Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς σύγχρονη metal μπάντα που να έχει πάρει περισσότερα δημιουργικά ρίσκα από τους Avenged Sevenfold, καταφέρνοντας να συνδυάσει την εμπορική απήχηση με την καλλιτεχνική επιτυχία. Σε ένα είδος που συχνά μένει προσκολλημένο στην παραδοσιακή του φόρμα, το συγκρότημα αυτό αρνήθηκε να μπει σε καλούπια. Μπορεί να ξεκίνησαν ως μια garage metalcore μπάντα, αλλά εξελίχθηκαν σε ένα σχήμα που κινείται άφοβα ανάμεσα σε thrash, progressive rock, κλασική μουσική και funk.
Η πορεία τους έχει προκαλέσει αντιδράσεις — τόσο στους οπαδούς όσο και στον Τύπο. Ωστόσο, αυτό που συχνά δεν αναφέρεται είναι τι ακριβώς κάνει τους Avenged Sevenfold να ξεχωρίζουν. Η απάντηση βρίσκεται στην ξεκάθαρη προσήλωσή τους στη μουσική τους ταυτότητα, στις δομές που τολμούν να ανατρέψουν και σε μια ενστικτώδη κατανόηση πως η εξέλιξη, στον κόσμο τους, δεν είναι επιλογή — είναι μουσικός Δαρβινισμός: επιβιώνει μόνο ό,τι τολμά να αλλάξει.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία των Avenged Sevenfold είναι η σχέση τους με τη δομή των τραγουδιών. Τα περισσότερα ροκ κομμάτια που παίζονται στο ραδιόφωνο ακολουθούν μια προβλέψιμη πορεία: κουπλέ, ρεφρέν, κουπλέ, ρεφρέν, γέφυρα, τελικό ρεφρέν. Οι A7X εγκατέλειψαν αυτή τη συνταγή από πολύ νωρίς.
Πολλά από τα τραγούδια τους θυμίζουν αρθρωτές συνθέσεις. Εισάγουν και αποσύρουν στοιχεία σαν να φτιάχνουν παζλ. Δεν βασίζονται στην επανάληψη για να κρατήσουν την προσοχή του ακροατή. Προτιμούν τη ροή, την κίνηση και τη σταδιακή αποκάλυψη νέων ιδεών. Ακόμα και ένα φαινομενικά πιο “παραδοσιακό” single, όπως το “Bat Country”, κρύβει εκπλήξεις. Περιλαμβάνει πολλαπλές αλλαγές στο τέμπο, πολυεπίπεδα οργανικά στρώματα και κρύβει μια διακριτική αλλαγή τόνου πίσω από την έντασή του.
Το πιο δυνατό τους χαρτί είναι μάλλον η αφοσίωσή τους στο ρίσκο. Οι Avenged Sevenfold είναι μια μπάντα που δεν διστάζει να αλλάζει μορφή από δίσκο σε δίσκο. Όταν ο τραγουδιστής τους χρειάστηκε να αλλάξει φωνητική τεχνική για ιατρικούς λόγους, δεν προσπάθησαν να θυμίσουν το παλιό τους ύφος. Αντίθετα, κοίταξαν μπροστά και συνέχισαν. Κι όταν οι κριτικοί αμφισβήτησαν τη θέση τους στον χώρο του metal, δεν απάντησαν με βαρύτερα riff ή πιο άγριες κραυγές. Αντιδρώντας με τον δικό τους τρόπο, αύξησαν τις φιλοδοξίες τους: πρόσθεσαν ορχήστρες, χορωδίες, spoken word από αστροφυσικούς και απρόσμενους συνδυασμούς μουσικών ειδών.
Η εννοιολογική τους φιλοδοξία ωρίμασε πλήρως στα επόμενα έργα τους. Τα άλμπουμ άρχισαν να θυμίζουν αφηγηματικές διαδρομές και όχι απλές συλλογές τραγουδιών. Οι στίχοι, που κάποτε εστίαζαν στην εξέγερση και τον προσωπικό αγώνα, απέκτησαν νέο εύρος. Επεκτάθηκαν σε κοινωνικά σχόλια, υπαρξιακά ερωτήματα και ακόμη και στις φιλοσοφικές προεκτάσεις της τεχνητής νοημοσύνης.Παρά αυτή τη θεματική διεύρυνση, η μουσική παρέμεινε προσβάσιμη. Η παραγωγή έγινε πιο προσεγμένη, τα arrangements καθαρότερα και τα ρεφρέν πιο ξεκάθαρα.
Όσον αφορά τα όργανα, οι Avenged Sevenfold λειτουργούν με μια ακρίβεια που έρχεται σε κάθετη αντίθεση με την χαοτική τους εικόνα. Οι Synyster Gates και Zacky Vengeance έχουν διαμορφώσει ένα από τα πιο δεμένα κιθαριστικά δίδυμα στο σύγχρονο metal. Συνδυάζουν στοιχεία από κλασικές κλίμακες μέχρι «φράσεις» εμπνευσμένες από jazz.Η ρυθμική τους βάση, αν και συχνά περνά απαρατήρητη, έχει προχωρήσει με τον δικό της ρυθμό. Κάθε φορά που αλλάζει ο ντράμερ, προσαρμόζουν την προσέγγισή τους. Δεν την εγκαταλείπουν — την εξελίσσουν. Αυτό φανερώνει κάτι βαθύτερο: μια στρατηγική που βασίζεται στην αλλαγή ως κινητήρια δύναμη.
Στα φωνητικά, ο M. Shadows δεν επιδιώκει να ανταγωνιστεί την τεχνική δεξιοτεχνία των οπερατικών metal τραγουδιστών ή τη σκηνική δύναμη άλλων των frontmen. Η δύναμή του βρίσκεται αλλού: στον έλεγχο του τόνου και την ικανότητά του να προσαρμόζεται. Άλλοτε τραγουδά καθαρά, πάνω σε μια απλή μελωδία στο πιάνο. Πότε ουρλιάζει, ακολουθώντας πολύπλοκα ρυθμικά σχήματα. Σε κάθε περίπτωση, η φωνή του γίνεται το κέντρο έκφρασης του ήχου της μπάντας. Αντί να κυριαρχεί στην ενορχήστρωση, την ενώνει, την κινεί και της δίνει ζωή.
Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι η συνεχής αλλαγή θα ρίσκαρε τη συνοχή της μπάντας. Ωστόσο, οι οπαδοί δείχνουν το αντίθετο. Αυτό που κρατά το κοινό ενθουσιασμένο δεν είναι η σταθερότητα του ήχου, αλλά η δημιουργική τους τόλμη. Οι Avenged Sevenfold έχουν μάθει πώς να διατηρούν την προσωπικότητά τους και ταυτόχρονα να αλλάζουν διαρκώς. Τα άλμπουμ τους διαφέρουν αισθητά μεταξύ τους, όμως ακούγονται πάντα σαν Avenged Sevenfold.
Και μετά, υπάρχει το ζήτημα της κληρονομιάς. Πολλές μπάντες της γενιάς τους έχουν κουραστεί ή σταμάτησαν να αλλάζουν. Όμως οι A7X συνεχίζουν να διευρύνουν το μουσικό τους αποτύπωμα. Πρωταγωνιστούν σε μεγάλα φεστιβάλ και εμπλέκονται σε πολυμεσικά πρότζεκτ που προβάλλουν τις ιδέες τους πέρα από τη μουσική. Έχουν καταφέρει να παραμείνουν ενεργοί, επιδραστικοί και σταθερά παρόντες. Αν η κληρονομιά στη ροκ καθορίζεται από την επιρροή, τη φιλοδοξία και την αντοχή στον χρόνο, τότε οι Avenged Sevenfold δεν συμμετέχουν απλώς στη συζήτηση. Διαμορφώνουν τους όρους της.
Αυτό που έχουν πετύχει είναι μια πραγματική μελέτη στην καλλιτεχνική εξέλιξη χωρίς αποξένωση. Η μπάντα δεν ακολούθησε τις τάσεις,τις διαμόρφωσε, τις αμφισβήτησε και συχνά τις άφησε στην άκρη. Άλλοτε ενσωμάτωσαν υπαρξιακή φιλοσοφία σε κομμάτια διάρκειας 16 λεπτών. Άλλοτε συνδύασαν glam, grunge και industrial σε έναν μόνο δίσκο. Σχεδόν ποτέ δεν κινήθηκαν σύμφωνα με τις προσδοκίες.Αντί να προσαρμοστούν, έχτισαν μια δισκογραφία που μοιάζει με αρχιτεκτονικό σχέδιο. Έδειξαν πώς ένα συγκρότημα μπορεί να αλλάζει χωρίς να χάνει ούτε το κοινό του, ούτε το νόημά του.
Σε μια σκηνή που συχνά κανιβαλίζει όσους προσπαθούν να καινοτομήσουν, η σταθερή παρουσία των Avenged Sevenfold λέει πολλά. Είναι μια υπενθύμιση πως, σε ένα είδος που χτίζεται πάνω στην ένταση και την τεχνική απόδοση, η πιο θαρραλέα κίνηση είναι να αλλάζεις.Η ανανέωση, όταν είναι αληθινή, γίνεται η πιο δυνατή μορφή αντίστασης.
Α, και αν ακόμη το σκέφτεστε, ορίστε μια τελευταία σημείωση. Έρχεται από κάποιον που έχει ζήσει την άνοδο και την πτώση σχεδόν κάθε συγκροτήματος με σημασία. Ο Steve Harris των Iron Maiden έχει πει για τους Avenged Sevenfold: «Είναι ένα εξαιρετικό συγκρότημα και κάνει υπέροχες συναυλίες».Και αν αυτό το είχαμε πει αυτό στην αρχή, το υπόλοιπο άρθρο θα ήταν εντελώς περιττό, οπότε το αφήσαμε για το τέλος.
