Πολλοί λένε ότι το βιβλίο είναι πάντα καλύτερο, αλλά ποιος έχει χρόνο για διάβασμα σήμερα; Με όλο τον σεβασμό στους Edgar Allan Poes και Mary Shelleys του κόσμου, το είδος του τρόμου άρχισε πραγματικά να απογειώνεται με την έλευση του κινηματογράφου. Οι ιστορίες που φτιαχνόντουσαν γύρω από τις φωτιές των κατασκηνώσεων, οι σκιές και τα μυθιστορήματα μετατράπηκαν σε τρομακτικές εικόνες που έμειναν ανεξίτηλες στο μυαλό μας. Πολλά σπουδαία βιβλία τρόμου έχουν προσαρμοστεί για την οθόνη, αλλά δεν είναι όλες οι μεταφορές ίδιες. Εδώ είναι δέκα από τις αγαπημένες μας.
Για τους βιβλιόφιλους, αξίζει να σημειώσουμε ότι, ενώ ορισμένα από αυτά τα παραδείγματα συγκρίνουν τις κινηματογραφικές μεταφορές με τα πρωτότυπα έργα, η λίστα αυτή περιλαμβάνει τις καλύτερες ταινίες τρόμου βασισμένες σε βιβλία, ανεξάρτητα από το πόσο ακριβής ή όχι ήταν η μεταφορά του υλικού.
Το έργο της Shirley Jackson, με την έντονη ψυχολογική διάσταση, μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη σε σκηνοθεσία του Robert Wise και σενάριο του Nelson Gidding. Η ταινία απαρνείται τη φανταστική παράδοση των φαντασμάτων και στρέφεται περισσότερο στις δικές μας ψυχικές αντιφάσεις. Οι πραγματικοί τρόμοι δεν προέρχονται από φαντάσματα, αλλά από τις δημιουργίες του μυαλού μας. Η ερμηνεία της Julie Harris προσφέρει μια μοναδική βαθιά ενδοσκόπηση στον ψυχισμό του χαρακτήρα της, και αν και απομακρύνεται από το βιβλίο, η ταινία παραμένει γεμάτη στυλ και ατμόσφαιρα.
Η μεταφορά του Francis Ford Coppola της θρυλικής ιστορίας του “Dracula” από τον Bram Stoker δεν είναι μόνο σημείο αναφοράς για το είδος του τρόμου, αλλά και μια υπερβολικά αισθητική εμπειρία. Ο Coppola παραμένει πιστός στο υλικό του, ενώ προσφέρει κάτι μοναδικό στο κινηματογραφικό κοινό με την αισθητική του. Αν και το βιβλίο του Stoker είναι ένας πυλώνας του είδους και έχει αναπτυχθεί πολλές φορές κινηματογραφικά, η συγκεκριμένη ταινία ξεχωρίζει για την τολμηρή ερμηνεία του Κόμη, αλλά και για το πόσο έντονα προκαλεί αισθητικά τον θεατή, συνδυάζοντας την οπτική ποιότητα με τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα.
Αυτό το “rat horror” έργο του George P. Cosmatos ξεπερνά το βιβλίο “The Visitor” του Chauncey G. Parker III σε κάθε επίπεδο. Το πρωτότυπο μυθιστόρημα είναι γεμάτο με στερεότυπα και κλισέ της εποχής, που αφορούν ένα θυμωμένο, φιλόδοξο άτομο και τη μάχη του με ένα υπερβολικά μεγάλο αρουραίο. Η ταινία, ωστόσο, παίζει με τις υπερβολές και προσφέρει μια εμπειρία γεμάτη γέλιο και αδρεναλίνη, με τον πρωταγωνιστή Peter Weller να μάχεται με τον αρουραίο του ως ένας χαρακτήρας που θυμίζει τον RoboCop.
Η ταινία του Philip Kaufman “Invasion of the Body Snatchers” είναι μια τρομακτική εκδοχή της ιστορίας του Jack Finney. Η ταινία διαφοροποιείται από το βιβλίο στο τέλος, προσφέροντας μια σκληρή αλλαγή που δίνει στην ταινία μια μοναδική αίσθηση απόγνωσης. Σε αυτήν την εκδοχή, οι εξωγήινοι που παίρνουν τη θέση των ανθρώπων σε μια μικρή πόλη, δεν αντιπροσωπεύουν μόνο την αποξένωση και τον κίνδυνο, αλλά και την απώλεια της ανθρωπιάς, κάνοντάς την μία από τις πιο εμβληματικές ταινίες τρόμου της εποχής της.
Ο Clive Barker, ο ίδιος ο δημιουργός της νουβέλας “The Hellbound Heart”, είναι ο σκηνοθέτης της κινηματογραφικής μεταφοράς. Παραμένοντας πιστός στην ιστορία του, προσφέρει στο κοινό μια υπερφυσική εμπειρία γεμάτη πόνο, μαγεία και σκοτεινές εικόνες. Η ταινία είναι περισσότερο γνωστή για την εμφάνιση του Pinhead, του χαρακτήρα που απέκτησε μια θρυλική παρουσία στο σύμπαν του τρόμου.
Η ταινία του Bernard Rose βασισμένη στο διήγημα “The Forbidden” του Clive Barker, ξεφεύγει από το αρχικό πλαίσιο και προσαρμόζεται στην αμερικανική κοινωνία, όπου ο Candyman γίνεται μια φιγούρα που συνδέεται με τις φυλετικές διακρίσεις και την κοινωνική ανισότητα. Η ερμηνεία του Tony Todd στο ρόλο του Candyman παραμένει εμβληματική, και η ταινία διερευνά τον τρόμο που προκύπτει από τον εκδικητικό μύθο του Candyman σε μια σύγχρονη αστική πραγματικότητα.
Η ταινία του Roman Polanski παραμένει πιστή στο μυθιστόρημα του Ira Levin, προσφέροντας μια ανατριχιαστική εμπειρία που διερευνά τις συνέπειες του ελέγχου του σώματος και των εξουσιαστικών σχέσεων. Η τρομακτική ανατροπή στο τέλος της ταινίας είναι τόσο δυνατή όσο και το βιβλίο, και η παρουσία της Mia Farrow ως Rosemary προσφέρει μια έντονη, ψυχολογική ερμηνεία ενός χαρακτήρα που κατακλύζεται από την απειλή που προέρχεται από το ίδιο το σώμα της.
Η ταινία της Mary Harron βασίζεται στο έργο του Bret Easton Ellis και παραμένει πιστή στην ακραία, μαύρη κωμωδία που προσφέρει το βιβλίο. Ωστόσο, η ταινία προσφέρει μια πιο κωμική και σουρεαλιστική προσέγγιση στον Patrick Bateman, μετατρέποντάς τον σε μια πιο σύνθετη φιγούρα, ενώ διατηρεί την αίσθηση του τρόμου και της διαστροφής που είναι χαρακτηριστικά του βιβλίου.
Η ταινία του Jonathan Demme βασίζεται στο μυθιστόρημα του Thomas Harris και παραμένει ένα από τα καλύτερα παραδείγματα κινηματογραφικής μεταφοράς βιβλίου. Η ταινία ακολουθεί πιστά το βιβλίο, παρουσιάζοντας την ανατριχιαστική ατμόσφαιρα και την ένταση του Hannibal Lecter και της Clarice Starling, ενώ η αλληλεπίδρασή τους παραμένει μία από τις πιο δυνατές στην ιστορία του σινεμά τρόμου.
Η ταινία του Steven Spielberg βασισμένη στο βιβλίο του Peter Benchley, έχει μείνει στην ιστορία ως ορόσημο για τον κινηματογράφο τρόμου και περιπέτειας. Παρά τις αλλαγές στην πλοκή και τους χαρακτήρες, ο Spielberg κατάφερε να δημιουργήσει μια ταινία που καταφέρνει να συνδυάζει την ένταση, την ψυχολογική πίεση και την περιπέτεια, καθιστώντας το “Jaws” μια από τις πιο εμβληματικές ταινίες όλων των εποχών.
