Η νέα δραματική σειρά του Netflix, Adolescence, δεν προσπαθεί να σε γοητεύσει. Σε παραλύει. Σε καρφώνει στη θέση σου. Μέσα από τέσσερα επεισόδια, σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου τα όρια έχουν ήδη χαθεί. Όχι απλώς στον εγκληματικό τομέα, αλλά μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, τα σχολεία, τις ψηφιακές σπηλιές του διαδικτύου.
Δεν προσφέρει απαντήσεις, δεν επιδιώκει κάθαρση. Θέλει να σε κάνει να δεις.
Ο Stephen Graham δεν πρωταγωνιστεί απλώς. Είναι ο καταλύτης. Πίσω του, οι Jack Thorne και Philip Barantini χτίζουν ένα οπτικοακουστικό λαβύρινθο, σε μονοπλάνο. Το συνεχόμενο πλάνο δεν είναι τεχνικό τέχνασμα. Είναι η ίδια η ψυχολογία της αφήγησης. Δεν μπορείς να ξεφύγεις, δεν μπορείς να αναπνεύσεις. Η κάμερα δεν αφήνει τίποτα απ’ έξω. Ούτε εσένα.
Η ιστορία ξεκινά με μια σκηνή που δεν χρειάζεται εισαγωγή. Ένα παιδί ξυπνά από τον ύπνο του και βρίσκεται στη μέση μιας καταιγίδας ενηλίκων. Από εκείνο το σημείο και μετά, το Adolescence δεν εστιάζει στο αν έγινε ή δεν έγινε κάτι. Εστιάζει σε αυτό που δεν μπορούμε να δούμε. Και αυτό που δεν μπορούμε να πούμε. Η σειρά εξετάζει την εφηβεία ως το πιο τρομακτικό τοπίο του 21ου αιώνα. Στο δείχνει. Ένα παιδί κατηγορείται για φόνο. Οι γονείς δεν καταλαβαίνουν. Οι αστυνομικοί δεν ελέγχουν. Οι συμμαθητές δεν βοηθούν.
Κάθε επεισόδιο διαδραματίζεται σε διαφορετική χρονική στιγμή. Μια ώρα από τη ζωή των εμπλεκομένων. Τίποτα περισσότερο. Τίποτα λιγότερο. Το πρώτο επεισόδιο είναι ένας εφιάλτης σε πραγματικό χρόνο. Το δεύτερο, μια κατάδυση στο πιο νοσηρό σχολικό περιβάλλον που έχει αποτυπωθεί ποτέ στην τηλεόραση. Το τρίτο, μια ψυχολογική μονομαχία που αφήνει τον θεατή χωρίς αμυντικά όπλα. Το τέταρτο, μια κραυγή για λύτρωση που δεν έρχεται ποτέ.
Η βία δεν είναι φαντασμαγορική. Είναι ψυχρή, σιωπηλή, καθημερινή. Έρχεται από τις οθόνες, τα ακουστικά, τα chat, τα βλέμματα.
O Stephen Graham υποδύεται, έναν πατέρα που βλέπει τη ζωή του να καταρρέει. Η ερμηνεία του Graham αποτυπώνει με αυθεντικότητα και βάθος την οδύνη, την αμφιβολία και την απελπισία ενός γονέα που παλεύει να κατανοήσει την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει. Ο Owen Cooper, στον ρόλο του Jamie, κάνοντας το ντεμπούτο του, δεν παίζει. Μεταμορφώνεται. Ένα αγόρι που μέσα σε δευτερόλεπτα μπορεί να γίνει είτε το θύμα είτε ο θύτης. Η ερμηνεία του είναι ο καθρέφτης της εποχής. Η σύγχυση, ο θυμός, η βουβή αγωνία, όλα περνάνε από το βλέμμα του. Χωρίς περιττές εξηγήσεις.
Το Adolescence δεν ενδιαφέρεται για τηλεοπτικές λύσεις. Δεν προσφέρει απαντήσεις, δεν επιδιώκει κάθαρση. Θέλει να σε κάνει να δεις. Να σταθείς απέναντι σε ένα παιδί που μπορεί να καταστρέψει ή να καταστραφεί. Χωρίς φίλτρα. Χωρίς δραματικές μουσικές. Με μόνο όπλο τον ρεαλισμό. Ο τρόπος που κινείται η κάμερα θυμίζει παιχνίδι τρόμου πρώτου προσώπου. Δεν υπάρχει χώρος για σκέψη. Είσαι εκεί. Η βία δεν είναι φαντασμαγορική. Είναι ψυχρή, σιωπηλή, καθημερινή. Έρχεται από τις οθόνες, τα ακουστικά, τα chat, τα βλέμματα.
Η σειρά μιλά για την τοξικη επιρροή των social media . Μιλά για ένα αγόρι που χάνεται ανάμεσα στη μοναξιά και την οργή. Μιλά για γονείς που νομίζουν ότι τα παιδιά τους είναι ασφαλή επειδή βρίσκονται στο δωμάτιο τους. Μιλά για εκπαιδευτικά ιδρύματα που έχουν μετατραπεί σε χώρους επιτήρησης και απάθειας. Ο Thorne γράφει με ευαισθησία, αλλά και με χειρουργική ακρίβεια. Δεν υπάρχουν περιττές σκηνές. Κάθε λέξη έχει βάρος. Κάθε παύση έχει νόημα. Το ίδιο ισχύει και για τις σιωπές.
Το Adolescence είναι από εκείνες τις σειρές που δεν βλέπεις δεύτερη φορά. Όχι επειδή δεν το αξίζει. Αλλά επειδή σε διαλύει.
Η σειρά δεν φοβάται να δείξει τον έφηβο ως το πιο χαοτικό πλάσμα της σύγχρονης κοινωνίας. Ούτε να καταδείξει πόσο εύκολα ένα παιδί μετατρέπεται σε σύμβολο ενός συστήματος που δεν καταλαβαίνει. Το Adolescence λειτουργεί ως καθρέφτης. Όχι μόνο για εφήβους. Αλλά και για τους ενήλικες που απέτυχαν να είναι παρόντες. Αν η σειρά σε στοιχειώσει, το κάνει επειδή σε βάζει στη θέση του πατέρα, της μητέρας, της φίλης, του αστυνομικού, του ίδιου του παιδιού. Σε κάνει να αναρωτηθείς. Αν ήμουν εγώ εκεί, τι θα έκανα;
Το Adolescence είναι από εκείνες τις σειρές που δεν βλέπεις δεύτερη φορά. Όχι επειδή δεν το αξίζει. Αλλά επειδή σε διαλύει. Σε ωθεί να σκεφτείς όσα δεν ήθελες να σκεφτείς. Αυτό δεν είναι απλώς μια σειρά. Είναι κοινωνικό κάλεσμα. Είναι προειδοποίηση. Είναι μια σπαραχτική αποτύπωση μιας γενιάς που παλεύει να ακουστεί. Και μιας άλλης που έχει ξεχάσει να ακούει.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Series: Adolescence
Season: 1
Episodes: 4
Year: 2025
Platform: Netflix
Genre: Crime, Drama
Creator(s): Stephen Graham, Jack Thorne
Stephen Graham, Erin Doherty, Owen Cooper, Ashley Walters, Christine Tremarco, Mark Stanley, Faye Marsay, Jo Hartley
Adolescence
Το Adolescence δεν είναι απλώς μια σειρά. Είναι κοινωνικό κάλεσμα. Είναι προειδοποίηση. Είναι μια σπαραχτική αποτύπωση μιας γενιάς που παλεύει να ακουστεί. Και μιας άλλης που έχει ξεχάσει να ακούει.
