Το Total Thrash: The Teutonic Story θα προβληθεί από το GIMME SHELTER FILM FESTIVAL στο Gagarin 205, στις 23/10/2023. Η βραδιά θα περιλαμβάνει Q&A με τον σκηνοθέτη του ντοκιμαντέρ, Daniel Hoffmann, καθώς και live-έκπληξη!
Μια από τις βασικές «κόντρες» στην ιστορία του metal ανέκαθεν αφορούσε το γεωγραφικό ζήτημα του «αμερικανικό ή γερμανικό thrash;». Η ιστορία αποδεικνύει πως η αμερικανική σκηνή ευθύνεται για τη γέννα του ήχου, για τη διεύρυνση των ορίων του και τη διάδοσή του. Ωστόσο, ας είμαστε ειλικρινείς. Η Γερμανία ευθύνεται για τις μεγαλύτερες δισκογραφικές κτηνωδίες που κυκλοφόρησαν στα πλαίσια του ιδιώματος.
Σίγουρα, οι Slayer έχουν ένα Reign In Blood και οι Dark Angel ένα Darkness Descends. Αν βάλουμε όμως στο πλάι τους το Endless Pain και το Obsessed By Cruelty, φαντάζουν μελωδικοί. Εντάξει, το Darkness Descends όχι και τόσο. Κι αυτό οφείλεται στην αρχική εκτελεστική «αμπαλοσύνη» των νεαρών μελών αλλά και τη βάση στην οποία χτίστηκε γερμανική σκηνή. Και αυτό ακριβώς εξερευνά το ντοκιμαντέρ του Daniel Hoffmann, Total Thrash: The Teutonic Story.
Το Get Thrashed του 2006 είναι μια καλή σύνοψη όλου του ιδιώματος σε παγκόσμια κλίμακα. Το Total Thrash από την άλλη είναι ένα άριστο case study στη γερμανική σκηνή. Όντας πιο «οριοθετημένο», λοιπόν, αφηγείται μια ιστορία σε τρια κεφάλαια. Τις ρίζες, την άνθιση, το προσωρινό μαρασμό και την επάνοδο μιας σκηνής που όρισε εκ νέου την ηχητική βιαιότητα. Και όλα αυτά πριν προκύψουν οι μετέπειτα extreme metal απολήξεις.
Εξαρχής καθιστά σαφείς τις διαφορές με την αμερικανική σκηνή. Εν αντιθέσει με το (συγκριτικά) κοσμικό Bay Area, στη Γερμανία ήταν δύσκολο να προκύψει μια τέτοια σύναξη μουσικόφιλων-και μετέπειτα μουσικών. Όμως με τον καιρό οι βάσεις τέθηκαν. Υπό το βάπτισμα μπαντών όπως οι Motorhead και οι Venom διάφορα άτομα της εργατικής τάξης συσπειρώθηκαν. Έπειτα από άπειρο ζύθο και νεανική καφρίλα δημιούργησαν μπάντες, δισκογραφικές εταιρείες, fan clubs και λέσχες.
Το Total Thrash σαφώς και αφιερώνει το μεγαλύτερο χρόνο στην τριάδα που όρισε τον ήχο. Τους Kreator, τους Sodom και τους Destruction. Όμως δεν «ξεπετά» την υπόλοιπη σκηνή. Αντιθέτως, ο Waldemar Sorychta (ως μέλος των Despair και όχι των Grip Inc), οι Holy Moses, οι Assassin, οι Darkness, οι (προσωπικοί μου αγαπημένοι) Protector και φυσικά οι Tankard ανάμεσα σε άλλους στέκονται δίπλα στον Angelripper, τον Schmier και τον Ventor. Δυστυχώς ο Mille Petrozza δεν εμφανίζεται παρά μόνο σε αρχειακό υλικό.
Οι ιστορίες που αφηγούνται, μάλιστα, ξεχειλίζουν από αθώα αλλά συνάμα αφελή νοσταλγία. Το πως ξεκίνησε η Century Media, το που τραβήχτηκαν οι γνωστές φωτογραφίες των Destruction και των Sodom με το δρεπάνι. Όλες τους έχουν τεράστιο ενδιαφέρον. Βλέποντας το πως άρχισαν να αλλάζουν οι ζωές αυτών των παιδιών δεν μπορείς να μην παρασυρθείς στις αφηγήσεις τους. Άτομα που κατέληξαν να περιοδεύουν και να ζουν μια ζωή εκτός των ορυχείων και της ρουτίνας. Ένα success story που έχει ουσία γιατί αφορά σε όνειρα.
Σημαντικό, επιπλέον, είναι πως το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ δεν περιορίζεται αποκλειστικά στη Δυτική Γερμανία της Εποχής. Αντιθέτως βουτά και στο παρελθόν της Ανατολικής Γερμανίας. Βρίσκει μουσικούς και οπαδούς από το Σιδηρούν Παραπέτασμα και τους δίνει χώρο να πουν τις μικρές τους ιστορίες. Φυσικά θα περάσει ενδιάμεσα κι από τη φάση του πειραματισμού των 90s για να καταλήξει στην επιστροφή στις ρίζες του ιδιώματος. Θα συγκρίνει το παρελθόν με το παρόν, θα αναδείξει τις νέες μπάντες και θα διερωτηθεί σχετικά με το μέλλον.
Και φυσικά, εδώ μιλάμε για thrash. Επόμενο είναι να ακουστούν και κάποιες αρκετά thrash απόψεις σχετικά με τη μουσική και την πρόοδό της. Κάποιοι θα τις χαρακτήριζαν ως και οπισθοδρομικές αλλά ας είναι. Η αλήθεια είναι πως μέχρι να φτάσει το ντοκιμαντέρ εκεί, σε έχει σχεδόν πείσει να συμφωνήσεις μαζί τους. Ή έστω να γελάσεις και να πεις «τυπικοί thrashers» χωρίς να το πολυπαίρνεις στα σοβαρά.
Αυτό ίσως είναι το πιο ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ σχετικά με την ευρωπαϊκή metal πραγματικότητα που μπορεί να δει κανείς. Αυτό, το B-Movie και το ντοκιμαντέρ του BBC για το krautrock αποτελούν ένα σημαντικό Άτλαντα των υποκουλτούρων της παρελθοντικής Γερμανίας. Ακόμα κι αν σκέφτεσαι τους Can ή τους Neubauten όταν αναρωτιέσαι για τις σημαντικότερες γερμανικές μπάντες ένα είναι σίγουρο. Μετά το τέλος του ντοκιμαντέρ σίγουρα θα βάλεις το Pleasure To Kill διαπασών. Εγγυημένα.
