωνική τους εκπομπή Detective Story Hour. Κάθε επεισόδιο παρουσίαζε μια εκδοχή μιας ιστορίας από το Detective Story Magazine.
Και, ναι, ο Bill Finger εμπνεύστηκε από τον Shadow τη δημιουργία του Batman
Η εκπομπή ενίσχυσε τις πωλήσεις, αλλά συγκέντρωσε και το ενδιαφέρον για τις ιστορίες γύρω από τον Shadow. Έτσι, ο εκδότης έφερε τον Walter B. Gibson να γράψει τις ιστορίες του Shadow με το ψευδώνυμο Maxwell Grant. Τα βιβλία αυτά εκδόθηκαν σε μεγάλες ποσότητες και συνεχίζουν να εκδίδονται από σύγχρονους συγγραφείς όπως ο James Patterson. Το 1937, το Shadow απέκτησε τη δική του ραδιοφωνική εκπομπή, με τον νεαρό Orson Welles να ερμηνεύει τον χαρακτήρα. Η εκπομπή κράτησε μέχρι το 1957, πολύ περισσότερο από το κόμικ Shadow, το οποίο κυκλοφόρησε από το 1940 μέχρι το 1942. Αργότερα, η Shadow πρωταγωνίστησε σε σειρές και ταινίες μικρού μήκους, ενώ το 1964 επανεμφανίστηκε στο κόσμο των κόμικς.
Ο χαρακτήρας της Shadow έχει πολλές εκδοχές, καθώς έχει μεταπηδήσει σε διάφορα μέσα και έχει υποστεί κάμποσα reboots. Η πιο γνωστή εκδοχή είναι ότι o Shadow είναι στην πραγματικότητα ο Lamont Cranston, ένας πλούσιος playboy που μάχεται το έγκλημα ως σκοτεινός εκδικητής της νύχτας (και, ναι, ο Bill Finger εμπνεύστηκε από τον Shadow τη δημιουργία του Batman). Πριν από αυτό, ο Shadow ήταν ο Kent Allard, ένας πιλότος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου που μαθαίνει μαγικές τεχνικές από μια μυστική φυλή και πολεμά το κακό.
Ο Cranston λοιπόν δεν είναι απλώς μια νέα μυστική ταυτότητα; Όχι, τουλάχιστον όχι στην αρχή. Ο Lamont Cranston ήταν ένας πλούσιος άντρας που έμοιαζε με τον Allard. Όταν ο Shadow έσωσε τη ζωή του Cranston, ο Allard παίρνει την ταυτότητά του και την υιοθετεί για τους δικούς του σκοπούς. Ουσιαστικά, ο Kent Allard προσποιείται ότι είναι ο Lamont Cranston που προσποιείται ότι είναι ο Shadow.
To “The Shadow” δεν το λες σπουδαία ταινία, αλλά δεν απέτυχε εξαιτίας μιας περίπλοκης ιστορίας ή θεματικής αδυναμίας
Μερικές φορές, ο Allard παίρνει την ταυτότητα άλλων προσώπων, όπως του Henry Arnaud ή του Fritz. Παρά την πολυπλοκότητα αυτών των ταυτοτήτων, οι περισσότεροι προτιμούν την απλή εκδοχή: ο Shadow είναι ο Cranston. Ωστόσο, οι συγγραφείς προσπαθούν κατά καιρούς να ενσωματώσουν όλα αυτά τα στοιχεία στην ιστορία. Αν και σε μερικές πρώιμες ιστορίες του Shadow, ο Allard χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Ying Ko, καμία από αυτές δεν είχε την προέλευση που έδωσε ο Koepp στην ταινία του 1994. Ο Koepp έκανε την ιστορία του πιο απλή και προσγειωμένη, εστιάζοντας στην ενοχή αντί για την εκδίκηση.
Ο σεναριογράφος βρήκε το ενδιαφέρον του στη διάσημη φράση από τη ραδιοφωνική εκπομπή: «Ποιος ξέρει τι κακό κρύβεται στις καρδιές των ανθρώπων;». Ο Shadow ξέρει, επειδή, σύμφωνα με τον Koepp, «ήταν άβολα εξοικειωμένος με το κακό στην καρδιά του». Κάνοντάς τον έναν πρώην πολέμαρχο που έχει κάνει φρικτά πράγματα και τώρα προσπαθεί να βελτιώσει τον κόσμο με τις τεχνικές του, η ιστορία του Koepp γίνεται μια ιστορία ενοχής και εξιλέωσης.
To “The Shadow” δεν το λες σπουδαία ταινία, αλλά δεν απέτυχε εξαιτίας μιας περίπλοκης ιστορίας ή θεματικής αδυναμίας. Αντίθετα, ο Koepp, με την αναθεώρηση του backstory, έδειξε στους κινηματογραφιστές πώς να δημιουργούν μια ισχυρή βάση για τον ήρωα, η οποία θα επιτρέπει την ανάπτυξη της υπόλοιπης ιστορίας με σαφήνεια και συνέπεια. Αντί να επιλέξουν μια υπερβολικά περίπλοκη ή δύσκολα κατανοητή προέλευση, απλοποίησαν το backstory, κάνοντάς το πιο προσιτό και δυνατό. Ποιος ξέρει τι κρύβεται στις καρδιές των ανθρώπων; Ο Shadow ξέρει, και οι σύγχρονοι κινηματογραφιστές υπερηρώων θα έπρεπε να το γνωρίζουν κι αυτοί.
