Εκεί όπου οι παράλληλες γραμμές του video gaming και της μουσικής συναντιούνται και δημιουργούν έναν πανέμορφο χώρο. Είναι εκεί που τοποθετείται αυτό που ονομάζουμε “turning point” για τη σχέση αυτών των δυο μορφών τέχνης. Από τη μία παιχνίδια-θρύλοι που αν είχαν άλλη μουσική ίσως δεν γίνονταν ποτέ μέρος της cult σκηνής. Και από την άλλη, μουσικά κομμάτια που δεν θα μαθαίναμε ποτέ χωρίς τα video games που συνόδευσαν. Και ξαφνικά, ο Bob Katsionis έρχεται να μας προσφέρει το 16-bit fictional game soundtrack που δεν γνωρίζαμε καν ότι χρειαζόμαστε. Το Amadeus Street Warrior.
Το Amadeus Street Warrior είναι η νέα δισκογραφική δουλειά του δημοφιλέστερου Έλληνα πληκτρά, μέλος των Outloud, Serious Black. Και πιστέψτε μας όταν σας το λέμε, απανταχού video gamers, αυτό το soundtrack είναι αυτό ακριβώς που ζητούσαμε όσοι μεγαλώσαμε στα ’90s. Σε μια δυστοπική εποχή για τον πλανήτη, με πανδημία, παγκόσμια καραντίνα, εκατοντάδες χιλιάδες χαμένους ανθρώπους, και την κλιματική αλλαγή να έχει χτυπήσει την πόρτα και να είναι ήδη στο… σαλόνι, ο Κατσιώνης έρχεται να δώσει ήχο σε μια ψηφιακή, 16-bit δυστοπία που φαντάζει σαν νομοτελειακό μέλλον για την ανθρωπότητα, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια σε καταστάσεις Mad Max.
Το album παρουσιάζει την ιστορία του Amadeus, ο οποίος ξυπνάει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, το 2050. Όλα αυτά συμβαίνουν στο Asylum For The Ιnsane του San Francsisco, με μόνο όπλο το Χρυσό Φλάουτό του. Η περιπέτειά του περιλαμβάνει την προσπάθειά του να ξεσκεπάσει το μυστήριο μιας -πλέον- στοιχειωμένης και καταραμένης πόλης. Ο δρόμος του τον οδηγεί σε υπάρχουσες τοποθεσίες όπως το κτίριο SF Armory και τα βουνά Twin Peaks.
Το Amadeus Street Warrior θα μπορούσε να είναι το score και για κάποια σειρά τρόμου
Πριν την κυκλοφορία του album, το Main Theme του Amadeus Street Warrior σετάρει το περιβάλλον. Συνοδευόμενο από ένα video clip που θα κάνει τους λάτρεις των platform games να λυγίσουν από νοσταλγία, και όσους δεν γνωρίζουν, να μάθουν. Πλήκτρα και μελωδία που «κολλάνε» από την πρώτη νότα και δεν τα αφήνεις να φύγουν στη διάρκεια της ημέρας. Παρότι το κομμάτι βρίσκεται 5ο στο album, το προτείνουμε ανεπιφύλακτα ως αφετηρία.
Ας επιστρέψουμε στην αρχή και στο Level 1 – Into The Asylum. Εδώ η προσέγγιση είναι σαφώς πιο «σκοτεινή» και σχεδόν αγγίζει τα όρια του θρυλικού Castlevania, με το κομμάτι να μένει απολύτως πιστό στον τίτλο του. Προσπαθήστε να φανταστείτε το “Level 1 – Into The Asylum” να παίζει ως intro σε μια anime μεταφορά του American Horror Story: Asylum. Αμέσως θα καταλάβετε τι εννοούμε όταν λέμε πως είναι κομμένο και ραμμένο για τον τίτλο του.
Χωρίς να προσπαθεί καν, το “Level 2 – Seline City” δίνει μια πιο «σκοτεινή» και συνάμα καταθλιπτική νότα στην ιστορία του ήρωα. Είναι εδώ -πιθανότατα- που ο πρωταγωνιστής μας συνειδητοποιεί τι έχει συμβεί στην αγαπημένη του πόλη. Ή κάπως έτσι θέλουμε να το φανταζόμαστε. Για την ιστορία, το Σελίνε υπάρχει σαν περιοχή, και βρίσκεται στην Κροατία, αριθμώντας κάτι λίγο πάνω από 450 κατοίκους.
Με τη μουσική του ο Bob Katsionis μάς βάζει να φανταστούμε το πώς θα ήταν τα levels
Ακολούθως, έχουμε το πρώτο boss fight music, “Boss Fight I – The Doctor“, όπου υποθέτουμε πως ο Amadeus αντιμετωπίζει κάποιον γιατρό από το άσυλο στο οποίο ξύπνησε. Και πάλι, το «χαλί» της δυστοπίας και του horror κάνει την εμφάνισή του. Ομολογώ πως θα ήθελα ελαφρώς πιο έντονες μελωδίες συνολικά, τονίζοντας πως μιλάω εκ του… ασφαλούς, αφού δεν έχω μπροστά μου το video game με το οποίο ιδανικά θα συνδεόταν η μουσική. Σε κάθε περίπτωση, το “Level 3 – The Mansion” που ακολουθεί έρχεται να «δέσει» καλά. Προσφέρει μια τρομακτική γαλήνη, σχεδόν σαν να σε ταξιδεύει σε ένα παραμύθι γαλήνης, λήθης και άγνοιας.
Σαν δόση… καφεΐνης έρχεται το “Level 4 – The Castle“, έκτο κομμάτι του δίσκου, με μελωδία που παραπέμπει σε πολεμικό εμβατήριο. Είναι γεμάτο ένταση, δράση και αρκετά στοιχεία που πάλι θα ταίριαζαν με άνεση στο Castlevania. Σαφώς πιο παιχνιδιάρικο και ταχύ το “Level 5 – Bay Area Highway (The Dream)“, το οποίο βάσει τίτλου μπορούμε να υποθέσουμε πως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε κάποιο όραμα του πρωταγωνιστή.
Πλησιάζοντας στο τέλος, το “Level 6 – Twin Peaks” συνοδεύει τον ήρωα στα δημοφιλή βουνά του Σαν Φρανσίσκο. Είναι μια 16-bit μπαλάντα απόλυτα εναρμονισμένη με τις εικόνες που ένας gamer θα περίμενε σε stage μέσα στη φύση και συγκεκριμένα σε βουνά. Απαλές μελωδίες με ένα ατμοσφαιρικό beat σαν χαλί και μικρές «εκρήξεις» μουσικής χαρμολύπης.
Ο Bob Katsionis δίνει στο Amadeus Street Warrior ένα άκρως αινιγματικό φινάλε
Αν το “Boss Fight I” δεν μας έδωσε αυτό που ζητούσαμε, τότε το “Boss Fight II – The Mad Mouse” δίνει δυο φορές αυτό που θα περιμέναμε για ένα boss fight. Μια όμορφη μελωδική συγχορδία δίνει τη θέση της σε έναν σαφώς πιο «βαρύ» και σχεδόν… εφιαλτικό ήχο, που θυμίζει θρίλερ εποχής 80s. Ενώ έχει και κάτι από τη νιχιλιστική γαλήνη του Final Fantasy X, νοερά πάντα, αφού το FFX δεν είχε 16-bit μουσική. Το Boss Fight II – The Mad Mouse «κλείνει» με σκληρές κιθάρες, ως κορύφωση της μάχης του Amadeus.
Όταν έχεις τόσο δυνατή αρχή, οφείλεις να «κλείσεις» και αντίστοιχα δυναμικά. Το “End Credits Theme” «μπαίνει» με μια γλυκόπικρη μελωδία. Ένα ατμοσφαιρικό βουητό αποτελεί το «χαλί» για το κύριο μέρος του κομματιού, που δεν μας επιτρέπει να καταλάβουμε 100% τι συμβαίνει στον Amadeus στο τέλος του game.
Λυτρώνεται παραμένοντας ζωντανός και γυρίζει σελίδα ή μήπως η λύτρωση έρχεται μέσω της φυγής του από τον κόσμο. Το δυναμικό beat που ξεκινάει στη μέση του τραγουδιού, με οδήγησε στη σκέψη πως ο Amadeus μαθαίνει όσα μπορεί από ότι βιώνει στο άδειο, στοιχειωμένο, και καταραμένο Σαν Φρανσίσκο και γυρίζει σελίδα.
