Πίσω από το τιμόνι του “F1”, ο Μπραντ Πιτ δεν οδηγεί απλώς. Επανεξετάζει τη θέση του στην κινηματογραφική βιομηχανία. Στο πρόσωπο του Σόνι Χέιζ, ενός πρώην πρωταθλητή που επιστρέφει από την αφάνεια, καθρεφτίζεται η αγωνία ενός αστέρα που προσπαθεί να αποδείξει ότι έχει ακόμα κάτι να προσφέρει. Σε μια εποχή που η βιομηχανία αναζητά φρέσκα πρόσωπα και άψογα βιογραφικά, το “F1” εξετάζει τι απομένει σε εκείνους που κουβαλούν ιστορία, βάρη και δαίμονες του παρελθόντος.
Μία εμπειρία συνδυασμένη για το μέγιστο της αδρεναλίνης.
Από την πρώτη του σκηνή, η ταινία απογειώνεται. Ο Σόνι ξυπνά μέσα στο βαν του, κάνει pull-ups, βουτά το πρόσωπό του σε πάγο και εκτοξεύεται στην πίστα της Daytona υπό τους ήχους του “Whole Lotta Love”. Η σκηνοθεσία του Τζόζεφ Κοζίνσκι δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης: πρόκειται για μια εμπειρία σχεδιασμένη για μέγιστη αδρεναλίνη. Οι κάμερες μπαίνουν κυριολεκτικά μέσα στο cockpit, οι γωνίες λήψης αλλάζουν με ταχύτητα και η οθόνη γεμίζει καπνούς, φλόγες, γρανάζια και θόρυβο.
Οι αγώνες του “F1” δεν είναι απλώς εντυπωσιακοί. Είναι χορογραφίες υψηλής έντασης. Με τη φωτογραφία του Κλαούντιο Μιράντα και το μοντάζ του Στίβεν Μιριόνε, κάθε στροφή, κάθε προσπέραση, κάθε στιγμή πίεσης μετατρέπεται σε κινηματογραφικό highlight. Δεν χρειάζεται να είσαι γνώστης της Φόρμουλα 1 για να νιώσεις την έκρηξη της ταχύτητας. Το φιλμ σε βάζει στη θέση του οδηγού και ανεβάζει τους παλμούς χωρίς ανάσα.
Ο Σόνι καλείται να μπει ξανά στο παιχνίδι, όταν ο παλιός του συνοδηγός Ρούμπεν (Χαβιέρ Μπαρδέμ), ιδιοκτήτης πλέον μιας προβληματικής ομάδας (APXGP), τον στρατολογεί για να καθοδηγήσει τον ταλαντούχο αλλά εγωκεντρικό νεαρό οδηγό Τζόσουα Πιρς (Ντάμσον Ίντρις). Η ομάδα έχει μηδενικά αποτελέσματα στη σεζόν, οι χορηγοί πιέζουν και ο τεχνικός εξοπλισμός –παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της τεχνικής διευθύντριας Κέιτ (Κέρι Κόντον)– δεν ανταγωνίζεται τα μεγαθήρια της Φόρμουλα 1. Ο Σόνι δεν επιστρέφει μόνο για να βοηθήσει. Επιστρέφει για να θυμηθεί ποιος ήταν.
Μουσκή επένδυση και κινηματογραφία δίνουν στο film αυτό το κάτι που ψάχνει, για να ξεχωρίσει.
Το σενάριο του Έρεν Κρούγκερ είναι κλασικό. Κάποιος θα το κατηγορούσε και ως συμβατικό και βασικό. Και θα συμφωνούσα μαζί του. Όμως η αλήθεια είναι πως το “F1” δεν υπόσχεται βάθος χαρακτήρων. Υπόσχεται αίσθηση. Ικανοποιεί εκείνο το ένστικτο που ψάχνει την ταχύτητα, τη δύναμη, τον ήχο της μηχανής, την ένταση της προσπάθειας. Για ένα κοινό που αναζητά αγωνιστικό παλμό, σασπένς και τεχνική δεξιοτεχνία, το φιλμ προσφέρει ένα από τα πιο καλοκουρδισμένα μηχανικά θεάματα των τελευταίων ετών.
Η μουσική του Hans Zimmer είναι ουσιαστικό κομμάτι αυτής της εμπειρίας. Δεν συνοδεύει απλώς την εικόνα – τη φορτίζει. Ο ήχος σε βυθίζει μέσα στην πίστα, στους κραδασμούς, στην ένταση. Συνδυαστικά με τα visuals, δημιουργεί μια απολύτως κινηματογραφική αποθέωση της ταχύτητας. Το αποτέλεσμα αγγίζει σχεδόν το επίπεδο εθισμού – θέλεις να βλέπεις κι άλλους γύρους.
Ο Πιτ υποδύεται τον Σόνι με τον κλασικό τρόπο του: cool, έμπειρος, στωικός. Δεν κινδυνεύει ποτέ συναισθηματικά, δεν σπάει, δεν καταρρέει. Είναι ένας χαρακτήρας που ενσαρκώνει το πρότυπο του άντρα που δεν έχει τίποτα να αποδείξει, αλλά ταυτόχρονα επιμένει να το αποδεικνύει – κυρίως στον εαυτό του. Aπό την άλλη, ο Ίντρις παίζει έναν εκρηκτικό, πιο ατομιστή και περισσότερο απορροφημένο από την εικόνα του οδηγό. Ένα δίπολο προβλέψιμο, αλλά είναι κάτι που παραβλέπεις.
Ένα ντοκιμαντέρ που έχει ενσωματωθεί στη μυθοπλασία.
Η Κέρι Κόντον, ως Κέιτ, φέρνει ισορροπία. Με απλές κινήσεις και δυναμική παρουσία, γεμίζει τα κενά του σεναρίου και δίνει ανθρώπινη διάσταση στην ομάδα. Οι σκηνές της είναι λίγες και χρειάζεσαι περισσότερες, αν είσαι από αυτούς που παρακολουθούν και την παραμικρή λεπτομέρεια, αλλά γρήγορα ξεχνιέσαι από το περιβάλλον της ταινίας. Οι σκηνές μέσα στο γκαράζ, οι διαφωνίες, οι ψίθυροι στα pit stop, χτίζουν ένα περιβάλλον σχεδόν ρεαλιστικό. Μπορεί να μην κατανοείς τις τεχνικές λεπτομέρειες, αλλά αισθάνεσαι τον παλμό, σαν να παρακολουθείς ένα ντοκιμαντέρ που έχει ενσωματωθεί στη μυθοπλασία.
Ακόμα και αν το φινάλε επαναπαύεται στη δραματουργική ασφάλεια, η ταινία παραμένει οπτικά επιβλητική και τεχνικά άψογη μέχρι το τέλος. Οι λήψεις από τις πίστες του Λονδίνου, της Βαρκελώνης και του Άμπου Ντάμπι λειτουργούν σχεδόν σαν ταξίδι – όχι στη γεωγραφία, αλλά στην καρδιά ενός αγωνίσματος που εξακολουθεί να μαγνητίζει το ανδρικό βλέμμα με τη ρυθμική του βία και την ανελέητη του ένταση.
Το F1 αποτελεί μία από τις πιο ολοκληρωμένες προτάσεις της χρονιάς.
Το “F1” δεν προσπαθεί να αλλάξει το racing genre, δίνοντας βάθος στην δραματουργική πλευρά. Αντιθέτως, είναι ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα, που αξίζει να το δεις στην μεγάλη αίθουσα του κινηματογράφου. Και όσο κι αν αυτό σημαίνει ότι αφήνει λίγα περιθώρια για έκπληξη, το αποτέλεσμα είναι ένα πόνημα που μιλά τη γλώσσα της δράσης. Για όσους αναζητούν κάτι που να βγάζει σπίθες στην οθόνη, να συνδυάζει τεχνολογία, παλμό, ένταση και στυλ, αυτή είναι μια από τις πιο ολοκληρωμένες προτάσεις της χρονιάς.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Movie: F1
Year: 2025
Duration: 156′
Genre(s): Sports, Drama
Director(s): Joseph Kosinski
Brad Pitt, Damson Idris, Tobias Menzies, Kerry Condon, Javier Bardem, Kim Bodnia, Shea Whigham, Will Merrick, Joseph Balderrama, Sarah Niles, Samson Kayo, Abdul Salis, Callie Cooke, Luciano Bacheta, Lewis Hamilton, Max Verstappen, Sergio Pérez, Charles Leclerc, Carlos Sainz Jr., Lando Norris, Oscar Piastri, Fernando Alonso, Lance Stroll, Pierre Gasly, Esteban Ocon, Valtteri Bottas, Zhou Guanyu, Nico Hülkenberg, Kevin Magnussen, Daniel Ricciardo, Yuki Tsunoda, Alexander Albon,
F1
Το “F1” είναι ένα θεαματικό, γεμάτο αδρεναλίνη κινηματογραφικό θέαμα που μεταφέρει με ένταση την εμπειρία των αγώνων. Με υψηλής τεχνικής αρτιότητας σκηνές δράσης και τον Μπραντ Πιτ σε ρόλο βετεράνου, ικανοποιεί απόλυτα ένα κοινό που αναζητά ρυθμό, ταχύτητα και μια δόση παλιάς σχολής.
