Drab Majesty, Ductape, Sugar For the Pill 17/02/2024 @Arch Club | Live Report

Στη Διαφάνεια του Κακού ο Jean Baudrillard χρησιμοποιεί τα ασημένια μαλλιά της Cicciolina και τον Andy Warhol ως παραδείγματα της σύγχρονης υβριδικής τεχνητότητας. Ως ανδροειδή που αντανακλούν την ανάγκη του κόσμου για ύπαρξη τέλειων ειδώλων των επιθυμιών τους. Οι ασημένιες επιδερμίδες των Drab Majesty επιτελούν τον ίδιο ακριβώς σκοπό αλλά στο πως αντιλαμβάνεται το κοινό το post punk και τον ψυχρό, επίπονο κόσμο. Το πώς μια τέτοια μπάντα κατάφερε να «στεριώσει» τόσο καλά στην Ελλάδα, είναι απορίας άξιο. Πάντως το κοινό ανταποκρίθηκε στην έλευσή τους, γεμίζοντας από αρκετά νωρίς το Arch. Η Κωνσταντινουπόλεως το βράδυ της Παρασκευής μετατράπηκε στην οδό της ιδεατής δυστοπίας.

Picture of Φοίβος Κρομμύδας

Φοίβος Κρομμύδας

Συντάκτης

Αλίκη Σεφέρου

Φωτογράφος

Sugar for the Pill

Την έναρξη της βραδιάς σηματοδότησε η εμφάνιση των Sugar For The Pill. Η πενταμελής μπάντα από την Αθήνα τόνισε το «Sugar» του ονόματός της ήδη από τις πρώτες νότες. Η dreampop γλυκύτητα των κιθαρών ξεχύθηκε, μετατρέποντας την Αθήνα του 2024 σε Βρετανία του ’90. Τότε που οι κιθαρίστες είχαν στραμμένα τα βλέμματα στα πετάλια και όχι τα τάστα τους. Παίζοντας με κέφι κομμάτια όπως το “Quicksand”, το “Falling Back To You” και το “Moan of The Thunder” χτύπησαν φλέβα σε όσους αγαπούν την μπάντα που τους «βάφτισε» (τους Slowdive ντε).

Μόνη αντίρρηση σστην εμφάνισή τους, ο ήχος. Όχι πως ήταν κακός, αλλά τα φωνητικά της Vana Rose ακούγονταν αρκετά απομονωμένα από το υπόλοιπο συγκρότημα. Δεν «έλιωναν» μέσα στην υπόλοιπη μουσική όπως στο δίσκο. Και στο shoegaze είναι βασική υπόθεση να είναι στο ίδιο επίπεδο έντασης. Για τη στοιχειωμένα αιθέρια ατμόσφαιρα ξεκάθαρα.

Έκλεισαν το σετ τους με το ακυκλοφόρητο “Gold”. Αν όλα πάνε καλά, το φθινόπωρο κυκλοφορούν νέο δίσκο. Και στο ενδιάμεσο ταξιδεύουν στη Νέα Υόρκη για τέσσερις εμφανίσεις. Καθόλου άσχημα. Το αξίζουν άλλωστε. Γιατί το “Wanderlust” είναι δισκάρα και οι ίδιοι γλυκύτατοι και γεμάτοι ενέργεια.

Artist: Morrissey

Album: I Am Not a Dog on a Chain

Label: BMG

Release Date: 20/03/2020

Genre: Indie Rock

Sugar for the Pill: Vana Rose (Φωνή), Spyros Mitrokotsas (Κιθάρα), Elias K (Κιθάρα), Stefanos Manousis (Μπάσο, πλήκτρα), Konstantinos Athanasopoulos (Τύμπανα)

Sugar for the Pill: Facebook | Instagram | Bandcamp | Spotify

Ductape

Το μελωδικό κομμάτι των headliners τονίστηκε αρκούντως με του Sugar For The Pill. Σειρά του σκοταδιού τους να προλογιστεί για να δέσει το όλον. Και μα τω Θεώ, οι Ductape ήταν μια αποκάλυψη. Γενικά έχω μια λατρεία στο σκοτεινό ηλεκτρονικό darkwave με μοχθηρά φωνητικά και το δίδυμο μου την κάλυψε αρκούντως.

Ένας κιθαρίστας και μια τραγουδίστρια/keyboarder/sampler. Δε χρειάζεται και τίποτα άλλο για να δέσει ένας μινιμαλιστικός ήχος. Εκτός, φυσικά, από γνώση του ήχου που εκπροσωπούν. Και αλίμονο κι αν οι Ductape δεν την έχουν. Ειλικρινά δεν ξέρω τι συμβαίνει στην Τουρκία και προσφέρουν τέτοια δείγματα goth γραφής. Γιατί ειλικρινά δε με άφησαν ακίνητο ούτε δευτερόλεπτο.

Οι ψυχροί βιομηχανικοί ήχοι των beats σιγόνταραν τα αρπίσματα της κιθάρας και τα χαμηλά, ψυχρά φωνητικά της Cagla έδεναν τόσο εφιαλτικά που έλεγες ότι ναι, αυτό είναι το post punk. Όχι «που μου αρέσει», ούτε «που θυμίζει τις αρχές του ήχου». Το post-punk. Σκέτο.

Tο μεγάλο στοίχημα, όμως που τους έκανε να φωλιάσουν στην καρδούλα μου, ήταν μια διασκευή. Το “Marian” των Sisters of Mercy είναι ύμνος. Οι ίδιοι οι Sisters δεν μπορούν καν να το τιμήσουν όπως του αξίζει, όπως και μεγάλο κομμάτι της μουσικής τους. Οι Ductape το απογείωσαν και το έκαναν δικό τους. Eldritch, κοίτα πως γίνεται.

Την επόμενη φορά που θα δείτε το όνομά τους σε κάποια αφίσα, τιμήστε τους. Ιδανικά ένα live στο οποίο θα συγκεντρώνονταν αυτοί, οι Selofan, οι Kalte Nacht και οι Strawberry Pills αν επανασυνδέονταν θα με έκανε τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου. Με τον Καραγιάννη από δίπλα να μου λέει να ηρεμήσω γιατί θα με μαζεύει πάλι.

Artist: Morrissey

Album: I Am Not a Dog on a Chain

Label: BMG

Release Date: 20/03/2020

Genre: Indie Rock

Ductape: Çağla Güleray, Furkan Güleray

Drab Majesty

Είδαμε τα δύο συνθετικά μέρη του ήχου των headliners, ήμασταν πλέον έτοιμοι. Και κοντά στα μεσάνυχτα τα ψηφιακά, Warhol-ικά βαμπίρ των Drab Majesty ανέβηκαν επί σκηνής. Και ένα σκοτάδι που λαμποκόπαγε νέον βγήκε διάχυτο με τις πρώτες νότες του “Dot In The Sky”. Όσο minimal και ρομποτικές και να είναι οι κινήσεις τους, τόση μελαγχολία εκπέμπουν. Κι ας αντανακλούν αισθητικά κάτι απομακρυσμένο από τη γνώριμη ανθρώπινη φιγούρα.

Ανάλογα με το ποιόν θα ρωτήσεις, θα σου δώσει διαφορετική απάντηση για το τι παίζουν. Άλλοι θα σου πουν new wave, άλλοι goth, άλλοι post punk. Και τα τρία ισχύουν αλλά με ανορθόδοξο τρόπο. Γιατί, χωρίς να ειρωνεύονται τα τρία ιδιώματα, τα ποτίζουν με στοιχεία που ακούγονται σχεδόν βλάσφημα. Ρίχνουν αρκετό φως στο goth, αρκετό σκοτάδι στο new wave και αρκετή «προσβασιμότητα» στη στριφνότητα του post punk. Και λειτουργεί, απόλυτα. Ο κόσμος της υπερπληροφόρησης και των μόνιμων ερεθισμάτων αντικατοπτρίζεται τέλεια στη μουσική τους.

Ένα setlist αποτελούμενο ως επί το πλέιστον από κομμάτια του “The Demonstration” και το “Modern Mirror” να ακολουθεί. Το “Long Division” και το “Oxytocin” δίπλα στα “Cold Souls” και “Too Soon To Tell”. Tο “The Skin And The Glove” και το “Vanity” από το “Objects In Motion” έκαναν επίσης αισθητή την παρουσία τους. Το σύστριγγλο, παραδόξως, έγινε στο “39 By Design” το οποίο παρά το νοσηρό backstory του έδειξε να έχει τη μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό.

Το encore με το “Not Just A Name” έκλεισε γλυκόπικρα τη βραδιά. Ανάμεσα στα κομμάτια τους, ο “Deb DeMure” δήλωσε πως η Αθήνα είναι η αγαπημένη του πόλη και έχει αντλήσει πολλή έμπνευση στη μουσική του από τις εικόνες της. Δεν ξέρω αν αυτό το είπε γενικά. Αλλά βγαίνοντας στην Ιερά Οδό, σχεδόν κατάλαβα γιατί. Κι ας μην μπορώ να το βάλω σε λέξεις. Να μας ξανάρθουν.

Artist: Morrissey

Album: I Am Not a Dog on a Chain

Label: BMG

Release Date: 20/03/2020

Genre: Indie Rock

Foreign Eyes

Dot in the Sky

The Other Side

Oxytocin

Ellipsis

Long Division

Vanity

Cold Souls

Too Soon to Tell

Skin and the Glove

Out of Sequence

39 By Design

Not Just a Name

Drab Majesty: Deb DeMure, Mona D.

Share.
Exit mobile version