Δυστυχία, μισανθρωπία, δολοφονίες, κατάθλιξη, έρεβος. Όλα τα χαρούμενα θέματα αντιπροσωπεύονται πλήρως στη μουσική των Γάλλων Celeste. Πράγματα τα οποία θα βιώσουμε στην επικείμενη εμφάνισή τους στο Temple στις 22 Δεκεμβρίου. Ο Φοίβος Κρομμύδας βουτά ξανά στα σκοτάδια τους και επικοινωνεί με τους Guillaume και Royer. Θα βγει αλώβητος;
Δηλώνω οπαδός σας από τις μέρες του Misanthrope(s). Παρόλα αυτά δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι μέχρι και σήμερα: σε τι αναφέρεται το όνομα Celeste; Γιατί ως κλασικός ηλίθιος έχω σκεφτεί μέχρι και τη σύζυγο του Βασιλιά Μπαμπάρ.
Guillaume: Ουάου, ευχαριστούμε για τη μακροχρόνια στήριξη! Προφανώς και δεν αναφέρεται στον Μπαμπάρ αν και πολλοί μας έχουν κάνει αυτήν την πλάκα. Στα γαλλικά το Celeste αναφέρεται σε οτιδήποτε αφορά τον ουρανό σε φυσικό και μεταφυσικό επίπεδο. Επίσης είναι διαδεδομένο γυναικείο όνομα στις λατινογενείς περιοχές. Αφού εξετάζουμε θέματα που άπτονται της θρησκείας αλλά και της θηλυκότητας, είναι ένα όνομα που περιγράφει πλήρως την τέχνη μας.
Από τις ημέρες που φίλοι μας περιέγραφαν τις εμφανίσεις που σας είδαν στο εξωτερικό κι εμείς ζηλεύαμε, μέχρι σήμερα που θα εμφανιστείτε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, τα κόκκινα φώτα κεφαλής ήταν κάτι που με γέμιζε με δέος. Ως σκηνική επιλογή κουβαλά κάποιο συμβολισμό; Ή είναι απλά μια εκπληκτική σκηνική επιλογή;
Guillaume: Δεν υπάρχει κάποιο βαθύτερο νόημα. Συνδέεται περισσότερο με την καλλιτεχνική κι αισθητική μας εξερεύνηση γύρω από τη σκηνική παρουσία. Τις πρώτες μέρες της ύπαρξής μας φαντασιωνόμασταν πως θα προσφέρουμε μια μοναδική οπτική εμπειρία στις συναυλίες μας χωρίς απαραίτητα να είμαστε οι ίδιοι στο προσκήνιο. Όταν ήρθε η ιδέα για τα φώτα κεφαλής, ήταν προφανές. Ήμασταν 100% αυτόνομοι στο θέμα του φωτισμού και δίναμε την πιθανότητα το κοινό να ζήσει μια βιωματική εμφάνιση. Μια εμφάνιση που οι μουσικοί δε θα ήταν το κέντρο της προσοχής αλλά υπηρέτες της μουσικής. Τίποτα άλλο πέρα από μουσική.
Αν και η λέξη Celeste με παραπέμπει σε κάτι αιθέριο και γεμάτο φως, οι στίχοι σας κάθε άλλο παρά φωτεινοί είναι. Ιστορίες πόνου και αυτοκαταστροφής. Κουβαλούν αιθέρια διάσταση αυτές οι έννοιες με τον τρόπο τους;
Guillaume: Όπως προανέφερα, η λέξη αναφέρεται στον ουρανό. Και ο ουρανός δεν είναι αποκλειστικά φωτεινός. Είναι και το αιώνιο σκοτάδι που αποτελείται από σκοτεινή ύλη. Για την ακρίβεια πιστεύω πως το όνομα μας δε θα μπορούσε να περιγράφει καλύτερα τις στιχουργικές θεματικές και την ατμόσφαιρα των μελωδιών μας.
Με το πέρασμα των ετών περισσότερα στοιχεία από το black metal διείσδυσαν στο post-hardcore/sludge κράμα σας. Όχι πως δεν υπήρχαν διάσπαρτα, αλλά έγιναν πιο προφανή. Πότε και πως πάρθηκε αυτή η απόφαση;
Royer: Δεν ήταν απόφαση να διεισδύσουμε περισσότερο στο black metal. Θα έλεγα πως αφορούσε περισσότερο στην ενσωμάτωση του εν λόγω ιδιώματος στη μουσική μας. Συνέβη με φυσικό τρόπο καθώς στοχεύαμε να δημιουργήσουμε την πιο απόκοσμη και μοχθηρή μουσική στον κόσμο. Με τα χρόνια αρχίσαμε να τείνουμε προς αυτήν την κατεύθυνση. Ελκυόμασταν από τα δυνατά, σκοτεινά συναισθήματα που προσφέρει η heavy μουσική. Επιπροσθέτως, δεν ήμασταν ενεργοί ακροατές του black metal αρχικά, καθώς δεν ήμασταν εφάμιλλοι με τη σκηνή και τα συγκροτήματα. Το ενδιαφέρον μας γι’ αυτό προέκυψε σχετικά πρόσφατα.
Θεωρείτε τους εαυτούς σας μισάνθρωπους; Ή η μουσική σας είναι ένας δίαυλος εξορκισμού αυτών των συναισθημάτων;
Royer: Κουραζόμαστε με άτομα που δεν ενδιαφέρονται να αναπτυχθούν πνευματικά. Οπότε ανά καιρούς προτιμάμε να παίρνουμε αποστάσεις και να συγκεντρωνόμαστε στη ζωή μας, τους φίλους μας και την προσωπική μας ανάπτυξη. Αδιαμφισβήτητα υπάρχουν στιγμές που μας είναι δύσκολο να κάνουμε διάλογο με άτομα που μας προσεγγίζουν. Παρόλα αυτά, προσπαθούμε να είμαστε πιο φιλικοί, χεχε. Αλλά ναι, έχεις δίκιο-η μουσική χρησιμεύει ως αποτελεσματικό μέσο έκφρασης αυτών των συναισθημάτων και εξερεύνησης των σκοτεινότερων πλευρών του νου.
Το τελευταίο σας EP τιτλοφορείται Epilogue(s). Σε τι βάζετε τέλος;
Royer: Το Epilogue(s) αποτελεί το επόμενο βήμα του δίσκου Assassine(s). Είναι η συνέχεια της αφήγησης και ατμόσφαιρας του δίσκου, δίνοντας την αίσθηση κατάληξης ή εξέλιξης. Όλοι είναι ελεύθεροι να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα…
Αν και πολλοί δεν είναι γαλλόφωνοι, αγαπούν τη μουσική σας. Το γλωσσικό εμπόδιο αποτελεί τροχοπέδη; Ή η μουσική είναι μέσον που δε χρειάζεται λόγια για να γίνει κατανοητό, ανεξαρτήτως γλώσσας;
Royer: Συμφωνώ απολύτως με αυτή τη σκέψη. Για εμάς η instrumental μουσική είναι το αυθεντικό θεμέλιο για την έκφραση συναισθημάτων, ατμόσφαιρας, ακόμα και ιστοριών. Η προσθήκη φωνητικών είναι το κερασάκι στην τούρτα. Παρέχει ένα επιπλέον επίπεδο νοήματος και αφοσίωσης στο επιθυμητό μήνυμα ή το σκοπό της μουσικής.
Πως προέκυψε η συνεργασία με τη Nuclear Blast;
Royer: Συνεργαζόμασταν για χρόνια με μια γερμανική underground εταιρεία που δεν ασχολούνταν ιδιαίτερα με το metal. Ήμασταν σαν UFO μέσα στον κατάλογο διανομής τους. Θέλοντας να μοιραστούμε τη μουσική μας με μεγαλύτερο κοινό και επιθυμώντας κάτι μεγαλύτερο εν γένει, στοχεύαμε να συμπνεύσουμε με μια δισκογραφική που αποτελείται από αυθεντικούς μεταλλάδες. Ο μάνατζέρ μας ξεκίνησε να μιλά με τη Nuclear Blast και προσπάθησε πολύ να καταλήξει σε συμφωνία. Επίσης γνωρίζαμε πως ορισμένα άτομα από τη Nuclear Blast μας ήξεραν και εκτιμούσαν τη μουσική μας. Κάποιοι από εμάς τους γνωρίσαμε, η επικοινωνία πήγε περίφημα και όλα εξελίχθηκαν οργανικά. Είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι που ανήκουμε στην οικογένεια της Nuclear Blast, ειδικά από τη στιγμή που μόνο τρεις γαλλικές μπάντες συνεργάζονται μαζί τους.
Μια και αναφερθήκατε σε γαλλικές μπάντες, ποιες άλλες μη-Αγγλόφωνες μπάντες θα προτείνατε;
Royer: Όταν ήμασταν νεότεροι ακούγαμε γαλλικές μπάντες όπως τους Daitro και Mihai Edrisch που είχαν γαλλικούς στίχουν. Πλέον έχουμε μια αγάπη στις ιαπωνικές μπάντες, πιο συγκεκριμένα στο στυλ των Heaven In Her Arms που επίσης δεν έχουν αγγλικούς στίχους.
Προέρχεστε από μια χώρα που αποτελεί λίκνο των τεχνών. Από τον Rabelais και τον Manet μέχρι τον Perec και τον Carax. Θεωρείτε εαυτούς ως κομμάτι (έστω και σκοτεινό) της γαλλικής καλλιτεχνικής ιστορίας; Ή μήπως έννοιες όπως αυτές των εθνών και των συνόρων δε σας αφορούν;
Royer: Είναι δύσκολο να μιλάς για το συγκρότημά σου και την επιρροή που ασκεί. Παρόλα αυτά, φτιάξαμε έναν ξεχωριστό ήχο που είναι αναγνωρίσιμο ως συνθέσεις των Celeste. Ή τουλάχιστον έτσι ελπίζουμε. Το να έχεις πλήρη επίγνωση σχετικά με το αν ισχύει ή όχι είναι δύσκολο. Θα έλεγα πως ο μόνος τρόπος να καταλάβουμε πραγματικά είναι να περιμένουμε και να δούμε πως τελικά η ιστορία θα μας κρίνει.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, ήταν τιμή μου. Τα τελευταία λόγια δικά σας.
Guillaume: Ευχαριστούμε για το χρόνο και το ενδιαφέρον!
Royer: Ελάτε στη συναυλία της Αθήνας και μοιραστείτε τα νέα με τους φίλους σας!
